Dagblaðið Vísir - DV - 18.09.1989, Síða 4

4
Fréttir
MÁNIJDÁÍjÖr Í8. SEPTÉMbÉr 1989.
Stórkostleg listaverkagjöf:
Erró gef ur
um tvö
þúsund verk
- safn Errós verður til húsa á Korpúlfsstöðum
Við opnun sýningar á málverkum
Errós á Kjarvalsstöðum færði lista-
maðurinn Reykjavíkurborg að gjöf
nær tvö þúsund listaverk. Verkin eru
mjög íjölbreytt og eru þar á meðal
olíumálverk, vatnslitamyndir, graf-
íkmyndir, teikningar, samklippur og
auk þess dagbækur, bréf, greinar og
bækur úr eigu listamannsins. Verkin
spanna nær allan feril Errós, frá
æskuárum til dagsins í dag. Auk þess
mun hann færa safninu gjafir öðru
hveiju í framtíðinni. Ekki er hægt
að segja nákvæmlega til um verð-
mæti listaverkanna en það mun
nálgast milljarð. Borgaryfirvöld hafa
ákveðið að safn Errós verði til húsa
á Korpúifsstöðum en lengi hefur ver-
ið í bígerð að reisa þar allsheijar
menningarmiðstöð.
í samtali við DV sagði Hulda Val-
týsdóttir, formaður menningarmála-
nefndar Reykjavíkurborgar, að gjöf-
in ýtti vissulega á fyrirhugaðar fram-
kvæmdir á Korpúlfsstöðum.
„Hins vegar hefur enginn tími unn-
ist til að gera áætlanir þar að lútandi
en borgarstjóri sagði, við móttöku
verkanna, að endurbætur á Korp-
úlfsstöðum yrðu teknar inn á fjár-
hagsáætlun næsta árs. Þetta er stór-
kostleg gjöf til þjóðarinnar og hana
ber að þakka af alhug. En gjöfinni
fylgir líka sú ábyrgð borgaryfirvalda
að koma verkunum fyrir á þann hátt
sem þeim sæmir.“
Hulda sagði einnig að endurbætur
á Korpúlfsstöðum væru langtíma-
verkefni og of snemmt að segja til
um hvemig þeim yrði háttað.
„Húsakynni á Korpúlfstöðum eru
gífurlega stór og þar verður rými
fyrir fjölbreytta menningarstarf-
semi. Allt umhverfi hússins er á
framtíðarskipulagi borgarinnar sem
útivistarsvæði og þar er gert ráð fyr-
ir höggmyndum effir íslenska hsta-
menn.“
Að sögn Huldu er frágangur lista-
verka og annarra muna úr eigu hsta-
mannsins mjög til fyrirmyndar og
safnið mjög aðgengilegt. Aðspurð
sagðist hún ekki geta svarað því
hvort einhver hluti safnsins yrði
sýndur almenningi á næstunni því
enn væri of skammur tími hðinn frá
afhendingu gjafarinnar. -JJ
Slátrun dregst saman
- en skuldir ríkis vaxa
Magnús Ólafcson, DV, A-Húnavatnssýslu:
Slátrun er hafin hjá Sölufélagi
Austur-Húnvetninga. Ráðgert er að
slátra 35 þúsund dilkum í haust og
er það um 9% fækkun frá því í fyrra.
Fá ár eru síðan yfir 50 þúsund dilkum
var slátrað á Blönduósi. Þessi mikh
samdráttur stafar m.a. af miklum
niðurskurði vegna riðuveiki á und-
anfomum árum og enn verður skor-
ið fé á nokkmm bæjum í héraðinu í
haust.
Við upphaf sláturtíðar em heldur
minni dilkakjötsbirgðir til í landinu
en vom um sama leyti í fyrra. Kemur
þetta tíl af söluátakinu sem gert var
í sumar. Hins vegar á ríkisvaldið eft-
ir að greiða sláturleyfishöfum miklar
útílutningsbætur og ekkert gengur
að fá vaxta- og geymslugjaldið greitt
þrátt fyrir loforð stjómmálamanna.
