Alþýðublaðið - 26.08.1966, Síða 13

16. sýningarvika
Sautján
• Sytten)
Dönsk litkvikmynd eftir liinni um
töluðu skáldsögu hins djarfa höf-
undar Soya.
Aðalhlutverk:
Chita Nörby
Ole Söltoft.
Bönnuð innan 16 ár«
Sýnd kl. 7 og 9
ALLRA SÍÐASTA
SINN.
HELLE VIRkNER .
DIRCH PASSER J
HflNME BORCHSENIUS
POUtREICHHARDT '
OVE SPROG0E ~
SIQRID HDRHE-RA5MUSSEN
KARL STEGGER :
SVEN METHLINS 0
Húsvörðurinn og
foguröardísirnar
Ný bráðskemmtileg dönsk gaman
mynd í lituro
Sýnd kl. 7 og 9.
Sveinn H. Valdisnarssoii
hæstaréttarlögmadur
Sölvhólsgata 4.
skildi aðeins orð og orð á
stangli endurtók hún ensku
orðin innra með sér. Hver með
sinni tungu, hugsaði hún
Hugo gekk fram Fullorðnir
og börn lutu höfði meðan
hann bað stutta en innilega bæn
fyrir sjómönnunum
Prudence gekk við hlið hans
á leið heim. Hugsunarlaust
stakk hún hönd sinni undir
hans.
— Þakka þér fyrir Hugo.
Pabba hefði líkað þessi guðs-
þjónusta. Síðan gekk hún frá
honum og studdi frú Wain-
wri«t h niður.
Storminn lægði ekki fyrr
en eftir tvo daga og vélbátur-
inn gat ekki lagt fyrr af stað.
Bréfið frá Jill var svo þykkt
að það þurfti stórt umslag til
að rúma það.
— Það kostar hrein auðaevi
að senda betta flugleiðis, sagði
Hugo stríðnislega.
Þegar ég kem heim ætla
ég að skrifa afsökunarbréf til
Vick.v, sagði Jill. — Biður þú
að heilsa henni Hugo?
— Nei, þakka þér fyrir
Jill. Ég ætla að skrifa henni
sjálfur.
Pnido^ce leit undan. Kann-
ske hafði hún ekki aðeins lag-
fært ónvtt h jónaband heldur
og komið á sáttum milli elsk-
enda.
Þau fengu þau skilaboð frá
Milford að von væri á vélbátn
um en seinna en venjulega. Ó-
veniu margir farþegar yrðu
með.
Jill var búin að láta niður
í töskurnar og beið eftir að
hefja sitt langa ferðalag. Hugo
fékk að lofa að senda bréfið
jafnvel þó hún yrði svo hepp
in að fá strax flugfar.
— Ég óttast að eitthvað komi
fyrir. Kannske er Greg bitur og
harður. -En hann hefur alltaf
verið viðkvæmur undir niðri,
sagði Hugo við Prudence.
— Ég held að allt fari vel.
Jill sagði að hann væri skap-
stór og fljótfær. Þannig mann-
eskjur hata ekki til lengdar.
Þær eru fljótar að fyrirgefa —
og það sem meira er — að
gleyma.
— Það er satt. Þú ættir að
vita það.
— Ég?
— Þú ert sjálf fljótfær og
skapmikil, en viðkvæm og hef-
ur stórt hjarta. Þú ert alltaf
reiðubúin til að verja alla og
aðstoða jafnvel þó það bitni á
þér. Þú ert alltof góðhjörtuð
til að það sé gott fyrir þig.
Ég geri ráð fyrir að það sé á-
stæðan fyrir að þú varst —
ja þú veizt hvað ég á við. Ég
vil ekki ýfa upp gömul sár en ég
geri ráð fyrir að þú hafir
fundið að Godfrey var einmana
og þú stóðst ekki þá löngun
að hjálpa honum.
37
Prudence varð orðlaus , Hún
fann að hann horfði á hana
og leit niður.
— Ég held að þú skiljir ekki
hvaða þýðingu þetta hefur fyr-
ir mig. Ég skulda þér svo mik
ið Prue hélt hann áfram.
Við hvað átti hann? Var
þetta . vegna þess sem hún
hafði gert fyrir Jill eða var það
vegna þess að hún hafði auð-
veldað honum að sættast við
Vicky Hún áleit að það væri
hið síðara. Sem betur fer
þurfti að gera óteljandi hluti.
Jill hafði sýnt það þesgar hún
fór að hún sá aðeins framtíð-
ina en ekki fortíðina. Sumir
gestanna voru farnir en nýir
ihöfðu komið í þeirra stað.
Hugo tók upp póstinn inni
hjá þeim og sagði við Prue:
— Viltu fá bréfin þín núna?
Ég fékk allmörg og hef lúmsk
an grun um að sum séu frá út-
gefendum mínum. Ég held að
þeir séu óþolinmóðir. Ef svo
er verð ég að sitja við ritvélina
nótt sem dag.
— Get ég hjálpað þér? Eða
lieldurðu að ég skilji það ekki?
— Nei, þú hefur meira en
nóg að gera svo þú sleppur við
það. Viltu fá bréfin þín.
— Ég má ekki vera að því..
Ég les þau í kvöld.
