Alþýðublaðið - 03.11.1966, Blaðsíða 16

Hversu má þeim hlýna
kunnáttuna). Þannig vilja ýmsir
losna við stafina y, ý og z úr mál
inu og segja að þetta séu vandræða
stafir, sem ekkert igott geti af stað
ið.
En nú er það svo að vel getur
valdið misskilningi :hvort þessir
umræddu stafir eru skrifaðir eða
ekki. í pólitískri grein í einu
dagblaðanna í gær, sem sjálfsagt
er gagnmerk, stendur til dæmis
orðrétt: „Fátt er þó einhlýtt.“
Þetta er auðvitað ekkert annað
en það sem menn vissu fyrir af
margháttaðri reynslu o>g raunar
úr sjálfri hiblíunni líka, því að
þar stendur einhvers staðar skrif
að: „Ef tveir sofa saman í í-úmi
þá er báðum heitt, hvernig má
þeim hlýna sem er einn?“ Hér
kemur nákvæmlega sama hugsun
in fram og í umræddri grein, eins
og hún stendur skrifuð, nefnilega
að fátt er einhlýtit, það hitnar
ekkert af sjálfu sér. Að vísu má
ráða það af öðru, að þarna sé alls
ekki átt við það, sem stendur í
blaðinu, heldur hafi greinanhöfund
ur ætlað að skrifa: ,,Fátt er ein
:hlítt“, en það er bara allt ann
að mál, og á ekkert skylt við hið
fyrra.
Fleira er þó varasamt í þessum
efnum en stafirnir y, ý og z. Það
er til dæmis eklci sama hvont sami
stafurinn er . eintekinn, tvítekinn
eða jafnvel þrítekinn. í Alþýðu
blaðinu í gær var frétt um útgáfu
nýrrar bókar, ljóðabókar, sem
nefnist Jarðarmen, en í fróttinni
var bókarheitið alls staðar lengt
um eitt n og varð þá úr nafninu
Jarðarmenn. En það þarf 'hvorki
skartgripasala né garðyrkjumenn
til að vita að men og menn er ekki
það sama, en þó er munurinn ekki
nema einn lítill stafur, eitt lítið
n. Og komi menn svo og seei að
einu megi gilda, hvernig orð séu
stafsett.
I\Iatvælaútai(gun SAS, sem
reka mun veitingastofima og
kynna rétti Norðurlanda í veit
ingasal, sem íekur 150 manns
og kaffistofum, sem rúma 170
manns auk 100 manna stúku
þar sem unnt er að’ fá ýmsa
smárétti, bauð yfir 100 blaða
mönnum frá Bandaríkjunum og
Kanada, sem skrifa um mat
vörur.
Mörgunblaðið
Alljjr komu þeir aiftur og
engiim þeiira dó, segir Mog-g
inn í fyrirsögn um þá Baltíku
fara. Það er nú það. Sjálfsagt
er nú fyrriparturinn réttur. . .

lOAMAti

Mér fannst gaman að keyra
að stúdentar standa uppi í kár
inu á kennurunum sínum, al
veg eins og við í gaggó. . . .
Þeir eru ósvífnir þessi Svíar
að fara að bjóðast til áð gefa
okkur nautgripi. Við eigum
víst meira en nóg af þeim hér
fyrir, sumum> jafnvel tvífætt

Ertu viss um að þetta sé rétta leiðin út á baðströndina?
Það er kannski nokkuð djarft
«teflt að ætla að skrifa heila Bak
síðu um stafsetningu, stafvillur
<og prentvillur og annað því skylt
>en þó skal á það hætt í þeirri
vón, að prentvillurnar og glöpin
eem standa í greininni, þegar hún
er komin á leiðarenda í gegnum
prentsmiðjuna, verði ekki alvar
tfegri en >svo, að af þeim megi jafn
vel hafa nokkurt gaman. En hér
•er um að ræða svo merkileg.t efni
•og svo hjartfólgið mörgum ,að
■ekki er óeðlilegt að það beri á
igóma.
Raunar hefur sú skoðun margra
talsvert til síns máls, að einu megi
gilda, hvernig orð eru stafsett,
bara ef þau skiljast. Og sumir
eru á því, að réttast sé að afnema
þau atriði í stafsetningu sem belzt
þvælast fyrir mönnum, og er það
alveg í samræmi við þá viður-
teknu hefð að ævinlega skuli lát
ið undan -ef einhvers staðar er
knúð á. (Ef einhverjum þykir það
próf þungt, sem honum er gert
að ganga undir, þá eru venjuleg
ustli viðbrögðin að 'gera þurfi próf
ið léttara, ekki hitt að bæta skuli
Fyrir yður er þetta það fljótvirkasta og allra ódýrasta ráðið.
Alfreð Gíslason
Þjáð er af kröm okkar þjóðfélag,
þrútið af vanlíðan nótt sem dag,
gengur með verðbólguverkjasting
og velmegunarháþrýsting.
Alfreð þekkir öll mannleg mein
og mixtúran við þessum kvillum er ein:
Alþýðubandalagseiexír,
sem ekki er tiltakanlega dýr.