„Ríkið skuldar SAH um 35 mihj.
kr. um þessar mundir," sagði Guð-
steinn Einarsson framkvæmdastjóri
á fundi með dehdarstjórum SAH
nýlega. Guðsteinn riíjaði upp þegar
landbúnaðarráðherra var bent á það
á fundi á Blönduósi síöasthðinn vet-
ur að ekki væri gert ráð fyrir nógu
miklum útflutningsbótum á íjárlög-
um. „Þá sagði ráðherra að það yrðu
útvegaðar aukafjárveitingar th þess
aö sinna þeim málaflokki. Nú segir
fjármálaráðherra hins vegar að eng-
ar aukafjárveitingar verði veittar,"
sagði Guðsteinn.
Við opnun sýningar Errós á laugardaginn. Listamaðurinn ræðir við Vigdísi
Finnbogadóttur, forseta ístands. Viö opnun sýningarinnar var greint frá
hinni stórkostlegu gjöf Errós. DV-mynd GVA
- gjöf Errós hefúr raimsóknargildi
, ,Þetta er alstærsta listaverkagjöf aö erfitt væri aö gera sér grein fy r-
sem þjóðinni hefur hlotnast og ir hehdarveri)mæti gjafarinnar,
jafhast ekki á við neina aöra. endaværierfittaömetaalltthfjár.
Sennilega tvötaldar gjöfin lista- „Það að gjöfin er jafnstórkostleg
verkaeign borgarinnar f einni svip- og raun ber vitni skýrist af þvi að
an. TO samanburðar má geta þess Erró hefur alla tiö verið berserkur
að Listasafn íslands á um sex þús- í vinnu og aldrei slegið af. Gjöfin
und verk eftir íslenska listamenn gefur einstakt tækhæri til að skoöa
og er því ein gjöf með tvö þúsund í smáatriöum hvemig verk Errós
veritum eftir sama listamanninn verðathþvííhennimárekjaþróun
gifurlega höfðingleg. Gjöfin sýnir einstakraverka,ahtfráfrumskiss-
eindæma rausn hstamannsins og umthfullgeröramynda. Jafiiframt
hlýhug tU þjóðarinnar,“ sagði Að- má lesa i bréfum hans hvað hsta-
aisteinn Ingólfsson hstfræðingur í maðurinn er að hugsa og gera þeg-
samtali viö DV. Aðalsteinn hefur ar hann er aö vinna ákveöin verk.
starfað með Erró á hðnum árum Gjöfin hefur þvi sérstakt rann-
og segir að innan um séu verk frá sóknarghdi fyrlr hstaverk Errós og
ákveðnura timabhum sem hafa varpar Ijósi á hstferh hans.“
verið eförsótt af söfiium víöa um -jj
heim. Ennfremur sagði Aðalsteinn
í dag mælir Dagfari
Lúðvík er sökudólgurinn
Menn hafa verið að rífast um það
heiftarlega undanfama daga hvort
Sverrir Hermannsson hafi keypt
Samvinnubankann fyrir of hátt
verð, hvort hann hafi haft heimhd
og hvort verið sé að bjarga Sam-
bandinu undan hamrinum. Því
hefur líka verið haldið fram að
kaupin á Samvinnubankanum séu
dæmigerð um hagsmunagæsluna
og samtrygginguna milli stjóm-
málaflokkanna enda séu banka-
stjórar ekkert nema póhtískir
sendisveinar hinna ýmsu flokka og
hagsmuna sem hafi það verkefni í
ríkisbönkunum að hjálpa upp á
sakimar þegar í nauðimar rekur.
Sverrir Hermannsson hefur feng-
ið orð í eyra, Sambandið hefur
fengið orð í eyra og viðskiptaráð-
herra á enn eftir að gera upp hug
sinn um það hvort hann sam-
þykkir kaupin á Samvinnubankan-
um. Bankaeförlitið er enn að rann-
saka hvort farið hafi verið eftir
settum reglum þegar kaupin vom
gerð.
