Dagblaðið Vísir - DV - 19.05.1989, Side 12

12
FÖSTUDAGUR 19. MAÍ 1989.
Spumingin
Átt þú erffitt
meö að sofna þegar
bjart er á kvöldin?
Sigurður Pálsson læknir: Nei, það
hefur engin áhrif á mig nema þá bara
góð.
Steinunn Harðardóttir líffræðingur:
Nei, en maður verður .að draga
gluggatjöldin vel fyrir. Stelpan mín
á efiöara með að sofna enda fara
bömin fyrr að sofa - þá er mjög bjart
ennþá.
Þóra Vignisdóttir, starfar hjá Heimil-
ishjálp: Nei, það hefur engin áhrif á
mig.
Soffía Jónsdóttir verkfræðingur: Nei,
ég hef ekki fundiö fyrir þvi.
Hilmar Helgason útgerðarstjóri: Nei,
það truflar mig ekkert. Mér er alveg
sama um birtuna og slekk bara á
mér þegar ég þarf.
Þórarinn Ámason lögfræðingur: Ég
læt það vera en ég vakna aftur á
móti fyrr á morgnana þegar svona
bjart er............................
Lesendur
Lítið um nýru á markaði?
Hjörtu, lifur og nýru ættu eiginlega að vera komin á sinn stað - i verslanir
- þegar þetta kemur fyrir sjónir lesenda.
Eygló skrifar:
Innmatur úr lömbum hefur ávallt
verið talinn hollur og er auk þess
prýðilega góöur matur eftir að búiö
er að matreiða úr honum á ýmsa
vegu. Uppskriftir að réttum úr inn-
mat, t.d. lifur, hjörtum og nýrum, eru
nasstum ótæmandi.
Ég er ein þeirra sem hafa mikið
notað innmat og hvað sem um sjálft
kindakjötið má segja eru þessi mat-
væli, sem ég nefni hér, sérstaklega
sígild matvara og ætti því að vera á
boðstólum dag hvern í matvöru-
verslunum. - En þar er hængurinn á.
Ég hef átt erfitt með aö finna allar
þessar tegundir í einu í versluninni
sem ég versla í og jafnvel þótt leitaö
sé lengra og til annarra verslana. í
einni verslun var mér sagt að nýru
væru hreint ekki fáanleg og ástæðan
væri sú að Færeyingar hefðu keypt
upp allt sem hefði fundist í landinu
af þeim! Þessu á ég nú bágt með að
trúa og vildi því gera fyrirspum til
þeirra sem selja nýmn til verslana
hvort þetta sé rétt haft eftir.
Lesendasíða DV tók á sig rögg og
kannaöi sannleiksgildi þessara um-
mæla. Og mikið rétt! í þeim verslun-
um, sem haft var samband við, voru
til hjörtu og lifur en ekki nýru og
höfðu meira að segja ekki verið til í
talsverðan tíma.
Þá hafði lesendasíða samband við
þá tvo aðila sem líklegastir eru til
að selja nýru til verslana, nefnilega
Afurðasölu Sambandsins og Slátur-
félag Suðurlands. Hjá Afurðasölunni
var það svar gefið að nóg væri til af
nýrum þar og ekki þyrftu verslanir
annað að gera en panta vöruna. Hjá
SS fékkst það svar að nóg væri til
af nýrum en nánast ekkert af lifur
eða hjörtum.
Og þá ætti ekkert að vera því til
fyrirstöðu að verslanir bjóði við-
skiptavinunum hjörtu, lifur og nýru,
allt í senn - dag hvem.
Hringið í síma 27022
milli kL 10 og 12 eða skrffið
Alltaf eru Sviar
jafn „velvi|jaðir“
Helga Guðmundsd. hringdi:
Það er einkennilegt að það skuli
vera einmitt þessa dagana sem heim-
sókn sænska forsætisráöherrans
stendur yfir hér að gróflega móðg-
andi staðhæfingar um okkur íslend-
inga berast frá opinberum aðilum í
Svíþjóð. - Þaö er eins og einhveijir
áhrifamiklir menn í Svíþjóð sæti
færis að koma lagi á okkur íslend-
inga með vissu millibili, og oft er það
í einhveijum tengslum við opinberar
heimsóknir þangað, eða hingað til
íslands.
Það að láta uppi þá skoðun, og það
af opinberri hálfu, að við íslendingar
séum allt að því ekki gjaldgengir í
samfélagi þjóða vegna fákunnáttu og
vesaldóms er meira en hægt er að
láta ósvarað. Ég er alveg undrandi á
því hve mikil áhersla er lögö á það
af okka- ráðamönnum að þagga nið-
ur þessr. grófu móðgun. Með því at-
hæfi einu erum við aö viðurkenna
aumingjaskap okkar og þrælsótta.
