Dagblaðið Vísir - DV - 20.02.1982, Qupperneq 9

DAGBLAÐIÐ & VlSIR. LAUGARDAGUR 20. FEBRÚAR 1982.
9
MENNINGARVERÐLAUN
OGSKODANAKÖNNUN
Eftir að sameining Dagblaðsins og
Vísis átti sér stað skutu óvænt upp
kollinum ýmsir áður óþekktir merkis-
berar frjálsrar og óháðrar dagblaða-
útgáfu og höfðu miklar áhyggjur af
minnkandi samkeppni á síðdegis-
markaðnum. Var helst að skilja að
þeir vitdu fórna bæði fjármunum og
fyrirhöfn til að viðhalda samkeppn-
inni. Nú virðist að vísu vera dottin
upp fyrir hugmyndin um nýtt síðdeg-
isblað, enda hafa ýmsir hinna óháðu
forsprakka verið meira uppteknir í
prófkosningum í flokkunt sínum.
En hitt stendur eftir, hvort samein-
ingin ntuni draga úr þeim krafti
sem einkenndi oft á tíðum Dagblaðið
og Vísi, hvort í sínu lagi, þegar hinn-
ar áþreifanlegu santkeppni naut við._.
Aðstandendur DV gera sér auðvitað
fulla grein fyrir því að samkeppnin í
fjölmiðlaheiminum hefur í engu
minnkað en í stað þess að snúast um
útgáfu tveggja síðdegisblaða þá bein-
ist hún að öðrum blöðunt, útvarpi og
sjónvarpi.
Tafír
íútgáfu
Endurteknar bilanir í prentsmiðju
hafa að undanförnu gert okkur lífið
leitt og tafið verulega útkomu blaðs-
ins dag eftir dag. Vonandi er að
þessuní málurn verði kippt í lag en á
meðan eru lesendur beðnir um að
sýna DV þolinmæði. Það er markmið
okkar að koma blaðinu sem fyrst út
eftir hádegið og er allt kapp lagt á að
svo megi verða.
Ef undan eru skilin þessi tæknilegu
vandræði færist ritstjórnin ýmislegt i
fang í viðleitni sinni í að svara kalli
lesenda og veita þeim þjónustu.
Um þessa helgi er, auk helgar-
blaðs, gefið út sérstakt skíðablað.
Skemmst er að minnast beinnar línu
lesenda til tveggja skattstjóra um það
leyti sem skattþegnar töldu fram. Sú
þjónusta mæltist vel fyrir.
Þessa vikuna hefur DV haft tvo af
ritstjórninni, biaðamann og ljós-
myndara, i för með forseta Islands til
Bretlands. ítarlegar frásagnir og
skemmtilegar myndir hafa birst í
blaðinu dag hvern frá forsetaförinni.
MenningarveriMaun
Á fimmtudaginn voru menningar-
verðlaun DV afhent nteð látlausri en
viðeigandi athöfn. í fréttum blaðsins
hefur verið skýrt frá því hvaða lista-
menn hlutu verðlaun að þessu sinni.
Allir verðskulduðu þeir viðurkenn-
inguna.
Aðalatriði þessa máls er þó ekki
hverjir voru endanlega útnefndir og
heiðraðir heldur hitt að hér er um að
ræða viðburð sem nú er.orðinn fastur
og vel metinn liður í menningar- og
listalífi þjóðarinnar. Dagblaðið veitti
menningarverðlaun í nokkur ár og nú
hefur DV tekið upp þráðinn. Þeirri
hefð mun verða haldið við í frant-
tíðinni.
Ritstjórn blaðsins er ánægja og
heiður af þessu frantlagi. Blaðið birt-
ir fréttir af menningarviðburðum frá
degi til dags, það birtir dóma og
gagnrýni um listrænt gildi þeirra.
Blaðið leitast við að gera hinni menn-
ingarlegu starfsemi i landinu viðeig-
andi skil, ekki sín vegna heldur les-
endanna. Þannig er þessi útbreiddi
fjölmiðill nauðsynlegur tengill milli
lesenda og lista, milli manns og menn-
ingar.
Árni
og Vilborg
Af þeim sem verðlaun hlutu að
þessu sinni er Árni Kristjánsson
píanóleikari elstur og þekktastur.
Árni nýtur mikillar virðingar meðal
tónlistarmanna, er einn af lávörðun-
um á listasviðinu. Verðlaunin hlýtur
hann ekki fyrir þá sök að ferill hans
hafi náð hápunkti á síðasta ári held-
ur ntiklu frentur af hinu, að einmitt á
aldursskeiði, þegar flestir setjast í
helgan stein, þá færist hann allur í
aukana og er fullur af lífskrafti í
störfum sínum á tónlistarsviðinu.
Vilborg Dagbjartsdóttir er einnig
þekkt skáldkona og hefur gefið út
fjórar ljóðabækur. Eftir tíu ára hlé
kvaddi hún sér hljóðs á síðasta ári
með ljóðasafni. Þar eru endurprent-
uð fyrri ljóð hennar, sem orðin voru
ófáanleg, og ntörg ný Ijóð. Hlaut
bókin einróma lof gagnrýnenda.
Framúrskarandi
Hstamenn
Ásgerður Búadóttir er einnig mjög
þekktur listamaður i þeirra gömlu
listgrein, vefnaði, sem svo mjög hef-
ur vaxið ásamegin á undanförnum
árum. Þrátt fyrir fjöldann allan af
sýningum í vefnaðarlist, og reyndar
ótrúlegan fjölda myndlistarsýninga,
þá þykir Ásgerður vera slíkur braut-
ryðjandi í sinni listgrein að viður-
kenning henni til handa var að mati
dómnefndar nánast sjálfgefin.
