Alþýðublaðið - 20.07.1966, Blaðsíða 12

Samband vegfarenda
spaug
Spakir menn hafa gizkað á, að
ffkergi á byggðu bóli séu fleiri
félðg, sambönd og bandalög starf
andi en á íslandi. Og sennilega
eru hvergi í veröldinni gerðar
fíéiri samþykktir, ályktanir og
ereinargerðar en einmitt hér. Samt
e*»það svo, að félögin, samböndin
ogg bandalögin eru hvergi nógu
tkörg til þess að öllu réttlæti sé
fflílnægt og enginn hafður útund
Maður, sem lifir og starfar í
•Sátímafélagi, en er samt ekki í
neinu félagi, (nema þá kannski
eiHíiverju ómerkilegu stéttarfélagi
sem gengur í mesta basli að
fjíl' menn til að vera í stjórn) —
Jfcánn er enginn maður. Hann er
Sf^Ðaus og allslaus og á honum
troðið og níðzt. Auk þess getur
ttann ekki sagt konunni sinni að
lfe«n þurfi að fara á fund, þegar
Wanum dettur í hug að detta í það.
Félag íslenzkra bifreiðaeigenda
er myndarlegt og vaxandi félag,
sésm lætur oft og tíðum til sín
taka á opinberum vettvangi, (eins
o@ gjarnan er komizt að orði í
JSséttinum um daginn og veginn).
Hins vegar er til pínulítill hópur
manna, (hann skiftir sennilega
frekar hundruðum en þúsundum)
sem enn hefur ekki tekizt að læra
tistina að komast áfram í heimin-
uflt' og eiga sér engan bíl. Tll
ffces að sýna virðingarleysið og
f.yrirlitninguna, sem þessum vesa
fíngs þjóðfélagsþegnum er sýnd,
skal tilfært ofurlítið dæmi:
Brú nokkur af nýríku og óvirðu-
llgii Reykjavíkurslekti, lenti í
fJÞim ógæfu að eignazt tengdason,
sat* var úr áðurnefndum hópi.
SJÉbmmu eftir gíftinguna, hitti
Wðir gamla vinkonu sem vildi fá
af5 vitá einhver deiíi á tengda-
syoinuih:
— Æ, minnstu ekki á ósköpin,
sagSi frúin og stundi mæðulega.
Hann leigir og ferðast fótgang
aRdí eða í strætisvagni.
Mú er sem sagt engin skömm að
tfcí’iengur að vera „bara” verka-
maður, eins og sagt var á krepfiu-
áranum, enda eiga verkamenn vel
fléötir íbúðir og bílá. Og það er
sMrifað vel um þá í verkalýðsblöð
i», .þegar þeir deyja. En þeir „sem
líSfeja og ferðast fótgangandi eða
í» strætisvagni,” þeir njóta ekki
noWiurra forréttinda. Það er stór'
Iftga vafasamt, hvort nokkur fæst
tS-'þess að skrifa vel um þá þegar
tfcir komast Undir græna torfu.
Bótgangendur eru að dómi bíla
eigenda til trafala í umferðinni.
Lögreglan segir þeim að vísu, að
þeir geti gengið uppréttir yfir
götu, þegar grænt ljós kviknar.
Til þess hafi þeir fullan rétt. En
reyndin er allt önnur. Bílaeigend
ur aka beinustu leið á þá, ef þeir
eru ekki á varðbergi og gjóa aug
unum í allar áttir eins og þjófar
um nótt.
Þeir sem eru fótgangandi verða
að láta sér lynda að ferðast með
strætisvögnum. En þeim til mik-
illar hrellingar sjá þeir, að farþeg
um vágnanna fækkar söðugt, enda
reyna flestir að rétta úr kútnum
og fá sér bíl, þótt það sé ekki
nema einliver bannsettur skrjóð-
ur. Og samkvæmt lögmálum hag-
fræöinnar verða strætisvagnarnir
að bera sig, svo áð bílaeigendurn-
ir þurfi ekki að borga rangláta
skatta. Þess. vegna hækka strætis
vagnagjöldin jafnt og þétt og nú
e r svo komið, að Þjóðviljinn spá-
ir því, að aðeins tveir miðar fáizt
fyrir hundrað kallinn eftir fáein
ár.
Af þessu má Ijóst vera, að ekki
getur lengur dregizt, að vegfar-
endur- stofni með sér landssam-
band og hefji baráttu fyrir rétt-
indum sínum. Félagið gæti heitið
Sambánd vegfarenda, ítenr notendá
strætisvagna, skammstafað SVÍN.
Helztu kröfumál félagsins til að
byrja með gætu t.d. verið:
1. að gangstéttir verði hafðar
jafnbreiðar og akbrautir.
2) að allir bíleigendur verði að
greiða strætisvagnaskatt til þess
að strætómiðarnir geti lækkað.
3) að bílaeigandi, sem ekur á fót-
gangandi mann í rétti, verði að
gefa honum tvo bíla í skaðabætur.
Baksíðan mun taka á móti um-
sóknum um inngöngu í þetta góða
félag.

—• Þegar hún kom á hótelið var
hún með þrjár ferðatöskur fullar
af fötum.
MUMtMMHHUMHWUHMMUMMMUtMMHMWMMMHMVIi
Syndasélir.
í norrænu keppninni
ber oss á verði að vaka,
því við eigum sundkappa
marga, fráa og slynga.
En nú vænkast hagur,
er menn fara tugum að táka
tvö hundruð metrana
I vatnsbóli Hafrifirðinga,
MtWMMMtMMMttMMMWMMtMMMMWMMMMMWMMWWV

GÓÐ HRESSING.
Þar er líka fullt af hressingar*
sjúklingum. Maður er sem sagt
aldrei einn. Og jafnvel bjórinn
og koníakið og kaffið virðast
tilheyra þeim kúr að láta sér
líða vel....
Þjóðviljinn.
Samkvæmt frósögn Tímans
rigndi slík ókjör á hestamanna-
mótinu á Þingvöllum síðasta
daginn, að allar eldspýtur
blotnuðu og eyðilögðust. Þá
gripu menn náttúrulega til ann
an-a ráða og kveiktu hver í öðr-
um 'með góðum árangri....
Kallinn fór á landskeppnina >
frjálsum íþróttum og kom aftur
rennblautur og úrillur. Þegar
ég spurði hann hvernig hefði
farið, svaraði hann: — O, bless
aður vertu, það var tvpfaldur
Skoti í hverri einustu grein...
var það likt Skotunum
dulítið naumir á tölurn
landinn vildi fá að
þeir gætu. Það var
líkt þeim, blessuð-
im.