Dagblaðið Vísir - DV - 19.03.1983, Blaðsíða 14

14
DV. LAUGARDAGUR19. MARS1983.
þreki. Um kvöldiö er sams konar
veisluborö lagt fyrir okkur og kvöldiö
áöur. Viö förum aö sofa um klukkan
níuínúllgráöuhita.
Sérkennileg blóm í
fjögur þúsund metra hæð
Fólkið er vakiö snemma morguns
meö „early moming tea” eins og Bret-
inn kallar þaö. Eftir aö hafa boröaö vel
af morgunmat er lagt af staö.
Ameríkumaðurinn telur sig nú vera
færan í flestan sjó og ákveður aö slást í
för meö okkur. Fyrst er gengið yfir
grasivaxiö en þýft landsvæöi. Þama
vaxa mjög sérkennileg blóm sem aö-
eins finnast í yfir fjögur þúsund metra
hæö. Þetta er blómið Lobelia Deckenii,
en þaö er þannig af guöi skapaö aö þaö
blómstrar aöeins einusinni á sjötíu ára
fresti. Ekki voram við svo heppin aö
sjá neitt þessara blóma í fullum
skrúöa, en jafnvel án hans eru þau sér-
kennileg og falleg. Þama er annað
blóm sem heitir Senegio Cottonii. Þetta
er stórt blóm sem getur oröiö allt aö
þriggja metra hátt. Það getur tekið á
sig ólíklegustu myndir og í fjarlægö
getur þaö b'kst hvort heldur sem er;
gíraffa, strúti, fuglum eöa jafnvel fíl.
Viö komum aö síðasta vatnsbóbnu
og nú þyngist heldur í pokunum hjá
okkur því hver og einn veröur að bera
sitt eigiö vatn. Eftir þetta tekur viö
mikil sandbreiöa — oft nefnd eyði-
mörkin — og það sem eftir er ferðar-
inna r er ekki stingandi strá a ö finna. Á
vinstri hönd blasir tindurinn Kibó við í
allri sinni dýrö, meö jökulhatt sinn á
toppnum. Kibó-tindurinn er hæsti
tindur KUimanjaro — og þangað er
stefnt, skref fyrir skref.
Á hægri hönd er tindurinn Mawenzi.
Hann er nokkuð lægri en Kibó, en mun
erfiðari til kbfurs. Eftir fimm tíma
göngu er stansað, húkt undir steini tU
að verjast rokinu og nesti borðaö. Nú
er nokkuö farið aö draga af fólki, súr-
efnisskorturinn farrnn að ágerast og
matarlystin Util. Púlsinn er kominn
upp í tvö hundruð slög á mínútu. Ég er
orömn nokkuö slæmur af kvefi sem ég
náði mér í þegar buröarkarlinn mmn
veiktist með þurra fötin mín, en aö
ööraleytiaUhress.
Trúin á fjalliö,
Ufibrauð Chaggra
Viö náum Kibó-skálanum um
klukkan f jögur. Þetta er síöasti hvíld-
arstaöurinn áöur en lagt er á tindinn.
SkáUnn stendur viö rætur Kibó-
tindsins og er í tæplega fimm þúsund
metra hæð. Hér er sex stiga frost inni í
skálanum, mikUl trekkur og enginn
eldiviður til upphitunar. Félagar mínir
era nokkuð slappir og leggjast strax
fyrir. Eg finn ekki fyrir neinum
óþægindum og fer út í kofa til burðar-
karlanna að kjafta viö þá. Þeir eru
^ \ v;
Ék % ' - lÍÍ ; í V í §f
AUGLÝSENDUR
VIIMSAMLEGAST ATHUGIÐ
Vegna síaukinnar eftirspurnar eftir auglýsingarými íDV verðum við að fara ákveðið
fram á það við ykkur að panta og skila til okkar auglýsingum fyrr en nú er.
LOKASKH
FYRIR
STÆRRIAUGL ÝSNMGAR:
Vegna mánudaga:
FYRIR KL. 17 FIMMTUDAGA
Vegna þríðjudaga:
FYRIR KL.-17 FÖSTUDAGA
Vegna miðvikudaga:
FYRIR KL. 17 MANUDAGA
Vegna fimmtudaga:
FYRIR KL. 17 ÞRIÐJUDAGA
Vegna föstudaga:
FYRIR KL. 17 MIÐVIKUDAGA
Vegna Helgarblaðs /;
FYRIR KL. 17 FIMMTUDAGA
Vegna Helgarblaðs II:
(SEM ER EINA FJÖRLITABLAÐIÐ)
FYRIR KL. 17 FÖSTUDAGA NÆSTU VIKU A UNDAN
AUKALITIR ERU DAGBUNDNIR
OPIÐ VIRKA DAGA KL. 9-17.30.
