Dagblaðið Vísir - DV - 20.03.1990, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 20. MARS 1990. 15
Staðnaðir valdhafar
„Það er nauðsynlegt að fylgjast með
þróun í þessum málum í heiminum og
þróunin er greinilega 1 átt til rafvæð-
ingar.“
Umferðaröryggi er mál sem okkur
Reykvíkinga varðar miklu. Reynsl-
an sýnir að í gatnakerfi borgarinn-
ar eru ákveðnir staðir miklu
hættulegri en aðrir og slysatíðni
áberandi mikil þar miðað við um-
ferðarþunga. Sú venja hefur skap-
ast að kalla þessa staði svarta bletti
í gatnakerfinu.
Það er mjög mikilvægt að kapp-
kosta að lagfæra sem flesta þessara
staða svo fljótt sem verða má. Und-
anfarið hefur þessu verkefni verið
alltof lítið sinnt af núverandi vald-
höfum í borginni.
Aðgerðirtil úrbóta
í yfirliti yfir framkvæmdir á veg-
um gatnamálastjóra vegna sam-
þykkta umferðarnefndar kemur
fram að enn er ólokið að framfylgja
nefndarsamþykktum í yfir 30 til-
fellum. Það á við um samþykktir
allt aftur til ársins 1987. Enda veitti
borgin aðeins 4,3 milljónir til
verksins árið 1989 og í ár er fram-
lagið 6 milljónir. Þess vegna verða
því miður margir svartblettir eftir
í árslok.
Fjármunir, sem til þessa er varið,
sparast þó á skömmum tíma í færri
slysum og óhöppum.
Við gerð fjárhagsáætlunar i ár
fluttum við, borgarfulltrúar stjórn-
arandstöðunnar, tillögu um um-
ferðaröryggismál. Við lögðum til
að borgarstjóm samþykkti eftirfar-
andi aðgerðir til að bæta öryggi
borgarbúa i umferðinni:
a. Leggja aukna áherslu á að lag-
færa sérstaka áhættustaði í
borginni, svokallaöa „svart-
bletti".
b. Láta gera fræðsluþætti fyrir
sjónvarp, sérstaklega ætlaða
gangandi vegfarendum.
c. Leggja hitalagnir í gagnstéttir og
brattar götur. Sérstaklega er
mikilvægt að huga að þessum
þætti við nýbyggingar gatna.
d. Setja upp fleiri gangbrautarljós.
e. Gera undirgöng fyrir gangandi
vegfarendur. Á þessu ári yrðu
gerð tvenn.
Væri það ekki eðlilegra verkefni
Kjallariim
Sigrún Magnúsdóttir
borgarfulltrúi
Framsóknarflokksins
Hitaveitu Reykjavíkur að nýta af-
fallsvatn húsa til að eyða ís og
hálku af gangstéttum borgarinnar
og hita upp brattar götur en að
byggja veitingahús?
Til að bæta umferðaröryggið í
borginni verður að taka á öllum
þessum þáttum.
Könnun á nýjum kostum í
almenningssamgöngum
Þá er einn veigamikill þáttur
ónefndur, almenningssamgöngur.
Við í stjórnarandstöðunni lögðum
jafnframt til á fundinum að gerð
yrði könnun á nýjum kostum í al-
menningssamgöngum. Við bentum
á að á íslandi hefur lítil vinna ver-
ið lögð í athuganir á nýjum leiðum
í almenningssamgöngum.
Það er nauðsynlegt að fylgjast
með þróun í þessum málum í heim-
inum og þróunin er greinilega í átt
til rafvæðingar. Við getum séð fyrir
okkur rafknúna einteinunga með-
fram umferðaræðum borgarinnar
eða rafmagnslestir sem ækju á 2-3
metra háum stöplum. Þá er einnig
ástæða til að hugleiða jarðganga-
gerð. Einnig er lærdómsríkt að
kanna kostnað við hin ýmsu svið
er tengjast notkun einkabílsins í
nútímasamfélagi, eldsneytiskostn-
að, innkaupsverð, tryggingar, auk-
ið slit á vegum, aukna slysatíðni,
mengun og níðslu á landinu. Ef
hugsað er til framtíðar hlýtur það
að vera nokkurt áhyggjuefni
hversu menn veðja algjörlega á bif-
reiðina.
