Dagblaðið Vísir - DV - 22.10.1990, Blaðsíða 12

12
Spurningin
MÁNUDAGUR 22. OKTÓBER 1990. '1
Spumingin
Drekkurðu
mikið kaffi?
Bjarndís Mikaelsdóttir œóðir: Nei,
ekki mikið og suma daga ekkert.
Ætli það sé ekki að meðaltali einn
bolli á dag.
Charlotta Magnúsdóttir nemi: Ég
drekk mjög sjaldan kaffi. Ég drekk
aðallega te.
Hallfríður Þorgeirsdóttir nemi: Ég
drekk ekki kaffi heldur er aðallega í
teinu.
Richter : Svona 30-40 bolla á
dag, svart og sykurlaust og líður
nýög vel.
Lárus Lárusson nemi: Ég drekk ein-
stöku sinnum kaffi og þá vel sætt
með mjólk.
Svanhvít Guðmundsdóttir nemi: Ég
drekk aldrei kaffi. Ég drekk aðallega
kók.
Lesendur
Konur eiga erfitt uppdráttar í stjómmálum:
Asinn og ákafinn eyðileggur
Guðbjörg Guðmundsdóttir skrifar:
Ég hefi stundum velt því fyrir mér
hvers vegna konur eiga erfiðara með
að hasla sér völl í stjómmáium en
karlar. Það er þannig um heim allan
að konur eru í algjörum minnihluta
í stjómmálum. Hér á landi eru þær
þó fjölmennar miðað við það sem
gerist annars staðar. Þeim hefur
fjölgað á Alþingi allt frá árinu 1983
þegar Kvennalistinn komst fyrst aö.
Kolbrún Jónsdóttir hringdi:
Ég las grein Helenu Albertsdóttur
sem hún kallaöi „Sameinum Sjálf-
stæðisflokkinn, nokkur orð um próf-
kjör“. Hún kallar prófkjör Sjálfstæð-
isflokksins „tímamótaglímu“ vegna
þess að bróðir hennar er þátttakandi
í prófkjörinu. Hún segir hann hafa
mikinn kjark, manndóm og síðast en
ekki síst forsjá til þess að stíga þaö
skref að ganga til liös við sjálfstæðis-
menn og „þar með stuðla að samein-
ingu flokksins“!
Eg spyr nú bara: Skyldi Helena
halda að Sjálfstæðisflokkurinn
standi og falli með þátttöku bróður
hennar? Sjálfstæðisflokkurinn er
löngu sameinaður eftir brotthvarf
Hafsteinn Guðmundsson skrifar:
Sjónvarpinu (RÚV) fyrirgefst
j margt fyrir að taka til sýningar hina
l frábæm mynd frá Puerto Rico sem
I er um leið sú fyrsta sem framleidd
er þar í landi, að sögn. Ekki var bara
um afbragðs leik að ræða hjá öllum
aöaUeikumnum, heldur var efnið
nálægt og rammsögulegt, þ.e. yfir-
taka Bandaríkjanna á Puerto Rico á
En sannleikurinn er sá að konur
hafa sjálfar unnið á móti sér með
ýmsu móti. Þar vil ég nefna fyrst til
asa og ákafa sem þær beita til að ná
fram markmiðum sínum. Þetta hvort
tveggja er ekki til fagnaðar í lang-
tímamarkmiöum.
Ég var að enda við aö hlusta á
morgunútvarp rásar 2. Þar var talað
við tvo aðila, karl og konu um próf-
kjörsmál hjá Sjálfstæðisflokknum.
föður hennar, Alberts Guðmunds-
sonar, úr flokknum. Reyndar held
ég að hann hafi aldrei farið úr Sjálf-
stæöisflokknum þótt hann stofnaði
Borgaraflokkinn. Svo það þarf engan
Inga Bjöm Albertsson til að sameina
eitt eða annað í Sjálfstæðisflokknum.
