Alþýðublaðið - 27.10.1966, Blaðsíða 16

RIFRILDI OG DEILUR
Menn hafa gaman af því að ríf-
<ast, það verður ekki ofsögum sagt
«f því. Það er ekki rióg með að
tnenn rífist um atburði og menn
tneðan þeir eru að igerast, heldur
er líka rífizt um löngu liðna at-
líurði og athafnir. Síðast liðið sum
«tr var mikið rifizt um verkfall
fa|£dting/aþ(jÓJia, hæði þegar það
liófst og ekki síður þegar því lauk.
Og nú er aftur byrjað að rífast
t;m þetta sama verkfall, að þessu
isinni á hinu háa alþingi. Alþingis
a ienn láta sér sem sagt ekki nægja
v,5 ræða um þau verkföll, sem
framtíðin kann að bera í skauti
eér og kannski er hægt að forðast,
>ef þannig er staðið í ístaðinu,
l' eldur þurfa þeir líka að karpa
um löngu liðin verkföll. Og allt
ler þetta auðvitað fyrst og fremst
gert af 'ánægjunni einni saman
Það er fátt öruggt í verkfallsmál
um hér á þessu landi, og jafnvel
ólíkustu hópar geta átt það til að
teggja niður vinnu einhvern
ttíma, en eitt er þó víst og það er,
ta'ð þvargararnir gera aldiei verk-
ffall, það má heita með öllu úti-
fitokað að nokkurn tíma komi til
vinnustöðvunar hjá þeim, sem
ffhifa yndi af að rífast.
Og það er víðar en á alþingi,
sem menn rífast um löngu liðna
hluti. Hér koma stundum út bæk
ur, þar sem einhverjir menn,
kunnir eða ókunnir, skrá endur-
minningar sínar og ævisögur.
Það bregzt aldrei, þegar slíkar
bækur koma út, að einhverjir rísa
upp og telja mörgu hallað frá
réttu í bókinni, og atburðirnir
hafi alls ekki gengi fyrir sig eins
og þar sé sagt, heldur einlivern
veginn öðruvísi. Sé bókin í flokki
þeirra, sem taldar eru með merk
ari bókum þá má gera ráð fyrir
því líka, að fleiri blandi sér
fljótlega í leikinn og komi með
þriðju og fjórðu útgáfuna af át-
burðarrásinni, en auðvitað getur
aumingja höfundurinn ekki unað
þessu og rís upp til varnar, stund
um á mörgum vígstöðvum í senn.
Geta orðið úr þessu hinar skemm
tilegustu deilur.
Það er tvennt, sem er ævinlega
einkenni á öllum almennilegum
deilum, hvort sem þær eru báðar
í orði eða á (skrif) borði.
í fyrsta lagi hafa báðir aðilar
eða allir, ef fleiri en tveir deila,
alltaf rétt fyrir sér, en þó eru á-
— Jú, þér hafið víst rétt fyr-
ir yður, það er eitt laust borð
þarna.
heyrendur eða lesendur aldrei
neinu nær um eðli málsins, þegar
ideilunni qr lokið. Þett(a síðar
nefnda kemur þó auðvitað ekki
að neinni sök, því að deilum er
aldrei ætlað að leiða til neinnar
niðurstöðu, heldur eru þær íþrótt
sem menn iðka sér til skemmtun
ar og beilsubótar, alveg eins og
handbolti eða skylmingar.
Rifrildi á það sameiginlegt með
öðrum íþróttum, að helzt verður
að iðka það í hófi. Sé deilt í ó
hófi getur rifrildið nefnilega hætt
að vera heilsubót, en orðið að lesti
og er þetta bliðstætt því sem er
með ýmis önnur nautnalyf. Það
er þó út af fyrir sig ekki mjög
hættulegt, þótt menn verði algjöi*
lega háðir deilunum og geti hvergi
verið án þess að rífast, en þegar
menn fara að trúa því sjálfir sem
þeir halda fram í rifrildi, þá er
hætta orðin á ferðum. Slíkum
mönnum er hollast að hætta al
veg að rífast, eigi þeir ekki að
bíða alvarlegt tjón á sálu sinni.
Er, sem betur fer, þá er þetta
ekki mjög algengur igalli, og flest
ir þeir sem einhverjir verulegir
meistarar eru í íþróttinni ebu með
öllu lausir við hann.
ÞINGMANNAVÍSUR
Jón Þorsteinsson
Jón er í lögum lærður
og lesinn og æfður í tafli.
Enginn á Alþingi fær
á við hann jafnazt í skák.
Ó, þér unglingafjöld,
sem ætlið að verða þingmenn,
lesið um leikfléttur Jóns,
lærið að máta sem hann.
/
Áberand) útið blóð þótti mér
koriia úr frúnni, er hún var
skotin, hvað sem valdið hefur
með svo geðríka ltonu. . . .
Morgunblaðið.
i
Sparsemi er dásamlegur eig'
inteiki, og hver er það, sem
hefur ekki óskað þess innilega
að forfeður haus hefðu ástundaö
þann eiginleika í rikari mæli. .
Sögukennarablókin getur oft
verið kostulegur. Um daginn
sagði hann til dæmis þetta;
„Robert Louis Stevenson gift
ist og fór í brúðkaupsferð. Það
var þá, sem hann skrifaði bók
ina: Á ferðalagi með asna.
MEY fagnar af alhug komu
•Wntamlegs kvennakórs frá
Finnlandi. Mættu íslenzkar kon
ur margt af þeim finnsku Iæra,
það er engin hemiia að hafa liér
lendis tóma bannsettis karla-
kóra, sem gera ekki annað en
að draga fólk á tálar. . .