Valdhafar borgarinnar
Það eru gjörsamlega staðnaðir
valdhafar sem ekki vilja láta kanna
nýja kosti í almenningssam-
göngum borgarinnar. Slík hag-
kvæmnikönnun yrði gerð á þeim
grundvallarforsendum að verndun
umhverfisins yrði metin til fjár til
jafns við aðrar hagstærðir.
Hvaða nafn eigum við að gefa
þeim stjórnendum sem leyfa sér að
svara eins og borgarfulltrúar Sjálf-
stæðisflokksins leyföu sér varð-
andi tillögu okkar um svartbletti?
Bein tilvitnun: „Tillaga minni-
hlutaflokkanna um auknar fjár-
veitingar til að eyða svartblettum
er því venjulegt yfirboð þeirra og
úr tengslum við raunveruleikann.“
Það sorglega við þetta er að borg-
arstjórinn vissi ekki hvað stóð í
fjárhagsáætluninni. Hann fór að
hæla sér af umbótum sem ekkert
voru inni í áætluninni, enda er
hann í sífelldri þörf fyrir hrós og
smjaður. T.d. hældi hann sér af
gerð undirganga fyrir gangandi
vegfarendur og kvartaði yfir því
að andstæðingar sínir nefndu þær
framkvæmdir ekki.
Veit borgarstjóri ekki að alls eng-
in undirgöng fyrir gangandi veg-
farendur eru á framkvæmdaáætl-
un í ár og voru heldur ekki í fyrra?
Þama er hann að hæla sér af fram-
kvæmdum sem ekkert eru á dag-
skrá meirihlutans. Hann er að biðja
um hrós fyrir verk sem við viljum
láta vinna en meirihlutinn fæst
ekki til að setja inn á fram-
kvæmdaáætlun.
Þetta er sérkennileg staða fyrir
æðsta embættismann borgarinnar,
enda vinnur hann á svo vernd-
uðum vinnustað að enginn sam-
herja hans þorir að leiðrétta aum-
ingja manninn þegar hann sést
ekki fyrir í leit að aðdáun og lotn-
ingu og fer meö tómt rugl.
Hugur borgarfufitrúa Sjálfstæð-
isflokksins til umferðaröryggis-
mála Reykvíkinga kom fram í frá-
vísunartillögu þeirra í borgar-
stjórn. Sigrún Magnúsdóttir
„Við getum séð fyrir okkur rafknúna einteinunga meðfram umferðaræðum borgarinnar eða rafmagnslest-
ir ..segir greinarhöfundur meðal annars.
Opið bréf til Jóns Helgasonar alþm.:
Afengislög og virðingarleysi
Þú hefur ásamt þremur öðrum
alþingismönnum lagt fram frum-
varp til laga um breytingar á áfeng-
islögum. í því segir: „Afhending
eða veitingar áfengis á vegum rík-
isins eða ríkisstofnana eru óheimil-
ar hérlendis."
í greinargerð frumvarpsins segir:
„Alþingismenn geta ekki lengur
horft tómlátir og aðgerðalausir á
hvernig áfengisneyslan fer með líf,
heilsu og hamingju mikils hluta
þjóðarinnar.“
Árið 1986 kvartaði ég sem fyrr-
verandi starfsmaður Landhelgis-
gæslunnar við þig út af áfengis-
neyslu áhafnar varðskipsins Týs
en skipstjóri þess hafði brugðist
reiður við aðfinnslum mínum um
borð. Þá varst þú dómsmálaráð-
herra. Nú virðumst við orðnir sam-
mála um að viðbrögð þín þá hafi
verið tómlæti og aðgerðaleysi.
Heyrnar- og sjónleysi
eftir hentugleikum
Það var ekki fyrr en fyrrverandi
dómsmálaráðherra, Steingrímur
Hermannsson, brást við grein
minni, sem birtist í Mbl. 24. apr.
’86, að eitthvað var aðhafst og þá
til að hreinsa tvo dómsmálaráð-
herra, ykkur flokksbræður, af því
að hafa brugðist eftirlitsskyldu
ykkar sem ráðherrar yfir stofnun-
inni.
Framburður vitna, óhagstæður
KjáUarinn
Jón Hjálmar Sveinsson
er sjóliðsforingi að mennt
gæslumönnum, var hunsaöur,
horft var fram hjá ábendingum og
máhð látið niður falla því vitað var
að fyrir rétti gæti vitni styrkt fram-
burð minn.
