Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1989, Síða 12

Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1989, Síða 12
12 ÞRIÐJUDAGUR 31. OKTÓBER 1989. Spumingin Lesendur Ferðu oft í kirkju? Auður Magnúsdóttir: Ég fer aldrei í kirkju, mér finnst það svo leiðinlegt. Birna Blöndal: Nei, ég fer örsjaldan. Daníel Ingvarsson: Ég fer tvisvar á ári, á jólum og á páskum. Lilja Oddgeirsdóttir: Nei, og ég kann enga ástæðu fyrir því. Hjalti Halldórsson: Nei, ég fer alltof sjaldan í kirkju. Skila sjónvarps- auglýsingar arði? Kaupmaður skrifar: Ég var að enda við að horfa á kynn- ingu í sjónvarpinu um ágæti sjón- varpsauglýsinga, mátt þeirra og notagildi fyrir auglýsendur. Ég verð nú að segja mitt álit á þessu há- stemmda lofi. Ég hef oft prófað þenn- an hátt við að koma vöru minni á framfæri. Niðurstaðan er neikvæð. Öll önnur form auglýsinga hafa reynst mér áhrifaríkari. Ég hef þó allsæmilega reynslu af svokölluðum skjáauglýsingum á báðum sjónvarpsstöðvunum og tel þær skásta kostinn á þeim vettvangi. Hins vegar eru blaða- og tímaritaaug- lýsingar aö mínu mati þær sem skila sér best og svo eins skyndiauglýsing- ar á útvarpsstöðvunum, ekki síst á gömlu gufunni (rás 1). Viðamiklar og dýrar sjónvarpsaug- lýsingar tel ég mikla sóun á flármun- um, þar sem staðreyndin er sú hér á landi sem annars staðar þar sem þær birtast ekki inni í dagskránni að fólk notar tækifærið milli dagskráratriða að standa upp frá sjónvarpinu og „Tel að blaða- og tímaritsauglýsingar skili sér best...,“ segir bréfritari m.a. gera eitthvað annað þar til næsti dagskrárliður hefst. Hvað varðar auglýsingar í blöðum og tímaritum er maður að kaupa auglýsingu sem er varanleg, a.m.k. á meðan viðkomandi blað eða tímarit er í gildi og meðan fólk heldur áfram að handfjalla þann fjölmiðil. Svart/hvítar auglýsingar eru síður en svo áhrifaminni en litaauglýs- ingar, en ég vel þó gjaman einn aukalit sem svo er kallaður, þegar ég tel það við hæfi vegna vörutegund- ar. Að öllu samanlögðu tel ég að alltof mikið sé gert úr árhifamætti hinna rándýra sjónvarpsauglýsinga, sem að öðru jöfnu eru svo greiddar af viðskiptavinum okkar því ekki er annars staðar hægt að ná þeim kostnaði inn. Það má því segja mér allt annað en furðusögur um áhrifa- mátt auglýsinga 1 sjónvarpi, þeim trúi ég ekki og allra síst þegar þær eru útfærðar af sjónvarpsstöðinni sjálfri með aðstoð einhvers stórves- írsins í viðskiptamannaliði hennar. Rafmagnsnotendur Rafveita Hafnarfjarðar þakkar þeim fjölmörgu sem greiða rafmagnsreikninga sína skilvíslega. Vegna mikilla framkvæmda hjá rafveitunni, þarf að herða á innheimtu gagnvart þeim sem komist hafa í vanskil, þeir mega búast við innheimtuaðgerðum, sem eru nú þegar að hefjast. Rafveita Hafnarfjaröar. Svona fara þeir að hjá R.H. i Hafnarfirði er þeir tilkynna vanskil. Rafveita Hamargaröar: Vinsamleg innheimta Kona í Hafnarfirði skrifar; Ég sendi hér með til ykkar á les- endasíðunni smáorðsendingu frá Rafveitu Hafnarfjarðar til rafmagns- notenda í bænum. Hún talar sínu máli og sýnir hvemig hægt er að fara í hlutina á vinsamlegan og smekkleg- an hátt. Nú skulda eflaust einhverjir í bæn- um rafmagn og til þeirra verður að ná og helst að