Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.1982, Side 22

30
Notaðir iyftarar
í miklu úrvali
2. ( rat/m. snúningi
2.5 t raf
1.5 t pakkhúslyftarar
2.5 t disil
3.2 t dfsil
4.3 t dfsil
4.3 t disil
5.0 t dfsil m/húsi
6.0 t disil m/húsi
M
K. JÓNSSON & CO. HF.
Vitastig 3
Simi 91-26455
HAMRAGRILL
Hamraborg 4, Kópavogi, auglýsir:
Höfum fjölbreytilegt úrval ljúffengra og matarmikilla hamborgara
sem eru framleiddir úr ekta nautahakki og einnig framleiöum viö
hamborgara úr svínasteikum.
Einnig höfum viö hina vinsælu dönsku ribbesteik sem allir ættu aöi
kannast viöfrá Kaupmannahöfn.
Nú höfum viö á boöstólum nýjar kartöflur, country-kartöflur, meö hýöi
sem steiktar eru eins og franskar kartöflur.

Ath.: Heitur matur alla daga.
Verió ávallt velkomin
HAMRAGRILL
Hamraborg 4, Kópavogi, sími 41024.

'pmfQjn
TILBOÐ
sem erfitt er að hafna.
25% afsláttur af öllum vörum
verslunarinnar.
• Pils
Jakkar
Sjöl
Húfur-treflar
Legghlífar
o.fl. o.fl.
Cömwt)
Hamraborg 6simi 43711 Kópavogi.
DV. FÖSTUDAGUR17. DESEMBER1982.
Menning Menning Menninc
Notaleg kynni við for-
vitnilega karia
Ámi Johnsen hefur lengi veriö
vaskur blaöamaður og víöa borið
niöur. Þrátt fyrir það hefur hann
þann höfuökost að kunna sig í blaða-
viötali. Hann þrengir sjaldan
sjálfum sér um of inn í samtalið,
lætur ekki ljós sitt skína, nema helst
þegar hann leiðir viðmælandann á
sviðiö fyrir lesanda.
Nú hefur Arni tekiö saman „20
samtalsþætti” og gefiö út í stórvax-
inni bók. Þegar blöðum er flett og
gripiö niöur finnst manni vafasamt
aö kalla þetta hreina samtalsþætti.
Ami Johnson:
KVISTIR I LfFSTRÉNU
Bókaútgáfan öm og Úrlygur.
Á islenskri dagblaöatíð hafa viötöl
eöa samtöl viö fólk af mörgum toga
oröið viðamikið og vinsælt lestrar-
efni, jafnvel umfram þaö sem gerist
í nágrannalöndum. Þessi áhugi á viö-
tölum er líklega sömu ættar og
dálætið á afmælisgreinum og eftir-
mælum í íslenskum blööum —■ hinn
sívakandi áhugi Islendingsins á ná-
unganum og mannlifinu umhverfis.
Þó er trúfastasti lesendahópur viö-
talanna aö nokkru annar en lífssögu-
greinanna — kannski heldur yngri.
Þaö hefur komið í ljós fyrr og
síðar, aö góð blaðaviðtöl eru gott
Andrés Kristjánsson
bókarefni, séu þau góö á annað borö,
og sum þeirra batna viö þaö að
hanga.
ÁRABÁTURINN, SJÓSÓKNAR-
SKIP ÍSLENDINGA í ÞÚS-
UND ÁR OG NOKKRUM BETUR
Lúðvik Kristjánsson:
íslenskir sjóvarhœttir II.
Bókaútgáfa Menningarsjóðs 1982.
Lúðvík Kristjánsson hefur um ára-
tugi unnið að rannsóknum á íslensk-
um sjávarnytjum í gamia daga eða
fyrir tækniöld. I fyrra fengum við frá
honum mikið rit um fjörunytjar,
þ.á m. reka og selveiði, en á góöum
rekafjörum lágu einu raunverulegu
nytjaskógar forfeöranna. Þar gátu
þeir höggviö sér við í báta og bygg-
ingar, og árabáturinn var aðalfram-
