Aldamót - 01.01.1897, Qupperneq 75

gættu þess ekki, að móðir Melanktons ljezt meir en
30 árum á undan honum.
VIII.
Bændastríðid. K.jörfurstaskipti. Lúter kvongast.
Skúlarnir. Vísitazíuferðin um Saxland.
Praeceptor Germaniae.
Bændurnir á Þýzkalandi höfðu um langan tíma
átt við bág kjör að búa og hagur þeirra farið sí-
versnandi. Þeir voru ekki annað en vinnumenn
höfðingjanna og máttu ekki hreyfa sig hið allra-
minnsta, hvernig sem kjör þeirra voru. Eldurgremj-
unnar og hatursins hafði lengi brunnið f brjóstum
þeirra. Tvisvar sinnum höfðu þeir gjört uppreist
(1502 og 1514;, en verið jafnskjótt bældir niður.
Sumarið 1524 gjörðu þeir enn upphlaup í Svartaskógi,
en urðu fljótt að lúta i lægra haldi. En i byrjun
ársins 1525 brutust þessar óeirðir út aptur og voru
miklu viðtækari og öfiugri en nokkru sinni áður. I
fyrstu fóru þeir fremur friðlega og settu fram kröf-
ur sinar í 12 greinum; voru kröfur þessar í raun-
inni ekki harðari en góðu hófi gegndi. Þeir fóru
fram á, að fá sjálfir að kjósa sjer presta, heimtuðu
að átthagaband og búfjártíund yrði afnumin, skyldu-
vinnan minnkuð og að þeir fengju lilut í dýraveið-
um, fiskiveiðum og skógarhöggi. Þeir seudu Lúter
þessar tólfgreinar. Ilann leitaðist við að miðla mál-
um, og ritaði bækling um þetta efni og hvatti báða
málsaðila til friðar, bað hötðingjana að slaka til og
gjöra hag bænda sem beztan, með því að ljetta á
þeim byrðunum, að svo miklu leyti sem unnt væri,
en sýndi bændum nauðsyn og skyldu löghlýðninnar
og þegnhollustunnar. En hvorugur máisaðili virðist