Dagur - 18.12.1981, Blaðsíða 3

Jólahugvekja:
FRIÐUR
„Dýrð sé Guði í upphœðum
ogfriðurá jörðu
með mönnum sem hann hefur
velþóknun á“
Þannig eru jólin hjá þeim sem veita þeim
viðtöku. Þau eru Guði til dýrðar og þau
veita frið. Það tvennt heyrir saman.
Nú er friður ofarlega á baugi í fréttum.
Það er ekki vegna þess að hann sé í sjónmáli.
Þvert á móti. Vígbúnaður stórveldanna
vekur ugg svo mikinn, að fólk hópast saman,
skrifar um hann og segir frá því hver vá sé
fyrir dyrum. Það myndar þrýsting á stjórn-
völd að þau dragi úr vígbúnaði í stað þess að
auka hann. Ásamt stríðsóttanum er það
þráin eftir réttlæti og friði sem knýr fólk til
viðbragða. Friðarhreyfingin í Evrópu, sem
hefur verið í fréttum, hefur vakið nokkurn
ófrið. Það er ekki vegna þess að menn vilji
ekki frið eða óttist hann. Sá maður mun
vandfundinn sem telur sig ekki vilja frið-
samlega sambúð við aðra menn. Enginn er
sá þjóðhöfðingi sem ekki segist elska frið-
inn. Samt eru þeir voldugustu í mikilli
keppni. Sífellt eru framleidd nýrri og full-
komnari vopn. Þau nægja nú til þess að eyða
jarðlífi mörgum sinnum. Á þetta bendir
Friðarhreyfingin — en ekki leið til lausnar.
Fjallar ekki um vandann sjálfan heldur af-
leiðingar hans. Fólk fer mótmælagöngur
gegn vígbúnaði, hefur hátt, hrópar slagorð.
Það lætur ófriðlega og hliðstætt því er
frönsk alþýða réðst á „Bastilluna“ og
jafnaði hana við jörðu. Þar var eins konar
friðarhreyfing á ferðinni. Þjökuð alþýða
undir harðstjórn krafðist réttlætis og barðist
fyrir því. Stjórnarbyltingin franska markaði
þáttaskil í Evrópu að sagt er. Þá var talið að
bjarmi sæist af nýjum degi með frelsi, jafn-
rétti og bræðralag. Umrótið varð mikið en
næstu þættir sögunnar urðu hinum líkir.
Enn rísa upp menn, sem mynda fylkingar og
krefjast réttlætis. Sama valdi er beitt, sama
lögmáli lotið, — hart kemur á móti hörðu.
Slík er sagan þegar mennirnir ætla sjálfir og
einir að leysa vanda sinn.
Það verður ekki séð að friðarviðleitnin i
Evrópu nú leiði í nokkurn stað. Ekki meðan
hún er aðeins hávaði friðlausra manna.
Margt er að vísu réttilega sagt. En hreyfing-
in hefur ekki í sér fólgið nýtt afl annað en
það, sem nú ræður ríkjum. I henni er ekki að
sjá nýja von fyrir stríðshrjáð mannkyn og
óttaslegnar þjóðir frammi fyrir heimatil-
búnum skelfingum, sem taka öllum öðrum
fram. Því miður, vegna þess að hugmyndin
um friðarsamtök er góð. Málefni friðarins er
eitt það brýnasta að vinna fyrir. Því er það
von mín sem kristins manns, friðarvon mín,
að „friðarsinnar“ komist sem fyrst að nið-
urstöðu skáldsins, sem gerði eftirfarandi
ljóð:
En þetta höfum við þó lært:
Einnig hatrið á svívirðunni
afskræmir andlitið.
Einnig heiftin vegna óréttlætisins
gerir röddina hása.
Ó, við, sem vildum búa jarðveginn
undir vináttu
gátum sjálf ekki verið vingjarnleg.
Friður verður ekki undirbúinn með ó-
friði. Ást verður ekki framkölluð með hatri.
Réttlæti verður ekki komið á með heift.
Friður, þannig til kominn er falskur og
hættulegur.
Meinsemdin liggur dýpra. Vígbúnaðar-
æðið er heimskulegt og viti firrt. En það er
ekki leikur nokkurra stjórnmálamanna,
heldur mannkynsins alls. Þeir sem nú krefj-
ast friðar gera það á röngum forsendum.
Þeir hafa sjálfir ekki nokkurn frið í sínum
beinum. Mennirnir verða sjálfir að um-
breytast — innan frá.
Það sem veldur ófriðnum er tortryggni,
ótti, kvíði, öfund, hroki og hatur svo nokkuð
sé nefnt af meinum mannsins. Þau stafa
aftur af því að hann hefur misst sambandið
við höfund sinn. Hann reynir að leysa mál
sín einn óstuddur. En lausnir hans eru
dæmdar til að mistakast, því hann er frið-
laus.
Til mannsins, til okkar við þær aðstæður
kemur boðskapurinn um frelsarann, barnið
sem fæðist í Betlehem á jólum. Þá verða stór
tákn. Þá syngja liðsveitir Guðs um frið á
jörðu. Guð sendir frið sinn í heiminn. Hann
gefur ekki fyrirskipanir um hvernig leysa
skuli vandann. Hann lætur ljósið fæðast inn
í heiminn til þess að þar birti innan frá, —til
þess að bægja því frá okkur sem illu veldur,
til þess að myrk, forn og ill öfl víki frá okkur
fyrir heilögu ljósi hans. í trú er okkur gefinn
friður í sál, því að „barn er oss fætt, sonur er
oss gefinn. Á hans herðum skal höfðingja-
dómurinn hvíla“.
Þjóðarleiðtogar viðurkenna firru stríðsins
en þekkja ekki leið til friðar. Því skal það
vera bæn okkar að Kristur verði okkur og
heiminum það, sem hann er með réttu:
Konungur lífs vors og ljóss og konungur
konunganna. Fæðing hans á jörð er tilboð
um frið og fyllingu lífs. Jesús er ekki til-
skipun að ofan heldur tilboð Guðs. Hann
getur snert streng í hjarta þínu. Þú, sem þráir
frið, minnstu þess, að fyrst þarf hann að
verða hið innra. Það er innri friður sem
streyma skal fram. Enginn verður knúinn til
varanlegs friðar. Þú þarft fyrst að eiga frið í
sál, vera sáttur við Guð og lúta hans heilaga
vilja. Með lífi sínu öllu boðar kristinn maður
frið. Kraftur hins fórnandi kærleika er
kraftur Guðs til hjálpræðis.
Það tók að birta á jólunum fyrstu. Þátta-
skil urðu með fæðingu Jesú Krists. Hann
býður okkur ljósið sitt, býður okkur að leiða
okkur sér við hönd til hins nýja dags. Þannig
boðar breið fylking kristinna manna þann
frið, sem hún hefur eignast. Með trú sinni,
lífi og starfi flytur hún umheiminum frið.
Gerum það að bæn okkar á komandi jól-
um, að Kristur fái að lýsa innra með okkur.
Þiggjum þá náðargjöf, sem hann er fús að
veita af gefandi kærleika sínum. Og hversu
mikill sem ófriðurinn í kringum okkur ann-
ars er, þá eigum við innri frið, því að við
erum í sátt við skapara okkar og frelsara.
„Og friður Guðs, sem æðri er öllum skiln-
ingi, mun varðveita hjörtu yðar og hugsanir
yðar í Kristi Jesú.“
Gleðileg jól.
Hjálmar Jónsson.
18. desember 1981 - DAGUR 3