Dagur - 18.12.1981, Blaðsíða 8

Gleðileg jól
Farscelt nýtt ár
Þökkum ánægjuleg
viðskipti
á árinu sem er að líða
BSSSBHSEHSSSSSSSSHSBEBSSBSEESSSSHSSSESSESE
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
H
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
H
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
H
E
E
E
E
E
E
E
E
vmI ÍJIÖi
VS\f. I
Óskum Akureyringum
svo og landsmönnum öllum
gleðilegra jóla
og farsœls komandi árs.
Þökkum samstarfið á árinu.
BÆJARSTJORN
AKUREYRAR
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
E
H
E
E
H
H
E
H
E
H
H
B
E
E
E
H
H
H
H
H
E
E
H
E
H
B
H
E
H
H
H
E
H
E
H
E
E
E
E
E
E
EHEEEHEHEEBEBHHEHHEHHEEBHEEEEHEHHHHHEEHEHH
Óskum Húsvíkingum svo og
landsmönnum öllum
gleðilegra jóla
og farsæls
komandi árs
Þökkum samstarfið á árinu
Bæjarstjórn Húsavíkur
...OGALLTAF
LENGDIST
ÞUMALLINN
Nokkur orð um tóskap í Eyjafirði á fyrsta þriðj-
ungi þessarar aldar eftir Ingólf Gunnarsson
Það var venja á haustnóttum, er
sláturverkum og haustönnum var
lokið, og tíðarfar gaf eigi lengur
til útivinnu, að allir heimilismenn
sem ekki þurftu að sinna gegn-
ingum, settust að inni við svo-
kallaðan smábandstóskap.
Keppst var við til jóla, því í jóla-
ferðinni var þessi vara, sem al-
mennt var kölluð prjónles, lögð
inn á reikning í versluninni, en
hann stóð venjulega frekar illa
eftir ársviðskiptin.
Margir björguðu sér með þess-
ari framleiðslu og oftast var ein-
hver afgangur til að kaupa sitt
lítið af hverju til jólanna, alla
vega kerti, spil, kaffi, sykur og
ýmislegt smávegis.
Þá var minna um jólagjafir en
nú, en stefnt var að því að allir
fengju einhverja flík, svo enginn
klæddi jólaköttinn, en svo var
kallað ef einhver fékk engan nýj-
an fatnað um jóí.
Svo mikið kapp var lagt á
þennan tóskap, að unglingum
jafnt sem fuilorðnum var sett fyrir
að prjóna ákveðinn fjölda para af
vetlingum eða leistum og þótti
skömm til koma, ef einhver lauk
ekki settu verki. Þá sátu allir í
baðstofunni allt kvöldið. Venju-
lega var fyrir hendi bók til að lesa
og var sá er best las valinn. Var
hann oft með prjóna í höndum
við lesturinn og tók ég eftir því, að
ef efnið var mjög spennandi,
gengu prjónamir hraðar.
Oft komu fyrir smáatvik, sem
lífguðu upp á baðstofulífið og
margt notað þótt smátt væri. Eitt
sinn var Jón, Föðurbróðir minn,
að lesa mjög spennandi bók. Það
stóð þannig á, að hann var að
prjóna þumal á vettling. Tók
fólkið eftir því að hann gleymdi
sér alveg við lesturinn og alltaf
lengdist þumallinn. Fólkið var
orðið brosleitt, en enginn nefndi
neitt. Hann varð ekki var við
þetta fyrr en vettlingurinn var
kominn niður á gólf. Þá var hleg-
ið dátt og varð þetta óyenjulega .
skemmtileg kvöldv'áJáa^vll bM*'
leg atvik voru notuð til að lífga
upp á tilveruna, en þá var minna
um blessaða fjölmiðlana en nú.
Þegar leið á fjórða áratug ald-
arinnar fór tóskapur smám sam-
an minnkandi og þegar Bretarnir
komu á stríðsárunum fóru allir
að vinna hjá þeim, enda'Iögðust
markaðir fyrir prjónles af með
styrjöldinni. Þegar svo var k’omið
voru ekki prjónaðir annað en
vettlingar og leistar og ef til vill
einstaka lopapeysa fyrir heimilis-
fólkið.
Þegar sá er þetta ritar flutti í
bæinn, lagði hann algjörlega nið-
ur prjónaskap. Svo bar það til eitt
haust, að hrist var rykið af prjón-
unum og tekin æfing. Vinur minn
góður og gamall frétti þetta og
stóð ekki á sama. Hann hélt að
þetta væri einkenni og upphaf
geðveiki. Hann var þó svo hygg-
inn að nefna þetta ekki við mig í
nokkrar vikur, eða ekki fyrr en
hann sá að veikindin voru ekki
alvarleg.
Eitt er víst, að hér árum áður
féhgcítl'' Eyfirðingar prjónaskap
ekki geðveiki.
Gleðileg jól!
w8 • OAGUR 118* 4M«mlM«A981