Alþýðublaðið - 21.05.1968, Blaðsíða 15

'Framhaidssaga eftir
ÖRGUJONSDÖTTUR
Talkningar eftir
RAGNAR LÁR.
Hann var önnum kafinn við
að murka niður hvern mann-
inn á fætur öðrum.
Ég hef aldrei skilið, hvers
vegna Dýrlingurinn má drepa
mann eftir mann, en Harðjaxl-
inn má engan drepa.
— Ég er fegin, að hún er
dauð, sagði Siggi.
Ég hrökk við, en Magga hélt
áfram að horfa á Dýrlinginn eins
og það væri alvanalegt að óska
einhverjum dauða.
— Hún hver? spurði ég, þó að
ég vissi vel við hverja hann
átti.
— Spákonan uppi, sagði Siggi.
Kerlingin á tólftu hæð. Hún
eitraði allt fyrir okkur. Pabbi
sagði oft, að hann vildi, að hún
væri dauð. Hún taldi mömmu
trú um, að pabbi héldi fram hjá
henni. Eins og ég hafi ekki
heyrt þau rífast um þetta á kvöld-
in. Og það þó að þetta væri allt
heilaspuni og lygar í kerling-
— Jæja, en alla vega kyssti
Gvendur mig á kinnina í stað
þess að liann var vanur að kyssa
mig á munninn, en hann gerði
það blíðlega og alveg eins og
hann væri að kyssa mig á munn-
inn, ef þið vitið við hvað ég á.
Það var bara það, að hann
Gvendur vildi taka tillit til barn-
anna.
Hann hengdi upp frakkann
sinn í rólegheitum og fór inn
í stofu.
Það var víst heimskulegt af
mér, að ég skyldi nú búast við
sprengingu út af svo sem engu!
Ég tók matinn út úr ofninum,
það er dásamlegt að eiga svona
ofn.
Þeir eru stilltir á ákveðinn
síma, ef maður fer út og svo.
er maturinn tilbúinn, þegar mað-
ur kemur heim.
ílRCO
BELTI Og
BELTAHLUTIE
áBELTAVÉLAR
BERCO
KeSjur Spyrnur Framhjól
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Rær
jafnan fyrirliggfandi
[ BERCO
er úrvals gæðavara
| á hagstæðu verSi
einkaumboð
AIMENNA
VERZLUNARFÉLAGID!
SKIPHOIT 15 -SIMI 10199
Svo er líka hægt að stilla þá
til að hafa matinn tilbúinn á á-
kveðnum tíma og til að halda
matnum heitum ákveðinn tima,
eins og ég er vön að gera.
Haldið þið að það sé munur
eða eldavélin heima? Sennilega
álíka munur og það var fyrir
hana mömmu að fá rafmagns-
eldavél í staðinn fyrir kolaelda-
vélina sína gömlu.
Samit hafa mér alltaf fund-
izt kolaeldavélar veru huggulegri
og hlýlegri en rafmagnseldavél-
ar.
Það var skemmtilegt að horfa
á logana inni í þeim, þegar ég
var lítið barn.
Þegar ég kom inn í stofu með
matinn, var Gvendur að tala
við krakkana.
Siggi sagði ekki orð, en Magga
taiaði og talaði.
— Langar þig ekki til að horfa
á sjónvarpið? sagði ég við
Sigga.
— Nei, þakka þér fyrir, svar-
aði Síggi.
Það er þetta sem ég á við
með því, að hann Siggi tali bara
ckki neitt. Hann talar, ef á hann
er yrt, en hann segir bara: —
•Tá, þakk; nei þakk; góða Magga
þegiðu — og svoleiðis.
— Það er Dýrlingurinn á’ eft-
ir, sagði Gvendur. — Hefurðu
nokkurn tíma séð hann?
— Siggi fær að horfa á sjón-
varpið hjá honum Júlla, sagði
Magga. — Sigga finnst gaman að
horfa á Dýrlinginn. Pabbi ætlar
að kaupa handa okkur sjónvarp,
þegar hann h.efur efni á því,
en það verður víst ekki fyrr en
Hún þagnaði og það fór hroll-
ur um hana. Ætli henni hafi ekki
komið til hugar, að líkurnar væru
afar litlar fyrir því, að pabbi
hennar gæti nokkurn tímann
keypt handa henni sjónvarp?
