Dagblaðið Vísir - DV - 09.01.1987, Síða 30

42
FÖSTUDAGUR 9. JANÚAR 1987.
SMÁSKÍFA VIKUNNAR
THE SMITHEREENS - In A
Lonley Place (ENIGMA)
Ekki er hægt að segja að
árið byrji illa í smáskífun-
um þegar hægt er að ylja
sér við gæðapopp eins og
þetta lag nýliðanna frá
New York (sem reyndar
standa vonir til að komi
hingað innan skamms).
Þetta er íðilfagurt lag af
gamla skólanum, engir
hljóðgervlar, kassagítar-
inn leikur aðalhlutverkið
ásamt þýðum röddum Pat
DiNizio og Suzanne Vega
sem aðstoðar.
AÐRAR GÓÐAR
JACKIE WILSON - Reet Pet-
ite (SMP)
Þessi skífa er ekki bein-
línis ný; frá 1957 en þar sem
þessi dálkur fyrirfannst
ekki þá er við hæfi að fjalla
um þetta lag nú, ekki síst
fyrir þær sakir að það var
nýlega endurútgefið. Hér
eru að sjálfsögðu ekki
heldur neinir hljóðgervlar
en þeim mun meira af
blásturshljóðfærum, sem
sagt gamla sveiflan í fullu
verðgildi og söngvarinn fer
á kostum, en hann er því
miður allur fyrir nokkrum
árum. Þetta er einfaldlega
stórgóður ellismellur í
orðsins fyllstu merkingu.
IMPERIET - Cafe Cosmopol-
itian (MISTLUR)
Öðruvísi lag frá einni
fremstu rokksveit Svía;
harmónikkan skapar létt-
franska stemningu en
undir slær bassinn þéttan
taktinn með aðstoð tromm-
anna. Yfir svífur svo
seiðandi, hálfhvíslandi
rödd Joakims Tháströms.
Harmónikusólóið er meiri-
háttar.
INOKKRAR EKKI NÓGU
GÓÐAR
PETER GABRIEL - Big Time
(CHARISMA)
Það er greinilegt að nú
er farið að fækka bitastæð-
um lögum á plötunni hans
Peters Gabriel, þetta verð-
ur enginn smellur, lagið of
entóna, harðneskjulegt og
vantar alveg þessa gríp-
andi línu sem þarf.
BANGLES - Walking Down
Your Street (CBS)
Hér er sömu sögu að
segja, það er að þetta lag
verður ekki langlíft á vin-
sældalistum, engu að síður
þokkalegasta lag en ekki
af því kaliberi sem fyrri
smaskífur Bangles hafa ve-
rið. Hressilegasta rokklag
en neistann vantar.
-SÞS
John Lennon - Menlove Ave
Aldrei of seint
Menlove Ave inniheldur nokkur lög
með John Lennon sem ekki hafa litið
dagsins ljós í þeim útgáíúm sem hér
er boðið upp á. Sum laganna eru þekkt
Lennon lög, önnur minna þekkt og
enn önnur þekktir slagarar annarra
lagahöfunda.
Það er Yoko Ono er sá um útgáfu
plötunnar og nafriið Menlove Ave er
stytting götuheitisins Menlove
Avenue þar sem John ólst upp í Li-
verpool.
Upptökumar eru allar frá 1974-75
og einmitt gerðar á því tímabili þegar
John og Yoko bjuggu ekki saman.
Fyrri hlið plötunnar inniheldur lög
sem voru tekin upp um leið og lög er
fóru á Rock’n’ Roll albúm Lennons.
Þar kemur mikið við sögu Phil Spect-
or upptökumeistarinn og lagahöfund-
urinn sem átti mikið samstarf við
Lennon á þessum árum. Eins og þeir
sem hlustað hafa á Rock’n’ Roll vita
innihélt platan að mestu gömul rokk-
lög og var um „live“ upptökur að ræða.
Enda var platan hrá. Sama er að sjálf-
sögðu uppi á teningnum hér á fyrri
hlið Menlove Ave.
Þau tvö lög á fyrri hliðinni sem eru
eftir John, Here We Go Again og
Rock ’n’ Roll People, eru að vísu ekki
merkilegar lagasmíðar og skiljanlegt
að þau væru látin mæta afgangi á sín-
um tíma. Aftur á móti er meðferð
Lennons á gömlu slögurunum, Angel
Baby, Since My Baby Left Me og To
Know Her is To Love Her, virkilega
góð og útsetningar Spector sérlega
skemmtilegar.
Það kveður nokkuð við annan tón á
seinni hlið plötunnar. Sameiginlegt
með fyrri hliðinni er að upptökur eru
„live“. Þar birtast manni þekkt Lenn-
onlög í einfaldari útsetningum en
upprunalega. Þekktustu lögin eru að
sjálfsögðu Steel And Glass og Nobody
Loves You (When You’re Down And
Out). Góð lög sem alltaf verða bundin
minningu Lennons. Önnur þekkt lög
eru Scared og Bless You, ágæt lög sem
samt standa að baki fyrmefndu tveim-
ur. Fimmta lagið, Old Dirt Road, er
nokkuð einkennileg lagasmíð. Lennon
fær hér að láni kafla úr þekktu lagi
eftir Harry Nilson og spinnur í kring;
um það eiginlega án árangurs. Á
þessum árum voru kynni þeirra Nilson
og hans nokkuð náin og sukkuðu þeir
mikið saman á skilnaðarárum Lenn-
ons.
