Alþýðublaðið - 27.10.1966, Blaðsíða 13

Skíða-Party
Bráðskemmtileg ný gaman-
mynd í litum og Panavisión.
Sýnd kl. 9.
med
eventyrlig
spœndende
FAœventM
rwrw n
§ fótspor Zorros-
Frumsýning.
Spennandi CinemaScope litmynd
Aðalhlutverk:
Sean Flynn.
sonur Errols Flynn.
Sýnd kl. 7.
Myndin hefur ekki verið sýnd
áður hér á landi.
im) 50249
Sumarnóttin
brosir
Jarl Kulle
Sýnd kl. 9.
FÍFLIÐ
með Jerry Lewis sýnd kl. 7.
Bifrel$ae;gentiiir
sprautmn 0g réttum
Fljót afgreiðsla.
Bifreiðaverkstæðið
VESTURÁS H.F.
BéSarvog: SO. sími S5748.
ham og hann hafði umgengist
þær áður í klíkunni sem hann
var í áður en hann gekk í klúbb
inn Hann vissi að Joan var ekki
góð stúlka, en hann gat ekki
slitið sig frá henni og hann hafði
líka eytt heilmiklu í hana. Nú
leiddist 'h.enni og hún ætlaði að
fara. Barnalegt! sagði hún. Hann
skyldi sýna henni að hann var
ekkert barn. Hann vissi 'allt um
lífið, alveg jafn mikið og hún,
hann sagði henni frá því sem
hann hafði séð við prestsetrið,
að þessi heilagi prestur, sem
móðir hans vildi að hann hefði
að fyrirmynd, liefði kysst mág-
konu sína. Joan hlustaði hlæj-
andi á sögu bans og kom hon-
honum það sem hún sj'álf vissi
um Michael Bourne og fögru
konuna hans.
Mikið málaðar varir hennar
herptust í hæðnislegt bros um
leið og hún sagði:
— Kannski þú skiljir núna
hversvegna ég gat ekki þolað
þessi smábarnalæti þín. Þú segist
vera maður en um leið og
mamma þín kallar hleypur þú
til prestsins til að hlusta á
skammir hans. Hann er einmitt
rétti maðurinn til að prédika
fyrir öðrum eftir það sem hann
hefur gert.
Hún hafði gert hann óðan
með hæðni sinni Hann ætlaði
að sýna öllum í Gransham að
hann væri ekkert barn. Hann
ætlaði að sýna séra Bourae og
öllum söfnuðinum að hann vissi
sannleikann! Og þessari kerlingu
hans sem var of fín til að koma
í klúbbinn og ckki sízt hans
frómu og kyrrlátu má'gkonu sem
hafði ekkert á móti smá kele-
ríi þegar systir hennar var ekki
heima!
— Allir halda að þér séuð
stórkostlegur en þeir vita ekki
neitt. Þeir vita ekki að þér eigið
harn á barnaheimilinu í Bradley
þér og konan yðar. En barnið er
tveggia ára og þið hafið verið
gift í nokkrar vikur. Rödd hans
hækkaði. — Það er of seint að
gera hana að heiðviðri konu
núna en þéf gerðuð það og héld
uð að þér gætuð blekkt alla. Það
gleður mig að allir vita það
núna
Þér eruð ekki hæfur til að.......
— Þegiðu! hrópaði Michael
Boume. — Ég veit ekki hvar þú
hefur heyrt þetta, en ég skal
bráðlega komast að því. Hann
leit á söfnuðinn umhverfis sig
oig Jenny sá að hendur hans
skulfu. — Vilduð þið vera svo
góð að fara? Ég held að við þurf-
um að ræða um þetta undir fjög
ur augu.
Allir stóðu grafikyrrlr smá
stund og Jenny fannst margir
líkjast hrægömmum sem sveim-
uðu yfir hræi í þeirri von að fá
þar góðan toita.
Þeir störðu á hana hrifnir og
dáleiddir og hana langaði mest
til að veina. Hún beyrði brot úr
fsv»mtökim þ'eirra meðan þeiir
gengu til kirkjudyranna... ,,eitt
hvað satt í því“.. . hvernig hefur
hann frétt þetta?... „álltaf hald-
ið að þau væru of ástfangin“...
