Dagblaðið Vísir - DV - 19.01.1982, Qupperneq 31

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. ÞRIÐJUDAGUR 19. JANÚAR 1982.
31
Sandkorn Sandkorn „ Sandkorn
Rimma um stöðu
yfirslokkvara
Starf slökkviliðsstjóra í
Hafnarfirði er nú mjög i
brennidepli. Mörgum þykir
það standa varaslökkviliðs-
stjóranum, Sigurði Þórðar-
syni, næst að hljóta hnossið.
Nú hefur hins vegar Kristófer
Magnússun verðir nefndur
sem líklegur í embæltið. Á
hann sér nokkra dygga stuðn-
ingsmenn á réttum stöðum.
Hafa getur verið að því
leiddar að e.t.v. kunni rimm-
an um embættið að taka á sig
þá mynd að menn klofni í af-
stöðu sinni til þeirra Sigurðar
og Kristófers. Muni þá Birgir
nokkur Björnsson, sem Hafn-
firðingum er að góðu kunnur,
vera „heitur" og slanda vel
að vigi.
Dugarekki minna
en Broadway
Við sögðum hér frá meint-
um undirhúningi Jósteins
Kristjánssonar fyrir prófkjör
framsóknarmanna í Sand-
korni í gær. Ekki vildi hann
kannast við það sem þar var
sagt.
Á hinn bóginn höfum við
haft fregnir af fyrirhuguðum
stórfundi Péturs Sturlusonar í
Broadway á morgun. Pétur er
einn frambjóðendanna i próf-
kjöri framsóknar. Fyrirhugað
var að allir frambjóðendur
héldu sameiginlegan fund að
Hótel Heklu, en Pétri dugði
það ekki. Hefur hann nú sent
öllum Breiðhyltingum boðs-
kort þar sem þeim er boðið að
kynnast Pétri Sturlusyni nán-
iar, eins og segir i bæklingi
sem gefinn hefur verið út. Ja,
flott skal það vera.
Laun heimsins
Pétur litli var ekki sérlega
upplitsdjarfur þegar hann
rétti pabba sinum cinkunna-
bókina þcgar jólafríið í skól-
anum var loksins komið.
Það dimmdi líka yfir svip
föðurins þegar hann skoðaði
frammistöðuna sem eink-
unnimar báru vott um og
þeim mun meira sem hann las
sig niður eftir einkunnalistan-
um. Hann hafði ekki mörg
orð um:
„F'yrir svona einkunnir
verður ekki koirizt hjá hýð-
ingu.”
Nú hýrnaði lieldur betur yf-
ir Pésa. „Nú líkar mér við
þig, pabbi minn. Við skulum
koma strax — ég veit hvar
kennarinn á heima.”
„Ja( men saa
lukker við
skabet igen".
Stærsta skóverzlun landsins
á sinni tíð var án efa Skóverzl-
un I.árusar G. Eúðvikssonar
þar sem nú er Verzlunarbanki
íslands við Bankastræti. Var
verzlunarhúsið, eins og reynd-
ar nokkur önnur sem reist
voru á árunum milli 1920—
30, svo vandað og fallegt að
allri gerð að það hefði sóml
sér hvar sem var í heiminum.
Verzlunarþjónar og annað
starfsfólk var þannig valið að
inilli þess og viðskiptavina
myndaðist persónulegt sam-
band sem oft hélzt jafnvel
þótt drengsnáði væri að
kaupa sjálfur sína fyrstu
gúmmískó.
Einu sinni sem oftar fór
kaupmaðurinn utan i verzlun-
arerindum. Daginn eftir kom
i ijós að hvergi fundust lyklar
að vönduðum National Cash
Register-peningaskáp þar
sem fjármunir og mikilvæg
skjöl voru geymd. Var af
þessu illt í efni og allt of langt
að bíða næstu skipsferðar eft-
ir lyklunum en talið víst að
Eárus hefði farið með þá í
ngáti.
Var nú leitað til Westlund
>em var þjóðhagasmiður, sér-
'ræðingur á lása, og a.m.k.
íðar umboðsmaður fyrir
siational. Gekk Westlund að
verkinu og opnaði skápinn og
iýndi síðan reikning. Var
hann sundurliðaður. Megin-
hluti hans var gerður fyrir
þekkinguna sem til þurfti að
opna skápinn en ekki tíinann
sem tii þess fór.
