Alþýðublaðið - 16.06.1967, Blaðsíða 13

KÖBAmGSSÍDi
Háðfuglar í
hernum
Sprenghlægileg og spennandi ný
dönsk gamanmynd í litum.
Ebbe Langeberg.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Casanova 70
Heimsfræg og bráðfyndin, ný
ítölsk gamanmynd.
Marcello Mastroianni
— íslenzkur texti —
Sýnd kl. 9.
BÆNDUR
Nú er rétti tíminn til að skrá
vélar og tæki sem á að selja.
TRAKTORA
MÚGAVÉLAR
BLÁSARA
SLÁTTUVÉLAR
ÁMOKSTURSTÆKI
Við seljum tækin.
Bíla- og
Búvélasalan
v/Miklatorg, sími 23136.
ÖKUMENN!
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta. J
BÍLASKOÐUN &
STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
\ flT ! bPÁ iuzanne EbeL
1 8 | Ul OG kKA ÁSl
hrifin og dáðist að sínum eigin
blómum. — Peter er með eitt-
hvað handa þér líka.
Peter setti koníaksflösku í
hönd mér.
— Svona á maður að vera,
þegar maður fer í lestarferða-
lag, sagði Midge. — Sæll, Har-
ry. Ekki sá ég þig. Komdu heim
með okkur Peter og borðaðu
matinn, sem Julie átti að fá’. ..
Hún var rétt að byrja á áætlun-
um sínum, þegar flautan blés til
brottfarar.
Hún rétti fram granna hand-
leggi og faðmaði mig og liljurn-
ar og kyssti mig.
— Gáðu að þér, yndið mitt'.
Ég mun sakna þín. Ég kem til
eyjunnar til að hitta þig.
Skemmtu þér vel. Blessuð! Hún
Peter og Harry í eftirdragi gengu
á brott meðan lestin lagði af
stað. Það síðasta sem ég sá’ af
brautarpallinum var andlit' Mid-
ge hlæjandi og hlaupandi með
Peter og Harry á hælunum í vand
ræðum með að hafa við henni á
ferðinni.
ÞRIÐJI KAFLI.
Á hótelinu sem Alexander
hafði pantað herbergi fyrir mig
í Róm sökk maður í teppi upp
að ökla og forstofan ihefði sómt
sér í dómkirkju. Ég hafði sér-
baðherbergi og skeyti lá á borð-
inu undirritað „James og Trix.”
Liljurnar hennar Midge skildi
ég eftir í baðinu. í hvert skipti
sem ég sá þær,- brosti ég.
Fyrir utan hótelgluggana sá
ég óhrein, rauð þök undir himni
sem líktist dökkum ópal. Það
var krökkt' af fólki á gangstétt-
unum og Róm iðaði af lífi. En
ég fór að hátta.
Næsta morgún fékk ég morg-
unmatinn í rúmið og lá og hug-
leiddi framtíðina. Manchester,
pabbi og Harry voru að hverfa
mér sjónum. Fólk hafði oft kall-
að mig barnalega. Pabbi hló og
sagði: — „Julie, þú ert þó ekki
svona bamaleg!“ — Og Harry
sagði: „Ertu nú viss um að
þetta sé rétt?” Nú velt'i ég því
fyrir mér, hvort það væri ekki
barnalegt að vera hrifin yfir að
ferðast til Napolí. Ég hallaði
mér aftur á bak á koddann og
naut hita Ítalíu í stað rakans í
London og braut heilann um
það versta, sem gæti komið fyr-
ir mig.
Kannski Alexandershjónin
gætu ekki þolað mig! Þá rækju
þau mig afar kurteislega. Hræði-
legt! Ég yrði að fara aftur til
Midge. Alexandershjónin væru
kölluð skyndilega á brott t'il
kvikmyndatöku og væru alls
ekki á eyjunni. Og að lokum, ég
var einstaklega dugleg við að
finna upp hörmungar þennan
morgun — yrði ég fárveik. Mid-
ge hafði lýst magaveiki fyrir
mér með miklum tiibrigðum. —•
Hún sagði, að Englendingar
væru sérstaklega næmir fyrir
henni. Ég kæmi til Englands í
einum keng þegar sótthreins-
andi töflurnar væru búnar.
