Dagblaðið Vísir - DV - 08.12.1982, Blaðsíða 4

4
DV. MIÐVIKUDAGUR 8. DESEMBER1982.
FJÖLBREYTT „LÍTIL JÓL”
Á RAUÐAKROSSHEIMIUNU
Þegar jólin fara aö nálgast er þaö
siöur hjá mörgum stofnunum aö hafa
„litlu jólin” innan sinna veggja meö
því fólki sem þar dvelur eöa starfar
daglega. Viö slík tækifæri er eitthvað
flutt í töluðu máli sem minnir á jólin,
kaffi og kökur eru á boöstólum, einnig
er sungiö og spilað og fleira gert sem
til fellur.
Rauðakrossheimiliö í Reykjavík
haföi fyrra falliö á „litlu jólunum” en
þar dveljast aö jafnaöi á milli 30 og 40
manns, til aö jafna sig eftir lækninga-
meöferöir á sjúkrahúsum, víöa af
landinu. „Sumir veröa líkiega farnir
heim fyrir jól,” sagöi Bryndís Jóns-
dóttir forstööukona.þegar viö litum inn
á „litlu jólin” í Rauöakrossheimilinu,
en hún hefur starfað þar frá upphafi,
eöa í tæpan áratug,” en viö höfum haft
þaö fyrir siö aö gera hér einhvem
dagamun fyrir jólin og fengið hingaö
til að taka þátt í dagskránni ýmsa þá
sem hér hafa dvalið og eiga eitthvert
skemmtiefni í sínum fórum. Allir hafa
þeir orðið viö þeirri ósk og jafnvel
komiö um langan veg til aö vera meö
okkur eina kvöldstund og létta lund
dvalargesta.”
Aö þessu sinni flutti Eyþór Þóröar-
son jólahugvekjuna bg lauk máli sínu
með þessum oröum. „Þegar viö minn-
umst hinna mörgu jólahátíða, sem við
höfum upplifað, eru þær minningar
meöal okkar bestu minninga, — viö
hlökkuðum til jólanna þegar viö vorum
börn, þeim góða þætti berskuáranna
munum viö ætíð halda því viö munum
aldrei veröa svo gömul aö viö hlökkum
ekkitil jólanna.”
Vestan af Snæfellsnesi var kominn
gestur sem dvaldi á Rauöakrossheim-
ilinu fyrir átta árum, Inga frá Skaröi,
— Ingibjörg Kristjánsdóttir — og hefur
þaö sér til ágætir aö vera harmóníku-
leikari, — var í eina tíö meö hljómsveit
fyrir vestan sem Frostrósir hét. Ekki
var að heyra aö sú rósin hafi neitt föln-
aö þegar tónarnir liöu frá harmóník-
unni og fylltu salarkynni Rauðakross-
heimilisins.
En það voru fleiri Ingibjargir til
staöar en frá Skaröi. Lengra að vestan,
eða frá Súgandafiröi, var Ingibjörg
Jónasdóttir, reyndar dvalargestur
vegna fótbrots. Tók hún lagið meö
gítarundirleik og vann, eins og nafna
hennar, hug allra viðstaddra meö
flutningi sínum, meðal annars á frum-
sömdum ljóðum. Viö nánari athugun
Dansað í björtu.
var þarna á ferðinni „týnda konan” úr
DV, sem vann þrenn gullverölaun fyrir
söng sinn á Spáni í sumar þegar efnt
var til alþjóölegrar keppni á meöal
Eyþór Þórðarson flytur jólahugvekju.: Bryndís Jónsdóttir forstöðukona.
dvalargesta þar. Ingibjörg haföi
reyndar gamlan skóla í dægurlaga-
söng, sem kom henni til góða á Spáni,
því fyrr á árum söng hún meö dans-
hljómsveitum um sinn í Reykjavík, á
Selfossi og á Suðurnesjum.
Auk þess aö stjórna fjöldasöng,
ásamt Bryndísi forstööukonu, lagði
Ingibjörg Jónasdóttir til efni í kveö-
skap tveggja hestamanna sem komu í
fullum herklæöum og kváöust á af
miklum móö, en því miöur tókst okkur
ekki aö nema orörétt neitt af stökunum
sem flugu en þær féllu í mjög góöan
jaröveg hjá viðstöddum.