Það er hins vegar rétt hjá Helenu
að þarf vissan kjark til að skrá sig í
prófkjör flokks sem maður hefur
ekki starfað í nema í örfáa mánuði.
Er hægt að vænta fjöldafylgis í próf-
kjöri við þátttakendur sem eru ný-
komnir í flokkinn og vilja fá allt eða
ekkert og helst ekki síðar en nú þeg-
ar?
Ég vona hins vegar að bróðir He-
lenu, sá er nú býður sig fram í próf-
fyrstu árum heimsstyrjaldarinnar.
Árás Japana á Pearl Harbour hafði
ýtt óþyrnúlega við Bandaríkjamönn-
um og þeir vora aö vonum á varð-
bergi um allan heim, ekki síst við
strendur Ameríku, þ. á m. við Puerto
Rico. Þar þurftu þeir að fá aðstöðu,
sem þeim og tókst. - Hið pólitíska
tafl á bak við tjöldin var vel sviðsett
og sannfærandi.
Konan var svo áköf um framgang
kvenna á hsta flokksins að hún tók
beinlínis orðið af hinum þátttakend-
unum hvað eftir annað. Ég var að
sjálfsögðu sammála henni en engu
að síður fannst mér ákaflnn við að
koma sínum skoðunum á framfæri
vera til baga fyrir þann málstað sem
hún var að verja.
Nú eru konur í framboði vegna
prófkjörs flokkanna. Eitthvað er það
kjöri, sé verður forsjár Sjálfstæðis-
flokksins og honum endist þohn-
mæði til að vinna með flokknum að
prófkjöri loknu, hvemig sem fer, en
hlaupi ekki á brott til að stofna ann-
an flokk eins og hann gerði á sínum
tíma ásamt öðrum. Við skulum hins
vegar minnast þess að enginn er ann-
ars bróðir í leik og ahra síst í próf-
kjörsslag sem er forsmekkur að því
sem koma skal. Og eins og Helena
^egir réttilega í grein sinni er þaö
markmið okkar að fá fólk sem er
með hugsjónir fyrir land og þjóð og
getur þjónað af hreinlyndi og vilja
til að taka þátt í stjórnmálum. Aðrir
ættu að foröast þann vettvang.
Þeir virðast snjalhr þama á Puerto
Rico þegar þeir taka sig til og gera
kvikmynd. Fengu meira aö segja
bandarískan leikara (E.G. Marshall)
til að vera í hlutverki eina Banda-
ríkjamannsins í myndinni, Tugwell
landstjóra. - Vel tíl fundið (kom þó
hvergi fram í dagskrárkynningu! -
viljandi eða óviljandi).
Tónhstin í myndinni var svo sér-
stakur kafli þar sem hún lék stórt
hlutverk út í gegn og var notuð sem
stígandi og sígandi gildi í sjálfri at-
burðarásinni. - Þar voru ekki kallað-
ir til neinir gítarkassastrákar eða
bammbusrörblásarar, heldur ein
besta hljómsveit Puerto Rico, vandað
„big band“, ásamt söngvurum sem
fluttu allt í seiðandi suðuramerísk-
um takti. Feikngóð tónhst sem naut
sín afar vel. - Allt var þetta samspil
tónhstar og leiks frábærlega vel unn-
ið.
Viö íslendingar virðumst eiga
margt ólært í kvikmyndagerð ennþá
þegar borin er saman þessi fyrsta
mynd Puerto Rico-manna viö það
„peysuprjón“ sem við erum að
gamna okkur við að styrkja og köll-
um kvikmyndir. Aht í ætt við sauð-
kindina að viðbættu þjóðarjarminu
um „Litla- og Stóra-Kláus“ í þjóð-
félaginu, og vonsku heimsins gagn-
vart íslendingum. - En það er annar
og lengri handleggur. Hafi Sjón-
varpið þökk fyrir Veisluna miklu.
nú misjafnt hvað flokkarnir eru
hrifnir af því að hafa konur þar í
hópnum og held ég að Sjálfstæðis-
flokkurinn sé einna víösýnastur í því
efni (þegar frá er tahnn Kvennalist-
inn). Hitt verður varla hrakið að
konur hafa ekki náð miklum árangri
í stjórnmálum hér á landi eða annars
staðar. Það er ein og ein kona sem
hefur alveg sérstakt lag á því að
vinna baráttumálum sínum fylgi og
það er annars vegar með einfaldri
lempni og slóttugheitum, hkt og
karla er háttur að nota, eða þá með
hörku og beittum málflutningi sem
er þá oftast skotheldur gegn and-
stæðingunum.
