Dagur - 21.12.1984, Blaðsíða 3

21. desember 1984 - DAGUR - 3
var það,
heillin
Ég var eitthvað að tuða hér á dög-
unum um vísuna um hann Indriða í
„Cóinu“ Helgason, sem eignuð er
Steingrími Einarssyni í bók Ólafs
Halldórssonar, „Læknabrandarar".
Ég vildi halda því fram að vísan væri
eftir Pál Vatnsdal, og að sjálfsögðu
hafði ég rétt fyrir mér, eins og raunar
alltaf!!! Jón Eðvarð rakari hafði sem
sé samband við mig og staðfesti mín
orð. Hann sagðist hafa hitt Pál af og
til, síðast í Reykjavík, og Páll hafi
staðfest að þessi vísa væri eftir sig.
Ég hélt því hins vegar fram, að Páll
hefði verið símritari. Það var að vísu
ekki alveg rétt, því hann kunni ekk-
ert til þeirra verka. Hins vegar var
Óskar sonur hans símritari á Akur-
eyri í mörg ár. Starfið lá því ekki
langt frá Páli, þannig að þetta var
ekki alger lygi hjá mér!
Góður
hagyrðingur
Páll Vatnsdal var mjög góður hag-
yrðingur, að sögn kunnugra, og hann
átti létt með að kasta fram vísum.
Illu heilli hefur litlu af kveðskap
hans verið haldið til haga, þannig að
ástæðulaust er að stela því frá honum
sem hann á. Páll var svolítið laus í
rásinni, þótti gott í staupinu, og hafði
gaman af að kveðast á við vísnavini
þegar sá gállinn var á honum.
Jón Eðvarð kann nokkrar vísur
eftir Pál, sem Páll kenndi honum
sjálfur. Sú fyrsta sem við tilnefnum
orti Páll þegar hann var að starfa fyr-
ir Leikfélag Akureyrar, en þar mun
hann hafa verið góður kraftur um
árabil. Svo bar við að ein leikkonan
veiktist skömmu fyrir sýningu og tví-
sýnt um hvort af sýningunni gæti
orðið. Þá orti Pall:
Niður beygi ég höfuð hljóður;
Helgu leiddu á batastig.
Ég bið þig svo sjaldan guð minn góður,
gerðu nú þetta fyrir mig.
Einhverju sinni kom út ljóðabók
eftir Gunnar Hafdal, sem hét Glæður
Gunnar gaf bókina út sjálfur og
geymdi upplagið heima hjá sér. Par
kom upp eldur, en upplagið bjargað-
ist, utan livað titilblaðið á nokkrum
bókum sviðnaði. Þá orti Páll:
Af Glæðum titilblaðið brann.
brunnið gat ei meir.
Pví logar vinna ekki á
eldföstum leir.
Dauðadómur
um
Ijóðabók
Sigfús Elíasson, hárskeri á Akureyri,
gaf einnig út Ijóðabók. Hún hét
Urðir. Um hana orti Páll:
Yngri Fúsi á Leirulæk
er leiður gestur,
Urðakatta æðstiprestur
andagiftar hrossabrestur.
Skömmu síðar gerði Páll aðra vísu
um bók Sigfúsar og hún heitir „Rit-
dómur".
Snilli rúinn, göllum gróinn,
guðdómsneistinn hvergi sést.
Eldurinn og öskustóin
efíaust geyma hana best.
I lokin látum við fljóta hér með
vísu, sem þeir gerðu í sameiningu,
Páll, GunnlaugurTryggvi, bóksali og
ritstjóri íslendings. og Steingrímur
Einarsson, læknir. Hún er um opin-<
beran starfsmann, sem þótti gott í
staupinu, auk þess sem hann var
kvensamur. Vísan er þannig:
V7ð söguna af Porláki hugur mér hrýs,
því hann er af guðsVegum snúinn.
Hann getur sín börn eins og mýs geta
mýs,
um meðlag er hreppurinn rúinn.
Öllu sem hangir er ógæfan vís,
sé uppihaldsþráðurinn fúinn.
Svo drakk hann sig fullan og datt onum
ís,
og drukknaði - sagan er búin.
Stór
skctmmtur
\
En þetta var nú útúrdúr og bók Ólafs
ágætt ráð gegn leiðindum, eins og
Kristján Djúpi orðar það. Hér er t.d.
ein saga, sem sögð er í bókinni um
Ólaf Halldórsson.
„Skömmu eftir að Ólafur Hall-
dórsson hóf störf á Akureyri komu til
hans á lækningastofuna tveir menn,
sem báðir voru illa timbraðir og
hugðust hvor um sig fá einhverja bót
við því meini. Einhverra hluta vegna
hélt Ólafur að þeir væru í samfloti og
tekur nú þann fyrri inn til sín og
skrifar upp á recept handa honum.
Þegar hann vísar honum út gerir sá
síðari sig líklegan til að ganga inn -
en þá segir Ólafur og bandar hend-
inni á móti honum: „Nei, nei, þetta
er nóg handa ykkur báðum."
Hrein og
klór
verkaskipting
I bókinni eru sagðar nokkrar sögur af
Guðmundi Karli Péturssvni, yfir-
lækni á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ak-
ureyri. Ein þeirra fjallar um verka-
skiptingu á sjúkrahúsinu.
Sjúklingur nokkur frá Vopnafirði
átti samkvæmt læknisráðiað fáraflost
sem þá var mikið í tísku. Hann
þekkti Guðmund Karl ekki í sjón og
beið nú lengi á biðstofunni. Loks
birtist maður í hvítum slopp og var
nokkur sláttur á honum. Sjúklingur-
inn reiknaði réttilega út að þetta
myndi vera Guðmundur Karl og spyr
hvort hann sé læknirinn sem roti en
svo var þessi meðferð gjarnan nefnd
í daglegu tali. „Nei, ónei, Ólafur
rotar, ég sker og Bjarni tekur innan
úr,“ svaraði Guðmundur." Átti hann
þar við Ólaf Sigurðsson. yfirlækni
Lyfjadeildar og Bjarna Rafnar, yfir-
lækni Kvensjúkdóma- og fæðingar-
deildar.
Guðmundur Karl var orðheppinn
og hér er annað dæmi um það:
„Jóhannes Snorrason, tlugmaður,
brotlenti eitt sinn svifflugvél sinni í
kirkjugarðinum á Akureyri og var
fluttur á sjúkrahús.
Guðmundur Karl spurði sjúkra-
berana hvaðan þeir kæmu með sjúkl-
inginn og sögðu þeir eins og var að
þeir kæmu ofan úr kirkjugarði.
„Ja, hver andskotinn," sagði Guð-
mundur Karl, „ traffíkin hefur nú frek-
ar verið héðan í garðinn, en ef það á
að snúast við þá er ég sko hættur."
Jók-
hljómleikar
Kristjáns Jóhannssonar
og gesta hans
í Akureyrarkirkju laugardaginn 29. desember kl. 17.00.
Undirleikari:
Ólafur Vignir Albertsson
Félagar í Kirkjukór Lögmannshlíðarsóknar verða
gestir Kristjáns á hljómleikunum og syngja
þeir með honum nokkur lög undir stjóm
Áskels Jónssonar og Jóns Hlöðvers Áskelssonar.
Forsala aðgöngumiða er í bókabúðinni Huld og einnig verða seldir miðar
í kirkjuandyrinu frá kl. 16.15 hljómleikadaginn.