Alþýðublaðið - 11.05.1967, Blaðsíða 5

Gylfi Þ. Gíslason:
Kennaramennturiin
jg Kennaraskólinn
1963 var sett ný löggjöf um Kennaraskóla
íslands. Var sú löggjöf ekki aðeins miklu full-
komnari en hin eldri lög, heldur var skólan-
um jafnframt breytt í stúdentaskóla, þannig
að þeir, sem hefja nám í kennaraskóla, eiga
þess nú kost að stunda nám í Háskóla íslands,
ekki aðeins í þeim greinum, sem þar eru
kenndar og aetlaðar til þess að sérmennta fram
haldsskólakennara, heldur í almennum há-
skólagreinum. Sömuleiðis geta stúdentar úr
menntaskólanum tekið kennarapróf í kennara-
skólanum, ef þeir kjósa það lífsstarf freltar,
þegar að loknu stúdentsprófi en að hefja nám
í háskóla. Við' kennaraskólann á einnig a‘ð
itarfa framhaldsdcild, sérstaklega ætluð kenn
urum, og mun hún hefja starf sitt á næsta
hausti.
Reist hcfur verið mikil bygging fyrir Kenn
araskólann, og er þó þar aðeins um að ræða
fyrsta áfanga enn stærri
byggingar. Hefur Kenn-
araskólinn hingað til kost
að 46 milljónir króna.
Nú hefur ennfremur verið
ákveðið að ríkið reisi í
samvinnu við Reykjavíkur
borg Æfingaskóla í nám-
unda við Kennaraskólann,
enda getur kennarafræðsla
ekki náð fyllsta árangri
við sérstakan æfingaskóla.
Munu byggingaframkvæmdir við æfingaskól-
ann hefjast nú í sumar.
nema í tengslum
sem hærra, ekki sízt kosningarnar,
svo að þéssi vandamál hafa horf-
ið í skuggann. Nú er nýkjörið
BREYTTAR aðstæður,
krefjast endurskipulagningar í
efnahagsmálum, eru vandamál í
Frakklandi eins og í öðrum V,-
Evrópulöndum. Komið hefur til
alvarlegra verkfalla á undanförn-
um mánuðum af þessum sökum.
Námuverkamenn í Austur-
Frakklandi mótmæla því, að
námum hefur verið lokað, þar
sem rekstur þeirra borgar sig
ekki, og krefjast þess að stjórnin
sjái um að teknar verði upp
breyttar vinnuaðferðir. Verka-
menn í Saint-Nazaire, Limoges
og Bordeaux krefjast sömu
launa og verkamenn í París fá.
Verkamenn í vefnaðariðnaðinum
hafa gert verkföll til að mótmæla
því, að nokkrum verksmiðjum
hefur verið lokað vegna erlendr-
ar samkeppni. Verkamenn í hin-
um frægu vörubílaverksmiðjum
Berliet krefjast þess, að stjórnin
geri ráðstafanir og geri mönnum
kleift að mæta hihni erlendu
samkeppni.
Hvarvettia er þannig við skipu-
lagsvandamál að stríða. Hin al-
menna krafa franska verkalýðs-
sambandsins er sú, að trýggt
verði að ekkert atvinnuleysi
eigi sér stað vegna hinnar auknu
samkeppni erlendis frá og stjórn-
in geri raunhæfar áætlanir sem
leiði til þess að gerðar verði
nauðsynlogar skipulagsbreyting-
ar.
Ólgan og óánægjan meðal
verkamanna eiga sér alllanga
sögu, en önnur mál hafa borið
þing tekið til starfa, og de Gaul
le forseti og Pompidou forsætis-
i OMPIDOU:
■Me< ihluíi naumur
ráðht'i .a .verða að taka þessi
mál föslum tökum. Hinir vinstri
Sinnuðu andstæðingar stjórnar-
innar, sem efldust í þingkosn-
ingunum, knýja á, og nokkurs
taugaóstyrks gætir meðal gaul-
lista, sem tala um að gera verði
issst’- ’ rs-enwi: i.''..•wp.uMBnwi
einhverjar „félagslegar” ráðstaf-
anir, eins og þeir orða það.
EN STJÓRN Pompidous, sem
hefur nauman þingmeirihluta að
baki, á erfitt um vik. í fyrstu-
ræðu sinni á hinu nýkjörna
þingi var hann hikandi, enda er
það de Gaulle sem völdin hefur
og hann einn getur tekið ákvarð-
anir. Forsetinn hyggst heldur
ekki skýra frá fyrirætlunum sín-
um fyrr en á blaðamannafundi
eftir nokkra daga.
Forsetinn er það hygginn
stjórnmálamaður, að hann gerir
sér grein fyrir, að ólgan meðal
verkamanna fer að verða alvar-
leg. En hann hefur lítinn áhuga
á efnahagsmálum og enn minna
vit á þeim. Þá gerir þjóðernis-
stefna hans í utanríkis- og varn-
armálum það að verkum, að
möguleikarnir á því að bæta kjör
fóiksins eru takmarkaðir og auk
þess er stefna hans þröskuldur
í vegi samræmingar í efnahags
málum Efnaliagsbandalagsins,
sem er orðin nauðsynleg vegna
þeirra gífurlegu breytinga, sem
átt hafa sér stað. Róttækra að-
gerða er þörf, en de Gaulle
kemur í veg fyrir þær, því að
hann vill fyrir hvern mun spyrna
gegn því að Efnahagsbandalagið
og aðrar „yfirþjóðlegar” stofn-
anir fái aukin völd á kostnað
ríkisstjórna aðildarlandanna.