A uglýsingadeild
Síðumúla 33 sími27022.
■*'*
.1
1 - ' ' M*
á'* " . : "."i.
Áð í regnskógunum. Aður en
komið var að rótum Kilimanjaro var
i gegnum þykkan regnskóg að fara.
A myndinni sést Gunnar Levi ásamt
einum innfæddum Tanzaniubúa er
leiddi ferðina upp fjallið.
kampakátir yfir því hvaö ég er hress
og sérstaklega þegar ég fæ mér
sígarettu. Það logar reyndar nokkuð
illa í henni vegna súrefnisleysis, en
þetta hefst. Þeir höfðu böriö nokkur
sprek hingaö upp meö sér og voru aö
hita te og súpu. Eg fæ þá til að þurrka
skóna mína sem voru blautir og kaldir.
Þeir segja mér þjóðsögur af fjallinu,
hvemig Mawenzi-tindurinn klofnaöi
frá Kibó-tindinum, af mönnum sem
fóru á f jaUiö aö leita fílabeina en komu
aldrei aftur, af frosna hlébaröanum
og margar fleiri skritnar sögur. Þessir
menn era af Chagg-ættflckknum sem
býr viö rætur KUimanjaro. Chaggar
trúa á fjalUö og tilbiðja það og telja að
það búi yfir miklum auöæfum, krafti
og valdi. FjalUö er þeirra Ufibrauö.
Þama sitja þeir, iUa klæddú-. Sumir
berfættir eöa í opnum gúmmískóm, í
lélegum og rifnum peysum og buxum,
hafa borið fjörutíu kíló á hausnum
síöastliöna þrjá daga, en eru samt
ánægöir, rétt eins og í stofunni heima
hjá sér. Þeir segja mér einnig aö júní
og júU séu verstu mánuöirnir til aö
klífa fjalUð og sé því stundum lokað
vegna snjóa, vinda og kulda á þessum
tíma. Bestu mánuðirnir til kUfurs séu
hins vegar janúarog febrúar.
Kvöldmaturinn þennan dag er súpa
og te, hvort tveggja vel heitt. En
enginn hefur lyst á aö boröa nema ég.
Eftir matinn er lagst til hvílu. Menn
era þreyttir, sofna fljótt. Klukkan er
sjö aö kveldi.
Eitt skref upp og
_________hálfttilbaka___________
Viö erum vakin klukkan eitt um
nóttina en fæstir höföu þá sofið vegna
kulda, veikinda eöa vosbúöar. Annar
Norömaöurinn er mjög illa haldinn,
meö andarteppu, uppköst og höfuðverk
— fjallaveikina — og er ákveðið aö
senda einn burðarkarUnn meö honum
niður í Horombó skálann.
Viö leggjum fjögur af staö á tindinn
klukkan hálftvö um nóttina þrítugasta
júní, ásamt þremur leiösögumönnum.
Burðarkarlarnir halda kyrru fyrir í
skálanum. Það er kotoiðamyrkur og
nístingskuldi. Brattinn er mikUl, um
rúmlega fimmtíu gráöa haUi. Undir
fótum okkar Uöast laus sandur og hál
möl aUa leiðina. Maður fer eitt skref
upp og rennur hálft tU baka. Viö erum
meö tvær vasaljósatýrur meðferðis, en
fljótlega fara rafhlöðumar að gefa sig
þannig aö lítiö gagn var í þeim. Og þaö
er erfitt að fóta sig í myrkri.
Eftir tveggja tíma göngu ákveöur
Guörún, samferðarkona mín, aö snúa
viö þar sem hún átti oröiö mjög erfitt
meö andardrátt. Einn leiösögu-
mannanna fylgir henni tU baka. Eftir
tveggja tíma göngu komum viö þrír
sem eftir erum og tveir leiösögu-
mennirnir að heUum sem þama finn-
ast. Þar henda menn sér niöur og hvíl-
ast, skýla sér fyrir rokinu og núa ryk-
korn úr augunum. Hausverkur, ógleöi,
andþrengsli og súrefnisskortur era æ
meira farin aö gera vart viö sig.