fá þá til aö greiöa sem fyrst. Og er þá ekki ráð að byrja á aö þakka þeim fjölmörgu sem ávallt greiða reikninga sína skilvíslega, heldur en eins og stundum t.d. er gert, að senda öllum tilkynningu um að greiða sín gjöld, jafnt þeim sem eru búnir að því og þeim sem skulda? Mér finnst þessi stutta tilkynning frá Rafveitu Hafnarfjarðar sýna mikla háttvísi í innheimtuaðferð og vera vinsamleg tilmæli frekar en bein og hörð hótun - jafnvel þótt hún taki svo beina afstöðu til þeirra sem komnir eru í vanskil. Þetta mættu aðrir innheimtuaðilar gjaman taka sér til fyrirmyndar. Eru Islendingarsiðspilltir? Magnús Ólafsson skrifar: Það sem á undan er gengið hér á landi í ýmsum málum gefur tilefni til að staldra við og íhuga á hvaða leið við erum sem þjóð og menning- arsamfélag. - Kannski er hann ekki svo fjarri lagi vitnisburðurinn sem ein þekkt leikkona gaf íslensku þjóð- inni í viðtali 18. þessa mánaðar í Þjóðviljanum. Þar svaraði hún spumingu blaða- manns sem spurði hana hvaða bresti landans hún ætti erfiðast með að þola. Hún sagði: Þeir em margir. ís- lenska þjóðin er illa upplýst, siöspillt og vanþróuð.^- Ég get alveg tekið undir þetta með henni og ég held að fleiri séu sama sinnis. íslenska þjóðin er vel menntuð, það vantar ekki. En það segir ekki allt. Og það fer ekki endilega saman menntun, upplýsing og menning. Menntaður maöur kann að vera menningarlaus, illa upplýstur og sið- spilltur. Ég tel að við íslendingar séum með eindæmum menningarsnauðir og illa upplýstir. í fyrsta lagi temjum við okkur engar kurteisisvenjur á borð við aðrar þjóöir, getum varla heilsað sómasamlega og það á við bæði böm og fullorðna. Slikt er enda hvergi kennt, hvorki á heimilum né í skólum. Það er oft sláandi hvað fólk, sem hefur þó verið við langskóla- nám, er langt frá því að geta tjáð sig í orðræðu. Það hefur mjög góð próf úr skólum en vantar samt alla fágun og menningu í háttum og umgengni. Menntun fylgir oftast máttur en ekki endilega menning, hvað þá að henni fylgi siðvæðing. Og það er sið- væðingin sem tilfinnanlega skortir hér. Græðgin og sjálfselskan er alls- ráðandi. Einkar áberandi er það í fari ráðamanna sem skirrast ekki við að segja rangt frá og beinlínis blekkja almenning, jafnvel í beinni sjón- varpssendingu, til aö tryggja aöstöðu sína eitthvaö lengur. Auðvitað getur hver fyrir sig svar- aö þessum áleitnu spurningum um siðferði, vanþróun og menntun þjóð- arinnar en það getur varla talist guð- last þótt einstakhngur segi sína skoð- un opinberlega ef hann finnur sig knúinn til eða ef honum blöskrar. Rannsóknargleði forsætisráðherra Leifur hringdi: Það %r með ólíkindum hvað forsæt- isráðlíerrann hefur mikla tilhneig- ingu líl að skélla allri skuld og óáran í þjóðfélaginu á Sjálfstæðisflokkinn og þá einkanlega á formann hans. Þetta kemur fram í ólíklegustu myndum, ekki síst varðandi spum- ingar sem upp hafa verið bomar af blaða- og fréttamönnum um vín- málin og rekstur ráðuneyta, þ. á m. bifreiðakostnað forsætisráðuneytis. í nýlegu viðtali við forsætisráð- herra út af rekstri hifreiðar ráðu- neytis hans vildi hann engu svara beint um það sem að honum sneri, heldur venti hann sínu kvæði í kross og fór að tala um rekstur