Dagur - 22.11.1997, Blaðsíða 6

TT
22 - LAUGARDAGUIi 22.NÓVEMBER 1997
LÍFID í LANDINU
%«■
„Ég barði á Guöi góða stund uns ég tók hann í sátt. Ég tel mig síðan vera að vinna með honum, “ segir Sigríður Guðmarsdóttir sóknarprestur í Úlafsfirði. myndir: gs
Hún vinnur
með Guði
Hún erpresturog barði
ung á Guði. Jafnréttis-
sinni sem hefurgaman
afpólitík. Finnst líka
öll mál koma sérvið.
Séra SigríðurGuð-
marsdóttir sóknar-
prestur Ólafsfirðinga
segistvinna með Guði
og það sem sé nógu
gottfyrír Jesú sé nógu
gottfyrirhana.
Hún hóf prestskap á Suðureyri
við Súgandafjörð 25 ára gömul
og langt gengin með sitt annað
barn. Fór fljótlega í örstutt fæð-
ingarorlof en segir að sér hafi
verið afskaplega vel tekið þrátt
fyrir aðstæður.
“Súgfirðingar höfðu verið
prestlausir heilan vetur og ég
held að það hafi ekki skipt þá
öllu máli hvors kyns presturinn
var. Ég fékk hlýjar kveðjur frá
þessum nýbökuðu sóknarbörn-
um mínum á sængina, en þá
sendu þau mér vasa fuilan af
blómum. Þetta er ein dýr-
mætasta minningin sem ég á frá
Suðureyri. Það skipti mildu
máli fyrir mig að hefja prestskap
á þetta litlum stað.
Starfið var eitthvað sem ég
réði við. Ég var heppin, þetta
voru messur og skírnir til að
byija með og fyrsta jarðarförin
var ekki fyrr en 6 mánuðum eft-
ir að ég tók við embætti. Þá dó
gömul kona södd lífdaga. Ferm-
ingarbörnin mín voru bara 3 og
ég kenndi þeim heima við stofu-
borðið meðan annar sonurinn
svaf í vagninum úti en hinn
dundaði sér á leikskólanum."
Barði á Guði
Þegar Sigríður veltir því fyrir sér
hvers vegna hún fór í guðfræði
og ákvað að verða prestur segir
hún að ástæðumar hafi verið
margar
„Ég á alltaf mjög erfitt með að
útskýra það. Ég hafði það alltaf
á tiífinningunni að mér hefði
verið hent þangað inn með braki
og bramli. Ég
hafði reynt að
komast til Kaup-
mannahafnar í
nám í fornfræði
eftir stúdents-
próf en fékk ekki
inni þannig að
ég fór í guðfræð-
ina til að læra
þessi gömlu
tungumál,
þ.e.a.s. grísk-
una og hebresk-
una sem þar eru
kennd. Ég
hafði líka mjög
mikinn áhuga á
kirkjusögu.
En áhugi
minn á guðfræði var ekki ein-
göngu fræðilegur, þó að ég hefði
ef til vill ekki viðurkennt það á
þeim tíma. Ég hef verið trúuð
frá því að ég man eftir mér, en á
unglingsárum dalaði þessi áhugi
á eilífðinni mikið. Ég var á þess-
um árum að glíma við magnaðar
tilvistarspurningar og vakna upp
við það hversu heimurinn væri
stór og ósanngjarn og ég var svo
reið við Guð. Ef
Guð var til
hvernig gat
hann liðið allt
það illa sem var
að gerast?
Ég barði á
Guði góða
stund uns ég
tók hann í sátt.
Ég tel mig síðan
vera að vinna
með honum. Ég
fann það alltaf
betur og betur
þegar leið á
námið að prest-
starfið höfðaði
til min. Fyrir
mér varð námið
ekki bara fræðilegt undir Iokin
heldur tók ég allt sem ég gat til
að afla mér þekkingar á því
hvernig ég ætti að verða prestur.
Mér finnst það mikilvægt að
guðfræðinemar geri það upp við
sig snemma í náminu hvort þeir
ætli sér að verða prestar. Þá
seilist maður eftir öðrum tæki-
færum, heldur en ef áhuginn er
eingöngu á fræðasviðinu.11
Það sem er nógu gott fyrir
Jesú er nógu gott fyrir mig
Áhugi á kvenréttindamálum hef-
ur kviknað hjá Sigríði í seinni tíð
en hún segist ekki vera djúp-
hugsandi á þeim sviðum. Vera
miklu meiri þiggjandi.
„Sá áhugi hefur komið smám
saman. Ég er ekki róttækur fem-
inisti, hvorki í guðfræði né í
pólitík. En ég er jafnréttissinni,
og vil Ieggja jafnréttisbaráttu lið.
Það hefur aldrei vafist fyrir mér
að stelpur gætu gert hlutina
jafnvel og strákar. En vitund
mín um ranglæti sem konur eru
beittar hefur skerpst með árun-
um. Konur og karlar standa
ekki jafnt að vígi hvort sem litið
er til heimilis eða atvinnu. Þær
eru fórnarlömb olheldis í ólíkt
meira mæli en karlmenn. Þessi
misjafna staða kynjanna kemur
Hvað varðar kvenna-
guðfræði þá erhúnfag
sem égskipti méralls
ekkiafískóla. Mér
fannst það niðurlægj-
andifyrír konur að
hafa allt sér og geta
ekki bara lesið og lært
það sama og hinir. “