Alþýðublaðið - 20.07.1966, Blaðsíða 6

Alþýðublaðið - 20.07.1966, Blaðsíða 6
Rætt við 15 ára stúlku, sem er háseti á vélbát ! AKRANESI, 14. júlí Hdan. FYRIR mig landbrabb- ann, voru það nokkur tíð indi þegar ég frétti að 15 ára gömul stúlka væri há seti á vélbát héðan frá Akranesi. Snemma í morg un kom báturinn, sem heitir Rán og er um 60 tonn að stærð, að landi og þegar ég kom um borð laust eftir kl. 9 voru skip verjar í óða önn að Ianda aflanum. Rán hefur stundað handfæra- veiðar í sumar og aflað vel. Alls eru 9 manns á bátnum og þar á meðai 15 ára gömul stúlka, Anna að nafni en hún er dóttir skipstjórans og annars eiganda bátsins; Helga Ibsen, en hann er kunnur skipstjóri og aflamaður. Þegar lönuninni var lokið náði ég tali af Önnu og sagði hún mér að aflinn í þessari veiðiferð hefði verið tæp 12 tonn; eftir þrjá sólarhringa. Hún kvað þau hafa verið á veiðum á Breiðafirð- inum og Fálkanum. — Hvernig var veðrið? — Það var bræla fyrsta dag inn og því lítið sem ekkert hægt að vera við veiðar. — Hver er þinn hlutur af afl anum? — Ég dró í þessari veiðiferð 383 fiska. Þess skal getið, að hver skip- verji heldur sínum afla sér og eru fiskar þeir sem hver dregur taldir og fer aflahlutur hvers og eins eftir því hve mikið hann dregur. — Hvað ertu búin að vera lengi á sjónum? — Ég byrjaði 6. júní, en ég hef sleppt úr veiðiferðum, — Hvað eruð þið lengi úti í einu? — Venjuega 3 sólarhringa. — Og hvað hefurðu dregið mest í veiðiferð? — Það eru eitthvað rúmir 900 fiskar. — Veiztu hvað hlutur þinn er orðinn? — Ætli það séu ekki um 20 þús. krónur, — Hefurðu ekki verið sjóveik? — Það er lítið. — Er þetta ekki erfið vinna? — Það er dálítið strembið, sér slaklega þegar margir fisicar eru Framhald á 10. síðu. Dálítið strembið, en mjög spennandi Hér er hinn 15 ára gamli háseti víö vinnuna um borð í skipi sínu. Anna: — hefur fengið 900 fiska í einum róðri. 0 20. júlí 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ EKKI alls fyrir löngu jlutti einn af merkustu stjórnmálamönn- um heimsins erindi í hátíðasal há- skólans. ÞaS var U Þant, fram- kvæmdastjóri Sameinuðu þjóð- anna. Hann er Burma-maður ‘ að þjóðerni og Búddisti að trú. Maður í miklum metum og gegnir ein- hverri mestu ábyrgðarstöðu verald- ar. Hann ræddi um möguleika fyr- ir friði á jörð, og lét í Ijós þá per- sónulegu trú, að meðal mannkyns- ins myndi eflast samstilling og samræmi (Synþesis). Hann benti á sambúð tniarbragðanna til fyrir- myndar stjórnmálamönnunum. Eitt sinn var sú tíS, að það var litið á það sem synd, og glæp, að hafa aðra trúarskoðun en hina viður- kenndu, en nú er komið á daginn, að kristnir menn, múhameðstrú- armenn,'~hindúar os.frv. geta verið nágrannar, vinir og samverka- menn. þrátt fyrir allt, sem á milli ber. Þannig trúir Ú Þant því, að kommúnismi og kapítalismi eigi eftir að taka breytingum og þróast yfir i það stig, að menn af þessum stjórnmálastefnum hætti að líta hver á annan sem svarna fjand- menn. Með þessu átti Ú Þant alls ekki viS skoðanaleysi eða kæruleysi, heldur það frjálslyndi, að maður, sem sjálfur hefur ákveðna trúar- stefnu, og einlæga sannfæringu, virði og meti þá, sem öðruvísi hugsa. Það er þetta, sem leiðtogar trúmálaflokkanna hafa orðið fyrri til að læra, heldur en stjórnmála- mennirnir. En það var einnig annar mun- ur. sem Ú Þant gat um heldur en hin ýmsu pólitísku sjónarmið. — Hann bar þær þjóðir, sem leggja mest upp úr tæknilegu uppeldi, saman við hinar, sem meira hefSu hugsað um hinn innra mann. Hin- ar vestrænu þjóðir (þar á meðal bæði Bandaríkjamenn og Riíssar) leggðu megin-áherzlu á þekkinguna á því, sem Væri utan við mann- inn, hinar austrænu byggðu á fornum áhuga á því, sem væri h i ð innr a með manninum. Af- leiðingin væri sú, að í hinum vest- rænu löndum væri hugsað um hið vitræna og rökræna (intellektu- ella), en í austurheiminum sæti hið andlega og trúræna í fyrir- rúmi. Þarna kvaSst Ú Þant einnig vonast eftir synþesis, samhæfingu, því að uppeldið væri fullkomnast, þegar lögð væri stund á alla eðlis- þætti þess jafnt. Af hverju er ég að rifja upp þessi atriði úr ræðu Ú Þants? í fyrsta lagi sökum þess, að ræða hans leiddi huga minn að þýðingu kristindómsins í þessari þróun. Hin vestræna menning ■byggðist upp fyrir áhrif tveggja stórvelda, hins forn-rómverska keisaraveldis og hínnar kristnu kirkju. (En kirkjan jós bæði af grískum og gyðinglegum Upp- sprettum). Rómverjarnir. voru at- hafnamenn miklír, praktiskir borg- arar hins jarðneska heims. Kirkj- an boðaði einnig „jarðneskari” trú en hinir andlegu leiðtogar Asiu- þjóðanna. Frumkenning kristin- dómsins er sú, að sjálfur Guð opin beri sig i þ e s s u m h eimi , og sá, sem þjónar honum að dæmi Krists, á ekki að hverfa inn í sjálfan sig, heldur út á vi ð, til mannlifsins með sams konar kær- leika og Kristur sjálfur bar í brjósti til mannanna. Þannig var athafnalífið, umhugsunin um það, sem er utan við manninn, borfð uppi af krafti innan að og ofan að. Hugsjónir frelsis, mannrétt- inda, stétta-jafnaðar o.s.frv. voru bein afsprengi kristinnar trúar. — Jafnvel þótt mörg kirkjuleg yfir- völd breyttu oft þveröfugt viS það, sem oss finnst nú eðlilegt, var það lífs-hugsjón kristindómsins, bræðralagshugsjónin og trúin á kærleiksríkan Guð, sem varð mæli- snúra hins nýja tíma. En þá skeði Framhald á 10. síffu.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.