Dagblaðið Vísir - DV - 30.01.1993, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 30. JANÚAR 1993.
Guðbjartur Jónsson, veitingamaður á Vagninum:
Ekki misskilja
mig vitlaust"
Reynir Tiaustasan, DV, FTaleryri;
„Ég bytjaði með þennan rekstur
1982, efdr að ég lauk námi frá Sam-
vinnuskólanum. Þetta var í upphafi
sjoppa en ég færði út kvíamar smátt
og smátt, stækkaði og gerði staðinn
að gistiheimili og matsölustað. Á
endanum fékk ég svo vínveitinga-
leyfi og opnaði pöbbinn. Margir
héldu að ég væri orðinn eitthvað bil-
aður þegar ég byrjaði á þessu. Maður
var fiúlur bjartsýni og hafði mjög
gaman af þessu og reyndar gekk
dæmið upp framan af,“ segir Guð-
bjartur Jónsson Vagnstjóri en hann
á og rekur einn þekktasta pöbb
á landsbyggðinni, Vagninn á Flat-
eyri.
Guöbjartur hefur skapað stað sín-
um nafn á landsvísu og náð ótrúlegri
aðsókn með því að bjóða upp á topp-
skemmtikrafta um hverja helgi yfir
sumartímann. Þess er skemmst að
minnast að KK-bandiö valdi Vagninn
til að halda útgáfutónleika þegar það
gaf út metsöludisk sinn, Bein leið,
en Guðbjartur var reyndar einn út-
gefenda.
Hann hefur haldið rekstrinum
gangandi, m.a. meö því að vinna fuila
vinnu með, ýmist við beitingu eða
sjómennsku. En hvemig gengur
reksturinn?
Núllrekstur
„Þetta er bara núllrekstur, ég má
þakka fyrir ef ég næ því. Þetta snýst
bara um að komast af. Ég hef verið
mjög heppinn að því leytí. að margir
hafa lagt í þetta. Ég hef fengið til mín
góða skemmtikrafta sem hafa ekki
tekið hér stórar fjárhæðir heldur
komið hér meira ánægjunnar vegna
og sumir jafnvel notað sumarfríið
sitt í það.
Ég beiti allt upp í 16 bala á dag að
vetrinum en það er nú bara hobbí
því þegar þeirri töm lýkur tekur
pöbbinn við.“
Guðbjartur tekur sjálfan sig ekki
nyög alvarlega og hefur manna mest
gaman af því að rifja upp þau orðatil-
tæki sem hann hefur óviljandi gert
ódauðleg í annarri útfærslu en fólk
á að venjast. Þar ber einna hæst kjör-
orð Vagnsins, „staður á undan sinni
framtíð“, en Guðbjartur auglýsir
stað sinn undir því slagorði.
Þetta mun hafa orðið þannig til að
einhver hafði orð á því við Vagnstjór-
ann að hann væri framsýnn og
kjarkmikill í sínum rekstri. Guð-
bjartur gat alveg fallist á það og bætti
við að hann væri langt á undan sinni
framtíð.
Vinnufélagar og vinir hans hafa
samviskusamlega skráð þau gull-
kom sem hijóta af vörum hans og
segja má að hann eigi sér ákveðinn
aðdáendaklúbb, eins og sjá má af því
að haldið var sl. sumar skemmti-
kvöld á Vagninum þar sem það eitt
var á dagskrá að segja af honum
gamansögur og rifia upp gullkom
sem frá honum em ættuð. Þetta
kvöld mun hafa heppnast svo vel að
meiningin er að þetta verði árlegin*
viðburður. Eins og sönnum bisness-
manni sæmir hefur Vagnstjórinn
gert sér þennan hæfileika að féþúfu
og hann lét framleiða boli með völd-
nm orðatiltækjum sem seldust eins
og heitar lummur. Þar má sjá frasa
á borð við: „Ekki misskiija mig vit-
laust“, „eins og hrókur í hænsna-
hóp“, „ég segi það fyrir mínar bæjar-
Guðbjartur í hópi gesta á Vagninum.
dyr“ og „það er bara einn sem hefur
einkarétt á þessu“.
Skráð í stílabók
„Þetta byqaði fyrir mörgum árum
þegar ég var í beitingu með ágætum
mönnum. Þeir fundu það upp hjá sér
að skrá í stilabók það sem ég sagði í
þessum anda. Ég vil nú meina að
þeir hafi verið famir að leggja mér
orð í munn; aUavega kannast ég ekki
við að hafa sagt allt það sem mér er
kennt. Ég man t.d. ekki eftir því aö
hafa sagt að kerling einhvers væri
fínn karl en það kann þó að vera.
Mér þykir alltaf vænst um orðatil-
tækið sem var upphafið að þessu en
það var þannig að mér fannst að eitt
og annað gæfi auga ljós en ekki
leið eins og einhveijir vilja halda
fram.
Á tímabili hafði ég talsverðan
áhuga á að læra íslensku til að lenda
ekki svona þversum í þessum orða-
tiltækjum en um leiö og ég viðraði
þetta viö félaga mína lögðu þeir á
mig blátt bann við því. Það mátti
ekki skemma þessa uppsprettu.