Einna markveröast á þessum „litlu
jólum” var frásögn og litskyggnu-
myndasýning Mikaels Magnússonar
blaöafulltrúa, sem gegndi hjálpar-
störfum á vegum Rauöa krossins í sex
mánuöi í Nígeríu, ekki alls fyrir löngu.
Var lýsing hans á þjóölífinu þar í landi
meö afbrigöum góö og færöi mönnum
heim sanninn um hverju má áorka
meö skipulögðu starfi hjá frumstæöum
og fátækum þjóöum, — metta soltna og
lækna sjúka viö hinar erfiöustu aöstæö-
ur.
Á miöju kvöldi fengu dvalargestir og
aörir viðstaddir kaffi og meðlæti, en aö
endingu röbbuöu menn saman eöa
stigu dans eftir hljómfallinu úr
harmóníku frostrósarinnar frá Skaröi.
emm/Heiðar Baldursson
Ragnhildur Stcfánsdóttir teiknaði
jólamerki Þórs.
Jólamerki Lions-
klúbbsins
Þórskomið
Lionsklúbburinn Þór hefur gefiö út
sérstakt jólamerki sem selt er til
ágóöa fyrir líknarsjóð klúbbsins.
Jólamerkiö í ár er teiknað af ungri
myndlistarkonu, Ragnhildi Stefáns-
dóttur.
Lionsklúbburinn hefur gefiö út
jólamerki á hverju ári síðan 1967.
Voru merkin oftast hönnuö af Jakobi
Hastein og Halldóri Péturssyni sem
báöir voru félagar í Þór.
Sölustaður jólamerkisins er Frí-
merkjahúsiö Lækjargötu 6 B. ás.
Húsbruni í
Vestmannaeyjum:
Miklar
skemmdir af
eldi og reyk
Eldur kom upp í einu starfsmanna-
húsinu viö nýja sjúkrahúsiö í Vest-
mannaeyjum um fjögurleytiö aö-
faranótt sunnudags. Húsiö sem er
innflutt og er úr áli skemmdist mikið
íeldinum.
Þegar slökkviliö í Vestmannaeyj-
um kom á vettvang var talsveröur
eldur í húsinu og mikill reykur.
Slökkviliösmenn byrjuöu á aö fara
inn í þaö til aö kanna hvort einhver
væri í húsinu. Svo reyndist ekki vera.
Aö sögn slökkviliðsstjórans Kristins
Sigurössonar skemmdist húsið mikið
af eldi og reyk og munu innanstokks-
munir vera illa farnir. Greiölega
gekk aö slökkva eldinn.
Húsiö er viö Ásaveg, á ióð nýja
sjúkrahússins, og er eitt þeirra húsa
er ganga undir nafninu Gámar hjá
Eyjamönnum.
Kviknaömun hafa í út frá viftu.
-JGH
Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði
Enn horfir Ólafur til framboðs
Ólafur Jóhannesson hefur verið aö
gefa dulítið sérkennilegar yfirlýs-
ingar undanfarið, sem hægt væri að
taka sem svo, að hann ætlaði áfram í
framboð í Reykjavík. Einkum bygg-
ist þetta á tvennu. í fyrsta lagi talaði
hann á flokksþinginu og bar m.a.
fram þá ósk, að Framsóknarflokkur-
inn sneri aftur til miöjunnar í stjórn-
málunum. Það olli nokkrum þátta-
skilum í Framsókn, sem fram aö
þessu, og í nokkum tíma, hefur verið
með vinstri tilburði án sýnislegs
fagnaðar, eða að meö þeim hætti hafi
henni tekist að verða forustuafl á
vinstri vængnum. Menn tóku því feg-
ins hendi við þeim boðskap Ólafs
Jóhannessonar, að nóg væri komið af
vinstri göngu í bili.
En ræða hans á flokksþinginu olli
þó enn meiritíðindum, af því að ljóst
var af henni, að gamli maðurinn var
ekki um það bil að hætta í pólitíkinni.
