Dagblaðið Vísir - DV - 10.07.1990, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐJUDAGrUR 10. JÚLÍ 1990.
Spumingin
Hvað er
góður vinur?
ögmundur Jónsson, 11 ára: Góður
vinur er skemmtilegur. Hann gerir
manni greiða og hjálpar.
manni alltaf. Vondur vinur stríðir
og er vondur við mann. Ég rífst aldr-
ei né slæst við góðan vin.
Dagný Rós Ásmundsdóttir nemi:
Góður vinur er eins og eiginmaður
og eiginmaður er eins og góður vin-
ur. Það er hægt að tala viö góðan
vin, hlusta á og treysta.
Ásgrímur Helgi Einarsson nemi:
Hundurinn og eiginkonan eru góðir
vinir, skemmtileg og hægt að tala við
þau.
Heiðrún Erla Guðbjörnsdóttir, 12
ára: Sá sem maður getur treyst fyrir
leyndarmálum. Góðir vinir hjálpa
hver öðrum.
hver stúlka sem er blíð og góð.
Lesendur
Leikið og okrað á landsbyggðinni:
Á sumrin gildir
sveitafólkið
Jóhann Stefánsson skrifar:
Það er dálítið merkilegt þetta
mynstur í skemmtanaiðnaðinum
hér á landi. Yfir vetrarmánuðina
er mikið og blómlegt menningar-
og skemmtanalíf í höfuðborginni.
Þangað sækja allir sem vetthngi
geta valdið til að sjá það mark-
verðasta sem á döfmni er, leikverk,
hljómleika, myndlistarsýningar og
hvað eina sem hugurinn girnist. -
Og á vetuma er Reykjavík ein um
hituna.
Fólk utan af landi verður oftar
en ekki að borga háar fjárhæðir ef
það ætlar að sækja skemmtanir í
höfuðborginni en heimamenn geta
gengiö til skemmtunar eins og þeir
eru klæddir ef svo má segja. -
Landsbyggðarfólk verður að borga
dýr fargjöld, gistingu og fæði svo
eitthvað sé nefnt. Þetta eru heil-
mikil útgjöld þegar allt er talið og
því meiri sem fjölskyldan er stærri
sem tekur þátt í herlegheitunum.
Nú er þetta einfaldlega það sem
við landsbyggðarbúar verðum að
sætta okkur við úr því menningar-
lífinu er svona misskipt og úr því
við erum á annaö borð að þráast
við að búa hérna megin við menn-
inguna. En koma tímar og koma
ráð. Höfuðstaðarbúar eru ekki al-
veg á því að sleppa af okkur hend-
inni við svo búið. Það er ekki nóg
með að við þurfum aö greiða hinn
gífurlega umframkostnað sem af
því hlýst að sækja menninguna til
Reykjavíkur á veturna. - Þeir
hugsa líka um okkur á öðrum tím-
um og koma hingað á landsbyggð-
ina með allt sitt lið til að selja okk-
ur menningu á sumrin.
Á sumrin fylhst landsbyggðin af
skemmtikröftum að sunnan (aðal-
lega úr Reykjavík) í þeim tilgangi
að raka saman fé hjá landsbyggð-
arbúum. Þeir eiga sér engrar und-
ankomu auðið, flykkjast á skemmt-
anir og dansleiki sem boðið er upp
á og greiða möglunarlaust. For-
eldrar verða af ómældu fé vegna
þessa því unglingar og krakkar
krefjast síns „réttar" og við það
situr. - Ég sem landsbyggðarbúi (og
ég veit að ég mæh fyrir munn
margra) er algjörlega á móti þess-
ari gegndarlausu ásókn skemmti-
krafta höfuðstaðarins hingað og
trúi ekki ööru en hægt sé að sam-
ræma þetta skemmtanalíf th jafns
við þarfir og aðstæður landsbyggð-
arinnar. Semsé minna og jafnara.
