Dagblaðið Vísir - DV - 17.09.1983, Síða 19

DV. LAUGARDAGUR17. SEPTEMBER1983
19
/ négranni rittarinnar voru reiðhestar í girðingu.
Klnd i klofínu og fíeygur i rassvasanum.
SJáihverumsig. Égséummig.
Sölutjaid Kvenféiags Biskupstungna. Kristin
Sigurðardó ttir, Víðigerði, Kristín Sigurðardóttír
Laugarási og Eiinborg Sigurðardóttír Iðu. fíatkðk-
umar þeirra voru ekkineitt venjulegar.
ungnaréttum
sem þau gátu leitt hetan vegna núm-
eraplötu sem var 6 eyranu á þvL Við
hliftin inn í dilkana var búið að setja
. nöfn bcja og númer eins snyrtflega
og skipulega og við Laugaveginn.
Stöku spekingur sást veifa marka-
skránni.
LUTIÞEIRRA sem stóðu í ai-
Þessi tryggi seppi Hggur hjá hnakkl húsbónda
síns.
menningnum var ekki aðallega að
draga heldur gekk á mflli vasapela
skrafandl og skeggrœðandi og fékk
sér smálögg. A pelunum mátti eins og
annars staðar sjá gamlan og nýjan
tima mætast. Ein daman var með lit-
inn, grenan plastpela i bandi um
hálsinn og plastdjúsbrúsarnir voru
þarna komnir i endurnotkun. Upp úr
gallabuxnarassvasa eins herrans
glitti í sflfraðan fleyg sem hefur
áreiðanlega þolað vel þó að eigandinn
húrraði á rassinn.
^VeÐRIÐ LÉK VIÐ bændur, búa-
lið og boðflennur. Framan af var
fögur sólarbirta en síðar dró fyrir.
Ailan daginn var þó „manndráps-
bliða” eins og einn orftafti það.
Bændum leist bara sæmflega á féð.
Héldu jafnvel að lömbin væru feitari i
ár en i fyrra. Þeir sem fóru á f jall
böfðu verift í viku í smalamennsku
þvi afrétturinn þeirra er svo stór.
Hárlaugur i Hliftartúni sagðist hafa
heyrt að þetta hefði verið „góð fjalia-

Afgangurinn af fénu rekinn úr nátthaganum inn i
almanninginn.
Sóð yfirhiuta Tungnaróttar.
ferð” og „þurfti vist aldrei að fara i
galla”.
Það var jöfn og góð stígandi í rétt-
unum. Afltaf af og tfl var aukið við i
almenninginn úr nátthaganum eftir
þvi sem dróst úr honum i dflkana og
þvi færra sem varð í nátthaganum
þeim mun erfiðara varft að reka inn í
almenninginn.
l^EGAR BÚH) VAR að draga aft
mestu leyti fóru margir að gömlum
og góðum sið í hring og byrjuðu að
syngja, enda marglr góðir söngmenn.
„Blessuð sértu sveitin mín” og „í
birkilaut hvfldi ég bakkanum á”. Þá
var það „Afi minn fór ó honum
Rauð” og í því söng mikili hluti milli-
röddina eins og lög gera ráð fydr. Inn
á mflli laga heyrðist stundum hjá-
róma rödd sem bað um Fatlafól. Enn
eitt merkið um mjúkleg átök hins
gamla og nýja í réttunum. Einhver
stakk lágróma upp á lagi tii að
syngja en annar sagði hvellt: „Ekki
stinga upp á neinu sem eyðileggur
bassann.”
Laust upp úr hádegi var kominn
góður dampur í þá sem á annað borð
höfðu eitthvaft kynt meft eldvatni um
morguninn og vonandi hefur einhver
eimur ennþá veríð eftir á réttardans-
leiknum í Aratungu um kvöldið.
Þegar vift f jarlægðumst var marg-
raddaður kór elgendanna löngu farínn
að yfirgnæfa jarmift. -SGV.