George Pompidou forsætisráð-
herra og fjármálaráðherrann,
Michel Debré, gera allt sem
í þeirra valdi stendur og benda á
að afstýrt hafi verið neyðará-
standi, sem óttast var að hin
aukna samkeppni erlendis frá
mundi hafa í för með sér. Og þeir
hafa á réttu að standa. En fransk
ir launþegar vilja njóta meira af
gæðum lífsins. Landamærin hafa
verið opnuð og þeir ferðast tölu
vert til annarra landa, og geta
gert samanburð við aðrar þjóðir.
Þeir geta ekki gert sig ánægða
með þá skýringu, að ástandið
geti verið langtum verra.
. VINSTRIFLOKKABANDA-
LAGIÐ og kommúnistar, sem
höfðu með sér samvinnu í kosn
ingunum, telja að þeir hafi loks
ins fengið byr í seglin í fyrsta
skipti siðan de Gaulle komst til
valda 1958. Francois Mitterand,
Ieiðtogi Vinstriflokkabandalags-
ROCHET
Steinrunnir kommúnistar.
ins gerði harða hríð að Pompidou
á fyrsta fundi hins nýkjörna
þings á dögunum og lagði höfuð
áherzlu á þau þjóðfélagslegu
vándamál, sem breyttir atvinnu
hættir hafa í för með sér. Gagn
rýni hans, svar forsætisráðherr
ans og hinar fjörugu umræður,
sem fylgdu í kjölfarið sýna, að
stjórnmál í Frakklandi eru að
færast í eðlilegt horf á nýjan
leik .
En því fer fjarri, að stjórnar
andstaðan sé nógu öflug og ein
huga til að hún hafi nokkur raun
veruleg áhrif á de Gaulle. Þann
ig var því veitt eftirtekt, að Mitt
erand lét hjá líða að gagnrýna
þjóðernisstefnu de Gaulles í.mál
efnum Evrópu, sem bæði hann og
flestir stuðningsmenn Vinstri-
flokkabandalagsins eru andvígir.
Þetta stafaði af því, að Mitter
and varð að taka tillit til komm
únista, sem enn eru andvígir
Efnahagsbandalaginu, að minnsta
kosti á pappírnum.
Nú er unnið að eflingu stjórn
arandstöðunnar, og í svipinn er
það éfling Vinstriflokkabanda-
lagsins sem er á dagskrá. Að
bandalaginu standa flokkur jafn
áðarmanna, nokkrir hópar úr rót
tæka flokknum og nokkur stjórn
málafélög eða klúbbar, sem stofn
aðir voru á fyrstu valdaárum de
Gaulles.
Ætlunin er að stofna sósíal-
demókratískan stjórnmólaflokk,
og verður hann samsettur af
þcim flokkum og flokksbrotum,
sem standa að Vinstriflokka-
DE GAULLE;
Aðgerða þörf.
bandalaginu. Nýlega var ákveðið
að skipulagningu þessarar sam
einingar skyldi ljúka fyrir lok
þessa árs. Sameiningin er að sjálf
sögðu erfiðleikum bundin, sum
part vegna þess að erfitt er að
fá gamla persónulega fjandmenn
til að vinna saman og sumpart er
afar erfitt að koma í veg fyrir að
Jafnaðarmannaflokkurinn fái öll
mikilsverðustu embættin í hinum
nýja flokkí, þar sem hann verð
ur stærsti aðilinn. Reynt verður
að fá ungum mönnum mikilvæg
embætti og koma á laggirnar glæ
nýjum stjórnmálaflokki.
GREINILEGT ER að kosninga
sigurinn hefur aukið bjartsýnina
í röðum vinstri manna og hvgtt
þá til nýrra dáða. Af ummælum
um kosningaúrslitin og atburð
um sem gerzt' hafa síðan kosning
arnar fóru fram má ráða að leið
togar Vinstriflokkabandalagsins
telji sig hafa mikla ábyrgð gagn
vart þeim milljónum kjósenda,
sem studdu þá .
Þá eru einnig talsvert mikjar
líkur á því, að sameiningin verði
að veruleika í haust og stofnaður
verði nýtízku, lýðræðissinnaður
vinstri flokkur. Einnig bendir
allt til þess, að flokkur Pierre
Mendes-France, PSU, gangi í
bandalagið og að sá flokkur
leggi niður einkenni sértrúar-
flokks, sem hafa loðað við hann.
Ef það gerist þá hefur Mendes-
France haft gæfusamleg áhrif á
PSU.
Að svo búnu geta hafizt samn
ingaumleitanir við kommúnista
um sameiginlega stefnuskrá, er
Framhald á 15. síðu.
Fjármál í ólestri.
11. maí 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ §