Bókasafnið - 01.04.1992, Qupperneq 58

um garð genginn var hún enn á lífi en svo grafin í bækur að
hún mátti sig ekki hreyfa.
„Kramin undir bókmenntunum,“ hugsaði ungfrúin
þarna undir hrúgunni. „Tilhlýðilegur dauðdagi fyrir
bókavörð."
Hún var þó ekki sérlega ánægð með þetta en það var
ekkert sem hún gat gert til að bjarga sjálfri sér. En þá
heyrði hún heróp!
„Heiðbjört, Heiðbjört Gullregn!" Hún heyrði rödd
kalla. Einhver týndi bækurnar ofan af henni. Það var
enginn annar en Ræningjahöfðinginn.
„Bjargmundur er réttnefni fyrir þig,“ sagði ungfrúin
veiklulega.
Hann lyfti henni nærgætnislega á fætur og dustaði af
henni rykið.
„Ég kom eins fljótt og ég gat,“ sagði hann. „Ó, ungfrú
Heiðbjört, þetta er ekki besti tíminn til að spyrja þig — en
þar sem ég gef nú upp mitt glæpalíf og gerist heiðvirður
maður — viltu þá giftast mér? Þú þarft að hafa einhvern
sem getur borið bækurnar fyrir þig og bjargað þér við og
við. Það gerir hlutina miklu einfaldari ef þú vilt giftast
mér.“
„Auðvitað vil ég það,“ sagði ungfrú Heiðbjört án um-
hugsunar. „Þegar allt kemur til alls þá tók ég þig út á
bókasafnskírteinið mitt. Ég hlýt að hafa dáðst að þér á
laun í langan tíma.“
I aðalsal bókasafnsins var mikið um að vera. Ræningjar
og bæjarstjórnarmenn unnu hlið við hlið sem bræður,
sortéruðu stimpla, röðuðu spjöldum og settu bækur í
hillur. Lögregluþjónninn hengdi upp myndir. Allirhróp-
uðu húrra þegar Ræningjahöfðinginn birtist með ungfrú
Heiðbjörtu, bláa og marða en fallega sem fyrr.
„Humm,“ sagði Ræningjahöfðinginn. „Ég er ham-
ingjusamastur allra. Ungfrú Heiðbjört hefur lofað að gift-
ast mér.“
Allir viðstaddir lustu upp miklu fagnaðarópi.
„Með einu skilyrði," sagði ungfrú Heiðbjört. „Að allir
ræningjarnir hætti að vera ræningjar og verði bókaverðir í
staðinn. Þið voruð ekki mjög góðir
ræningjar en ég er viss um að þið verð-
ið frábærir bókaverðir. Ég er mjög
stolt af ykkur öllum.“
Ræningjarnir stóðu á öndinni.
Aldrei hafði þá dreymt um slíkt hrós á
meðan þeir voru duglitlir ræningjar í
skóginum. Þeir voru djúpt snortnir og
sóru að þeir skyldu hætta að vera
óþokkar og verða bókaverðir í stað-
inn.
Þetta var allt mjög spennandi. Jafn-
vel lögregluþjónninn viknaði af gleði.
Svo þegar allt kom til alls var þetta
bókasafn einstaklega vel rekið. Með
alla þessa auka-bókaverði gat sveitar-
stjórnin opnað barnadeild með sögu-
stund og ævintýraleikjum á hverjum
degi. Ræningja-bókaverðirnir voru
sérlega góðir í þessum hlutum eftir all-
ar sögurnar í kringum eldinn í skógin-
um.
Ungfrú Heiðbjörtu, eða frú eins og
hún var nú orðin, grunaði að barna-
safnið í bænum þeirra væri — kannski
— svolítið háværara og skemmtilegra en mörg önnur fín
bókasöfn sem hún hafði heimsótt en henni stóð á sama.
Henni var sama þótt ræningja-bókaverðirnir héldu sínu
svarta úfna skeggi og henni var líka sama þótt þeir tækju
niður stóru skiltin sem á stóð ÞÖGN eða TALIÐ EKKI
SAMAN í BÓKASAFNINU.
Hver veit nema hún hafi verið meiri ræningi í hjarta
sínu en nokkurn grunaði ... nema að sjálfsögðu RÆN-
INGJAHÖFÐINGJA-OG-FYRSTA-AÐSTOÐAR-
BÓKAVÖRÐ, Bjargmund Ástbjartsson sjálfan, og hann
var ekki líklegur til að kjafta frá.
Sigrún Klara Hannesdóttir þýddi
Frá þýðanda
Margaret Mahy, höfundur sögunnar um Bókavörðinn
og ræningjana, fæddist á Nýja Sjálandi árið 1936. Hún er
talin einn af bestu barnabókahöfundum heims og hefur
fengið barnabókaverðlaun bæði í heimalandi sínu og í
Bretlandi. Hún hefur skrifað fjölmargar bækur fyrir börn
og unglinga og er sögð snillingur að segja sögur eins og
sést vel af þessari sögu. Þá á hún það jafnvel til að bregða
sér í gervi einhvers dýrsins sem hún er að túlka og töfra
börn með óvanalegum frásagnarhæfileikum. Margaret er
bókasafnsfræðingur og getur því með góðri samvisku
leyft sér að gera góðlátlegt grín að stéttinni. Sagan um
Heiðbjörtu Gullregn (eða Serena Laburnum eins og hún
heitir í sögunni) kom út árið 1978 og er önnur af tveim
smásögum í bókinni The Great Piratical Rumbustifica-
tion. Myndirnar eru eftir Quentin Blake og falla vel að
ýkjustíl höfundar. Eftir að hafa lesið bókina skrifaði ég
Margaret og bað um leyfi til að þýða hana fyrir íslenska
bókaverði. Hún brást mjög vel við og lét jafnvel í það
skína að hún vildi koma til Islands og heimsækja okkur.
Hver veit nema þessi hugmyndaríka kona eigi eftir að
heiðra okkur með nærveru sinni og kenna okkur að segja
sögur af fljúgandi frásagnargleði.
Bókavarðáhjónin Heiðbjört Gullregn og Bjargmundur Ástbjartsson, ræningja-
höfðingi-og-fyrsti aðstoðarbókavörður.
58