Alþýðublaðið - 30.11.1966, Blaðsíða 7

Herdís Ólafsdóttir:
Hr. forseti. Góðir fulltrúar.
Ég vil láta ánægju mína í ljósi
yfir því hve vel liefur nýtzt tími
fundarins í þetta sinn. Að ekki
hafi margir dagar farið í fánýtar
deilur útaf kjörbréfum e'ða alltof
margorða gagnrýni um störf sam-
bandsins eða sambandsstjórnar á
kjörtímabilinu. Nú þegar tími fund
arins hefur notast betur en oft áð
ur vil ég að við notum hann vel og
ítarlega til að athuga og ræða
hin mörgu vandamál er við á hverj
um tíma stöndum andápænis. För
um ekki eins og köttur í kring
um heitan graut um það sem brýn
ast kallar að í kjara og skipulags
málum sambandsins heldur leggj
um niður fyrir olckur og ræðum
málefnalega það sem við blasir .
Hér höfum vi'ð álit og tillög
ur verkalýðsmálanefndar sem fram
hafa verið lagðar. Drepið er á ým
islegt sem talið er að muni geta ef
liægt er að þoka því áleiðis orðið
fólki raunhæf kjarabót. En eins
og öllum er kunnugt, munu lang
flest verkalýðsfélög á landinu
vera með lausa samninga síðan í
haust án þess að heyrzt hafi að
nokkuð hafi gerzt í kjaramálunum.
T.d. eigum við á Akranesi óleyst
erfitt ádeilumál sem frestað var í
liaust þar til nýir samningar yrðu
gerðir, sem fyrst í október var
talið að yrðu gerðir innan tíðar.
Nú daginn áður en ég fór til þessa
fundar ræddi ég það við viðkom
andi aðiia að þar sem samningar
drægjust svo á langinn sem liti út
íjTÍr yrðum við að ganga frá mál
inu, en því var svarað til að Alþýðu
sambandsþing mundi vafalaust
marka þá stefnu sem farin yrði, og
ég vii að það komi fram hér í um
ræðum og ályktunum hvort þingið
telur að ráða skuli verkalýðsfélög
unum frá því að stefna að beinum
kauphækkunum sem að undan
förnu hefur verið þeirra varnarbar
átta, heldur skulu þau fara ein
göngu hina leiðina.
Þá er það annað mál sem hefur
að undaníörnu verið mjög ofar-
lega á baugi og verkalýðsfélögin
hafa orðið eitt af öðru að standa
andspænis. Það er hið nýja launa
kerfi sem atvinnurekendur hafa
lagt mikið kapp á minnsta kosti í
fiskiðnaðinum að koma á en það
er hið svonefnda bónuskeríi. Mér
þykir verkalýðshreyfingin hafa allt
of lítið rætt þetta mól og einhvern
veginn finnst mér að rödd verka
fólksins sjálfs sem þessu hefur
kynnzt hafi ekki fengið að koma
fram. T.d. var rætt við hafnar
verkamann í útvarpinu fyrir nokkr
um dögum þar sem, þeir voru að
átelja ýmislegt í störfum verkalýðs
félaganna en þegar þeir byrjuðu að
iýsa óánægju sinni á hinni nýju
tímamældu bónusgreiðslu i hafnar
vinnu var hreinlega skrúfað fyrir
þá og við fengum ekki að heyra ó-
ánægjurödd þeirra.
Nokkrum dögum áður var þó í
útvarpinu viðtal við hagræðingar
ráðunaut Vinnuveitendasambands-
ins um þessi bónusmál, þar sem
hann var látinn segja þjó’ðinni að
eftir bónusútreikninga i útskipun
á sementi í Sementsverksmiðjunni
á Akranesi, vinni verkamaður fyr
ir sama kaupi á 8 tímum sem óður
á 12 tímum. Öllum sem um þessi
mál eru kunnug, vita að liér er
um römmustu ósannindi að ræða
Þó fá atvinnurekendur að segja
þau í útvarpinu á sama tíma og
skrúfað er fyrir munn þeirra verka
manna sem sjálfir þræla í ákvæð
isvinnu .Hinsvegar vil ég segja að
það bezta sem ég veit um þessa
tímamældu bónusvinnu er þó í Sem
entsverksmiðjunni á Akranesi, þar
sem um leið var samið um vakta
vinnu 8 tíma vaktir án kaffi og
matartíma. Á þeim vinnustað eins
og mörgum öðrum hér á landi vai
Herdís Ólafsdóttir frá Akranesi flutti ræðu á ný-
loknu Alþýðusambandsþingi, þar sem hún ræddi
nokkuð um hið nýja launakerfi, bónuskerfið. Þar
sem sjónarmið hennar vöktu nokkra athygli. birt
ir Alþýðublaðið ræðu hnenar hérmeð í heild.
vinnutíminn orðinn hræðilega Iang
T.d. eitt ári'ð sem enn var þó 48
stunda vinnuvika bættu verka
mennirnir við sig 6 mánuðum í yf-
irvinnu, í einni allra erfiðustu
vinnu sem þekkist sementsvinnu.
