Dagblaðið Vísir - DV - 09.06.1983, Blaðsíða 4

4
DV. FIMMTUDAGUR 9. JUNI1983.
íbúðarsölumálið í Kaupmannahöfn kært til RLR:
Telur sig hafa tapað
hundruðum þúsunda
á viðskiptum sínum við danskan „umboðsmann”
Ibúöasölumáliö svokallaöa, sem
átti sér staö úti í Kaupmannahöfn á
dögunum, var kært til Rannsóknar-
lögreglunnar ímorgun.
Málið er í meginatriöum á þá leið
aö íslensk kona, Anna Kristjáns-
dóttir, átti íbúö úti í Kaupmanna-
höfn, en þar haföi hún verið búsett. I
haust ákvaö hún aö selja íbúðina og
skráöi hana því á fasteignasölu.
Haföi hún þá veriö metin á 525.000
danskar krónur, eða sem svarar
rúmlega (1,5) milljónum ísl. króna.
Um svipaö leyti kom danskur
kunningi önnu, Peter Rasmussen, að
máli viö hana og kvaðst tilbúinn aö
selja fyrir hana ibúðina, gæfi hún
honum umboö til aö undirrita
samninginn. Það geröi Anna. Síöan
fréttist ekkert af sölu íbúöarinnar
fyrr en í vor aö Anna fékk þær
fregnir aö íbúðin hefði verið seld
fyrir alllöngu og kaupendur væru
fluttir inn. Viö nánari eftirgrennsl-
anir komst hún að raun um að nýleg
húsgögn, sem hún átti í íbúðinni,
höfðu einnig verið seld. Haföi íbúðin
veriö seld fyrir 369.000 danskar
krónur (rúml. 1 millj. ísl. kr.) og hús-
gögnin fyrir 5000 danskar krónur
(15.000 ísl. kr. þau eru, aö sögn
önnu, metin á um 100.000 danskar
krónur (300.000 ísl.kr.)
Enn fremur segir Anna að ýmis
skjöl, sem voru í íbúðinni, hafi
glatast.
Peter Rasmussen kveðst hafa
orðiö að selja íbúðina þar sem hún
hafi veriö aö fara á nauðungarupp-
boö. Anna haföi greitt afborganir af
henni í júní fýrir ári, en hins vegar
höföu lán sem hún átti aö greiöa af í
desember sl. gjaldfallið. DV hefur
fengið það staðfest hjá lögfræöingi
og fasteignasala í Kaupmannahöfn
aö samkvasmt ofangreindu hefði
íbúöin átt aö fara á nauðungarupp-
boð eftir hálft til eitt ár, ef ekki hefði
verið greitt af henni fyrir þann tíma.
Þau Peter Rasmussen og önnu
greinir einnig á um söluumboð þaö
sem hann haföi undir höndum. Hún
kveöur þaö falsaö. Um sé að ræða
annað umboö en hún hafi skrifaö
undir. Umboðiö, sem hún hefði gefið
honum, heföi verið dagsett 10.
október og undirritaö af henni og
manni hennar. Umboðiö sem Peter
hefði hins vegar notaö gæfi honum
víðtækari heimild til aö fara með
fjármál hennar. Þaö væri dagsett 12.
október, en þann dag hefðu þeir alls
ekki hist, Peter og maður önnu.
Þessu neitar Peter Rasmussen staö-
fastlega en kveður umboðiö fullkom-
lega löglegt. -JSS.
Anna Krist jánsdóttir:
Vondaufum riftingu sölunnar
„Ég kæröi málið til rannsóknar-
lögreglunnar í morgun,” sagöi Anna
Kristjánsdóttir. „Þar kæri ég Peter
Rasmussen fyrir aö hafa selt íbúöina
á alltof lágu verði, og fyrir aö hafa
ekki látiö mig hafa húsgögnin og
teikningarnar sem í henni voru”.
Anna kvaöst vera orðin vondauf
um að sölunni yröi rift úr því sem
komið væri þar sem hún hefði gefið
Peter umboð til aö selja íbúðina, sem
hún hefði betur aldrei gert. Hún
sagöist ekki hafa fengið neitt af
andviröi íbúðarinnar ennþá, né
heldur skjöl varðandi sölu hennar
önnur en svokallað bindandi
kauptilboð.