bifreiöar ráöuneytisins í tíð formamis Sjálf- stæðisflokksins. - Þetta kom eins og þruma úr heiðskíru lofti vegna þess að hann var ekki spurður um þann þátt. Fréttamaðurinn lét þetta gott heita! Og nú fyrir mjög stuttu var forsæt- isráðherra enn í viðtali á annarri sjónvarpsstöðinni og sló því þá fram að ýmsar tölulegar upplýsingar lægju fyrir í ráðuneyti hans frá fyrri tið og þær gætu reynst fréttamönn- um forvitnilegar... - Hvað átti mað- urinn við? Og enn var það á fundi í Hafnar- firði þar sem forsætisráðherra var ’ ræðumaður að hann lét í þetta sama skína en bætti við að hann sjálfur tæki ekki þátt í „svoleiðis leik“. Hann myndi láta það öðmm eftir. Sama kvöld kom frétt um að hann hefði óskað eftir því að Ríkisendurskoð- andi færi yfir rekstur forsætisráðu- neytisins til að fá allt upp á borðið! Hann neitaði að verða við þeirri beiðni og sagði að þar væri allt end- urskoðað nú þegar og þyrfti ekki að gera aftur. Þannig standa málin þegar þetta er skrifað, hvað sem síðar verður. Mín spá er hins vegar sú að ekki séu öll kurl komin til grafar um eyöslu í ráðuneytunum og þá sérstaklega að því er varðar ferðalög ráðher- ranna og æðstu stjómar ríkisins. Hygg ég að vínkaupin og það sem um þau hefur veriö upplýst sé hor- tittur einn miðað við það sem eftir á að upplýsa um ferðalögin og útgjöld af sameiginlegum sjóði landsmanna vegna þeirra. - En rannsóknargleði forsætisráðherra virðist í hámarki þessa dagana. Og varla er það nema af hinu góða? Er að drukkna í pappír Óskar Sigurðsson hringdi: Ég bý á ósköp venjulegu heimili hér í Reykjavík og held að hér sé ekki eytt meira en gengur og gerist. En það era hér þvílík ógrynni af pappír í alls konar formi að mér er farið aö þykja nóg um. - Hingað koma að vísu þijú dagblöð og stund- um fjögur og eitthvað af tímaritum er keypt í lausasölu. Þaö er reynt aö henda þessu með hæfilegu millibili, þegar allir era búnir að fara yfir les- efnið, en þaö sér bara ekki högg á vatni. Svo koma bréfin og bæklingarnir inn um bréfalúguna dag hvem. Ef það era ekki tilboð í einhverju formi, þá bæklingar með hveijum greiðslu- kortaseðli - eða þá þykítir doðrantar frá hinum og þessum fyrirtækjum,. versluríum og öðram hveiju nafni sem nefnast. Nú myndi mig langa til að spyijast fyrir um það og biðja þá einhvem kunnugan aö svara þvi, hvort ekki sé hægt að safna þessum pappír sam- an og skila til endurvinnslu eða á annan hátt að losna við hann annars staðar en í raslatunnumar. Þær hreinlega nægja ekki fyrir allan þennan pappír þegar maður lætur venjulegt rasl ganga fyrir. Er þjóðfélagið ekki að eyða um of í allan þennan. pappír sem hér er brúkaður? Þetta getur ekki verið ein- leikið og það hlýtur að vera hægt aö stemma stigu við einhveiju af þess- um ósköpum. Þetta ættu nú fyrirtæki í landinu að athuga og sjá hvort það er hreinlega ekki spamaðarliður að draga saman pappírseyðslu, a.m.k. vegna bréfa og bæklinga sem er í flestum tilfellum til ama að móttaka. - Það virðist t.d. lítið hafa minnkað pappírseyðslan með tilkomu tölvu- væðingarinnar. Og ég sem hélt að nú mætti geyma flestar upplýsingar í tölvum, á filmum eða mikrófilm- um!!

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.