En loksins voru allir horfnir
.og nú leit hún við í igættinni því
hana langaði til að vera en hún
vissi ekki hvort maðurinn sem
-hún elskaði vildi hafa hana. Þau
litust í augu yfir höfuð Lenn-
ies.
— Þakka þér fyrir Jenny, sagði
Michael rólega. — Við hitt-
umst heima.
Þá gekk hún út og lét aftur
kirkjudyrnar meðan henni
fannst hjarta hennar vera að
hresta og hún vissi að fréttirn
ar myndu breiðast út um borg-
ina eins og eldur í sinu.
Hvernig hafði Lennie ikomizt
að því að Ruth átti barnið?
Jenny gekk þunglamalega yfir
að prestsetrinu og opnaði þar
útihurðina. Hún kallaði á systur
sína og vonaðist til þess að hún
væri komin aftur en ekkert
heyrðist nema bergmál raddar
hennar.
Jenny igekk fram í eldhús og
fór að hugsa um matinn þó hún
vissi að hvorugt þeirra Michaels
myndi hafa matarlyst
Hún stóð smástund við opinn
gluggan og leit út yfir garðinn.
Það var friðsælt og hjart og
lævirkja bar við hláan himininn
og ilminn af rósum lagði inn
um gluiggahn. Friðsæll dagur,
dagur ihamingjunnar, en í þessu
liúsi var engin hamingja og
Jenny virtist það hús eymdar-
innar.
Henni fannst skyndilega hún
ekki mega að vera lengur ein og
án þess hún vissi eiginlega hvað
hún var að gera flýtti hún sér út
í garðinn og út um dyrnar. sem
hún gleymdi að læsa að baki sér.
Tæpum fimm mínútum eftir
að Jenny flýði húsið komu Lafði
Bourne og Stephen inn um bPðið
oig gengu að prestsetrinu. Hend-
ur Lafði Bourne skulfu og hún
var langt frá þvi að vera jafn
róleg og virðuleg og endranær.
Hún hringdi en enginn svaraði
og þó hún hlustaði við dyrnar
heyrðist ekkert fótatak nálgast.
Þá leit hún á son sinn.
— Það er meira en klukku-
tími síðan guðsþjónustunni lauk.
Þau hljóta að vera komin heim.
Stephen yppti öxlum um leið
og hann svaraði:
— Það mætti halda það. Ruth
var ekki í kirkjunni en Jenny
var þar og ég sá hana ganga
hingað um leið og ég fór heim.
Stephen Harrison var ekki
vanur að fara til kirkju en iþenn-
an morgun hafði eitthvað rekið
hann til þess og nú gladdist hann
yfor að hafa farið. Hann liefði
ekki viljað missa að því sem
gerzt hefði fyrir allt í heiminum.
Hann hafði staðið aftast en drukk
ið í sig allt, sem gerðist og þegar
söfnuðurinn fór eftir ósk prests
ins hafði hann hraðað sér heim
til móður sinnar til að segja
henni allt.
í fyrstu hafði Lafði Bourne
verið of undrandi til að skilja
þýðingu þess sem eldri sonur
hennar sagði henni. Þetta gat
blátt áfram ekki verið satt! En
smátt og smátt skildi hún hvað
gerist hafði. Sdnur h^nnar,
drengurinn, sem hún hafði
elskað svo heitt. hafði sett smán
arblett á nafn Bourne! NeiÞJafn
vel nú trúði hún því ekki. Ein-
hversstaðar hlutu mistökin að
vera um leið og hún sæi Mic-
hael myndi hann róa hana.
— Það virðist enginn vera
heima, sagði Stephen, — eigum
við ekki að aðgæta, hvort fram
dyrnar eru opnar?
Hann tók í ‘húninn og dyrnar
opnuðust. — Það er opið. Við
skulum fara inn og bíða. Step-
hen ieiddi móður sína inn í eld-
húsið og önnur 'herbergi húss-i
ins meðan hann kallaði: — Ruth
— Jenny! Er nokkur heima?
