Vísir - 30.12.1968, Blaðsíða 4

Vísir - 30.12.1968, Blaðsíða 4
i J Elísabet drottning í fjárkröggum Drottningin var aö telja aur- ana sína og óskaði þess, aö nún hefði meira af þeim. Vegna verö- bólgunnar og hækkandi skatta hefur sú orðið raunin, að Elisa- beth, Bretadrottning, veröur að herða ólina. Hún fær árlega rúm ar 200 milljónir króna frá ríkis- stjórninni, en nú hefur allt verö- lag hækkað, svo að aumingja drottningin fær aðeins helming þess fyrir peningana, sem hún fékk árið 1952, er hún var krýnd. Drottningin hefur sem sé ekki fengið neina launahækkun þessi ár. Blaðafregnir f Bretlandi herma að drottningin eigi í miklu basii með útgjöld sín, sem eru he'.zt laun þjónaliös, viðhald halla, skemmtanir og gjafir til góðra málefna. Hún er sögð hafa orðið að skerða eigið sparifé til þess að halda öllu saman gangandi. Talsmaður hallarinnar hefur op- inberlega lýst því yfir, að „vandi sé á höndum". MYND ARSINS: Einhver eftirminnilegasti at- burður síðasta árs var morðið á blökkumannaleiðtoganum séra Martin Luther King, sem stefndi að því að rétta hlutskipti þel- dökkra í Bandaríkjunum meö frið samlegum hætti. Á myndinni sést ekkja Kings ásamt dóttur þeirra, sem horfir í augu móður sinnar undrandi og biðjandi um svar við þessari gátu. Móöirin er harmi lostin, van megnug að svara spurningunni. Myndin er átakanleg og táknræn, og mætti kalla hana „mynd árs- ins“ vegna þess, hversu mann- leg hún er. Eisenhower grét Trúboðinn Billy Graham leit inn í Walter Reed hersjúkrahúsið til að rabba við sjúkling einn, i áður en hann lagði leið sína til i Víetnam til að styrkja andlegan | þrótt hermanna þar í landi. — Graham segir, að hinn sjúki, Dwight Eisenhower, hafi haft boð skap að flytja til hersins. Tár runnu niöur kinnar Ike og hann mælti: „Þú er á leið til Víetnam. Segðu strákunum, að hér í sjúkra húsinu sé gamall hermaður, sem styðji þá og biðji fyrir þeim.“ „Ég varð mjög hrærður", sagði Billy Graham. „Ég hef aldrei fyrr ; séð hann gráta.“ j ! >f Kraftaverk vorra tíma Yfir jólahátíðina fylgdumst við spennt meö þeim furðulegu tföindum utan úr geimnum, að Appollo-geimförunum vegnaöi vel á sínu ótrúiega feröalagi. Ekki er hægt annað en dást aö þessu mikla tæknilega afreki, sem unnið er með því að gera slíkt ferðalag mögulegt. En þeg- ar hugsaö er til þess gífurlega kostnaðar, sem slíkt tækniafrek kostar, og svo þess hve margt er af óleystum verkefnum, bæði að því er varðar fátæktina inn- an Bandaríkjanna sljálfra, og einnig að því er varðar að seðja hungrið út um hinn stóra heim, þá vekur afrekiö til nánari um- hugsunar. En okkur er sagt að hópur hinna hungruðu víðsveg- ar um heiminn stækki iafnt og þétt. Ennfremur erum við óðru hverjir frædd á því, að strfðs- hættan sé mest á meðal hinna fátæku og hungruöu. Því pá w ,p . «i, ,, s ekki að láta hin nærtækarl verk efni i að upnræta fátækt og hungur sitja fyrir, en láta him- ingeiminn bíða næstu kynsióð- ar til rannsóknar? Það er haft eftir forstöðu- manni Jodreli Bank stjörnuathug unarstöðvarinnar á Bretlandi vinna hin stóru afrek í nafni visindanna. I fliótu bragði virðist hinn ó- trúlegi fjáraustur til ýmissa stofnanna sem hafa verkefni að vinna í nafni vísinda og tækni, vera óskiljanlegur, þegar árang- urinn getur ekki orðið íil aö vísinda og menningargreina. Auðvitað eru flestar greinar vís- inda bráðnauðsynlegar, en einn- ig alltof margar þeirra fánýtar, þótt þær krefjist gífurlegs fjár- magns á kostnað þess, sem nauösynlegra er. rétt fyrir geimskot Bandaríkja- manna, aö þetta mikla geimskot væri heimskulegt frumhlaup nú vegna hins gífurlega kostnaðar. Ekki er hægt annaö að sjá, að hinn brezki vísindamaður hafi mikið til síns máls, því að fram vinda mála virðist stjórnast af þeim metnaði stórvetdanna, að- allega Rússa og Bandaríkja- manna, að verða fvrstir til að leysa hin þó nauðsynlegustu verkefni fátæktar og hörmunga, sem blasa þó alls staðar við. En „vísindi“ og „menning“ eru orð- in töfraorð, sem opna allar dyr fjármagns og fyrirgreiöslu. Þetta er nálega öllum þjóðum sammerkt. Meira að segja með- al þjóða sem ekki eru læsar nema að litlu leyti, er miklu fjármagni veitt til ótrúlegustu Þaö er oft minnzt á hinar myrku miðaldir, þegar aðall og ails konar heföarfólk liföi í ó- hófi, en alþýða fólks leið sárasta hungur. Jafnvel kirkian átti að þessu leyti stóran hluta að máli. Aðallinn er að mestu leyti liðinn undir lok, en þess verður aö gæta að í nafni menningar og vísinda vaxi ekki upp nýr „að- all“ sem þarf meira til starf- semi sinnar, en hinir skapandi atvinnuvegir geta í té látið. Þá skapast „lægri“ stéttum myrk- ur á ný, í mynd atvinnuleysis og slæms árferðis. Kröfurnar í nafni menningar og vísinda eru ekki aðeins með- al stærri þjóðanna sem keppa að því aö marka sporin í mann- kynssögunni. Spurningin er sú, hvort við Islendingar til dæmis höfum ráð á allri þeirri menn- ingu, sem við höfum undir hönd um og þurfum að halda gang- andi, og okkur er talin trú um að viö Iiggi þjóðarvoði, ef snurða hleypur á. Væri ekki ráð legt þegar vandamálin steðia að atvinnuvegunum, að athuga, hvort viö erum þá ekki tilneydd til aö skera niður ýmsa þá liði, sem heyra til menningar og vís- /inda, á sama hátt og við sker- um riiður liði í atvinnulífi og fjárfestingu. Menningin má ekki verða of dýru verðí keypt. Þrándur í Götu

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.