Dagur - 18.12.1985, Side 12

12 - DAGUR - 18. desember 1985
Dagur er örlagavaldur í lífi fjölskyldunrtar í Garði
Þetja þróaðist
smatt
Braga Sigurðssonar og Magneu
Einarsdóttur. Svo skemmtilega
vill til að í haust fluttu þau frá
Sandgerði, í íbúðarhúsið að
Garði I sem Jón og Þorbjörg
fluttu úr í fyrra.
Foreldrar Þorbjargar fluttu
sem sagt á fullorðinsaldri norður
í land, á móti straumnum getum
við sagt. Þau nefna nýbýli sitt
Heiðarbrún og ætla að stunda
refarækt. Þau eru búin að byggja
yfir bústofninn og eru að setja
upp búrin.
En hvað hafði gerst í lífi Þor-
J fyrra hreppti JÓn Sig- Þorbjörg er dóttir hjónanna
urðsson frá Garði í Keld-
uhverfi ferðavinning í
ferðagetraun Dags og
Kjartans Helgasonar. Jón
fór til Búlgaríu og
skemmti sér konunglega
enda var maðurinn á besta
aldri og ókvœntur að auki.
Þessi ferð hafði sínar af-
leiðingar eins og svo
margar aðrar. Fararstjór-
inn var ung kona Þorbjörg
Bragadóttir og staðfesti
Jón það í samtali við S&S
að þau vœru nú búin að
draga upp hringana. Segið
svo að það borgi sig ekki
að taka þátt í ferðagetraun
hjá Degi. “
Þessi klausa birtist í Degi í febrú-
ar 1982.
Þar sem líta má á blaðið sem
vissan örlagavald í lífi þessa fólks
má telja það skyidu þess að fylgj-
ast aðeins með hvernig því
vegnar. Blaðamaður Dags
hringdi því dyrabjöllunni á nýja
íbúðarhúsinu í Garði annan
sunnudag í aðventu. Strax í for-
stofunni kom í ljós að allt er í
lukkunnar velstandi, en þar tóku
Jón og Þorbjörg brosandi á móti
gestinum, ásamt börnum sínum
tveim, Brynju Dögg sem varð
tveggja ára í apríl og Braga níu
mánaða.
0 Hvaðan eru
þau komin?
Að gömlum og góðum sið er fyrst
forvitnast um ætt og uppruna.
Jón er sonur hjónanna Sigurðar
Jónssonar frá Grásíðu og Jó-
hönnu Ólafsdóttur frá Fjöllum.
„Ég er fæddur í Grásíðu og var
þar til tveggja ára aldurs, en þá
fluttu foreldrar mínir í Garð,
vorið 1952 og ég hef búið í Garði
síðan. Hins vegar er þetta fjórða
íbúðarhúsið sem ég bý í hérna.
Foreldrar mínir byggðu allt upp
frá grunni í Garði II. Ég man eft-
ir því að þegar ég var á þriðja ári
þá bjuggum við í torfbæ. Við
sváfurn öll uppi á lofti yfir fjós-
inu, en engin kynding var í
bænum.
1953 var síðan flutt í nýtt hús
og þar búa foreldrar mínir enn.
Þegar Sigvaldi Jónsson flutti til
Húsavíkur keypti ég Garð I af
honum, og í fyrra fluttum við í
þetta nýja hús“. Auk búskapar
síns með rúmlega 250 kindur
stundar Jón ýmsa aðra vinnu og
hefur margt gert um ævina. Hann
á vörubíl og stundar akstur, vinn-
ur við laxeldisstöðina Isno og
fleira sem til fellur.
'■/'Á - Hvenær sástu konuefnið
fyrst?
„Hún var fyrsti íslendingurinn
sem ég sá í Búlgaríu.“
„Ég man alltaf hvað hann
sagði, ég heilsaði og kynnti mig
eins og ég var vön fyrir farþeg-
um, og þá sagði hann: „Já, góðan
daginn, Jón Sigurðsson heiti ég
Garði Kelduhverfi."
Við fararstjórarnir vorum bún-
ir að ákveða að þau yrðu vand-
ræðafólkið í íerðinni, þegar við
fórum yfir farþegalistann. Það
voru oftast einn eða tveir í hverri
ferð sem eitthvert vandamál var
út af. Af því þau voru ekki frá
sama bæ álitum við að þau yrðu
sjálfsagt eitthvert vandræðafólk.
Þegar hann kynnti sig á flug-
bjargar áður en Jón fékk hana í
vinning?
„Ég er fædd í Reykjavík, en til
17 ára aldurs bjó ég í Sandgerði
hjá mömmu og pabba. Ég var
einbirni til 13 ára aldurs þá eign-
aðist ég bróður og systur ári
síðar. Eg fór í skóla eins og svo
margir, fyrst í Gagnfræðaskólann
í Keflavík og síðan til Englands.
Þar stundaði ég einkaritaranám í
tvö ár. Kom heim og fór að vinna
á ferðaskrifstofu og fleira.
Síðan fór ég í nám til Banda-
ríkjanna 1977 og var þar til 1980.
Ég tók BS próf í barnakennslu,
uppeldisfræði og heimilishag-
fræði og hafði einnig ensku sem
aukagrein. Ég fékk kennararétt-
indi í þessum fögum. Fór síðan
heim og var skólastjóri Barna-
skóla aðventista í Keflavík í tvö
ár. Þetta var eins og ekta sveita-
skóli, ég var eini kennarinn með
allar bekkjardeildir í einni
stofu.“
„Og þá náði hún í mig,“ segir
Jón.