Hvorugt af þessu er konum beint í
blóð borið og það gremst þeim gjarn-
an og beita því að vonum öðrum að-
ferðum. Ég veit ekki hvort nokkuð
vænkast í bráð hagur þeirra kvenna
sem ætla að hasla sér völl á stjórn-
málasviöinu hér á landi en hitt finnst
mér orka tvímælis aö konur séu að
sækjast eftir sæti á framboðshstum
stjórnmálaflokka ef þær hafa ekki
meira fram að færa en ákafann og
asann. Það er ekkert sérstakt keppi-
kefli landsmanna aö hafa konur á
hstum flokkanna bara vegna kyn-
ferðisins. Það hlýtur ávallt að verða
spurt um hæfileika og verðleika þar
sem annars staðar.
Gufangleymir
ekkisínum
Ragna hringdi;
Gamla „Gufan“ gleymir ekki
sínum, datt mér í hug þegar ég
las um það nýja fólk sem fengiö
hefur verið til að annast þætti í
dagskrá Ríkisútvarpsins, Rás 1
eða gömlu „Gufunni“ eins og
gamla Ríkisútvarpið er oft kallað.
- Þar hafa nú verið ráðnir ekki
færri en þrír fyrrverandi ritstjór-
ar Þjóðviljans, sem eíga allir að
sjá um að fræða hlustendur um
það sem á daga þeirra hefur drif-
ið eöa þá að finna eitthvaö nýtt
og nýtilegt fyrir okkur gömlu
sakleysingjana sem erum flestir
hverjir nýbúnir að kasta trúnni
á kommúnismann og kenningar
Leníns.
Ég hélt satt að segja að Ríkisút-
varpið væri alveg orðið „bakter-
íufrítt“, hefði losnað við alla
vinstri óværu, þegar hinn nýi
útvarpsstjóri úr röðum hins
frjálsa framtaks var ráðinn fyrir
nokkrum árum. En það er nú aö
koma æ betur í ljós, að svo er
ekki. Einn kurmingi minn orðaöi
það svo aö aldrei hefði borið jafn-
mikið á vinstra hði hjá RÚV og
eftir að hinn nýi útvarpsstjóri
kom þangaö. - Hann væri svo
miklill öðhngur af manni að vera,
að hann sæi aumur á sérhverjum
þreyttum og þjáðum vinstri
manni sem leitaði eftir dvöl í
Efstaleiti.
Ég held að það sé bara eitthvað
til í þessu hjá honum. Ég var
reyndar búinn að taka eftir þessu
líka, en nú á maður bara völ á
fleiri útvarpsstöðvum en Ríkisút-
varpinu og því verður þetta
minna áberandi. - En það er gott
að_ enginn verður útundan hjá
RÚV og allir fá þar eitthvað fall-
egt, í það minnsta „tal og spil“.
Hringið í síma
27022
milli kl. 14 og
16 eða skrifið
ATH.: Nafn og sími
verður að fylgja
bréfum.
„Konum hefur fjölgað á Alþingi, allt frá þvi árið 1983 þegar kvennalistinn kom að þremur konum,“ segir í bréf-
inu. Konur á Alþingi árið 1983.
Hugleiðingar í tilefni bréfs Helenu:
Flokkurinn var löngu sameinaður
„Veislan mikla“ í Sjónvarpinu sló í gegn:
Mögnuð mynd og margslungin