Hvernig væri að eitthvað af þess-
um farandsöngvurum og leikurum
htu á landsbyggðina sem gott fjár-
festingarsvæði að vetrinum líka og
hættu að setja blá sumarið i sam-
band við sveitafólkið og fjárhags-
legt gildi þess fyrir skemmtibran-
sann úr Reykjavík? - í dag er þetta
flakk skemmtikrafta að sunnan um
sveitir landsins ekkert annað en
leikur og okur á landsbyggðarfólki
sem hefur aht annað og þarfara að
gera yfir sumarið en að eyða tak-
mörkuðu fé sínu í annað sinn í
„menningarvitana“ sunnan vatna
og heiða.
„Minna má á að ekkert tónlistarhús er ennþá til á íslandi." - Teikning af fyrirhuguðu tónlistarhúsi.
Tónistarhús - hvenær rís það?
Konráð Friðfinnsson skrifar:
„Hér verður byggt tónhstarhús,“
stendur á skhtinu sem áhugamenn
um framkvæmdina settu niður á lóð
þeirri er úthlutað var undir slotið. -
Vildu þeir minna á aö ennþá er ekk-
ert slíkt hús th á íslandi.
Árið 1985 streymdu inn um bréfa-
lúgur landsmanna happdrættismið-
ar frá hópnum. Framtakinu var vel
tekið og seldust miðarnir eins og
heitar lummur. Ekki er það samt
nóg? Byggingar eru dýrar hér á landi.
Var þá farið af stað með stólasölu og
fyrirtækjum gefmn kostur á að fjár-
festa í þeim. Þetta notfærðu sér mörg
þeirra og keyptu sæti í húsinu, allt
frá einu og upp í fimm sæti, er mér
Ragnar Ragnarsson skrifar:
Þaö var eins og við manninn mælt,
þegar drottningarheimsóknin hing-
að th lands var afstaðin lögðust ráð-
herrar í ferðalög að nýju af hálfu
meiri krafti en fyrr. Allir voru þeir
heima rétt á meðan á heimsókn
drottningar stóð. Th mikhs var að
vinna að fá að sitja drottningar-
veislu, tækifæri sem ekki gefst á
hverjum degi. - Og að henni lokinni;
einn, tveir og þrír - í reisur á ný.
Þegar þetta er skrifað eru a.m.k.
þrír ráðherrar á ráðstefnum erlend-
tjáð, og greiddu allt að 500 þúsund
krónur.
Fólk hefur síðan í tvígang verið
beðið að kaupa tölusetta miða félags-
ins en undirtektir verið heldur
dræmar. Þykir það þar af leiðandi
ófært að höggva aftur í þann kné-
runn að svo stöddu.
En ekki dugir aö drepast ráðalaus.
Nú er aftur hafin leit að íslendingum
sem búsettir eru erlendis. Kynna á
þeim alla málavöxtu og freista þess
að þeir sýni máhnu nægilega mikinn
skhning til aö láta fé af hendi rakna,
svo hefja megi framkvæmdir, öllum
landsmönnum th yndisauka. - Sann-
leikurinn er auðvitað sá að öll erum
við unnendur einhverrar tónhstar.
ir, sjávarútvegsráðherra í Hohandi -
ásamt fylgdarliði - og utanríkisráö-
herra og forsætisráðherra í Belgíu -
ásamt fríðu fóruneyti. - Og nú verða
ráðherrar aö halda vel á spilum og
ferðast ótt og títt því framundan er
mikh og spennandi þjóðhöfðingja-
heimsókn hingað frá Frakklandi. Þá
verða allir ráðherrar og frúr að vera
á landinu. Mikh veisluhöld eru fram-
undan og hver vill missa af því að
vera á gestalista forsetanna tveggja
sem áreiðanlega láta ekki spyrjast
um sig að klípa af gestafiöldanum.
Og lifandi hljómar verða ætíð
skemmthegri á að hlýða heldur en
þeir er skífan gefur frá sér, þótt
„græjumar" séu fyrsta flokks.