9 Ferða-
vinningurinn
Þið kynntust í Búlgaríu sumarið
1981. Hvers vegna varst þú allt í
einu komin þangað?
„Mér bauðst að fara til Búlgar-
íu sem fararstjóri fyrir Ferða-
skrifstofu Kjartans Helgasonar
Þau kynntust í Búlgaríu, Jón og Þorbjörg.
og ég sló til. Var að vísu búin að
ráða mig á sumarbúðir við Hlíð-
ardalsskóla en fékk undanþágu.
Fór til Búlgaríu og þar hitti ég
Jón.“
- Jón þú fékkst ferðina í get-
raun hjá Degi. Hafðirðu mikinn
áhuga á Búlgaríuferð?
„Eg tók þátt í getraun hjá
Degi. Það átti að svara 20 spurn-
ingum um Búlgaríu. Ég var á
báðum áttum hvort ég ætti að
taka þátt í þessu, en nágrannar
mínir höfðu mikinn áhuga á ferð-
inni, þeir höfðu ekki komið til
þessa lands, þó þeir væru búnir
að ferðast mikið.
Ég náði mörgum svörum upp
úr þeim, því ég vissi ákaflega lítið
um Búlgaríu. Lengi vel vantaði
mig samt svör við tveim spurn-
ingum og var á báðum áttum um
hvort ég ætti nokkuð að vera að
standa í þessu. Ég þurfti að fara
til Reykjavíkur, þar leitaði ég
svara við spurningunum en fékk
þau ekki fyrr en ég hringdi í konu
á Akureyri. Hún lét mig fá svör,
en sagðist ekki vita hvort þau
væru rétt. Ég skrifaði þau nú
samt niður.
Þetta var á sunnudegi og það
átti að vera búið að skila svörum
fyrir þriðjudag. Ég lagði ekki í að
póstleggja bréfið í Reykjavík,
heldur fór með það til Húsavíkur
og fékk flutningabílstjóra til að
koma því til Akureyrar. Hringdi
í bróður minn sem býr þar og bað
hann að koma bréfinu á af-
greiðslu Dags, því skilafrestur
var að renna út. Mér fannst hart
að geta ekki skilað því, þegar ég
var búinn að hafa svona mikið
fyrir þessu.
Það leið og beið og ég hugsaði
ekkert um þetta, en svo var
hringt þó nokkrum dögum seinna
og sagt að ég hefði fengið þessa
ferð. Ég mátti ekkert vera að því
að fara þetta en það var ekki
hægt að framselja ferðina á nokk-
urn hátt svo mér fannst hart
gagnvart nágrönnum mínum sem
hvöttu mig til fararinnar að
sleppa henni.“
0 Parna var
vandræðamað-
urinn kominn
Hafðir þú farið til útlanda áður?
„Ég var búinn að fara til Spán-
ar og tvisvar í bændaferðir, önn-
ur var til írlands en hin til nokk-
urra landa. Það var flogið til Lux-
emborgar, ekið til Frakklands,
Belgíu og Þýskalands og síðan
flogið heim frá Luxemborg. Þetta
voru mjög skeinmtilegar ferðir.“
Jón stytti ferðina, fékk henni
breytt í hálfs mánaðar ferð, en
fékk viku skoðunarferð um Búlg-
aríu í staðinn fyrir þriðju vikuna.
í þeirri skoðunarferð var Þor-
björg fararstjóri og þau kynntust.
„Ég var í vandræðum því ferð-
in var fyrir tvo. Ég bauð dóttur
kunningja míns með mér. Ester
Tryggvadóttur frá Hóli, hún var
16 ára. Árið áður hafði hún lent í
bílslysi, þurfti að vera heima um
veturinn, þó hún væri búin-að
ákveða að fara í skóla, og ég hélt
að hún hefði gott af svona til-
breytingu.“
vellinum, þá sá ég strax að þarna
var vandræðamaðurinn kominn.“
- En hvað með Jón, ást við
fyrstu sýn?
„Nei, nei, nei, nei, það var
ekkert þannig. Það varð ekki fyrr
en um veturinn. En við urðum
mjög góðir kunningjar í ferðinni.
Flestir 'farþeganna voru fullorðið
fólk eða hjónafólk. Og við þrjú
eyddum frítímanum mikið
saman, fórum í verslunarferðir
og fleira.“
- Fannst þér þau ekki verða til
neinna vandræða Þorbjörg?
„Þetta urðu bestu vinir mínir í
þessari ferð. Mér fannst þau al-
veg bráðskemmtileg. Við Ester
urðum líka góðar vinkonur. Þeg-
ar þau fóru heim, lofuðum við
hvert öðru að skrifast á. Þau
buðu mér að koma í réttirnar um
haustið en það er minn uppá-
haldstími í sveitinni. Ég lofaði að
koma og þegar ég kom heim um
haustið hringdi ég norður og
sagðist vera að hugsa um að
skreppa í heimsókn. Ég hitti að
vísu ekki á réttardaginn, en ég
náði réttum í Vatnsdal í baka-
leiðinni.
Fyrst fór ég í Hól og síðan í
Garð, þetta var nú stutt stopp, ég