Anna sagöist enn fremur hafa kært
Peter fyrir fölsun á umboöi því, sem
notað var viö söluna. Vissulega heföi
hún gefiö honum umboö til að selja
íbúðina, en þaö heföi eingöngu verið
bundiö viö söluna. Hins vegar heföi
hann notað svokallaö „general full-
makt” sem heimilaöi handhafa aö
vasast nær ótakmarkaö í fjármálum
viökomandi. Slíkt umboö hefði hún
aldrei skrifaö undir. Hún kvaöst leita
eftir rannsókn á umboðinu jafnskjótt
og þaö bærist henni í hendur, en sem
stæði væri það hjá lögfræðingi kaup-
anda íbúðarinnar úti í Kaupmanna-
höfn. Hann heföi fram til þessa
neitaö aö afhenda þaö til dönsku
lögreglunnar.
„Þaö er ljóst aö ég verð fyrir mjög
miklu fjárhagslegu tjóni ef fram
heldur sem nú horfir,” sagöi Anna.
„Ég hafði látið meta íbúöina á fast-
eignasölu þegar við ákváðum aö
selja hana í haust. Þá voru settar á
hana 525.000 danskar krónur. Svo er
hún seld fyrir 369.000 danskar krónur
og húsgögnin, sem voru nýleg, seldi
Peter fyrir 5000 danskar krónur.
Ég get ekki sætt mig viö slíkar
aöfarir og mun gera allt sem ég get
til að leita réttar míns. -JSS.
Nauðungaruppboð var yfírvofandi”
ff
—segir Peter Rasmussen, sem seldi íbúðina án vitundar eigenda
„Ég seldi íbúðina af því að nauö-
ungaruppboö var yfirvofandi,” sagöi
Peter Rasmussen er DV ræddi við
hann.
Aðspurður um þá fullyrðingu fast-
eignasala og lögfræðinga í Kaup-
mannahöfn að íbúðin hefði ekki átt
að fara á slíkt uppboð fyrr en eftir
hálft til eitt ár, þar sem greitt heföi
veriö af henni í júní, svaraði Peter
Rasmussen:
„Það kostaöi 6000 danskar krónur
á mánuöi aö eiga íbúöina. Anna hafði
sagt aö það lægi mikiö á að selja
hana. Helst yrði hún aö vera seld fyr-
ir 1. desember, en það tókst ekki aö
selja hana fyrir þann tíma. Þegar
komiö var fram í mars-apríl hlaut að
liggja ennþá meira á.
Ég reyndi allan tímann aö ná í
önnu, bæöi þar sem hún vann og
heima hjá henni, en þaö tókst aldrei.
Þaö er nú svo að þegar menn setja
hlut í sölu veröa þeir að gera ráö fyr-
ir aö hann verði seldur.
Þaö var ekki hægt aö taka ibúðina
af fasteignasölunni því að þá heföi
þurft að greiða fasteignasalanum
allháa upphæö fyrir ómakið.
Anna geröi engar ráðstafanir til aö
losa íbúðina þótt hún væri komin í
sölu og yrði auðvitað að vera auð
þegar hún seldist. Ég varð því aö fá
skransala til að tæma hana og hann
sá einnig um að selja húsgögnin.
Anna Kristjánsdóttir virðist ekki
skil ja það að hún hefur aldrei átt eyri
í þessari íbúö þar sem hún greiddi
ekki af lánum sínum á gjalddaga.
Með heimskulegum aðferðum sínum
tapar hún miklum peningum þar
sem hún lét lánin g jaldfalla. ”
Peter var loks spurður að því hvort
rétt væri að hann hefði tekið veðlán í
íbúðinni að eiganda hennar forspurð-
um. Hann kvað svo vera. Hefði hann
tekið lánið til að greiða af eldri lán-
um sem á íbúðinni hvíldu því að
„annars hefði ekki verið hægt að
selja hana”. Hann kvaðst enn frem-
ur hafa tekið peninga út af reikning-
um önnu í Kaupmannahöfn. Þá hefði
hann notað til að greiða lausaskuldir
sem hún hefði stofnað til meðan hún
dvaldierlendis. -JSS.
Svo mælir Svarthöfði
Svo mælir Svarthöfði
Svo mælir Svarthöfði
Endurreisn efnahagslífs með þrautum
Sósíalismi á Vesturlöndum hefur
lent i öngstrætum að undanfömu.
Talsmenn hans hafa hvað eftir annað
misst efnahagskerfi landa sinna úr
böndum, og má nefna dæmi um það
frá Bretlandl, Danmörku og Islandi.
