Dagblaðið Vísir - DV - 21.01.1984, Blaðsíða 14

14
.V>:r S'MTVTAT iSHUíVnSAtHTÁ.T V;1
DV. LAUGARDAGUR 21. JANUAR1984.
— Leikfélag Dalvíkur 40 ár a
lHð munlA hann
Jörnnd á Dalvík
Leikfélag Dalvíkur vard 40 ára á fimmtudaginn var, 19. janúar, og
frumsgndi þá alþekkt leikrit Jónasar Árnasonar, Þið munið hann Jör-
und. Leikstjóri er Arnar Jónsson leikari og fer hann einnig með hlut-
verk í sýningunni.
Með stœrstu hlutverk í Jörundi fara Ómar Arnbjörnsson, Björn
Björnsson, Rafn Arnbjörnsson, Stefán Friðgeirsson og Friðrik Gígja.
Söngtríóið er í stœrra lagi af tríóum að vera. Þar eru Sólveig Hjálm-
arsdóttir, Kristján Hjartarson og Gunnar Sigursteinsson. Þeim til
hjálpar eru Colin Virr, sem leikur á flautu og útsetur tónlist, og Einar
Arngrímsson bassaleikari.
Búningar eru bœði fengnir að láni og heimasaumaðir af Þórhildi
Þórisdóttur og Guðlaugu Björnsdóttur. Ljósameistari er Lárus Gunn-
laugsson og leikmgndina hannar Jón Þórisson.
Afmælisgjöfiii
verði nvtt og
endurbætt Ungó
— Kristján Hjartarson er formaður
Lefkfélags Dalvíkur
Það er enginn bariðmur f okkur, segir Kristján Hjartarson, formaður Loikfétags Dalvikur. Hann er lengst
til hægri á myndinni.
— Hvenær tókst þú viö formanns-
starf i hjá Leikfélagi Dalvíkur?
„Það var 1980 en ég haföi starfaö
meö félaginu frá 1977 og var þá strax í
stjórn.”
— Hvað ertu búinn aö vera í
mörgum hlutverkum síðan ?
„Eg hef verið meö í öllum verkefn-
um síöan, ýmist gert leikmyndir og
leikið eða annað hvort.”
— Hver er félagatala nú hjá leik-
félagiDalvíkur?
„Skráðir félagar eru 106 en auðvitað
er sú tala ekki raunhæf. Argjöld eru
ekki og þess vegna hefur fólk ekki séö
ástæðu til að segja sig úr því. Félaga-
skráin hefur heldur ekkert verið
endurskoðuö eða gengið eftir því hvort
fólk vilji vera áfram. En hópur sem
kemur til starfa einhvem tíma á fimm
ára bili er rúmlega 40 manns.”
— Hvemig gengur meö peningahlið-
ina?
„Eg held að verði að segja að það
hafi bara gengið vel og því eriginn
barlómur þannig. Aðsókn hefur yfir-
leitt verið mjög góð. Meðaltal síðustu
fimm árin á verkefni hefur veriö 650—
700 manns. Flestar sýningar hafa stað-
ið nokkuð undir sér, með styrkjum að
vísu. Við fáum árlega styrki frá ríki og
bæ. Nú, kabarettsýningar höfum við
verið með tvisvar og þá er ekki fenginn
að leikstjóri. Þær em algjörlega
heimaunnar. Þannig uppfærslur gefa
bara tekjur, gjöldin eru engin nema
húsaleiga. Þessir kabarettar hafa líka
bjargað okkur mikiö fjárhagslega, til
dæmis gert þaö að verkum að viö höf-
um getað keypt okkur góð hljómflutn-
ingstæki fyrir leikhljóð og bætt viö okk-
'urljósabúnaði.”
— Hvemig er félagið annars statt í
sambandi við ljós og annan tækja-
búnað?
„Eg hugsa að megi segja aö það sé
vel statt, miðað við áhugafélög al-
mennt. Við höfum mjög gott ljósaborð
og 15 ágæta kastara. Aö vísu þurfum
við yfirleitt að fá lánaða kastara en
þaðhefurveriögott samstarf við Leik-
félag Akureyrar um það og áhugafélög
hér í firðinum. Við lánum þeim og þeir
okkur.”
— En húsakosturinn?
„Þetta hús hér, Ungó, er að okkar
mati mjög gott leikhús og viö viljum
alls ekki að því veröi fómaö. Það hefur
verið umræða í alltof mörg ár um aö
endurbæta húsiö eða byggja viö. Þaö
hefur lítið annaö verið gert en fá mann
til að teikna og tillaga hans hefur verið
rædd í eignarfélögum hússins, leik-
félaginu. nngmennaféV'íginu, kven-
félaginu, verkalýðsfélaginu og sjálfum
bænúm sem á langstærsta n’utann.
Þetta er orðið mjög aðkallandi mál því
að húsið er rekið á undanþágu og
spurning um mánuði frekar en ár
hvenær þvi verður lokaö ef ekki verður
tekið til hendinni.”