Við þessá ákvæðisvinnu sem upp
var tekin í sumar var raunveru
lega styttur vinnutíminn og það
er vel, en hagnaðurinn kaupgjalds
lega ásamt hraðaaukningunni
fékk verksmiðjan í sinn hlut. Ei>
nú þegar við ræðum um styttingu
vinnudagsins þá skulum við at-
huga það að t.d. í bónusvinnunni
við höfnina er mér sagt að sé eng
in tímatakmörkun á vinnunsi.
Hafi verið um að ræða ofþræ k
un sem ég veit að enginn efc st
um i hinurn alltof langa vinnu
degi, þá vildi ég segja að þegar
unnið er án tímatakmarkana í á-
kvæðisvinnu, þá er um að ræða
hræðilegan hlut sem enginn getur
gert til lengdar án þess að bíða
tjón á heilsu sinni. En það sem
fulltrúar erfiðisvinnufólksis ' í
landinu eiga að gera í uppliafi þefes
ara stóru breytingar á vinnutilhög
un og launakerfi var að takmarfta
vinnutímann í ákvæðisvinnu ðg
stytta ófrávíkjanlega í 7—8 stund
ir. í
Og ég tel að enn sé hægt að
gera þetta og að því beri að stefna.
Það hefur margur mænt á það
að ákvæðisvinna verði það serrt
færi fólkinu meiri peninga meiri
tekjur. <
Ef til vill verður þeim það sem
aldrei verður afls vant á meðan
þrekið er óbugaS aukin tekjulind,
en eins og þetta kemur mér fyFir
sjónir er það einungis áukið vinnu
álag. Atvinnurekandinn fær alHjaf
fyrstu aukninguna síðan fólkið eða
duglegasti hluti þess.
í rammasamningi þeim sém
Alþs. ísl. og V.v. samb. ísl. gerði
um framkv. vinnurannsókna í des.
1965 stendur þetta —’, Þar sejm
Framhald af 10. síðu. < •
I
Á KYNFÝSN
Kynlífið hefur jafnan verið ofar
lega í hugum manna, allt frá því
Adam og Eva stigu fyrstu sporin
út úr Edensgarðinum, Menn hafa
rætt um kynlíf með sýnilegum
innblæstri, það hefur verið dýrk
að um aldaraðir, verið feimnismál
gefið tilefni til kynferðislegra af
brota. Sumir eiga við afbrigðilegt
kynlíf að stríða — og guð má
vita, hversu lengi er hægt að
halda slikri upptalningu áfam. Það
hefur einnig orðið tilefni hræsnis
skapar — eða hver þekkir ekki
söguna af kellingunni, sem hneyksl
aðist á kallinum, sem lá allsnak
inn í sólbaði, beint á móti íbúð
hennar. Sú gamla hringdi í ofboði
til lögreglunnar og ba'ð þá fjar
lægja manninn, sagðist ekki þola
slikt fyrir framan heimili sitt. Er
lögregluþjónarnir komu á vettvang
og sáu manninn á svölunum á móti
er hafði gerzt svo djarfur að op
inbera Adamsklæðnað sinn frammi
fyrir hinni hneyksluðu frú, sögðu
þessir laganna verðir: „Þetta er
„Sokkabandahistoria" eöa „magahemskynut".
allt í lagi, það sést bara niður að
mitti“. Þá svaraði sú gamla>:
„Standiði bara upp á stól.“
Um þessar mundir er Kópavogs
bíó að sýna eina slíka mynd. „Saga
þessi fjallar um kynlífið", segir i
efnisskrá. Þess konar kvikmyndir
hafa verið eru og munu .ávallt
verða aufúsugestir áhorfendai
Hvers vegna skyldu slíkar mynd
iraga svo að sér áliorfendui?
það vegna dirfskunnar? Eða er
vegna þess að fólk telur sig
1 geta fundið kynferðislífi sínu
athvörf, sem það sækisl eftir
fanda lífi ,og þurfi þar af leSð
i að leita sér nokkurs konar Ilk
legrar frjóvgunar með því fcS
pa á svona myndir í tíma og ji-
a? Eða sækir fólk slíkar kvik
ndir sem meðal til eflingar (og
tnski lærdóms) kynferðislejirí
íbúð sinni? Kannski er það baara
eðlilega náttúra manna, som.
grípur í taumana. „Öll eruni
jú náttúruð“, sagði skáldið
til afsökunar. (Hvernig vprt
:i með tfianninn, sem nauðgaði
dinni.) s ■
!vo enn sé vitnað í efnisskrána
finna þessar línur: „Hann er
»1
ti fyrr orðinn einn, en að haijii
pgötvar að til er nokkuð sém
u nafni nefnist „erotik". Hun
sir alls staðar við, í búöargluj>g
iim, í kvikmyndahúsunum og
<i einungis ó sýningartjalditni
Idur eínnig i áhorfendasætun
i.“ Orðið „erotik" er hér held
* C'i
Framhald á bls. 10.
30. nóvember 1966 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ 'jt