F'orslöðumaður í fjarveru
eiganda sagðist ekki treysla
sér til að greiða slíka fjárhæð
á eigin ábyrgð.
„Ja, men saa lukker vi
skabet igen,” sagði Westlund.
Það gerði liann og bjóst til
broltfcrðar. Var reikningur-
inn þá borgaður. Hafði kaup-
maður gaman af sögunni þeg-
ar hann kom heim aftur.
Ritarinn kunni
ekki að vélrita
Þessi saga er úr Hafnarfirð-
ingum og það sem meira er, á
að vera alveg sönn. Fyrirtæki
auglýsti eftir stúlku i starf rit-
ara. Tvær sóttu um. Þar sem
önnur var pólitískl „rétt lil-
uð” fékk hún starfið. Hins
vcgar syrti í álinn þegar í Ijós
kom að hún kunni ekki að
vélrita. Eirðu forráðainenn
fyrirtækisins ærið vandræða-
legir er þeir komusl að þessu.
llrðu þeir að leita á náðir hins
umsækjandans við vélritun-
ina. Og hvað varð svo um þá
er fékk starfið. Jú, hún var
send á vélritunarnámskeið.
Sigurður Svcrrisson
Rúnar Bjarnason um mótmæli Brunavarðaf élags Reykjavíkur:
Þeir erujafn
aðsópsmiklir í
staiii og orði
— hlálegt að svara þeim fyrr en umsögn mín hefur birzt opinberlega
„Ég vil nú fyrst og fremst segja það
að ég tel nauðsynlegt að umsögn mín
til borgarráðs verði virt þannig að al-
menningur fái skýringar á öllu málinu.
Ég bað Morgunblaðið að birta þessa
umsögn þegar þeir byrjuðu með þetta
fjaðrafok. Hins vegar birtu þeir aðeins
vafasaman útdrátt úr henni sem var
eiginlega öllu verra svar. Ég er á-
kveðinn í að gera þá kröfu til
Morgunblaðsins að þeir birti
umsögnina í heild sinni. Það er hlálegt
að svara mótmælum þessara bruna-
varða þegar enginn hefur lesið
umsögnina,” sagði Rúnar Bjarnason,
er hann var inntur álits á þeirri athuga-
semd sem Brunavarðafélag Reykja-
víkur hefur sent frá sér vegna ráðningar
varaslökkvistjóra. Athugasemdin
birtist í DV á laugardag.
Rúnar var þá spurður hvort hann
myndi í framhaldi af þessu breyta fyrri
ákvörðun sinni. „Ég tók enga
ákvörðun, það var borgarráð og borg-
arstjórn,” svaraði hann.
— Er ekki erfitt að vinna á stað þar
sem allir virðast á móti þér?
,,Ég held að það séu nú ekki allir
sem eru óánægðir. Hér er aðeins um
ör fáa: menn að ræða og auðvitað er
maður leiður yfir svona nokkru. Það
virðist hins vegar landlægt á
Slökkvistöðinni að vera með læti og ég
hef ekki orðið meira fyrir því en
fyrirrennarar mínir. Þetta eru
dugnaðarmenn sem þarna vinna og þeir
eru jafn aðsópsmiklir í starfi og í orði.
Ég hef hins vegar ekki áhuga á að svara
þessu fyrr en umsögn mín hefur birzt
svo almenningur fái tækifæri til að sjá
hvað í henni stendur,” sagði
slökkviliðsstjóri. -ELA.
Rúnar Bjarnason slökkviliðsstjóri f Reykjavik.
Slökkviliðsstjóri:
Umsögn um starf varaslökkviUösstióra
Borgarráð hefur vísað til umsagnar
minnar umsóknum um starf vara-
slökkviliðsstjóra.
Starf varaslökkviliðsstjóra er eins og
nafnið bendir til annars vegar í þvi
fólgið að gegna störfum slökkviliðs-
stjóra að fullu og öllu leyti sé slökkvi-
liðsstjóri í orlofi eða forfallaður, hins
vegar að starfa sem deildarstjóri í varð-
liðsdeild Slökkvistöðvarinnar og hafa
daglega umsjón með starfi og þjálfun á
vöktunum og öðru er lýtur að allri
starfsemi og skipulagningu í þessari
fjölmennu deild, 64 starfsmenn og 12
til afleysinga i sumarorlofi. Auk þess
hefur varaslökkviliðsstjóri daglega
yfirumsjón með slökkvibílum og
sjúkrabílum sem og öðrum tæknibún-
aði liðsins þar með talið vélaverkstæði
stöðvarinnar.