Bragi Steinarsson vararíkissak-
sóknari segir í bréfi sínu til RLR,
dags. 6. ág. ’86: „Rannsókn málsins
rennir ekki stoðum undir ásakanir
kæranda um refsiverð brot skip-
verja...“ og „í ýmsum ásökunum
Jóns Hjálmars Sveinssonar felast
aðdróttanir í garð starfsmanna
Landhelgisgæslunnar og áhafnar
varðskipsins Týs...“ og loks er
lýst áliti: „Eftir atvikum og þar sem
ekki eru í máli þessu hafðar uppi
af hálfu Landhelgisgæslunnar eða
viðkomandi starfsmanna kröfur
um málshöfðun á hendur greinar-
höfundi þykir af ákæruvaldsins
hálfu mega við svo búið standa.“
Fiallað er um opinbera starfs-
menn við störf sín og lögum sam-
kvæmt ber ríkissaksóknara að
höfða mál til varnar þeim, telji
hann á þá hallað, hvort sem þeir
'krefjast þess eð^ekki, sbr. nýlegt
mál hans gegn blaðamanni Tímans
fyrir hönd Þóris Stephensen, fyrrv.
dómkirkjuprests, út af grein um
embættisfærslu hans.
Forstjóri
og öryggismál
I Morgunblaðinu 4. febr. sl. er á
þremur síðum fjallað um gæsluna.
Þar er skrifað um áhöfn Týs sem
er að mestu hin sama og ég tók
fyrir í Mbl. 24.4. ’86. Við fyrirspurn
blaðamanns um „drykkjuskap á
varðskipum" er haft eftir Steinari
Clausen, skipverja Týs, að „erfitt
sé að þurfa sífellt að vera að svara
fyrir óra eins manns sem hefði tjáð
sig á opinberum vettvangi í þessa
veru“.
Samkvæmt bréfi Braga Steinars-
sonar var skipverjum frjálst að
kæra mig en þeir nýttu sér það
ekki og skyldu því ekki kvarta.
Ummæli mín um gæsluna og
starfsmenn hennar hafa hvorki
verið dæmd dauð né ómerk, þau
standa óhögguð, eru óhrekjanleg.
Undir fyrirsögninni „Áherslan á
öryggis- og björgunarmálum" birt-
ir Mbl. í umfiöllun sinni um gæsl-
una 4. febr. viðtal við forstjóra
hennar. Það er kaldhæðnislegt að
við hliðina á því skuh vera frásögn
blaðamanns cif því er slys hlaust
af slitnum kranavír í Tý, nokkuð
sem á ekki að geta skeð fyrirfinnist
viöhaldsreglur og sé eftir þeim far-
ið.
Sýndarmennska
og smáatriði
Afengi er löglegur og siðferðilega
viðurkenndur vímugjafi. Hófleg
neysla þess er.hluti af menningu
og félagsvenjum þjóða, annarra en
íslendinga. Þeir eiga sér enga
áfengismenningu, einungis fyllirí.
Viðhorf þeirra eru því annaðhvort:
allt leyft eða allt bannað.
Áfengisneysla er ekki vandamál.
Ofdrykkja er sjúkdómur og
drykkja á vinnustað er eitt ein-
kenna hans. Það hjálpar engum að
hætta að veita áfengi á vegum rík-
isins.
Drukkinn maður í opinberu sam-
kvæmi fer hvorki sjálfum sér né
öðrum að voða, það má alltaf senda
hann heim í leigubíl. En áhafnar-
meðlimir skips, sem sitja á lúkarn-
um og drekka, setja ekld bara sjálfa
sig í lífshættu heldur einnig þá sem
eru edrú um borð. Úr slíkri stöðu
gengur enginn heim. Jón Helgason
og félagar, frásögn mína eigið þið
nú þegar. Dragið frumvarp ykkar
til baka. Byrjið frekar á að skil-
greina vandann og sjáið til þess að
gildandi lög séu virt, í stað þess að
bæta við bálkum, sem ekki stand-
ast, og auka þannig á virðingar-
leysi fyrir lögum.
Jón Hjálmar Sveinsson.
. .sjáið til þess að gildandi lög séu
virt, í stað þess að bæta við bálkum,
sem ekki standast, og auka þannig á
virðingarleysi fyrir lögum.