Aldamót - 01.01.1897, Page 24
24
ekki að eins þeim sérstöku trúarsannindum, er lút-
erska kirkjan heflr ritað á merki sitt til aðgreining-
ar frá öllum öðrum kirkjuflokkum, heldur og svo og
svo miklu af undirstöðuatriðum þeim, sem öll krist-
in kirkjufélög eiga sameiginlega í sínum trúarjátn-
ingum. Og það, sem merkilegast og láránlegast er
af öllu: Það heyrast margendrteknar raddir frá
ýmsum þjóðkirkjupresturmm á Islandi, sem þó hafa
hátíðlega heitbundið sig til að kenna samkvæmt játn-
ingarritunum lútersku, að þeir hafi svo ogsvomikið
út á efni þeirra að setja, sé frábitnir ýmsum lær-
dómum, er þau innihalda, með öðrum orðum sé ekki
lúterskir menn. Þeir segja revndar engan veginn
með berum orðum, að þeir sé ekki lúterskir, og vilja
víst flestir eða allir vera taldir lúterskir. En alltat
má heyra frá þeim dylgjur um það, að hitt og ann-
að í kenning lútersku kirkjunnar sé mjög varúðar-
vert, óheilsusamlegt, óhafanda á þessum tima, ó-
samrímanlegt við saunan kristilegan frelsisanda. —
Eg á hér ekki við neitt af því, setn einstökum lút-
erskum kirkjumönnum á fyrri eðr síðari tímum hefir
dottið í hug að halda fram og prédika inn íalmenn-
ing fram ytír það, er felst í hinum sameiginlegu játn-
ingarritum gjörvallrar lútersku kirkjurinar. Hér er
ekki að rœða um nein þau kenningaratriði, sem
8punnin hafa verið út úr trúarlærdómi vorum og
siðan valdið stefnumun hjá einstökum guðfrœðingum
kirkju vorrar og jafnvel að nokkru leyti valdið
sundrung meðal lúterskrar alþýðu. Allt slíkt má
kalla kirkjulegar öfgar. En þær koma ekki til
greina í þessu sambandi. Því slíkar trúarlegar öfg-
ar hafa nálega ekki snert ísland á þessari öld. 0g
dylgjurnar, sem eg nefndi, um það, að svo og svo