leiöslutæki þeirra í 1000 ár og
nokkrum betur. Þess er getið að sum
óskaplegt. Hinn 9. mars 1685 fórust
nær 70 manns af Stafnesi, en um 200
Islendingar það árið, svo að dæmi sé
tekið. Eins og í mörgu öðru eigum viö
Islendingar eflaust heimsmet í sjó-
drukknun, og nú hefur okkur borist
rækilegust úttekt, sem gerö hefur
verið á manndrápsbollanum. Viö
ásamt Færeyingum höfum veriö
öllum þjóðum háöari árabátnum. Á
þeim farkosti var hver sjóferö lífs-
háski, en furöumargir björguöust
jafnan og héldu áfram aö berja
úthafið með árablööum.
teikningar frá síöustu öldum ára-
skipanna.
Lúðvík ber óhemju virðingu fyrir
umfjöllunarefni sínu, og bátarnir
persónugervast í frásögn hans eins
og í fomsögum. Teinæringurinn
Ofeigur, frægt hákarlaskip, „er
fremur klunnalegur, en sterkbyggö-
ur og feikimikið burðaskip. — Vegna
mikilla viötaka hefur hann ýtt sjón-
um frá sér og flögrað upp á bárurn-
ar. Sökum þess hve Ofeigur er
breiður hefur hann ekki verið vel
lagaöur til að taka á honum stóra
skiþ landnámsmanna höfðu eftirbát
í togi áhöfninni til halds og trausts.
Eftirbátamir hafa orðiö fyrstu fiski-
skip hér við land, og Islendingar
smíðuöu sér siðan svipaða báta til
fiskveiða og flutninga, en breyttu
laginu eftir því sem hentugast
reyndist í landshlutum. Annars her-
tók landið þá svo gjörsamlega að
þeir uröu furöulega miklir sveita-
menn á skömmum tíma og eftirbátar
annarra þjóða í sjósókn og fiski-
drætti; — þær endurbættu hafskip
sín og veiðarfæri, en á Islandi hjakk-
aöi flest í sama farinu um aldir. Hér
sóttu menn lægðumtroðin Islandsmiö
á bátsskeljum, enda var mannfallið
Bók Lúðvíks, Islenskir sjávarhætt-
ir H, segir frá verstöðvum, íslenska
árabátnum, smíði hans, stærö og
allri gerð, breiöfirsku og vestfirsku
bátalagi, Suðumesjaskipum og
Faxaflóabátum og mörgum öðrum
gerðum, vertíðum, verferðum, ver-
búöum og viðurværi sjómanna.
Meginþáttur bókarinnar fjallar um
íslenska bátinn og er 180 síöur,
skreyttur 362 myndum til skýringar.
Ég býst viö aö skipasmiðir geti
smíöað hinar ýmsu geröir eftir
lýsingum bókarinnar, svo rækilegar
era þær. Þar segir frá efniviði,
saumi, smíðaáhöldum og smíðinni
sjálfri og birtar eru ljósmyndir og
slagi, en mikil sjóborg og vænn til
flutninga. — Vafalítið má jafna
Ofeigi við hina stóm fyrri alda
byrðinga, er hafðir voru til
rekaviðarflutninga” (bls. 345).
Lúövík er fæddur og uppalinn á
vélbátaöld, en í rúm 40 ár hefur hann
safnað minnum frá árabátaöld, ferð-
ast um landið, rætt við fólk, sem enn
var á dögum frá árabátaöld, og skoö-
aö mannvirki. Lúövík hefur lifaö sig
svo inn í tímabilið aö honum virðist
fullkomlega eðlilegt aö sjá bátskænu :
eins og Ofeig sem klunnalegan sjó-
fugl flögra þyngslalega á brim-
sköflum norður í ballarhafi og breyt-
i