Þegar svo hefur verið komið, hafa
kjósendur tekið til sinna ráða, einnig
þeir sem áður kusu sósiaiista, og leit-
að á náðir þeirra stjómmálaafla,
sem lofað hafa endurreisn efnahags-
lifsins með þrautum. í Danmörku
hefur þetta að visu ekki þýtt neinar
stórar sveiflur i kosnlngum, enda um
f jöld flokka að ræða, en nú fer ihalds-
maður með völd þar og hefur þrátt
fyrir veika stöðu komist upp með
aðgerðir gegn opinberri eyðslu, eink-
um vegna þess að almenningur
stendur með honum. i Bretiandi er
ihaldsflokknum spáð stórsigri, þótt
hann hafi verið við stjóm i þrjú ár og
á stjóraartima hans hafi ríkt at-
vinnuleysi, sem aðeins verður jafnað
við árið 1935, þegar kreppan var í al-
gleymingi. Hér á landi er ný stjóm
tekin við sem boðar endurreisn efna-
hagslífsins með þrautum.
Vist er um það, að sósialisminn
boðar mannúðarstefnu, en undir-
byggir hana með eyðslu. Borgara-
flokkar vilja iika halda mannúðar-
stefnu á loft, en telja að hún geti á
hverjum tíma aðeins gengið eins
langt og efnahagur þjóðar þolir.
Þetta era staðreyndir sem öilum
eiga að vera ljósar. t Bretlandi ríkir
óvenjulegur stjómmálaþroski meðal
almennings. Þar hafa kjósendur
bmgðist þannig við, mitt í gífurlegu
atvinnuleysi, að flokki frú Margaret
Thatcher er spáð tvö hundrað þing-
manna meirihluta. Niðurstöður
þeirra kosninga hljóta að verða
sósialistum mikið umhugsunarefni. t
Svíþjóð, þar sem sósialistar ráða,
jukust tekjur Volvo-verksmiðjanna
um 99%. Jafnvel þar, í sjálfu höfuð-
vígi sósíallsmans, er fyrirtækjum
leyft að græða.
Skýringin kann að vera sú, að þar
séu á ferð menn, sem reyna ekki
hverju sinni að eyðlleggja fjárhag
landsins vegna annarlegra sjónar-
mlða. Hér gildir hins vegar sú regla,
að hvenær sem Alþýðubandalagið er
í ríkisstjóra ætlar tsland á hausinn.
Fundnar eru upp reglur, sem heita
að fyrirtæki skuli rekin á núlli. Það
er lítil mannúðarstefna gagnvart
þeim, sem hjá þessum núli-íyrir-
tækjum vinna. t Bretlandi var vinstri
armur launþegahreyfingarinnar bú-
inn að ná kverkatökum á Verka-
mannaflokknum. Hann heimtaði
þjóðnýtingu og núllstefnu. Bretar
sáu að betra var að þola atvinnuleysl
en rauða herra. Verkamannaflokkn-
um var næstum sundrað i leiðinnl.
Hér býr Alþýðubandalagið sig undir
heljarátök í nafni launþega, gegn
þeim aðilum, sem eru að freista þess
að rétta á ný vlð hag þjóðfélagsins,
og reisa það úr þeim efnahagsrúst-
um, sem Alþýðubandalagið bjé okk-
uríupphafi.
Sósíalisminn á Vesturlöndum
gengur ekki erinda heilbrigðs efna-
hags. Borgaraflokkar hafa tekið upp
nýtanleg stefnumið hans og gert þau
að sínurn, en innan þeirra marka,
sem efnahagur ieyfir hverju sinni.
Hér á landi hefur þetta lika gerst, en
þrátt fyrir það hefur þótt hlýða að
ríkisstjórair hafi hvað eftir annað
f arið kollsteypur fyrir tilstilli og óbil-
girnl Alþýðubandalagsins. Ríkis-
stjórain sem nú situr undir forsæti
Stetagríms Hermannssonar, hefur
ekki uppl stórar áætlanir um breyt-
tagar á þeim formum sóstalismans,
sem hér eru orðta rótföst. Þessi
stjóra ætlar ekki að draga úr mann-
úðarstefnu. Hún boðar jafnvei að
skyldan sé að ailir hafi atvtanu.
Þannig ætlar hún að freista þess að
leiða okkur út úr vandanum án siysa •
atvtanuleysistas. Margaret Thatcher
hefur engu slíku lofað. Hún hefur lát-
ið atvtanuleysið dynja yfir. Samt
vtanur hún stórfelldan kosntagaslg-
ur. Halda menn að Bretum sé eitt-
hvað betur við atvtanuleysi en öðr-
um? Hér fárast menn alltof
snemma út i ríkisstjóra sem er að
reyna björgunaraðgerðir. Menn geta
deilt um leiðlr, en nauðsynlegt er að
standa með núverandi ríkisstjóra
fyrstu mánuðtaa. Aðrir kostir eru
ekki fyrir hendi.
Svarthöfði.