Menn sögðu sem svo, að hann hefði
ekkert erindi átt í ræðustól á þinginu
ef hann ætlaði ekki að halda áfram.
Að vísu tekur Eysteinn Jónsson enn
til máls á svona þingum, en það er
aðeins til að stemma stigu við gönu-
skeiðum í sambandi við stofnanir
flokksins. Hann er orðinn einskonar
húsvörður flokksins, og gætir þess að
angurgaparnir valdi ekki slysum á
stofnunum og mönnum. Ólafur hefur
takmarkaðan áhuga á slíku og lítur
væntanlega á það sem smámuni. Aft-
ur á móti eru honum það engir smá-
munir, hvort hann situr áfram á
þingi eða hættir.
Annað atriðiö, sem bendir til þess
að Ólafur Jóhannesson sé ekki að
hætta afskiptum af stjórnmálum er
blaöaviðtal, sem birtist við hann í
síðasta Helgarpósti. Þar klykkir
hann út með að segja viö Ömar
Valdimarsson, að hann megi gjam-
an gera viðtalið að framboösræöu. í
þessu tilfelli spyrja væntanlega tveir
biðkandídatar: Framboðsræðu í
hvaða kosningum? Það eru þeir Guð-
mundur G. Þórarinsson og Haraldur
Olafsson, sem væntanlega yrðu full-
trúar Framsóknar í Reykjavík ef
gamli maðurinn hætti. Eitthvað hef-
ur verið fundað um framboösmálin,
en Ólafur er hljóður um sínar fyrir-
ætlanir, nema að þessu leyti: Hann
er alltaf að lofa mönnum að reikna.
Framsókn mun eiga i erfiðleikum í
Reykjavik án Ólafs í framboði. Menn
treysta honum til að bera hag flokks-
ins fyrir brjósti og láta hann ekki af
hendi i samningum. Menn treysta
honum einnig til að halda þannig á
málum vestrænnar samvinnu, að
þar standi ekki eitt í dag og annað á
morgun. Yngri menn yrðu hvatvísari
og fljótari til aö samþykkja t.d.
margvíslegar kröfur Alþýðubanda-
lagsins, sem er kötturinn en ekki
músin í samskiptum þessara tveggja
flokka. Þetta vita menn og þess
vegna eflist Ólafur með hverju árinu
sem líður. Reynsla hans af sam-
steypustjórnum, einkum á árunum
1971—74, hefur kennt honum að á
stundum er affarasælast fyrir
flokkinn og raunar þjóðfélagið að
setja hnefann í borðið fyrir framan
hinagráðugu.
Þótt Ólafur njóti þessara vinsælda
nauðsynjarinnar, er hann ekki að
sama skapi hinn vinsæli stjórnmála-
maður í flokki sínum. Til þess er
hann of dulur og fámáll og vita fæstir
hvað hann hugsar. Hann hefur komið
sér upp þröngum hópi kunningja, sem
hann talar við um pólitikina. I þess-
um hópi er ráðslagað um Ólaf Jó-
hannesson fyrst og fremst og stöðu
hans, og hvemig eigi að snúa sér í
flokksmálum. Ólafur kann því vel að
tala við fáa í samræmi við gamalt
máltæki, sem ekki er vert að hafa
yfir hér. Yfirleitt leggja þessir kunn-
ingjar hans ekki mikið til mála, en
þeir stappa í hann stálinu, þegar
hann þreytist. Sjálfur leiðir Ölafur
sjálfan sig í flestum málum.
Eftir næstu kosningar þarf að
mynda ríkisstjórn. Þar mun Ólafur
koma viö sögu verði hann í framboði.
Menn tala jafnvel um hann sem
væntanlegan forsætisráöherra, þeg-
ar þeir horfa yfir stjórnmálasviðið
og sjá lítið annaö en stráka og sigr-
aða menn. Hvemig sem um það fer,
þá er vist að fleira en persónulegur
metnaöur hrindir Ólafi af stað í nýtt
framboð. Þar vegur'þungt á metun-
um sú ábyrgðartilfinning sem heið-
arlegur maður hefur. Svarthöfði.