Ég veit ekki til þess að við höfum
neitt slíkt til Svía aö sækja sem gefur
okkur tilefni til að kyngja niðurlægj-
andi umsögn um okkur. Ekki kaupa
Svíar svo mikið af okkur að við þurf-
um að óttast viðskiptabann. Við
kaupum mikið af þeim og þau kaup
mega alveg falla niður. Ég óttast að-
eins eitt og það er, að við forum að
taka það gott og gilt að um okkur sé
illa talaö og viö séum rægðir af for-
svarsmönnum annarra þjóöa. En
undir því megum við ekki sitja, þótt
nokkur freisting sé til þess hjá okkar
ráðamönnum.
Árásir Svía halda áíram:
Krefjumst afsök-
unarbeiðni
Skúli Guðmundsson hringdi:
Það hefur komið vel í ljós núna,
þegar okkur berast fréttir af óviður-
kvæmilegum og móðgandi ummæl-
um háttsetts sænsks embættismanns
um okkur íslendinga skömmu fyrir
heimsókn sænska forsætisráðherr-
ans hingað, að Svíar kalla ekki allt
ömmu sína þegar þeir vilja móðga
okkur íslendinga. Og það hafa þeir
gert margsinnis. Það er eins og Svíar
hafi alltaf öfundað okkur pínulítið,
þessa fámennu eyþjóð.
Ég man svo langt að hér varð uppi
fótur og fit, og með réttu, þegar
sænskir fjölmiðlar lögöu til atlögu
við forsetafrú okkar þáverandi með
niðrandi ummælum. Það var ekki í
eina skiptið sem Svíar hafa sótt í að
gera okkur Utla í augum umheims-
ins. Sennilega er skotið fóstu skoti
til okkar einmitt nú vegna komu
sænska forsætisráðherrans til að
koma af staö úlfúð í hans garð meðan
á heimsókn hans stendur.
Svo mikUr ódrengir erum við þó
ekki að láta nýleg ummæU bitna á
hinum sænska gesti. Hins vegar eig-
um við skilyrðislaust að krefjast op-
inberrar afsökunarbeiðni frá Svíum
strax og ráðherrann er farinn heim.
Ekkert annaö kemur til greina.
En það er umhugsunarefni fyrir
okkur íslendinga hvort við höfum
svo ekki endanlega fengiö nóg af
samskiptum okkar við Norðurlönd-
in, og þá einkum Svía. Það er enginn
vafi á því aö með því aö hafa látið
það óátaUö á síðustu áratugum að
sænsk áhrif festu hér rætur, m.a.
með ótímabæru og óviðráðanlegu
félagsmálakerfi og „upphafningu"
bókmennta- og listamanna og ann-
arra hugvísindamanna á kostnað
raunvísinda, höfum við komið okkur
í mikinn efnahagsvanda.
Við værum áreiðanlega betur stödd
þjóð í dag hefðum við haft aðrar
Vestur-Evrópuþjóöir, svo sem HoU-
endinga, Þjóðveija, Lúxemborgara
og aörar sUkar, að fyrirmynd, þar
sem hagkerfi blómstra og félags-
hyggjan situr ekki í fyrirrúmi. En
umfram aUt; krefjumst afsökunar-
beiðni frá Svíum áður en máUö fym-
ist.
Árásir á himdeigendur:
Af sem áður var
Hundeigandi skrifar:
Ég get ekki lengur orða bundist
vegna sífeUdra árása á hundeigendur
og skjólstæöinga þeirra í fjölmiðlum
að undanfornu. Það er af sem áður
var þegar hundurinn var besti vinur
mannsins. Nú fylkja menn Uði gegn
þessum málleysingjum og ekki nóg
með að bæjar- og jafnvel sveitarfélög
banni hunda í byggðakjörnum, held-
ur er svo komið að á mörgum útivist-
arsvæöum utan þéttbýUs og jafnvel
á tjaldstæðum úti á landi er hundum
meinaður aðgangur,
Borgarbömin mörg hver missa
stjóm á sér af hræðslu ef þau mæta
ferfætlingnum á fórnum vegi, þrátt
fyrir aö hann sé bundinn við hUð
eiganda síns. Viö þau er ekki að sak-
ast. Einhvers staðar í uppeldinu hef-
ur misfarist að kenna þeim gildi þess
að lifa í sátt og samlyndi við skepnur
og náttúm þessa lands.
