Dagblaðið Vísir - DV - 20.12.1983, Blaðsíða 1

V
Orka urnún tír sorpinu
Neysluvenjur samtímans eru þess
eölis að víöa er nauðsynlegt að grípa
til háþróaðra vinnubragöa svo að
ekki hljótist vandræði af sorpi og
hvers kyns úrgangi og nú er svo
komið á höfuðborgarsvæðinu við
Faxaflóa að í óefni stefnir ef ekki
verður gripið til róttækra ráða
heldurfyrr enseinna.
Sorphaugarnir á Gufunesi hafa
lengi annaö þörfum Reykvíkinga,
Mosfellinga, Seltirninga, Kópavogs-
búa og Kjalnesinga en fullvíst er
taliö að þeir muni ekki duga öllu
lengur en til næstu 5—7 ára.
Til greina kemur að velja ný og
voldug haugstæði ekki allfjarri
höfuðborginni en sú lausn er ekki
talin býsna fýsileg og hafa bæjar-
verkfræðingar á höfuðborgar-
svæðinu sest á rökstóla -til þess að
finna færar leiðir fram hjá þessum
illa vanda.
Hugmyndir bæjarverk-
fræðinganna eru á þann veg, að
sorpinu verði brennt og bruninn
nýttur til orkuvinnslu. Ýmsar
aðferðir þar að lútandi koma til
greina og fari sem horfir má búast
við þvi að innan fárra ára megi vinna
að staðaldri allt aö 6 MW af raforku
úr sorpi höfuðborgarsvæðisins og
ennfremur hlytist af talsvert magn
af vatnsgufu sem nýta mætti til
iðnaöar eða annarra þarfa.
Þórður Þorbjamarson, borgar-
verkfræðingur í Reykjavík, sagði í
samtali við DV að mjög væri litið til
Svía í máli þessu enda væru þeir
sporgönguþjóð um orkuvinnslu úr
sorpi.
Þórður sagði að ekki aðeins væru
aöstæöur fyrir hendi til þess að
draga úr sorphirðukostnaði á
höfuöborgarsvæðinu og létta þannig
útgjöld almennings heldur stæðu
vonir til þess að sorpeyðingarfyrir-
tæki þetta myndi ná endum saman
og jafnvel skila dágóðum hagnaði.
Meginhugmyndin er sú að sorpið verði brennt og við brunann fáist raforka og la.inig vatnsgufa sem nýta mœtti til iðnaðar. Hér setur
-BH. herramaður fót sinn í orkulindina.

YFIRBOÐ HAFIN
Á LÁNAMARKAÐI
— sjá bls. 38
Bandaríska
tuskudúkku-
æð«ð teygir
anga sína til
Hafnarfjarðar
— sjábls.44
Englendingar
hrifniraf
— sjá íþróttir
bls. 24-25
HREINSUMÚT
%wm %XLlm
INNAN
LÖGREGLUNNAR
— sjá bls. 16
LÖGGJÖF
VANTARUM
GREIÐSLUKORT
— sjá bls. 6