Þetta var einn þeirra daga
sem aldrei virtust ætla að líða
Prundence áleit að erfiðleikar
undanfarinna daga væru farnir
að segja til sín. Klukkan níu
um kvöldið langaði hana mest
til að leggjast í rúmið en hún
mátti það ekki. Hún átti eftir
að baka pönnukökur með kvöld
kaffinu. Stritinu var ekki lokið
fyrr en klukkan hálf tólf.
Hugo hafði lagt á borð fyrir
tvo inni í dagstofu þeirra og
nú kom hann með pönnukökur.
— Seztu nú og hvíldu þig Prud
ence. Við skulum fara yfir póst
inn þegar við höfum drukkið.
Eftir að þau voru búin að líta
á pantanir fóru þau að lesa sín
einkabréf og skyndilega hróp
aði Hugo upp yfir sig: — A1
máttugur. Ég hélt að þetta bréf
væri frá mömmu því það er
toennar rithönd á umslaginu, en
það er frá Gregory. Hann hlýtur
að hafa sen,t það til hennar og
hún hingað.
Prudence hafði verið, hálfsof
andi en nú glaðvaknaði hún. Hún
;sá að hann las fyrstu örkina.
Síðan, sleppti hann bréfinu og
starði undrandi og ringlaSur á
hana.
— Þetta er furðulegt. Hlustaðu
nú Prue.
Prudence langaði mest til að
rífa hréfið af honum, Hann las
— Þegar þú færð þetta bréf
verð ég lagður af stað til Þrumu
fjarðar — og Jill. Ég veit ekki
hve mikið hún hefur sagt þér
en í stuttu m'áli^agt hefur hún
tvisvar reynt að sættast við mig.
Ég neitaði hinsvegar. Ég hef
hýlega skilið að það var aðeins
karlmannsstolt mitt sem var í
veginum. Ég ætti að vera farinn
að þekkja Jill. Hún á erfiðara
með að sýna tilfinningar sínar
en ég og ég hefði átt að skilja
það. Ég viðurkenni að mér
fannst áhugi Vicky á mér og
starfi mínu uppörvandi já satt
að segja var ég hrifinn en meira
var það ekki. Ég vona að þú trú
ir mér Hugo. ~'1v.
Erm einu sinni kom Jill aS
heimsækja mig þar sem ég bý —i
Það var í seinna skiptið sem hún
bað mig um að sættast — og
ég sá að þegar hún fór var hún
lotin og þreytuleg. Þá vildi ég
endilega að hún viðurkenndi að
hún elskaði mig jafn mikið og
ég hana. En það var heimskhlegt
af mér. Hún kann ekki að sýna
tilfinningar sínar eins og ég he£
áður tekið fram. Ég varð ástfang
inn af henni eins og hún var og
svo ætlaði ég.aS reyna að bfeyta
henni. Nú sé ég hana alltaf fyr
ir mér eins og hún var daginn
þann. Ég var vanur að dást að
því hve létt hún steig til jarð
ar og hve fjaðurmagnað göngu
lag hennar var. En þennan um
rædda dag dró hún á eftir sér
fæturna. Hún bar höfuðið svo
stolt. En nú. Og ég fól að hug
leiða að allt þetta hef ég gert
henni.
Nú eru jólin liðin hjá án henn
ar og ég ®et fullvissað þig um
að það hefur verið hreinasta
víti. Þessvegna fer ég til henn
ar. Það virðist enginn hér' vita
með vissu hve lengi hún verður
í Þrumufirði en viltu halda toenni
hjá þér þangað til ég kem. Mig
langar til að koma henni að ó-
vörum og ég bið þig um að segja
ekki orð Ég fer með flugvél til
Christchurch næsta föstudag og
þar verð ég að athuga hvernig
bezt er að komast á leiðarenda.
Ég hef nefnileffa frétt að hað sé
enginn fær vegur að bessu hót
eli þínu. Það er svei mér eteangr
:«að.
— Hann skrifar heilmikið
meira Prue og þú getur sjálf les
ið það en hvað . . hvernig. . .
Prudence hafði steingleynjt því
hve þreytt hún var. Hún réis á
fætur með opinn munn ogl star
andi augu. — Hugo hvað höfum
við gert? Hvernig getum við háð
í hana? Við höfum ekki hug-
mynd um hvar hún er.
— Þar liggur hundurinn graf
inn. Og við getum ekki farið þess
á leit við ferðaskrifstofurnar I
Milford að þær leiti uppi allt það
fólk sem er á hótelunum í Que
enstown, Te Anau, Dunedin og
Cliristchurch til að vita hvar húm
er. Þetta gæti varla verra vea’ið.
Það endar V’'st með að við sitj
um uppi með Gregory í Þrumu
firði meðan Jill verður í Sidney.
Hann hristi höfuðið og stundi.
Þau sátu smástund þögul og
svo sagði Prudence. —• Við get
imi aðeins gert eitt Hugo. Þd
verður að fara á eftir henni og
reyna að fá hana til að koma
heim hingað.
(Sambandshúsinu 3. hæð)
Simar 2333S — 12H43
SMURT BRAUÐ
Snittui
Oplfl frá kl. 9—23,3«
Brauðstofan
Vesturgötn 24.
S»m l(ÍOI2

26. ágúst 1966 - ALÞ?ÐUBLAÐIÐ,.J3