Á sviði leiklistar hlaut hinn ungi
leikari Hjalti Rögnvaldsson verðlaun
fyrir leik sinn í Húsi skáldsins. Þar
lék Hjalti Ljósvíkinginn, persónu
sem velflestir íslendingar hafa fyrir
löngu gert sér í hugarlund, séð fyrir
sér. Hlutverk Hjalta var erfiðara að
því leyti að hann þurfti að uppfylla
þær kröfur og ímyndanir sem leik-
húsgestir höfðu fyrirfram um „skáld-
ið í húsinu”. Samt brást hann eng-
um, svaraði kallinu. Aðeins framúr-
skarandi leikari vinnur slíkt afrek.
Laugardags-
pistill
Ellert B. Schram
ritstjóri skrifar
Slóígegn
í byggingarlistinni varð Birna
Björnsdóttir fyrir valinu vegna hönn-
unar sinnar á biðskýlum fyrir strætis-
vagnafarþega. Fyrsta skýlið hefur
verið sett upp við Hringbrautina.
Einhverjum kann að þykja að lítið
mannvirki á borð við strætóskýli
standi ekki undir menningarverð-
launum. Það er misskilningur, enda
er það deginum ljósara að listin getur
verið hagnýt og hefur, þegar allt
kemur til alls, gildi vegna þess að hún
fegrar umhverfið og hversdagsleik-
ann í kringum okkur.
Síðast en ekki síst fengu aðstand-
endur kvikmyndarinnar Útlaginn
verðlaun. Útlaginn sló í gegn jafnt út
frá tæknilegum sjónarhóli sem efnis-
legum. Hér, eins og í Húsi skáldsins,
var ráðist í nýja útfærslu á þekktri
sögu. íslendingar eru ekki tilbúnir að
horfa upp á misþyrmingar á forn-
köppum sínum og saga Gísla Súrs-
sonar verður auðveldlega afskræmd
ef amatörar og fúskarar éetla sér að
færa hana í nýjan búning nútímalist-
greinar. En framleiðendur Útlagans
stóðust prófið og hafa í rauninni rutt
brautina, sannað að það er unnt með
góðu móti að leggja út af íslendinga-
sögunt í kvikmyndagerð án þess að
misbjóða þeint.
Skoðanakönnun
Fjórða eftirtektarverða átakið sem
DV hefur staðið fyrir að undanförnu
er skoðanakönnun um stöðu ríkis-
stjórnarinnar, fylgi flokkanna og
fleiri atriði.
Niðurstöður hafa verið birtar að
því er varðar álit kjósenda á ríkis-
stjórn og flokkum.
Auðvitað má hafa ýmsa fyrirvara
um skoðanakannanir og enginn
skyldi taka mark á þeim bókstaflega.
Hins vegar er engum vafa undirorpið
að slíkar kannanir eru marktækar í
öllum meginatriðum. Þegar niður-
stöðutölur eru athugaðar og bornar
santan frá einni skoðanakönnun til
annarrar kentur í Ijós að þær eru í
eðlilegu samræmi við fylgi stjórn-
ntálaflokkanna, eins og það hefur
lengst af verið, og það er fylgni á
rnilli útkomunnar frá einum tíma til
annars.
Þess vegna eru þeir stjórnmála-
menn að berja höfðinu við steininn
sem sífellt eru að lýsa efasemdum og
vantrú á gildi skoðanakannana. Þeir
vilja einfaldlega ekki hlusta á skoð-
anir fólks, hvernig svo sem það fer
saman við áhugann á því að taka þátt
í pólitik. En það er nú önnur saga.
Aumur
vrtnisburður
Samkvæmt úrslitum skoðana-
könnunarinnar er staða ríkisstjórnar-
innar verulega sterk. Hún hefur 60%
fylgi nteðal þeirra sem taka afstððu
og rúmlega 40% þeirra sem spurðir
eru.
Það má auðvitað benda á að fylgi
hennar fari stöðugt minnkandi, að
fylgi sjálfstæðismanna nteð stjórn-
inni rýrni stöðugt. Það ntá einnig
benda á að Alþýðubandalagið ríður
ekki feitum hesti frá þessu stjórnar-
samstarfi ef litið er til fylgishruns
flokksins i niðurstöðum skoðana-
könnunarinnar.
Allt eru þetta þó aukaatriði miðað
við þá meginstaðreynd að stjórnin
nýtur mjög almenns fylgis meðal
kjósenda.
Ekki hefur ríkisstjórnin náð verð-
bólgunni niður frá því hún tók við.
Ekki hefur hún markað spor í orku-
málum, atvinnumálum eða efnahags-
málum. Afrek hennar eru ekki önnur
en þau að halda í horfinu, afstýra
stórslysum, bjarga í horn á síðustu
stundu. Þetta kann að vera lítið til að
guma af en þó nóg til þess að við-
halda fylgi, eða a.m.k. hiutleysi stórs
hluta kjósenda. Ein meginskýringin er
fólgin í þvi svari að „ekkert betra
komi til greina”, þessi stjórn sé „það
skásta sem til er”.
Þetta er aumur vitnisburður um
ríkisstjórn en segir einnig sína sögu
um stjórnarandstöðuna. Það er illt til
þess að vita að þjóðin skuli sitja uppi
með duglausa ríkisstjórn vegna þess
að kjósendur hafa ekki trú á að aðrir
geti gert betur.
Ellert B. Schram