Þótt ekki bæti Menlove Ave við
hróður Lennons þá má segja að aldrei
sé of seint að gefa út áðurútkomin
verk og upptökur með einum mesta
snillingi aldarinnar í tónlistarheimin-
um.
að bíta úr nálinni með ertur-
lyfjaklúðrið sem hann kom
sér í í haust. Skömmu fyrir
lokinni yfirheyrslu. Tveir
piltarvoruiför með Boy
rétt fyrir jól. Hljómsveitin
átti átta ár að baki og þau
öli nokkuðstormasöm. I
fyrstu vakti hún beeði at-
Tónlist úr myndinni Captive-The Edge
Fyrir upprisu
Auðmannsdótturinni Rowenu er
rænt af nokkrum hryðjuverkamönn-
um. Þeir fá stúlkuna á sitt band með
ýmsum miður góðum aðferðum. Að
lokum telst hún fullgildur meðlimur
hópsins.
Svona er söguþráðurinn i myndinni
Captive sem óneitanlega ber keim af
Patty Hearts málinu margfræga. Burt-
séð frá því er tónlistin við myndina
allrar athygli verð. Höfundur hennar
og flytjandi er gítarleikari hljómsveit-
arinnar U2, The Edge. Nánast ekkert
hefur heyrst í írunum síðan þeir gáfu
út plötuna The unforgettable fire 1984.
Þeir hafa að visu unnið eitthvað hver
í sínu lagi. Edge semur til að mynda
tónlistina í Captive og söngvarinn
Bono söng In a lifetime með Clannad.
í Captive sannar Edge, svo ekki
verður um villst, að hann er glúrinn
lagasmiður. Tónlistin er einfold og
yfirveguð. Yfirbragð hennar er dul-
úðugt og heillandi í senn. Edge leikur
á öll hljóðfæri á plötunni ásamt Mic-
hael Brook. Laglínur eru í flestum
tilfellum leiknar á hljómborð. Gítar
eða trommur taka undir þegar við á.
Platan byrjar á lagi sögupersónunn-
ar Rowenu. Rólegt og melódískt lag
þar sem fágaður kassagítarleikur Edge
ræður ferðinni. Næsta lag, Heronine,
sker sig algerlega úr miðað við annað
efiii á plötunni. Það er mun kröftugra
og eina lagið sem er sungið. Góðkunn-
ingi þeirra U2 pilta, Steve Lillywhite,
stjómar upptökum í þessu ágæta lagi
sem er án vafa besta lag plötunnar.
Þriðja lagið á A hliðinni, One foot in
Heaven, er svo dæmigert lag fyrir elt-
ingarleik, taktfast og vekur upp
nauðsynlega spennu. Annað eíhi plöt-
unnar er dæmigert fyrir kvikmynda-
tónlist almennt. Vafasamt er að tala
um nokkur lög. Þetta em samhengis-
lausar hendingar sem Edge og Brook
gætu allt eins hafa leikið af fingrum
íram. Þessi hluti plötunnar stendur
engan veginn einn sér. Samhengið
fæst ekki fyrr en menn hafa séð mynd-
ina.
Engu að síður er platan, Captive,
kærkominn biti. Edge er hér í fínu
formi, hvort sem er í lagasmíðum eða
sínum sérstæða gítarleik, þó tónlistin
njóti sín vafalítið best í mvndinni
sjálfri.
Nú bíður maður spenntur eftir upp-
risu U2.
-ÞJV
Eric Clapton - August
í fínu formi
Aðdáendur gamla gítarguðsins Erics
Clapton gátu byrjað jólahátíðina
óvenju snemma í fyrra því skömmu
fyrir jól sendi kappinn frá sér enn eina
sólóplötuna.
Þessi ber nefnið August og inniheld-
ur ellefú lög, hvar af Clapton semur
sex að öllu eða einhveiju leyti.
Ýmsir nafntogaðir menn koma við
sögu á August og þar skal fyrstan
nefna Phil Collins sem stjómar upp-
tökum og semur eitt lag í félagi við
Clapton auk þess sem hann leikur á
trommur og syngur með.
Síðan má nefna Tinu Tumer sem
syngur eitt lag með Clapton og syngur
bakraddir í öðru. Þá kemur gamli
Procul harum píanístinn Gary Broo-
ker við sögu í einu lagi.
Á þessari nýju plötu fer Clapton
troðnar slóðir, blúsinn er ætíð skammt
undan en það sem kannski gerir þessa
plötu hans betri en margar fyrri sóló-
plötur em sterkari og jafnari tónsmíð-
ar samfara góðum útsetningum. Og
þar á Phil Collins stóran þátt, það má
glögglega heyra á plötunni.
Samt heldur hann áhrifum sínum
meira í bakgmnninum þó svo að í
nokkrum lögum sé að mínu mati of
mikið af Phil Collins en ég teldi æski-
legt á plötu með Eric Clapton.
Engu að síður er þetta virkilega
ánægjuleg plata fyrir alla blúsrokk
aðdáendur og þá sérstaklega aðdáend-
ur Erics Clapton. Gamli guðinn virðist
vera í fínu formi, gítarleikurinn enn í
hæsta gæðaflokki og Clapton fer bara
fram sem söngvara með hverju árinu
sem líður.
-SÞS-
ýmiss konar. Liðsmenn Dead
kt mur útsmáskifa með hon
iiw s Call en
minnmgi!
færaleíkara i laginu er IVIark
góðír vinir... Brian Wilson
sá elsti og reyndasti þeirra
margír spenntir þvi það er
sem hafa veríð i tæp þrjátíu
eru ffein stórmenni sem eru
með plötur í bigerð. Prince
er horfinn inn i hljóðver og
sömu sögu er að segja um
þá Bryan Ferry, Mike Old-
eflaustennfieiri. ., Nier
i hljóði i Danmörku að næst-
komandi sumar muni troða
upp á Jdrættsparken í Kaup-
mannahöfn enninn aimar en
arnir verðí ekki af lakari
endanum, eða Tom Petty &
The Heartbreakers. Eins gott