En hann fékk ekkert svar, svo
hann gekk inn í dagstofuna og
settist þar andspænis móður
sinni. Hann fékk sér sígarettu
úr silfurskríni sem stóð á inn-
skotsborðinu við hlið hans og
eftir að hann hafði kveikt í
isígarettunni hailaði hann sér
rólegur og áhyggjulaus upp að
stólbakinu. Eftir smástund leið
fyrirlitlegt hros um andlit hans
meðan hann las áletrunina á
silfurskríninu:
„TiL sóknarpreistsins Mic-
haels Bourne í tilefni af brúð-
kaupi hans. Iliartanletrar ham-
ing.iuóskir frá sóknarbörnunum.
Stephen hló.
— Skyldi ekki sóknarböraum
vera eitthvað annað í huga nú
en hamingjuóskir?
— Ég — ég get ekki trúað
þessu. Ég vil ekki trúa því. Lafði
Bourne virtist tala við sj'álfa sig.
— Þetta er aðeins vondur draum
ur.
— Því miður ekki mamma.
Rödd Steuhens var letileg. Málið
var ekki lenaur í hans höndum
en hann hafði aldfei dreymt
um að bróðir hans væri faðir-
inn að bami Ruthar! Jafnvel
hann hneyklaðist yfir þeirri
dirfsku Mitlaels að giftíast
stúlkunni eftir tvö ár.
— Hvað verður? Michael
getur ekki verið hér þó ég viti
að hann neitar að fara. Hann
er svo þrjóskur. Andlit móður
hans var fölt og tekið. — Fólk
er illgjarnt, þetta gleymist ekki
í bráð.
— Ég held ég léti hann um
að sjá um þetta, sagði Stephen.
— Þú veizt að hann gerir hvort
eð er það sem hann vill gera.
Það er engin ástæða fyrir þig að
blanda þér í þetta.
— Blanda mér í þetta? Vertu
ekki svona vitlaus Stephen. Auð-
vitað kemur mér þetta ekki síð-
ur við en honum. Hann er sonur
minn.
Hún varð virðuleg á svip og Step
henbeit á vör sér. Jafnvel nú
hafði hann tanað. Hún myndi
istanda með Michael. Micfiael,
sem var svo heilagur og galla-
laus!
— Við getum farið til útlanda
þangað til hætt er að tala um
þetta og láta Michael leysa
vandann eins og hann vill. Þá
losnar þú við allskonar óþæg-
indi.
Hún hristi höfuðið. — Það er
fallega gert af þér að hugsa um
'mig St'jfóhen — en laanniske
þarf Michael á mér að halda.
Hann reis á fætur og gekk út
að glugganum. — Undarlegt að
Ruth skuli ekki vera hér — hún
var ekki heldur í kirkjunni í
morgun — hún er engin fvriri-
myndar prestsfrú. Ég spurði
f«lk, hvort það hefði séð haná
en enginn virtist hafa séð hana
í nokkra daga. Mér finnst rétt-
ast að umgangast þau ekki um
of.
— Stephen, satt að segja ertu
jafn slæmur og allir hinir og
ferð strax að bæta við það. sem
gerzt hefur og draga af þvf alls
konar ályktanir Ég hélt að þér
þætti vænt um þau — þú 'hefur
sýnt Jenny mikinn áhuga, sagði
Lafði Bourne og sonur hennar
blóðroðnaði.
— Áhuga? Ég ætlaði að gift-
ast henni — en það hefði verið
igeðslest þegar annað eins og
þetta hefur geneið 'á Hann rétti
aftur hendina letilega eftir silf-
urskríninu, tók sígarettu og
glotti yfir áletruninni.
— Það hefði verið miög gott,
sagði móðir hans. — Þú hefðir
ekki getað gert betur. Jenny er
óveniulega elskuleg og góð stúlka
og söeurnar um hana oi? Mic-
hael eru hneykslanleg lygi. Ég
skammast mín fyrir að þú skul-
ir trúa þessu.
Hann yppti öxlum andaði diúpt
að sér og sagði. — Það ganga
fleiri sögur en þetta og það
verður kraftaverik ef rjiahver
. giftist henni úr bví sem komið
er. Það er jafnvel sagt að hún
eigi harnið — en ekki Rufh...
— St.enhen! Hvernig dirfist
þú að segia annað eins og hetta?
Hann varð næstum skelkaður er
hann sá reiðina. sem logaði úr
aupum hennar og svip.
Um leið var 'hringt að dvrum
og hann gekk orðalaust þangað
og opnaði.
27. október 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