Fyrir þeim veröur raunveruleikinn
smám saman steinlögð stræti, fjar-
stýrö leikfong, myndbönd og tölvu-
leikir. Og þegar þau sjá jafnsjálfsagð-
an hluta af dýraríkinu og hund gríp-
ur þau mörg hver taumlaus ótti. -
Þetta hafa flestir hundeigendur ein-
hvem tíma horft upp á.
Vissulega er rétt aö brýna fyrir
bömum sínum að fara varlega í
umgengni við hunda því þeir em jú
eins misjafnir og mennirnir. En
sennilega ganga margir of langt.
AUavega er ástæða til að óttast fyrir
hönd borgarbamanna sem ekki upp-
lifa þá sjálfsögðu lífsreynslu sem
eðlileg umgengni við skepnur er.
Hundar em staðreynd í landinu,
líkt og hross, sauðfé og kýr, og því
finnst mér nóg komið af taugaveikl-
unarlegum yfirlýsingum í fjölmiðl-
um um hundafargan í Reykjavík, um
hundaskít og hundgá hér og þar. Það
er alvarleg þróun að ætla að meina
hundeigendum og skjólstæðingum
þeirra aðgang aö útivistarsvæðum.
Hvað hundaskítinn varðar er hann
sjaldnast í kringum leiksvæði barna,
þar eð lausir hurídar em sjaldgæf
sjón. - Kettir em mun-skæðariá þess-
um efnum þar sem þeir sækjá mjög
í að gera sín stykki í sand og em því
oft í sandkössum bama.
Það er hugmynd sem nöldurseggir
ættu að hugleiða hvort ekki ætti að
banna ketti í borg og bæjum. Þar er
þrasefni sem ekki hefur verið nýtt
ennþá! Svo em þeir sem kvarta und-
an hundgá. Þeir ættu að staldra við
og hlusta á umhverfishljóðin í ná-
grenni sínu. Drunur og mengun frá
fjölfómum götum borgar og bæjarfé-
laga, flugvélagnýr, þanin mótorhjól,
hróp og köll í krökkum og fullorðn-
um, o.s.frv. - Ætli geltið í hvutta
kafni ekki einhvers staðar 1 miðju
þvarginu!
Að framan er upptalið fátt eitt af
þeim sökum sem á hunda em born-
ar. Þessi ofsóknarherferð hefur
gengið of langt. Nú er mál að linni,
og aö „heimsborgarar" Reykjavíkur
og annarra bæja læri að lifa í takt
við tilvemna og njóti þess sem henni
fylgir.
Ummæli Svía um íslendinga:
Ekki út i hött
Kristinn Einarsson skrifar:
Þau ummæli, sem höfð em eftir
ónafngreindum embættismanni í
sænska utanríkisráðuneytinu í við-
tali við fréttamenn sænskrar frétta-
stofu og em eitthvað á þá leiö, að
ámóta fjarstæöukennt sé aö íslend-
ingar geti gegnt forystuhlutverki
innan EFTA og að borgin Malmö,
með um 250 þús. íbúa, geti sinnt
hagsniunum Svía gagnvart innri
markaöi EB, hafa farið fyrir brjóstiö
á mörgum hér á landi.
Ekki em nú ummæhn háðuleg eða
niðurlægjandi heldur snýst málið
eða hugsun þessa aðila um það að
ísland sé svo htið og hafi of htla
tæknilega þekkingu og ennþá minni
efnahagslega buröi til þess að það
geti sinnt hagsmunum EFTA ríkj-
anna gagnvart EB á viöunandi hátt:
- Er þetta ekki bara hárrétt og aht
eðh málsins samkvæmt? Ég get ekki
betur séð.
Hvaða burði höfum við íslending-
ar, 250 þús. manna þjóð, til þess yfir-
leitt að vera í sviðsljósinu á hvaða
vettvangi sem er í alþjóðlegum sam-
skiptum? Enga. Og hvað eigum við
að gera í forystuhlutverki EFTA sem
snýr að málum Evrópubandalagsins
sem við ætlum hvort eð er ekki að
ganga í? í EB er umræðan um fisk
og sölu á fiski aðeins brot af þeim
málum sem tekin eru th umræðu
þegar málefni EB ber á góma. Og á
öðrum málefnum en þeim er snúa
að fiski höfum við enga þekkingu.
Hvað eigum við, þjóð með allt niður
um okkur á efnahagssviðinu, að
leggja til málanna? Eða þá í varnar-
málum, sameiginlegri herskyldu,
málum um gjaldmiðil? Ekkert. Það
má því segja aö ummæli þau sem
menn hafa reynt að hneysklast á og
eru ættuð frá sænskum stjómar-
skrifstofum séu alls ekki út í hött.