Dagblaðið Vísir - DV - 20.01.1984, Blaðsíða 14

14
DV. FOSTUDAGUR 20. JANUAR1984.
Spurningin
Ferð þú oft á skíði?
Garðar Benedlktsson ellUífeyrisþegl:
Eg fer litiö á skíði-eða bara ekkert.
Maður hefur engan útbúnaö tU þess.
Eg stunda bara trimm og svoleiðis. Að-
ur fyrr fór ég á skíði smávegis, en þá
aöaUega gönguskíði.
Bryndis Jénsdóttir búsmóðir: Já,
stundum. Eg hef gaman af þvi aö fara
á skiði, það gerir útiveran. Eg vUdi tví-
mælalaust fara meira á skíði en ég geri
ídag.
Guðlaug Valdimarsdóttir húsmóðir:
Aldrei, ég kemst ekki á skiöi. Það eru
engin skíðasvæði nálægt heimUi mínu.
Eg bý austur í Landeyjum, og það er|
voða sjaldan sem þar er einhver snjór
að ráði. Svo vantar aUar brekkur.
Sóley Sigmarsdóttlr skóiastelpa: Eg
fer aldrei á skíði, en samt finnst mér
gaman á skíðum. Eg fer bara á þotu.
Mér finnst samt skemmtilegast að
leika mér og leiðinlegast að taka tU i
herberginu mínu.
Sigurður Bergsson verkamaður: Nei,
ég hef nú litiö farið á skíöi undanfariö.
Hef þó farið þegar ég hef haft tækifæri
tU þess, sérstaklega þegar ég var í
skóla á Isafiröi. Þá stundaði ég skíöi
talsvert. Ég fer nú aðaUega á göngu-
skiöi.
Margrét Jónsdóttlr fréttamaður: Já,
ég hef gaman af því. Otivistin, góða'
loftiö og hreyfingin er þaö sem heUlar
mest við íþróttina. Eg fer. bara á
gönguskíöi, ég þori ekki á hinsegin
skíöi, ég byrjaöi svo seint á skíöum.
Lesendur
Lesendur
Lesendur
Lesendur
Afkomuréttur — frelsi
Jónas Skaftason, Blönduósi, skrifar:
KjaUaragrein eftir Bjama
Hannesson frá UndirfeUi birtist í DV
4. janúar. Þess vegna get ég ekki
stiUt mig um að láta í mér heyra.
Eftir lestur þessa siðlausa og aUtof
langa boöskapar eða þvælu langaði
mig tU að spyrja hvort í hugtakinu
afkomuréttur rúmist frelsi tU orða
og athafna, aö fóLk ráði afkomu sinni
og geti lifað lífinu á þann hátt sem
það kýs?
Áht Bjarna á Bandaríkjunum fer
ekkert miUi mála. Þess vegna langar
mig tU að spyrja hvers vegna Banda-
rUcjamenn fóru frá Suöur-Víetnam.
Var barist um frelsi eða fjötra þar?
Eða eitthvaö annað? Hvers vegna
fara Bandaríkjamenn frá Grenada?
Gátu þeir ekki verið þar lengur? Var
það afkomurétturinn sem grasseraöi
þar? Því eru Sovétmenn enn í Afgan-
istan? Þvi eru Pólverjar í fjötrum?
Beriinarmúrinn stendur enn, því vUl
fólk þetta ekki? Því leggur fólk líf
sitt að veði tU að komast tU GoUats?
Gaman þætti mér aö vita hvað af-
komuréttarkerfiö eyðir miklum f jár-
munum í að koma í veg fyrir að
íbúarnir komist undan. Þaö hljóta aö
vera hrikalegar tölur. Samt telur
Bjarni að þeir vinni betur að fram-
tíðarþróun mannkynsins. Siðlaust
rugl.
Ekki treystir Bjarni sér tU aö
skrifa um Sovétríkin nema á hlut-
lausan og réttlátan hátt en hann virð-
ist hafa brugðið út af þeirri venju í
grein sinni þegar hann skrifar um
Bandarikin.
Það leynir sér ekki á þessum skrif-
um Bjarna að fyrirUtning er til stað-
ar, þaö er lífsreynsla hans. Mín lífs-
reynsla er sú að frelsið sé í hættu og
fótum troðið aUtof víða. HatursfuU
sprengjuskrif bæta þar ekki um.
Heima er best, sauma margar húsmæðurnar út og hengja upp é vegg. Yfirvöld i austantjaidsiöndum hafa
reist múra tii að sannfæra ibúa sína um það sama.
EKKERT FOK - ALLT í LAGI
ökumaður skrifar:
Blaðamenn og fréttamenn þora ekki
að segja frá mörgum fréttum eins og
þær gerast, en kenna ýmsum aðstæð-
um um ÖU óhöpp. Fréttaflutningur
þeirra kennir veðrinu og vindlnum um
aUt.
Svo að segja daglega birtast fréttir
um það að bílar hafi fokið út af vegin-
um, það er aUt aö 99% rangt. Þaö rétta
er aö ökumenn bUanna óku út af vegin-
um.
I vikunni mUli jóla og nýárs óku átta
smærri bUar og tveir stórir út af vegin-
um frá Reykjavík austur í Flóa, Síðan
berast margar fréttir af því aö bílar
hafi fokið út af vegum um aUt land.
Flestar þessar útafkeyrslur kosta
okkur landsmenn ótaldar upphæðir i
skemmdum og viðgerðarkostnaði. Ný-
lega sá ég í blaöi að hvert bUslys kost-
aði að minnsta kosti 30 þúsund krónur
að meöaltaU.
Það er því þörf á aö spara margar 30
þúsund krónurnar sem ekki eru tU í
rikiskassanum núna.
Hvaðer tU ráða?
Það eru ætíð birt nöfn þeirra sem
fremja lagabrot, það það er lika oft
birt i blöðum að 10 og aUt upp i 80 öku-
tjón hafi orðið um eina helgi, en ekkert
nafn eða númer. Væri ekki rétt að birta
nafn og númer allra bUa og öku-
manna ásamt heimUisfangi þeirra
sem aka út af vegum á næstu árum,
sérstaklega þeirra sem valda tjóni
með útafakstri sínum.
Eg skora á dómsmálaráöherra að
láta þetta gerast nú. Eg vU og vona að
blaöamenn þori hér eftir að blrta frétt-
ir af ökutjónum og benda á sök okkar
ökumanna, en fría guð, góöa veðrið og
gaddinn frá flestum slysum og t jónum.
Okkur var á yngri árum kennt um
veðrið og vindinn, þann lærdóm sem
við námum ásamt lífsreynslu okkar
eigum viö að hafa í huga við verk og
vinnu aUa okkar starfsdaga.
Eg er búinn að aka árin út í gegn, en
veðrið og vindurinn hafa ekki verið
mitt vandamál. Eg vona að flestir öku-
menn geti starfað hér eftir í logni og
bUöu. Það er búið að offita okkur árum
saman og erum við því engin fis; samt
er oft sagt frá þvi að við höfum verið að
fjúka. Látum það ekki gerast hér eftir.
Höfum næstu ár á þessa leið: Ekkert
fok,ekkert tjón, engin slys, aUtílagi.
Við í Reykjavík
HOFUM ORUTK) GAMAN
Snjógarpur skrifar:
Vegna ummæla íbúa eins úti á landi í
DV fyrir nokkrum dögum vU ég leggja
nokkur orð í belg. Þú, utanbæjarmað-
ur, hlærð að okkur hér í Reykjavík er
hríðin og skafrenningurinn gera okkur
lífiö töluvert erfiðara en venjulega.
Þannig er mál meö vexti að við búum í
svokallaðri stórborg á okkar mæU-
kvarða. Fylgja því ýmsir kostir og
gaUar eins og gerist og gengur. Það
gefur auga leið að þegar um mikinn
skafrenning er að ræöa á götum borg-
arinnar í fárviðri sem þessu um daginn
teppast aUar götur mjög fljótt og veðr-
ið kemur hverjum manni á óvart, jafn-
vel þótt spá veðurfræðinga hafi verið
slæm. Hann Nonni sem er í vesturbæn-
um á þessum tíma og er á leið heim tU
sín í Breiöholtiö kemst því ekki leiöar
sinnar svo auöveldlega. Það er ósköp
auövelt fyrir þig að segja okkur að
halda okkur heima og vera ekki að
þvælast úti en vegalengdirnar eru öUu
lengri hér í Reykjavík heldur en í þorp-
afóveðrinu
um og bæjum úti á landi þar sem fólk fljótt heim. Reyndar þurfum við ekki
getur gengið á miUi húsa og komist að fá neina reynslu í þessu með því að
Þegar snjóar þé er um að gera að taka höndum saman og moka allan
snjóinn burt fré húsum og öðrum stöðum þar sem hann er ti! trafala.
fara út á land. Þú býrð úti á landi, ég í
Reykjavík. Við förum eftir þeim
aöstæðum sem við búum við hverju
sinni, umhverflsaðstæðum.
Eg get vel skiliö að þetta sé oft erfitt
úti á landi og óskandi að mokstur þar
væri meiri og skipulagðari en nú ger-
ist.
Annað er þaö, að sumir hér í Reykja-
vík leggja út í bUndhríðina á Ula bún-
um bUum, sem er auðvitað vítavert og
skapar mikinn vanda fyrir hina betur
búnu, svo og sjúkrabUa, lögreglu og
þess háttar. Eg held þó að við hér í
Reykjavík höfum örUtið gaman af
þessu óveðri einhverra hluta vegna og
verðum því kannski eins og kjánar í
öUum þessum látum. I flestum tUfeU-
um held ég þó að bUar stöðvist vegna
snöggra breytinga í veðri, öUum að
óvörum.
Svo þið skuluð bara hlæja dátt, kæru
vinir úti á landi.
Með vonum að þú, utanbæjarmaöur,
lendir einhvern timann í svæsinni
teppu á götum Reykjavíkur...
RAMMÍSLENSKT EFNI
Sigríður Ólafsdóttir skrifar:
I tvær kvöldstundir hafði ég þá stór-
kostlegu ánægju aö hlýða á Jón Gísla-
son fræðimann flytja stórskemmtUega
frásögn af sauðaþjófum og fleiru. Við
gamla fólkið höfum ánægju af að hlýöa
á Jón Gíslason, enda flytur hann mál
sitt á einstakan hátt og þaö er svo
rammíslenskt að maður finnur að farið
er með rétt mál. Eg vona að ekki Uði á
löngu þangaö til Jón kemur aftur með
krassandi sögur um menn og málefni
frá gamla tímanum. Kærar þakkir,
JónGíslason.