Alþýðublaðið - 29.06.1966, Side 7

ÍWWWWMWWWMtWWWWW%WWWWW»iMMiWWWMWWWWWWt%tMWW.WWMWi*WiMMmMWMWWWMMWmMimWMWW>
Skógurinn
og landið

Tímaritið Heima er bezt
birti fyrir skömmu eftirfarandi
forystugrein eftir Steindór
Steindórsson, ritstjóra blaðsins.
Alþýðublaðið birtir greinina
hér í heild:
Á þessu vori heimsótti ís-
land góður gestur frá Noregi,
Thoralf Austin deildarstjóri úr
landbúnaðarráðuneytinu
norska, og fer hann með skóg
ræktarmál landsins. Austin
flutti erindi bæði í Reykjavík
og á Akureyri og ræddi við
blaðamenn um skógarmálefni
Noregs og meðferð þeirra.
Færði hann oss margvísleg
merkileg tíðindi , því að margt
megum vér læra af frændum
vorum þar í þessum efnum.
Hann skýrði frá því, að skóg
rækt hefði hafizt í Noregi fyrir
um 100 árum. En Þá voru víð
lend héröð skóglaus að kalla
mátti. Við marga erfiðleika var
að etja, og margt þurfti að
læra áður en hin réttu tök
væru fundin, og fjarri fór, að
nokkur hrifning væri meðal
landsmanna yfir þessari nýjung.
Eignarskipting landsins var
mjög óhagstæð, og tregðan við
að hverfa frá eldri búskapar
háttum var mikil, og loks var
vantrúin á, að skógræktin
mætti takast, og verða arðvæn
leg atvinnugrein. En á öllu
þessu hefur verið sigrast. Sam-
kvæmt nýjustu áætlunum um
skógrækt Norðmanna, er áætl
að að planta í 16,200 hektara
árlega, og að fullgera skóg-
græðsluna í landinu á 25 ár
um.
Skógræktin og skógariðnaður
inn veitir nú Norðmönnum úm
20% af gjaldeyristekjum þjóð
arinnar og fer vaxandi. í land
inu hefur verið margt smábýla
þar sem búskaparskilyrði hafa
verið örðug vegna landþrengsla
og harðbýlis. Þessi býli hafa
farið í eyði þúsundum saman,:
þar sem ekki hefur verið unnt ||j
að koma þar við vélvæðingu
eða reka lífvænlegan búskap.
En nú er skógræktin komin til JJ|
sögunnar. Fjöldi bænda ræktar ' ' ‘ '
skóg á jörðum sínum með stuðn
ingi ríkisins. Skógræktin veitir
miklu f.jármagni í vinnulaunum
inn í sveitirnar og vonir standa
nú til að með aukinni skóg
rækt megi stöðva fólksflóttann
úr sveitunum að verulegu levti,
skana landbændum baett lífs-
kjör ger arðbær víðáttumikil
landsvæði, sem nú eru til litilla
eða engra nytja. Aukin reynsla
og þekking hefur rutt flestum
stórerfiðleikum brott, og áhugi
almennings hefur stóraukizt.
Margt fleira sagði Austin, en
hér skal aðeins dx-epið á tvennt
Það tók Norðmenn langan tíma
að þreifa sig áfram, unz þeir
fundu réttar trjátegundir og
kvæmi fvrir hvert hérað. Víða
þurfti að leita fanga, innan-
lands og utan, og þeir urðu .fyr