Kraftur manns dvínar. Hér hugsar
maöur hvort þaö sé þess virði aö leggja
á sig þessa píslargöngu til þess eins að
geta sagt öörum aö maöur hafi klifið
KiUmanjaro. Þá veröur mér hugsað til
þess, aö sonur minn, Kristinn Már,
þrettán ára, sem er í alþjóðlegum
heimavistarskóla í Moshi, labbaöi
hingaö upp fyrir tveimur mánuöum og
þurfti aö bera aUan sinn farangur
sjálfur. Hann er meö yngstu krökkum
sem klifiö hafa KiUmanjaro því yfir-
leitt er miöað við aö krakkar þurfi aö
vera orðnir fimmtán ára til aö fá aö
fara upp. Eftir þessar vangaveltur
ákveð ég aö pabbi gamli geti ekki verið
minni maöur en sonurinn, stappa í mig
stálinu og staulast á fætur og rölti af
staö.
Að finna kraftinn
streyma út ílíkamann
Göngunni er haldiö áfram í
bUndni í myrkrinu og göngulagið
veröur æ skrykkjóttara — og göngu-
hraörnn ekki mikill. Eftir fjögurra
tíma göngu er fariö að birta nokkuð.
Viö sjáum aö Ameríkumaöurinn er far-
inn aö dragast heldur aftur úr og leiö-
sögumaðurinn er farinn aö ýta á eftir
honum. Eg og Norðmaöurinn náum
Gilmans Pont klukkan hálfátta í um
fimmtán stiga frosti og hífandi roki.
Þar fleygjum viö okkur niöur í nokkrar
mínútur en fljótlega bráir af okkur
þegar viö föram aö líta í kringum
okkur: Utsýnið er stórkostlegt og
skyggnið ágætt. Til suðurs geturaðlíta
Tanzaníu í allri sinni dýrö en í noröri
blasir Kenýa viö svo langt sem augað
eygir. Kilimanjaro er eldfjall og í
miöju fjallinu er stór gígur þakinn
jökli. Jökulhatturinn á toppnum er
áhrifamikil sjón og einnig
jökultungumar sem skaga niður eftir
hlíöunum. Viö fáum okkur te og
sígarettu og þarna boröa ég það besta
súkkulaði sem ég hef á ævi minni
fengiö. Þaö er gaddfreðiö og brutt eins
og brjóstsykur, en vellíöanin sem
fylgir þegar maöur finnur kraftinn
streyma út í líkamann er ólýsanleg.
Gilmans Pont er í fimm þúsund sex
hundruö áttatíu og fimm metra hæö
yfir sjávarmáli og er viðurkenndur
sem tindurinn. Uhura Pike er hins veg-
ar hæsti tindur fjallsins. Þangað er
tveggja tíma gangur yfir jökulinn. Sá
tindur er í fimm þúsund átta hundruð
níutíu og sex metra hæö og er hæsti
tindurálfunnar Afríku.
... eftiraðhafahangið
á göngustafí fimm daga
Leiöin niður var mun auöveldari og
fljótfarnari. Niöri viö Kibó-skálann
taka burðarkarlamir á móti okkur meö
ískaldan og dísætan ávaxtasafa.
Þennan sama dag er haldiö áfram
niður í Horombó-skálann og gist þar.
Eftir að hafa gefið buröarkörlunum
nokkrar sígarettur fékk ég þá til aö
finna eldivið og kveikja upp fyrir okkur.
Þarna vora raunir næturinnar og dag-
renningarinnar ræddar yfir huggu-
legum arineldi og góöum kvöldveröi.
Á fimmta deginum var gengið alla
leiö niöur á hótel. Þar voru gefin út
viöurkenningarskjöl til þeirra er upp
komust, reikningar greiddir og buröar-
og leiðsögumönnum gefnar smágjafir
ogaukaþóknun.
Líkaminn er allur úr sér genginn og
maður röltir eins og nírætt gamal-
menni með gyllinæð. Harðsperrur í
hverjum vööva, blöörur í lófunum eftir
að hafa hangið á göngustafnum í fimm
daga og svitalyktin orðin þrúgandi. Þá
er lagst í eitt heitasta, lengsta og besta
baö sem sögur fara af.
-SER.