En aht er þetta byggt á misskiln-
ingi. AUt em þetta blásaklausir
aðilar. Menn hafa nefnhega komist
að þeirri niðurstöðu aö Lúðvík
bankaráðsmaður Jósepsson sé að-
alsökudólgurinn og skúrkurinn í
þessu bankamáh. Sambandið veltir
því nú fyrir sér hvort rétt sé að
lögsækja Lúðvík og uppi em raddir
um að hrekja Lúðvík úr bankaráð-
inu og bankaeftírUtið rannsakar
hvort Lúðvík hafi gerst sekur um
trúnaðarhrot.
Lúðvík Jósepsson hefur leyft sér
að hafa skoðanir á kaupum Lands-
bankans á Samvinnubankanum.
Hann telur kaupverðið of hátt,
hann telur Sambandið skulda of
mikið og hann sakar Sverri um að
hafa sniðgengið lög við þessa
ákvarðanatöku. Og það sem verst
er: Lúðvík hefur gert þessar skoð-
anir sínar opinberar og leyfir sér
að segja saimleikann um máUð.
Svona framkoma gengur auðvitaö
ekki og Lúðvík veröur aö fara að
átta sig á því að hann er ekki í
bankaráði til að hafa skoðanir. Sér-
staklega ekki skoðanir á banka-
málum eða peningamálum. Banka-
ráðsmenn era th þess eins kosnir
í bankaráð að rétta upp hendumar
þegar bankastjórar segja þeim að
rétta upp hendumar. Þar að auki
er Lúðvík kommi og kommar hafa
aldrei ráðið neinu um peningamál
í Landsbankanum.
Hingað th hafa bankaráösmenn
haft vit á því að gegna sínu hlut-
verki. Mætt á fundi þegar þeim er
sagt aö mæta á fundi en látið bank-
ann í friði að öðm leyti. Lúðvík
Jósepsson hefur hins vegar haft
það fyrir sið að sitja niðri í Lands-
banka daginn út og daginn inn og
heimtar skrifstofu fyrir sjálfan sig
og flettir þar gögnum og skjölum
og setur sig inn í mál. Þetta hefur
gengið svo langt að hann veit meira
um skuldastööu Sambandsins en
Sambandið sjálft. Þetta er ófýrir-
gefanlegt glappaskot og er htið
mjög alvarlegum augum af bæði
bankastjórunum og Sambandinu.
Það er ekkert athugavert við það
að Landsbankinn kaupi Samvinnu-
bankann. Það er aht gott um kaup-
verðið að segja. Það gerir ekkert th
þótt Sambandiö skuldi meira eða
minna. Það er sjálfsagt mál að
Sverrir ákveði að lána Sambandinu
næstu fimmtán árin, án tillits th
þess hvað SÍS skuldár bankanum
mikið. En þegar Lúðvík Jósepsson
leyfir sér þá fífldirfsku að hafa
skoðanir á þessum málavöxtum þá
er kominn tími th að grípa í tau-
mana. Þá verður það ekki þolaö
lengur að bankaráðsmaður sé að
skipta sér af bankamálum. Þá er
rétt að stefna manninum fyrir dóm
og bola honum í eitt skipti fyrir öh
út úr þessu bankaráði.
Sverrir getur ekki unað við það
ástand að bankaráðsmaður sé að
segja honum fyrir verkum. Sam-
bandið getur ekki þolað það degin-
um lengur að gamah kommi sé að
agnúast út í það þótt Sambandið
selji Samvinnubankann. Þetta mál
snýst heldur ekki nema um hálfan
annan mihjarð eða svo og það er
smáræði sem ekki tekur að tala um
né heldur aö almenningi komi það
yfir leitt nokkum skapaðan hlut
við hvemig Landsbankinn fer með
sitt fé.
Það er siðlaust með öhu þegar
áhrifalausir bankaráðsmenn, sem
fá að vera í bankanum upp á punt,
setja aUt á annan endann og eyði-
leggja góö mál. Ekki síst þegar þeir
hafa rétt fyrir sér. Svoleiðis menn
verður að stöðva. Það era þeir sem
em sökudólgamir.
Dagfari