— Æi, þegiðu nú, Magga,
sagði Siggi og þóttist vera að
lesa hasarblaðið sitt.
— Heldurðu, að pabbi hafi
drepið hana, spurði Magga
Gvend.
Gvendur fór hjá sér og þagði.
Það er erfitt að svara börn-
um. !
Ég varð að bjarga honum:
— Það er svo erfitt fyrir hann
að svara þér, Magga mín, sagði
ég. — Hann má ekki segja neitt.
Þeir þarna hjá rannsóknarlög-
reglunni eru bundnir þagnar-
heitum og mega ekki segja nein-
um neitt.
— Pabbi er saklaus, sagði
Magga. — Mamma segir, að hann
gæti aldrei gert flugu mein.
Þá minntist ég draumsins og
Friðrikku fastrar í neti köngur-
lóarinnar. Og glóðaraugans, sem
hún hafði verið með fyrst eftir
að ég kynntist henni.
-> —Auðvitað gæti hann það
unni. Pabbi fór á fyllirí gott og
vel, en hann gerði ekki neitt
annað. Hann sagðj mér það einu
sinni, þegar mamma var ekki
heima. Og pabbi myndi aldrei
Siggi hafði tekið' að sér að þvo upp pottana.
ekki, sagði Gvendur. — Viltu
ekki meira popkorn, Magga
mín?
Ég fór fram í eldhús og sótti
meira pylsugratín á diskinn
hans.
Gvendur var glorhungraður.
Þegar Gvendur var næstum
búinn að borða þriðja skammt-
inn sinn, vorum við öll farin að
horfa á Dýrlinginn.
ljúga að mér, þó svo að mamma
hafi trúað henni.
Við Gvendur gátum ekki svar-
að. Það var ekki heldur ástæða
til þess.
Drengurinn hafði fremur
svert málstað föður síns en fegr-
að hann.
Ég þvoði upp eftir Gvend og
þau héldu síðan áfram að horfa
á Dýrlinginn.
12
Gvendur og Magga, það er að
segja, Siggi horfði ekki. Hann
skoðaði bara hasarblöð.
Eg bjó um þau bæði, Möggu
og Sigga, í stofunni. Ég hafði
sdtt sængur og kodda niður til
Friðrikku og ég átti nóg utan
um þær. Mamma mín hefði
aldrei fyrirgefið sjálfri sér, ef
ég hefði aldrei farið að heiman
með minna en sængurfatnað fyr
ir tvo, fjórum sinnum til skipt-
anna.
Gvendur átti líka sitt.
Mamma hans sá sóma sinn í
því að búa hann út með tvö sett
á rúm fyrir hjón. Það er að segja
fjögur sett fyrir fólk eins og
mig.
Fyrir einhleypan, á’ ég við, ef
þið skiljið ekki, við hvað ég á.
Ég var ósköp fegin því, að
stóri sófinn okkar var svefnsófi.
Svo fórum við að hátta. Gvend-
ur var vitanlega lífstíðar tíma
inni á baði að dedúa við sjálfan
sig, eins og allir karlmenn á
kvöldin.
Þeir þvo sér hér og þvo sér
þar og bursta tennumar.
Ég fór inn til barnanna og
bauð þeim góða nótt. Svo
slökkti ég Ijósin.
Ég kyssti Möggu og klappaði
Sigga.
Hann var og stór til að ég
gæti kysst hann án þess að hann
móðgaðist.
Það kom mér á óvænt, að hann
skyldi spyrja um Ieið og ég lok-
aði inn í stofuna;
— Er það satt, að morðingjar
leiti alltaf fvrr eða síðar aftur
á morðstaðinn?
Hvernig átti ég að svara
þessu?
í þjóðttúnni, f allrj hjátrú al-
mennings, var þetta staðreynd, en
samkvæmt almennri. kaldri skyn-
semi, var þetta vitlevsa.
— Ég veit það ekkl. Siggi
minn, sagði ég. — Sumir gera
það víst, en aðrir ekki.
SVEINN H.
VALDIMARSSON
hæstaréttarlögmaður.
Sölvhólsgata 4 (Sambandshúa,
Símar: 23338 — 12348.
S. hæð).
SMÁAUGLÝ SING
?
■
síminn
er
14906
21. maí 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ |,g