Alþýðublaðið - 21.05.1967, Blaðsíða 16

á rauðu Ijósi
Sól skein í heiði í
síðustu viku og
það var glatt á
hjalla í Sundlaug
Vesturbæjar, ef
dæma má' eftir
striplingamyndun
um, sem blöðin
birtu þaðan. En
' margur varð renn-
sveittur af að elta blessaða sólina,
því að í skugganum var nöt-
urkalt eins og um hávetur, enda
hafís fyrir öllu Norðurlandi. Veðr
ið og almanakið ætla heldur bet-
ur að vera upp á kant í ár engu
Frétta-
yfirlit
vikunnar
ÉG SÉ EKKI BETUR EN að
segja megi líkt um manninn og
þorskinn: Hann mundi aldrei
lenda I neinmn vandræðum,
ef hann hefði vit á að liafa
munninn aftur.
síður en kommarnir og Alþýðu-
bandalagið. En við skulum vona
að eftir kosningar verði ekki ein-
asta heiðríkja í hugum allra lands
manna, heldur einnig heiður him-
inn og steikjandi hiti jafnt í for-
sælu sem sólskini.
En fleiri hafa verið sveittir en
sóldýrkendurnir. Svitinn hefur
perlað af æskulýð landsins við
prófborðið, á meðan sprenglærðir
lögspekingar hafa glímt við staf-
rófið eins og litlu börnin. Þeir
strönduðu á' G-inu, og það þætti
slæm frammistaða í sjö ára bekk
í barnaskóla, Það hefur aldrei
komið berlegar í ljós en nú, að
æskan á ekki einungis að erfa
landið, heldur verður hún að taka
við stjórnartaumunum hið snar-
asta, ef vel á að fara. Hún kann
nefnilega góð skil á tölum og
mengi, sem enginn fullorðinn mað
ur botnar nokkurn skapaðan hlut
í. Nei, stafrófið mundi ekki vefj-
ast fyrir unga fólkinu eins og yf-
irmönnunum í yfirkjörstjórninni.
Svo að við höldum okkur við
svitann, þá ber það líka við að
maður svitnar yfir óskabarni þjóð
; arinnar, blessuðu sjónvarpinu okk
1 ar. Þar sitja menn á öndverðum

— Allt í lagi. Ég fellst á að greiða 5000 krónur, ef ég fæ
heimilisfang fyrirsætunnar í kaupbæti. . .
Sá spaki segir...
Auðvitað á maður að
skila aftur dýrum
gripum, sem maður
finnur úti á götu. Þó
komst ég í vanda um
dacjinn, þegar lítill
vinur minn fann gift-
ingarhring. Ég skip-
aði honum að skila
lionum til lögregl-
unnar, en hann harð-
neitaði því á þeirri
forsendu, að innan í
hringnum stæði: Þinn
að eilífu. . .
meiði og gerast æ herskáari,
höggva svo hraustlega í allar átt-
ir, að meira að segja Mánudags-
blaðið leggur niður rófuna, fer í
fýlu og hótar að klaga fyrir dóm-
stólamömmunni. Þrátt fyrir all-
an æsinginn hafa hlustendur nátt-
úrlega lúmskt gaman af öllu sam-
an, að minnsta kosti eru þessir
„alvarlegu“ þættir sjónvarpsins
miklu skemmtilegri en þeir sem
eiga að vera skemmtilegir. Ósköp
er það dapurlegt að sjá það nú
svart á hvítu á sjónvarpsskerm-
inum hvað íslendingar eru litlir
húmoristar. Meira að segja bráð-
skemmtilegar og snilldar vel samd
ar baksíður, sem þeir sjónvarps-
menn fá að láni í leyfisleysi, verða
drepleiðinlegar. í útþynntri
skemmtiútgáfu þeirri. Nei, húmor-
inn er enn á rauðu ljósi hjá’ sjón-
varpinu. Að öðru leyti á sú stofn-
un flest hóllýsingarorð tunlgunn-
ar skilin og hefur reyndar þegar
fengið þau í búntum.
Nei, það væri áreianlega ekki
vanþörf á því að setja ekki eit'í
gramm heldur ttieilt kíló af gam-
ansemi í þá, sem semja skcp-
þætti til flutnings á almannafæri.
Þó að húmor landans verði
kannski aldrei ýkja kúltiveraður
og smekklegur, þá leynist hann
þó víða meðal fólks. Við bittum
til að mynda mann í strætisvagni
í gærmorgun og hann fór að tala
um sumarleyfið sem væri nú á
næstu grösum. Hnnn sagði: —
Eins og þú veizt ræJf ;r maður nú
ekki mikið yfir sumarleyfinu sínu
nú til dags. Atvinnurekandinn
ræður því hvenær maður fer, eig
inkonan ræður hvert farið er og
bankarnir hve langt er farið. . .
Áreiðanlega talca margir undir
þessi ummæli. Og það þarf meira
en eitt gramm af gamansemi til
þess að koma auga á’ þetta mitt
í allri alvöru kosningabarátt-
unnar.

í KJÖRKLEFANUM
Kynlegar flækjnr
stjórnmálalífið lama,
löggjafinn tæpast
marga varnagla sló,
og þó,
mikil er sumra sókn
í völd og frama.
En gamanið kárnar.
Á kosningadaginn sjálfan
kátlegast jafnan
hugsjónaloginn brann.
Og það getur komið sér afar illa
að stama,
ef maður varla
að merkja scðilinn kann:
Eldlieitur kommi
ávarpar blítt
sinn aðstoðarmann:
— Ég ætla að kjósa G-G-listann.
DANÍEL DJÁKNI.
Skopmynd
Konungshjónin í
Grikklandi senda
líklega afboð á
brúðlcaup Margrét
ar enda hefur
boði þeirra verið
harðlega mótmælt
í Danmörku. Mog-
ens Juhl skopast
að þessu og texti
hans er þessi: —
Vegna ókyrrðar í
Danmörku und-
anfarnar vikur,
sjáum við okkur
þvi miður ekki
fært að þiggfa
boðið. . .