— Nú hefur leikfélagið veriö duglegt
við að skemmta fólki með framlagi
sínu. Er þetta ekki meö öflugra félags-
starfi sem unnið er á Dalvík?
,,Ja, náttúrlega taka mörg hundruð
manns þátt í starfi skíðafélagsins en
það er aðallega bara meö því að fara á
skíöi. Klúbbstarfsemin er lika ansi
blómleg en ég vil nú meina að leik-
félagið sé öflugast á menningarsvið-
inu. Það er þó reglulega með menning-
aruppákomur og áhuginn er mikill hjá
ungu fólki, félagatalið er að yngjast
mikið. Hinu er ekki að neita að það er
virkilega erfitt að fá þá eldri, sérstak-
lega karlmenn, og kannski má kenna
því um að þeir eru á kafi í karlaklúbbn-
um.”
— En ykkur tókst að ná í karlana og
Þiö munið hann er Jörund er afmælis-
sýning leikfélagsins.
„Já, við veljum íslenskt verk. Við
hugsum eins og margir aö taka sýn-
ingu eftir Jónas Arnason sem lika á
afmæli á leikárinu. Og aö fara út í
svona f jölmenna sýningu var líka gert
í þeirri trú að fólk hefði jafnvel frekar
áhuga á þessu afmælisári, eins og
raunin varð.”
— Helgast leikritavalið líka ekki
eitthvað af því að þyngri stykki gangi
ekki?
„Eg held nú að hæfilega blönduö
verk falli fólki hérna ágætlega. Að vísu
eru þær raddir alltaf hæstar sem vilja
eitthvað létt. Hins vegar gerðum við
skoðanakönnun á þessu í fyrra og
gengum í öll hús héma. Það kom
reyndar í ljós að flestir höföu áhuga á
að fá eitthvað létt en hinir voru þó fleiri
en við bjuggumst við.”
— Er annað verkefni á döfinni í
vetur?
„Það var nú stefnt að því en þó er
erfitt að segja. Við höfum verið að gæla
við að hafa kabarett eða eitthvað sem
væri algjörlega heimaunnið. En þetta
er náttúrlega búin að vera mikil törn
og ekki gott að segja hvað menn verða
brattir.”
— Á félagið einhverja ósk um
afmælisgjöf?
„Já, nýtt og endurbætt gamla
Ungó.”
Heilandi að fá að takast é við vissar persónur, segr Guðný Bjamadðttir, sem leitur fsiensku hnátuna er
knúsar Laddie.
ISLENSKA HNÁTM
si:m kmsak i Annii:
Guðný Bjamadóttir ólst upp á Siglu-
firði en þar segist hún ekkert hafa ver-
ið í leiklistinni. Það fyrsta sem hún
kom nálægt gyðju þeirrar listar var
þegar hún túlkaði Ardísi í Hart í bak
fyrir Leikfélag Dalvíkur árið 1974.
„Eg er búin aö hafa mikinn áhuga á
leiklist en ég kynntist þessu fyrst í
sambandi við manninn minn sem var í
þessu. Leikfélagið var þá meö Gullna
hliðið eftir Davíð Stefánsson. Þegar
svo vantaði manneskju í Árdísi var tal-
að við mig til reynslu. Eg þáði náttúr-
legaboðið. Síðan hefur ekki slökknað á
mér í sambandi viö áhuga á leik-
starfi.”
— Og þú ert auðvitað sjálfmenntuð í
listinni?
„Já, ég fór í fyrra á fyrsta og eina
námskeiöið í leiklist. Leikfélag Akur-
eyrar stóð þá fyrir námskeiði í leik-
rænni tjáningu.”
Arið 1979 lagði Isfilm Svarfaðardal
undir sig heilt sumar í þeim tilgangi að
stíga fyrstu skrefin hér á landi í alvöru
kvikmyndagerð. Stór hluti svarf-
dælskra komst þá á hvíta tjaldiö, þar á
meðal Guöný Bjarnadóttir. Hún var
þar bæði kona á gangi og á dansiball-
inu mikla á Grundinni.
Guöný gekk í Leikfélag Dalvíkur
um sama leyti og hún kom fyrst fram á
leiksviðinu í Ungó árið 1974. Hún er í
stjórn félagsins og hefur verið það í 3
ár. Hvaðerþaðíleiklistinnisemhefur
heillað hana svo mjög að aftur og aftur
er tekist á við að færa líf í persónur
sem ekki eru til annars staöar en á
blaði eða bók?
„Eg veit það ekki. Mér finnst það
kannski bara þetta að fá að takast á
við vissar persónur. Það gefur mér
visst öryggi og er þroskandi og það
hjálpar manni lika að umgangast ann-
að fólk. Kringum þetta er líka mikið
tilstand og maður kynnist nýju fólki.”
Má kannski búast við aö Guðný
leggi leiklistina frekar fyrir sig?
„Eghef aldrei hugsað út í það. Eg
vil bara með hjálp leikstjóra og þeirra
sem ég er með fá að gera eitthvað
sjálf. Mig hefur aldrei langaö til að
læra þó ég hefði haft tök á því. ”