Það er best að láta flakka hér eina
sanna sögu af því þegar ég ætlaði
eitt sinn að verða ríkur á útgerð og
keypti mér skakbát í því skyni. Ég
mátti nú ekki vera að því að bíða
eftir sjóveðri, vildi bara drífa í þessu
og fór af stað fyrstur allra. Ég var
kominn um 100 metra frá bryggju
þegar ég var orðinn gjörsamlega
áttavfiltur og vissi ekkert hvert ég
var aö fara. Það var svartaþoka og
ég beið Uklega í klukkustund en þá
bar að bát sem frændi minn reri -
ég eltí hann bara út fjörðinn. Um
kvöldið rataði ég svo af einhverri
slysni inn á réttan fjörö. Ég slapp svo
fýrir rest að bryggju aftur en það tók
mig helvíti langan tíma. Þetta var
eitt af þeim ævintýrum sem enduðu
með tapi,“ segir Guðbjartur og hlær.
Rekinn frá Sovét
Guðbjartur hefur ferðast mikið um
dagana og ferðalög eru helsta áhuga-
mál hans. Hann hefur komið til
flestra heimsálfa en hin síðari ár
hefur UtiU tími gefist til ferðalaga.
Hann á margar skemmtUegar minn-
ingar frá ferðum sínum:
„Ég man þegar ég fór fil Englands
í fyrsta skipti. Ég hafði unniö mjög
mikið dagana áður og sofnaði í flug-
vélinni á leiðinni út og svaf aUa leið-
ina. Lendingarkortið var þar af leið-
andi ekki fyUt út eins og reglur gera
ráð fyrir. Þegar komið var tU London
fékk ég ekki að fara inn í landið og
ég fattaði ekki hvers vegna, enda
skUdi ég ekki orð í ensku; var reynd-
ar að fara að læra ensku. Ég var
búinn að vera í hálftíma strögU þegar
stelpa, sem var þama, vorkenndi
mér svo mikið að hún ætlaöi að fyUa
þetta út fyrir mig. En það var ekki
við það komandi að hún mætti það
og þama var eintómt vesen. Þetta
endaði svo með því að þeir gáfust upp
og samþykktu að hún fyUti þetta út
af því að ég væri íslendingur. Ég
kórónaöi þetta svo með því aö taka
leigubfi frá Heathrow til Oxford í stað
þess að fara með rútu. Það kostaði
óheyrilegan pening.
Eitt sinn ætlaði ég að dvelja í
Moskvu í tvo daga ásamt vinkonu
minni. Við flugum þangað og ég var
með tvö vegabréf. Annað var tíl 6
mánaða og ég baö vinkonu mína aö
geyma þaö til að lenda ekki í klandri.
Ég fór svo í gegnum vegabréfaefdrlit-
ið á undan henni og það gekk aUt vel.
Ég er rétt kominn í gegn þegar á
eftir mér kemur maður og skipar
mér að koma aftur í eftírlitíð. Þeir
höfðu þá fundið hitt vegabréfið hjá
vinkonu minni og töldu víst að við
æfiuðum að hjálpa einhveijum úr
landi. Það var ekkert með þaö, viö
vorum umsvifalaust rekin úr landi
og send með fyrstu vél tU London."
Erum til góðs hér
Talsvert var um róstur á Flateyri
á síðasta ártog það viðhorf kom fram
hjá lögreglunni á ísafirði að öU læti
á staðnum snerust meira og minna
um Vagninn. Hvaö segir Guðbjartur
um þaö mál - eru pöbbar til bölvunar
á smærri stööum?
„Það gera sér allir grein fyrir því,
hvort sem það er lögreglan á ísafirði
eða aörir, að ef Vagninn væri ekki
tíl staðar hér þá væri ekkert um aö
vera. Ég vU meina að við séum hér
til góðs. Partí í heimahúsum eru Uðin
tíð hér sem var mikið um áöur, með
öUum þeim leiðindum sem því fylgja.
Viö tökum við þessu fólki og það
skemmtir sér hér og ég fuUyrði að
DV-mynd Reynir
það er undantekning ef einhver leið-
indi koma upp á.
Hitt er svo annað mál að við sitjum
ekki við sama borð og pöbbar t.d. á
Reykjavíkursvæðinu. Það er hróp-
legt ranglæti í því að Vagninn þarf
að greiða fyrir almenna löggæslu á
helgum. En ef Vagninn stæði við
Laugaveginn þyrfti ekki að borga
krónu í þessu skyni. Við þurftum að
greiða 800 þúsund krónur í fyrra
vegna þessa, svo þarf að halda uppi
dyragæslu að auki. Manni svíður að
þurfa að borga þetta því þetta eru
óheyrilegir peningar. Ég hef gert þá
kröfu að þetta verði feUt niður eða
aUavega samræmt þannig að aUir
sitji við sama borð hvar sem þeir eru
á landinu."
Hugsjónastarf
Hvað um framtíðina, verður Vagn-
inn rekinn með sama sniði áfram
eins og verið hefur?
„Meiningin er að bjóða upp á lif-
andi tónlist um hveija helgi í sumar
svo sem verið hefur. Maður er að
vona að það fari að rofa til í þessum
bransa. Ég hef orðið mikla reynslu
af því að beijast í bökkum og veit
nokkum veginn hvemig á ekki að
haga sér í svona rekstri. Þetta er
hugsjónastarfsemi sem kostar
óhemju vinnu og ég bíð bara efdr
þeim degi að þetta fari að skUa ein-
hveiju,“ sagði Guðbjartur Jónsson,
veitingamaður á Vagninum.