Aldamót - 01.01.1897, Page 135

talsefni A heimilunum og á mannfundunum. Bæk-
urnar verða að vera svo úr garði gjörðar, að þeim,
sem á annað borð lesa þær, verði vel við þær. Þeir
sjá þá aldrei eptir aurunum, sem fyrir þær fóru, og
aldrei eptir tímanum, sem gekk til að lesa þær.
Það þarf um fram allt að kornast meira fjör í
íslenzka bókaverzlun en verið hefur. Vjer þurfum
að eignast ötulan og forsjálan kostnaðarmann ís-
lenzkra bóka, er fyrst og tremst hefur vit á að velja
hið góða, en hafna hinu illa, en þar næst líka dugn-
að og atorku til að koma því út, sem hann lætur
prenta. Slíkur kostnaðarmaður mundi hæna að sjer
rithæfustu mennina og kenna þeim að vanda sig.
Hann mundi þá gangast fyrir bókmenntalegum fyr-
irtækjum og hafa allar klær úti með að koma bók-
um sínum inn á sem allra flest íslenzk heimili.
Og það lítur út fyrir, að vjer sjeutn nú smám-
saman að þokast í þessa áttina. Það er óaeitanleg
einn bóksalinn á Islandi farinn að skara fram úr
hinum. Hann hefur nú um nokkur undanfarin ár
verið að gefa út íslendinga sögur og er nú kominn
býsna vel á veg. Þetta árið hefur hann gefið út
enska orðabók og hleypt Biblíuljóðum síra Valdi-
mars Briem af stokkunum í mjög vandaðri útgáfu,
ásamt ýmsu öðru smávegis. Það er vonandi, að þessi
bókaútgáfufyrirtæki heppnist nú svo vel, að áfram-
hald verði af þessu og að þar rísi upp á endanum
Gyldendal vor Islendinga. Það er vafalaust eitt af
aðalskilyrðunum fyrir því, að íslenzkar bókmenntir
geti þriflzt.