Eins og sjá má af þessari upptalningu
er starf varaslökkviliðsstjóra bæði
margslungið og vandasamt og útheimt-
ir bæði góða undirstöðumenntun og
stjórnunarhæfileika: Hann verður að
sitja fundi í bygginganefndum í forföll-
um slökkviliðsstjóra og taka ákvarðan-
ir um flókin tæknimál. Einnig þarf
hann að annast fræðslustarfsemi, sam-
töl við fjölmiðla og erlend samskipti.
Mikilvægt er að mannleg samskipti og
viðmót varaslökkviliðsstjóra séu góð.
Slökkvilið hafa í dag yfir að ráða
þróaðri tækjakosti og vandmeðfarnari
en önnur björgunarstarfsemi hér á
landi. Það verður því að teljast góð
Iramsýni hjá borgaryfirvöldum fyrir
þrjátíu árum að ákvarða í brunamála-
samþykkt að bæði slökkviliðsstjóri og
varaslökkviliðsstjóri skuli hafa lokið
verkfræði- eða húsameistaranámi (6.
gr.).
Sigurður Gunnar Sigurðsson, vara-
slökkviliðsstjóri, er vélstjóri með raf-
magnsdeildarpróf frá Vélskóla
íslands. Hann hafði starfað 15 ár hjá
Hitaveitu Reykjavikur sem vélstjóri og
staðgengill stöðvarstjóra þegar hann
tók við núverandi starfi, en fengin ,var
undanþága hjá ráðuneyti við skipan
hans í starfið.
í lögum um brunavarnir frá 1969 eru
ekki gerðar sérstakar menntunarkröfur
til slökkviliðsstjóra eða varaslökkvi-
liðsstjóra heldur segir í gr. 7: „Sveitar-
stjórn skipar slökkviliðsstjóra og vara-
slökkviliðsstjóra að fengnum tillögum
brunamálanefndar.” Lögin eru að
sjálfsögðu miðuð við landið allt og þar
af leiðandi engin von til að lítil sveitar-
félög hafi ráð á að vera með háar
menntunarkröfur á þessu sviði. Öðru
gegnir með höfuðborgina sem auk þess
er með brunavarnasamning við
nágrannasveitarfélögin svo að slökkvi-
lið hefur veg og vanda af velferð helm-
ings landsmanna á þessu sviði. Hafi
verið talið eðlilegt fyrir þrjátíu árum að
gera áðurgreindar menntunarkröfur þá
á það fyllilega rétt á sér í dag. Að vísu
hefur sú breyting orðið á að stétt
manna hefur bæst við sem tæplega var
fyrir hendi fyrir þrjátíu árum, en það
eru tæknifræðingar, sem hafa æðri
tæknimenntun sem á þessu sviði má
telja að komist nálega til jafns við þær
menntunarkröfur sem áður er getið.
Enda varð sú niðurstaða er lög um
brunavarnir voru samþykkt 1969 að
inn i grein 2 var bætt þessari stétt, en
þar segir:
„Ráðherra skipar að fengnum til-
lögum stjórnar brunamálastofnunar,
brunamálastjóra til að veita bruna-
málastofnuninni forstöðu og skal hann
vera maður með sérþekkingu á bruna-
málum, er sé annað hvort verkfræð-
ingur eða tæknifræðingur.”
Tæplega ætti að miða menntunar-
kröfur hærra fyrir varaslökkviliðs-
stjóra í Reykjavík en brunamálastjóra
ríkisins, en miðað við það sem áður er
sagt um verksvið og ábyrgð starfsins er
ekki eðlilegt að kröfurnar verði lægri.
Annað atriði sem sýnir framsýni
borgaryfirvalda fyrir þrjátíu árum er
að í brunamálasamþykktinni er þess
getið að slökkviliðsstjóri geti ákveðið
að slökkviliðsmenn sem hafi náð
sextugsaldri séu fluttir í önnur störf.
Almennt er sú stefna uppi í nágranna-
löndunum að menn gegni ekki starfi í
slökkviliði, ef þeir eru orðnir 60 ára.
Ef litið er yfir hóp umsækjenda má
flokka þá niður í þrjá flokka:
1. Tæknifræðinga m.m.
2. Yfirmenn úr slökkviliðum sem ekki
hafa æðri tæknimenntun.
