Alþýðublaðið - 30.04.1968, Blaðsíða 15

1
EFTIR KAY WINCHESTER
legar, þér og systir yðar! Eg
vildi að ég vissi, hvað hún ætl-
aði að gera, eftir að kaupin
hefðu verið gerð; ég er viss um
að hún ætlaði ekki að gufa upp.
— Það skiptir engu máli með
Laureen, sagði Melita óþolin-
móð.
___ Þetta voru allt yðar mis-
tök, frá byrjun! Þér létuð eins
og ég væri þjónustustúlka, þeg-
aí þér sáuð mig í bókaherberg-
inu.
Hann minntist atburðarins með
nokkurri undrun, og Melitu með
óhreinindarák þvert yfir nefið.
Nú brosti hann þrátt fyrir reiði
sína.
— Já, en ég verð líka að segja
það, að aldrei hef ég séð nokkuð
minna meira á það en yður!
sagði hann. — Þér lituð hræði-
lega út! Ég hefði tafarlaust rek-
ið yður, ef þér hefðuð verið
ráðnar hjá mér.
Hún roðnaði af reiði.
— Þér eruð óþolandi!
Hann greip um úlnlið henn-
ar og nú var hann alvarlegur.
— IUa siðaði krakkagemling-
ur — ef að nokkur þarfnast
flengingar, þá ert það þú! Melly
Manby frá The Mill House, ekki
satt? Ég vildi þig heldur sem
eldastúlku.
— Ekki kalla mig Melly! sagði
hún. — Það gera bara vinir mín-
ir.
Hann dró hana til sín, og áður
en hún skildi, hvað hann hafði
í hyggju, faðmaði hann hana að
sér og kyssti hana.
Hann sleppti henni svo skyndi-
lega, að hún liafði næstum misst
jafnvægið, en hún studdi sig við
hann, unz hann ýtti henni frá
sér.
— Afsakið, Sagði liann rámur.
ég hefði ekki átt að gera þetta.
Fyrirgefðu.
— Þér þurfið ekkert að af-
saka yður, fann hún sig tilneydda
að svara. — Þetta var bara þaS
sem ég hafði búizt við af yður.
— Þess vegna afsaka ég mig,
ungfrú Manby, sagði hann kurt-
eislega. — Hvað vinnunni í hest
húsunum viðvíkur, þá skulið þér
gleyma því, sem við höfum rætt
um. Gerið bara yðar eigin ráð-
stafanir. Ég veit ekki betur, en
að það eigi að undirrita samn-
inginn eftir fáeina daga.
— Og þá eigum við að hypja.
okkur, sagði hún.
— Þvert á móti, sagði hann
kuldalega. — Ég flytzt burt og
þégar þér og systir yðar eruð
reiðubúnar að fara, flyt ég þang-
að. Ég ætla á engan hátt að reka
ykkur. Góða nótt.
ÞRETTÁNDI KAFLI.
Það sem fékk Laureen til að
flytja svo snemma. voru verka-
mennirnir, sem Símon Aldridge
ætlaði að gera húsið í stand.
Hún flutti á flott, nýtt hótel
í Redbourne, en Melita bjó um
sig á' litlu hóteli við klettinn í
Friar’s Bay. Það var litið stærra
en krá, og með útsýni yfir flata
strandlengjuna.
Hún lagði sinn hluta af fénu
í banka, en bjóst við því, að
Laureen myndi eyða sinum hluta
í föt.- Þegar hún sá hana af til-
viljun einn góðan veðurdag í
Redbourne, var hún áberandi
vel klædd.
Það varð júní og þar sem það
var óvenjulega heitt það ár,
komu ferðamenn til Friar’s Bay.
Melita varð eirðarlaus. Henni
geðjaðist vel að friðnum þarna,
eg fann, að það var kominn tími
til að flytja.
— Hvers vegna ferð þú ekki
íil baka og heimsækir Clöru
frænku? sagði Laureen við hana,
dag nokkurn, er þær hittust í
The Copper Kettle.
— Það skal ég gera, sagði Me-
lita lágt.
— Verkamennirnir eru bráð-
um búnir, sagði Laureen. —
Það er ótrúlegt, livað hægt er
verið byggð.
Felix kom frá bogahliðinu og
heilsaði henni af einlægni.
— Nú, nú stúlka mín, hvernig
finnst þér? spurði hann geisl-
andi af gleði.
— Hvað hefur hann gert fyrir
þig, Felix frændi? umlaði hún
undrandi.
— Hann hefur gefið mér eitt-
hvað að lifa fyrir, sagði Felix
með breiðu brosi. Komdu og
sjáðu nýju gróðurhúsih mín.
Þau eru öll upphituð og í góðu
ásigkomulagi.
Hún lét hann teyma sig gegn
um hliðið, en þetta var ekki
— Ég held nú samt, að ég fari
þangað ekki aftur, sagði Melita
loks, og tók eftir létti systur
^rt/ogue
' EFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
sinnar. Hún hugsaði sem snöggv-
ast um, hvað systir hennar
hafðist fyrir, en hafði engan
sérstakan áhuga á því. Hún
hafði nóg að gera í verzlunar-
ferðum sínum til Redbourne,
við að forðast Jim. Tvisvar hafði
hún næstum rekizt á hann, en
tekizt að forðast hann.
FJÓRTÁNDI KAFLI.
