Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.1985, Síða 5

DV. LAUGARDAGUR 8. JÚNl 1985.
53

tvo svefnpoka. Þaö renna tvær
grimur á mennina í Novunni en þeir
biöa átekta. „Eruö þið aö fara á
Selfoss?”. Bakpokamaöurinn hefur
orðið. „Nei, viö erum að fara upp á
Sandskeið. Þú getur fariö í skottið,”
segja þeir, augljóslega spældir yfir
þvi aö böggull fylgdi skammrifi. Þaö
heföi ekki veriö amalegt að fá laglegt
sprund meö sér i bíltúr, en fyrst
gæinn hennar fylgir með í kaupbæti
þá geta þau alveg eins átt sig.
Ungu mönnunum er skýrt frá mála-
vöxtum. Þetta er gildra sem Helgar-
blaö DV egnir fyrir bílstjóra. Annars
vegar á að athuga hvort þeir taki
frekar stúlkur en stráka upp í og hins
vegar hvort þeim snúist hugur þegar
þeir uppgötva að stúlkan er ekki ein á
ferð.
„Mikið ert þú snjall”
Næst nema tveir karlmenn á besta
aldri staöar hjá stúlkunni. Þeir aka
Range Rover, liklega á leið í veiðitúr.
Mennirnir láta sér ekki bregða þó að
bakpokamaðurinn komi hlaupandi,
segja bara: „Mikið ertu snjall að láta
stelpuna húkka en fela þig sjálfur.”
Þeir hlæja þegar þeim er sagt
hvernig í málinu liggur. En af hverju
stoppuðu þeir ekki fyrir þeim
syfjaða? „Okkur leist ekkert á hann.”
Kona á Fiat stöðvar bil sinn hjá
stúlkunni. Tvö böm hennar sitja í
aftursætinu. Þegar bakpokamaðurinn
kemur hlaupandi segist hún bara
vona að þau komist bæöi fyrir i
bílnum. Hún vildi ekki stoppa hjá
þessum syfjaða af þvi henni fannst
hann „of flottur”.
Þaö er liðlnn hálftími og þessi
syfjaði hefur mátt horfa upp á yfir-
burði hinnar kvenlegu feguröar án
þess að einn einasti bílstjóri hafi
stansað hjá honum. Loksins hefur
hann heppnina með sér; gamall
maður sér aumur á honum en ekur
glaðleitur í burtu þegar sá syfjaöi
hefur sagt honum alla málavexti.
Læri, læri, tækifæri
Stúlkan sér að hún verður að herða
sig. Þegar næsti bíll ekur framhjá
lyftir hún buxnaskálminni upp svo
sést í beran fótlegginn. Gömul bros-
andi hjón eru í bílnum en um leið og
þau sjá þessar aðfarir breytast þau i
gömul hneyksluð hjón. Maðurinn
eykur feröina.
Hvítur Land Rover er stöðvaður
fyrir stúlkunni. Snyrtilegur
skeggjaður ökumaðurinn býður bak-
pokamanninum að setjast aftur i
þegar hann kemur hlaupandi úr
fylgsni sínu með farangur þeirra
skötuhjúa. Bílstjórinn tekur því vel
þegar honum er greint frá því að það
sé verið að mynda hann og þetta sé
allt saman sett á svið. En af hverju
kaus hann aö aka framhjá þeim
syfjaða en stansa fyrir stúlkunni?
„Nú, það er alltaf skemmtilegt að
vera i félagsskap myndarlegs
kvenfólks.”
„Sitt rétta andlit”
En þessi syfjaði er alis ekki dauöur
úr öllum æðum. Hann lagar til á sér
hárlubbann og næstu tveir bílar eru
stöðvaðir hjá honum. Stúikan brosir
enn breiöar en nokkru sinni fyrr og
maður í hvítum Ford stansar við hlið
hennar.
Stúlkan: Ert þú að fara til Hvera-
gerðis?
ökumaður: Eg fer austur yfir fjail.
(Bakpokamaður kemur hlaupandi).
B. Er ekki í lagi þó við séum tvö?
ö: Hvaðan komst þú?
B: Eg var hérna bak viö stein?
ö: Ja, maöur á aldrei að gera svo-
leiðis.
B: Af hverju ekki?
ö: Maður á bara að sýna sitt rétta
andlit.
B: En það eru miklu meiri líkur að
einhver stoppi ef hún er bara ein.
ö: Mér er alveg sama. Þú ert með
svo mikinn farangur. Eg er með fullt
skottið af trjáplöntum.
B: Nú? Jæja, það nær þá ekkert
iengra.
Bílstjóranum var síðan sagt frá því
hvemig í málinu lá. Hann var síðasta
fórnarlambið þennan laugardagseftir-
miðdag. Hann hafði líka á réttu að
standa. Það er ekki rétt að fela sig og
láta vinkonu sína húkka bíl fyrir
bæði. Fólk sem hagar sér svoleiðis á
ekki skilið að fá far. En það er ekki
heldur rétt að aka framhjá strák sem
er að húkka bil, jafnvel þó hann sé
syfjulegur, og stansa hjá stelpu
nokkru aftar, jafnvel þó hún sé bros-
hýr. JKH
„Það er alltaf skemmtilegt að vera I
Þeim leist ekkert á þann syfjaða en stöðvuðu bilinn hjá stelpunni.
félagsskap myndarlegs kvenfólks."