3. Brunaverði án æðri tæknimenntun-
ar.
Tæplega þarf að hafa mörg orð um
það að flokkur þrjú kemur ekki til
greina í starf varaslökkviliðsstjóra í
þetta sinn. Hins vegar má geta þess í
því sambandi, að einn umsækjandi í
flokki eitt starfaði sem brunavörður í
rúm fjögur ár og lauk á þeim tíma námi
sem vélstjóri 4. stigs frá Vélskóla ís-
lands. Hóf síðan nám í tæknifræði og
lýkur námi sem véltæknifræðingur i
næsta mánuði og kemur þvi mjög til
álita í starfið.
f flokki tvö eru flestir umsækjendur
eða sex, er þá meðtalinn starfsmaður
hjá Brunamálastofnun ríkisins. Væri
ekki talið nauðsynlegt að í starfið veld-
ist maður með æðri tæknimenntun
væru ýmsir umsækjendur í þessum
flokki mjög frambærilegir þ.e. Arnþór
Sigurðsson og Óli Karló Olsen, aðal-
varðstjórar í slökkviliði Reykjavíkur og
Ástvaldur Eiríksson, forstöðumaður
eldvarnaeftirlits á Keflavíkurflugvelli.
Hins vegar verður Hjalti Benediktsson,
aðalvarðstjóri, 67 ára á næsta ári og
Ármann Pétursson og puðmundur
Haraldsson hafa hvorki skólagöngu né
reynslu sem yfirmenn til jafns við fyrr-
greinda umsækjendur í þessum flokki.
Koma þrír síðasttöldu þvi tæplega til
greina.
í fyrsta flokki er einn umsækjandi
hátt á sextugsaldri sem ekki hefur
starfað að brunamálum og kemur varla
til greina, þar sem hinir þrír umsækj-
endur í þessum flokki hafa allir starfað
að brunamálum og það meira segja í
slökkviliði Reykjavíkur. Miðað við
þær forsendur sem áður er getið um
menntun varaslökkviliðsstjóra tel ég
alla þrjá koma til greina.
Ásmundur Jóhannsson, bygginga-
tæknifræðingur frá tækniskóla í Ála-
borg, hefur starfað í eldvarnaeftirlitinu
undanfarin rúm níu ár. Hann verður 54
ára á næsta ári og leggur fram vottorð
um próf og fyrri störf.
Hrólfur Jónsson, byggingatækni-
fræðingur frá Tækniskóla íslands,
verður 27 ára í janúar, hefur starfað
eitt og hálft ár í varðliðinu og á þeim
tíma gegnt starfi varaslökkviliðsstjóra í
fjögra mánaða veikindaforföllum
hans. Hrólfur sótti yfirmannanámskeið
Statens Brannskole i Danmörku sl.
vetur og lauk prófutn þar með mjög
góðum árangri. Hann fór i orlofi sínu í
sumar á framhaldsnámskeið fyrir
íþróttaþjálfara í Danmörku og lauk
prófum þar með mjög góðum vitnis-
burði. Hrólfur hefur sýnt og sannað í
starfi sínu að hann stenst fyllilega þær
vonir sem við hann voru bundnar er
hann var ráðinn í slökkviliðið. Einkum
fer þjálfunar- og fræðslustarf fyrir
varðliðið vel úr hendi hjá honum.
Hrólfur leggur fram vottorð og próf-
skírteini um nám og námskeið setn
hann hefur tekið þátt í.
Richard Arne Hansen, tæknifræði-
nemi, 32 ára, hefur starfað fjögur ár
sem brunavörður i varðliðinu og staðist
próf frá námskeiði brunavarða.
Richard lauk námi 4. stigs vélstjóra
meðan hann starfaði sem brunavörður
og lýkur námi sem véltæknifræðingur í
janúar nk. frá tækniskólanum i
Odense. Hann leggur fram vottorð og
skilríki um nám og námskeið sem hann
hefur stundað.
Ég tel, ef litið er til framtíðarinnar,
væri hag slökkviliðsins og borgarinnar
vel borgið, að Hrólfur Jónsson yrði
ráðinn í starf varaslökkviliðsstjóra, en
Richard Hansen gefinn kostur á að
taka við starfi hans sem tæknifræð-
ingur varðliðs.
Virðingarfyllst,
Rúnar Bjarnason,
slökkviliðsstjóri.