Fáeinum dögum síðar kom
fjöldi ferðamanna, svo að Mel-
itu fór að langa að flytja frá’
Friar’s Bay, og ákvað allt í einu
að fara aftur til The Mill House
og heimsækja frænku sína.
Útlit hússins kom henni mjög
á óvart. Hún hafði ekki hugmynd
um, hve margir verkamenn
höfðu unnið þarna, eða hve
miklir peningar höfðu farið í
verkið, en svona hlaut húsið að
hafa litið út, þegar það var ný-
byggt. Það hafði verið hreins-
að og fægt, skökku gluggarnir
réttir, gert við þakið, og ný
álma, sem var lítil og hæfði
gamla húsinu fullkomlega, hafði
mála um, að Norðurlöndin skuli
taka virkan þátt í því uppbygg-
ingarstarfi, sem eiga verður sér
stað í Vietnam, þegar vopna-
viðskiptum lýkur. Um þetta at-
riði hefur fjallað norræn starfs-
nefnd, sem skilaði bráðabirgða-
skýrslu á ráðherrafundinum.
Þá ræddu ráðherrarnir um
skýrslu afvopnunarnefndar Sam-
einuðu þjóðarinnar (18 manna
nefndarinnar), en henni fylgir
samningsuppkast, sem borið er
fram af Bandaríkjunum og Sov-
étríkjunum og fjallar um bann
við frekari dreifingu kjarnorku-
vopna. Ráðherrarnir létu þá
skoðun í ljós, að mjög mikilvægt
væri, að unnt væri að gera slík-
an samning án frekari tafa, og
að sem allra flest ríki gerðust
aðilar að samningnum. Samn-
ingur um bann við dreifingu
kjarnorkuvopna væri mikilvægt
framlag til þess að draga úr við-
sjám í alþjóðamálum og auka
friðarhorfur. í kjölfar slíks samn-
ings ættí að fylgja, svo fljótt sem
unnt er, samningur um bann við
kjarnorkusprengjutilraunum
neðanjarðar og um önnur afvopn
unaratriði.
í sambandi við umræður um
átökin fyrir bótni Miðjarðar-
hafs lögðu ráðherrarnir áherzlu
á' nauðsyn þess, að aðilar átak-
anna gerðu sitt til þess að sátta-
umleitanir Jarrings sendiherra
leiði til árangurs. Ef í ljós kæmi,
að nauðsynlegt væri að verndar-
gæzlulið Sameinuðu þjóðanna
kæmi á vettvang, þá var það
skoðun utanrikisráðherranna, að
Norðurlöndin skyldu leggja fram
liðssveitir.
Meðal þeirra annarra mála,
sem rædd voru, var þróun mála
í Suður-Afríku og ástandið í
Grikklandi. Gefin var skýrsla
um gang kærumáls Norðurland-
anna gegn Grikklandi í mann-
réttindanefnd Evrópuráðsins.
Utanríkisráðherrarnir lýstu
þeirri von sinni, að frekari með-
ferð þeirra mikilvægu mála, sem
rædd voru á annarri UNTAC ráð-
stefnunni leiði til skjótrar og
ákveðinnar niðurstöðu. Þeir
voru þeirrar skoðunar að ræða
bæri ítarlega í stjórn UNCTAD
og á Allherjarþingi Sameinuðu
þjóðanna í haust, hvernig unnt
væri að koma skjótt í fram-
kvæmd þeim atriðum, sem þjóð-
ir eru almennt sammála um.
Utanríkisráðherrarnir lýstu yf-
ir stuðningi stjórna sinna við
kjör Finnlands í Öryggisráð
Saméinuðu þjóðanna á 23. Alls-
herjarþinginu í haust. Jafnframt
lýstu þeir yfir stuðningi við kjör
Noregs í Efnahags- og félags-
málaráð Samenuðu þjóðanna.
Ráðherrarnir voru sammála
um, að Norðurlöndin skuli áfram
vinna í sameiningu að því að á-
ritunarskylda á vegabréf verði
afnumin sem allra fyrst. Hin
norræna sérfræðinganefnd mun
halda áfram að fjalla um þetta
viðfangsefni.
Á ráðherrafundinum tóku þátt
settur utanríkisráðherra Dan-
merkur, Hilmar aBunsgaard, frá
Finnlandi Ahti Karjalainen, ut-
anríkisráðherra, frá íslandi Emil
Jónsson, utanríkisráðherra, frá
Noregi Jolin Lyng, utanríkisráð-
herra og frá Svíþjóð utanríkis-
ráðherra Torsten Nilsson.
Sænski utanríkisráðherrann
bauð til næsta utanríkisráðherra-
fundar Norrðurlanda í Stokk-
hólmi 1. og 4. september 1968.”
Utanríkisráðuneytið,
Reykjavík, 29. apríl 1968.
Bifrfílðin
feilffi&fiilfii
GUÐMUNDAR
Bergþórugötu 3.
Símar 19032 og 20070.
Mfírðiirlönd
Framíiald aí bls. 1
geta til bættrar sambúðar ianda
álfunnar.
Ráðherrarnir létu í Ijós vonir
um að það samband, sem komið
er á milli Hanoi og Washington
muni leiða til friðarsamninga
í nánni framtíð. Þeir urðu sam-
Stœ&tu íhmcn^amcr - ódýnMte Aœppdwettcð
30. apríl 1968 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ |,5