Ekkert virtist byggjast á stað
reyndum. James Alexander virt-
ist bæði frægur og út undir sig,
hann hefði aldrei pantað hótel
eða sent mér peninga, ef ég
fengi ekki vinnuna. Og hvers
vegna ætti ég að fá í magann?
Ef Midge gat lifað á Ítalíu gat
ég það.
Ég kom til Napólí um miðjan
dag og þar sem báturinn til eyj-
unnar fór ekki fyrr en um kvöld-
ið notaði ég tímann til að sjá
mig um. Borgin, hvít úr marm-
ara glitraði eins og demantur.
Mig yerkjaði í augun af birt-
unni. Reiður betlari klæddur í
nunnubúning elti mig um borg-
ina og niður að sjónum taut-
andi ógnanir og bænir til skipt-
is. Þegar ég gaf henni peninga
var hún fljót að hverfa. Til að
losna við fleiri betlara, en um
þá var nóg við höfnina — fór
ég um borð í bátinn löngu áð-
ur en hann átti að fara. Ég
settist á þilfarið og horfði á
dimmblátt hafið, fjarlægar hæð-
irnar og vatnið undir bátnum
iðandi af fiskum. Hópur af ít-
ölskum konum settist við hlið
mér talandi og hlæjandi. Nokkr-
ir Ameríkanar í þunnum dýr-
um og hvítum fötum komu og
settust við borðstokkinn, stukku
svo á fætur og tóku myndir í
á'kafa. Ég horfði á þá meðan
þeir tóku myndir af landgöngu-
brúm og björgunarbátum.
Brátt sigldi báturinn út' á haf-
ið. Ameríkanarnir fóru af við
Kaprí. Það var klukkutíma ferð
til ísóla. Ég sat og horfði á Kap-
rí hverfa í mistrið eins og hæð
í ballet, leyndardómsfull og
dimm. Himinn og haf blönduð-
ust saman og það var orðið svalt.
Það var næstum dimmt þegar
við lögðumst við akkeri í lít-
illi höfn.
Ég tók upp töskurnar mínar
og elti aðra ferðamenn út úr
bátnum. Nú þegar ég var kom-
in var ég taugaóstyrk. Ég skim-
aði umhverfis mig eftir einum
af þessum stóru mílum, er allir
álíta að ríkir menn eigi og að
herðabreiðum öxlum James. —
Hvorugt sást. Samferðamenn
mínir fóru að strætisvagni, en
fáeinir gengu að leigubílum. All-
ir hinir fóru inn á veitingahús
sem lá við rætur hæðarinnar.
Báturinn flautaði og hreyfð-
ist út á hafið.
Ég stóð þarna með visnar
liljur Midge í hendinni og task-
an mín varð æ þyngri, Ég var
veik á taugum. Hvað átti ég a'ð
gera næst? Svo heyrði ég hófa-
tak og fyrir hornið kom opinn
hestvagn með konu sem ekil.
Hún veifaði með svipunni, nam
staðar og stökk niður af vagnin-
um.
— Ég komst ekki fyrr að
sækja þig! Frúin býður þig vel-
komna!
— Komdu sæl, ég heiti Julie.
— Og ég Luciana.
Við tókumst' í hendur og hún
sagði: — Við verðum að flýta
okkur.
Ég settist við hlið hennar í
ekilsætið. Stúlkan stökk upp og
snerti hestinn með svipunni
og vagninn ók af stað.
Hún var grönn og minni en
ég með ávalt andlit, lítið og
beint nef — svo beint, pð engu
AUKIN ÞÆGINDI - AUKIN HÍBÝLAPRÝÐI

Sími
11687
21240
nwoodChof
Enginn önnur hrærivél býður upp á jafn-
mikið úrval ýmissa hjálpartækja, sem létta
störf húsmóðurinnar. En auk þess er Ken-
wood Chef þægileg og auðveld í notkun og
prýði hvers eldhúss.
KENWOOD CHEF fylgir:
Skál, þeytari, hnoðari, hrærari, sleikjari
og myndaskreytt uppskrifta- og leiðbein-
ingabók.
— Verð kr. 5.900.OO.
Viðgerða- og varahlutaþjónusta.
augavegi
170-172
16. júní 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ JLZ