ir mörgum skakkaföllum, með
an á þeirri leit stóð. Þá hafa
þeir lagt kapp á að breyta verð
litlum birkiskógi í arðbæran
barrskóg. En birkiskógurinn
veitir í fiestu tilliti betri skil
yrði skógrækt en bersvæði.
Saga og reynsla Norðmanna
og viðhorf þeirra í þessum efn
um er lærdómsrík fyrir oss.
Undir ræðu Austins fannst mér
hvað eftir annað ég hlýða á
vora eigin sögu. Tregðan, van
trúin, skilningsleysið og and
staðan gegn því að hefja skóg
rækt í stórum stíl var hin sama.
Áfellin, sem skógræktin hafði
orðið fyrir vegna þess, að
reynsluna skorti, voru mörg lík
því að vér megum minnast þess
að víða er harðbýlt í Noregi,
ekki sízt norðantil, og sumrin
jafnvel styttri en hér og vetr
arríki mikið.
Með þrotlausri leit hafa Norð
menn nú aflað sér þeirrar
reynslu, að unnt er að ganga
beint til verks. Skógræktin ís
lenzka hefur margt af þeim
lært og farið líkt að í mörgu
Hér hefur verið leitað áf kappi
og skógræktarmenn hafa þreif
að sig áfram og sótzt betur en
áhorfðist í fyrstu, svo að þrátt
f.vrir áföll og vonbrigði, hef-
ur skógrækt íslendinga þokað
áleiðis snurðuminna en mátt
hefði vænta. Og nýreist til
raunastöð skógraaktarinnar,
sem er gjöf Norðmanna, gefur
oss vonir um að nú sækist hrað
ar en fyrr, og unnt verði að
sigla framhjá fleiri skerjum en
áður.
En þrátt fyrir þann árangur,
sem náðst hefur, og þá þekk
ingu, sem vér nú höfum á mögu
leikum skógræktar, heyrum vér
því enn haldið fram, að hún
verði aldrei framkvæmd til
gagns, og þótt skógurinn gæti
vaxið, þá væri samt ekki eftir
nokkru að sækjast, og ef hér
yxi upp barr^kógur yrði að lion
um cvo mikill fegurðarspillir, að
það eitt mælti á móti honum.
Frámhald á 10. síðu
WWWWWWWWWWmWVtMWWMWMMMtMWtmMWMMWWMiWHMWMWMWWWMMWIMWW WHWWWtWWWWVHWWiWWMUWVVWV
Félagsmálaáhugi hennar dofnaji
árin færðpsjt
dag er þessi
Minning:
Svanfríður Albertsdóttir
FRÚ SVANFRÍÐUR ALBERTS-
DÓTTIR, ísafirði, andaðist 20. þ.
m. og verður jarðsungin í dag frá
ísafjarðarkirkju. Hún var fædd á
ísafirði þann 26. október árið
1895, dóttir hjónanna Messíönu
Sæmundsdóttur og Alberts Brynj-
ólfssonar, skipstjóra. Var hún elzt
af ellefu systkinum, og eru þrjú
þeirra á lífi. Var hún í föðurhúsum
til 12 ára aldurs, en fór eftir það
til hjónanna Kristínar og Jóns
Laxdals tónskálds, sem þá var
verzlunarstjóri á ísafirði við
Hæstakaupstaðarverzlun og at-
hafnasamur í félagslífi bæjarbúa.
Þann 12. september árið 1912
giftist Svanfríður Halldóri Frið-
geiri Sigurðssyni skipstjóra, en
hann var fæddur í Arnardal 26.
janúar árið 1880. Hafði hann
stundað sjó frá unga aldri, og var
framsækinn og farsæll skipstjóri,
með afbrigðum vinsæll meðal
starfsfélaga' sinna, og í hvívetna
sórni sinnar stéttar. Áttu þau
hjón einkar vel skap saman og
voru óvenjulega hamingjusöm í
blíðu og stríðu. Halldór andaðist
þann 17. nóvember árið 1960. —
Þau hjónin eignuðust 13 börn, og
eru 9 þeirra á lífi. Einnig ólu þau
upp dótturson sinn, sem missti
foreldra sína, er hann var í
bernsku. Eru niðjar þeirra Svan-
fríðar og Halldórs nú orðnir 63
talsins.
Það ræður að líkum, að mikið
þurfti fyrir því að hafa að koma
upp hinum stóra barnahópi, og oft
hafa áhyggjur húsmóðurinnar
verið miklar, þegar eiginmaður-
inn og synirnir voru á sjónum
í vondum veðrum. Einnig kvaddi
sorgin dyra á heimilinu, en alltaf
var húsmóðirin jafn-
æðrulaus og staðföst. Hugir henn-
ar og Halldórs heitins voru alltaf
samstilltir á hverju sem gekk, og
létu aldrei bugast, og alltaf áttu
hann og börnin öruggt athvarf á
heimilinu hjá Svanfríði. Það var
eins og örugg höfn, þar sem allir
gátu verið óhultir fyrir brotsjóum
og áföllum.
Er þetta ekki það bezta, sem
sjómannskonan getur boðið manni
sínum og börnum? Vissulega er
það svo, en Svanfríði var þetta
ekki nóg. Hún fylgdist með manni
sínum og sonum í starfi þeirra,
skyldi hætturnar, sem oft voru
því samfara, og vildi hjálpa til að
skapa þeim sem mest öryggi, einn-
ig á vettvangi starfsins.
Hún gerðist einn af sofnendum
Kvennadeildar SVFÍ á ísafirði
og starfaði mikið og vel í þeinv
félagsskap. Var hún síðustu árin
heiðursfélagi deildarinnar.
Lífsreynsla Svanfríðar mótaði
einnig afstöðu hennar á fleiri,
sviðum félagsmála og boðskapur
Alþýðuflokksins og kvenréttinda-
hreyfingarinnar var að hennar
skapi. Hún var heiðursfélagi í
Kvenfélagi Alþýðuflokksins á
Svanfríður Albertsdóttir.
ísafirði og starfaði mikið í kven-
félaginu Ósk um 50 ára skeið.
Síðustu ár Svanfríðar átti hún
við vanheilsu að stríða, en alltaf
lét hún sér mjög annt um hinn
stóra afkomendahóp og fylgdist af
lífi og sál með þroska hvers og
eins. Mundi hún t. d. afmælis-
daga allra niðja sinna, og taldi
ekki eftir sér að ferðast um langa
leið til þess að heimsækja þá
þeirra, sem fluttir eru frá ísa-
firði.
heldur ekki,
yfir hana —
þótt
og í
merka kona kvödd með söknuði
af öllum, sem voru svo lánsamir
að þekkja hana.
Minningin um Svanfríði Al-
bertsdóttur lifir björt og hreiii.
Birgir Finnssow}-
HÚSFREYJAN, rit Kvenfélaga
sambands íslands, 2. tbl. 1966
nýkomið út. Þar er birt erindi V^jLg
disar Jónsdóttir, er hún flutti ,a.
landsþingi Kvenfélagasambands ,
lands: Áhrif tækniþróunarinnarrJt.
heimilin; smásaga eftir Líney(jyi
Jónsóttur. Rekstrarferðin, mann
eldisþáttur, sjónabók húsfreyjupn
ar, heimilisþáttur, grein lypi
röggvahnýtingu; þáttur er nefnjsí
Frá leiðbeiningastöð húsmæðra
og er þar fjallað um nýjar pönn-
ur á markaðnum; þátturinn spurt
og svarað og birt er ræða Hólmfríð
ar Pétursdóttur, er hún fluttit í
hófi Kvenfélagasambands S.-Þing
eyjinga, er það var fimmtugt,
grein um orlof-dvöl kvenna acl
Varmalandi, smásagan Spariand.
litið og grein er um Mæðrafélgg
ið 30 ára.
ALÞÝÐllBLAÐIÐ — 29. juní 1966 J *