Fjármagn skortir sem sé í annars
löngu tímabært verk og ríkiskassinn
segir „ekki ég“. - Samt ætlar þessi
ríkisstjórn að reisa hér handbolta-
höh er rúma á sex þúsund manns th
að öskra sig hása, höh sem kosta
mun fimm eða sex hundruð mhljónir
króna. - Fyrir einn einasta leik!
Hins vegar leikur vafi á hvað gera
á við höhina að lokinni keppni. - „Við
finnum henni eitthvert hlutverk",
segja þeir og yppta öxlum um leið. -
Já, aurinn fer ekki alltaf þangað sem
maður vildi helst sjá hann notaðan.
Það er annars með eindæmum
hvað þessir ráðherrar okkar eru
miklir ferðagarpar og viljugir að gera
víðreist. Einhvern tíma hefði verið
sagt um krakka, sem væru haldnir
svona óróleika, að þeir væm með
njálg. - Það er náttúrlega hðin tíð að
svoleiðis þrífist hér. En það gæti nú
verið að þessi óværa þrifist þá er-
lendis og ráöherrar geta nú smitast
eins og aörir. Við vitum jú að allt hiö
vonda sem hér er finnst kemur er-
lendis frá. - Og hvers vegna þá ekki
t.d. „ferðanjálgur"?
í sumarferð um
Snæfellsnes
Þútttakandi skrifar:
Á undanförnum árum hafa
margir veitinga- og gististaöir
tekið th starfa úti á landsbyggð-
imú. Ég hef góða sögu að segja frá
minni reynslu af tveimur shkum
stöðum. Við hjónin feröuðumst
nýlega meö um 50 manna hópi i
rútu vestur á Snæfellsnes. Við
fórum heföbundna leið, fyrir Jök-
ul, og skoðuðum ýmsa staði.
Pöntuð var gisting í gistihúsinu
Gimli á Hehissandi. Þar var hægt
að fá gistingu í herbergjum með
baði, herbergjura með handlaug
og svo svefnpokapláss, ásamt
sturtu og eldunaraðstöðu. Matur
var pantaður fyrirfram í veit-
ingahúsinu Sjólyst sem einnig er
á Helhssandi.
Hópurinn kom til veitingahúss-
ins kl. 21 að kvöldi. Þar var kom-
ið inn í mjög notalegan og vistleg-
an veitiugasal þar sem voru dúk-
uö borð með blómum og myndir
á veggjum. Hópurinn hafði pant-
að tvo rétti, kryddlegna ýsu og
kjúklinga, og innifahð var súpa,
salat meö aöalrétti og kafii; allt á
vægu verði. Fiskurinn var ein-
staklega bragðgóður og ljúffeng-
ur. Maðurinn minn fékk sér
kjúkhng og var hann einnig mjög
góður, að sögn.
Þetta var aht mjög snyrthega
fram borið og öll afgreiðsla gekk
fljótt og vel fyrir sig fyrir ahan
hópínn. Þama var hægt að fá létt
vín og bjór með matnum. Einnig
var hægt að fá dýrari mat, t.d.
nautakjöt. - Fólkið var mjög án-
ægt með mat og þjónustu. Okkur
var sagt að þetta væri fyrsta sum-
ariö sem veitingahúsið starfaði.
Að lokinni máltíð fóram við í
gistihúsíð Gimh sem er snyrtilegt
íbúðarhús og hefur verið innrétt-
aö í þessum tilgangi. Þama var
aht tandurhreint að innan og
mjög aðlaöandi. Fólkiö gisti ýmist
í herbergjunum eða í svefnpoka-
plássi í skólastofu þarna rétt hjá.
Ahs staðar var hin prýðilegasta
aðstaða.
Þennan gististað reka tvær
ungar stúlkur, mjög liprar og
þægilegar í viömóti. - Mér finnst
sjálfsagt að láta þessa getið þvi
nóg er um aðfinnslumar (sem
eiga þó stundum rétt á sér). Ég
vil þakka þessu ágæta veitinga-
fólki á Helhssandi fyrir sérstak-
lega góöan viöurgjöming í aUa
staöi.
Ráðherrar reisa á ný