Dagur - 21.02.1986, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 21. febrúar 1986
mannlít
Leikfélagið Vaka á Grenivík frumsýnir sakamálagamanleik-
inn Slettirekuna annað kvöld. Leikstjóri er Erla B. Skúladótt-
ir. Leikarar eru átta, en fjöldi manns kemur nálœgt sýning-
unni. Dagsmenn lögðu leið sína út á Grenivík sl. mið-
vikudagskvöld og litu inn á œfingu ígamla barnaskólahúsinu
þar sem leikritið verður sýnt.
Klukkan var rétt að verða níu. Rennsli að hefjast og loftið
hœfilega rafmagnað. Nokkrir aðstandendur leikara voru við-
staddir. Það var dauðaþögn í salnum þegar lítil stelpa á
fremsta bekk spurði hvað klukkan væri. Tvœr mínútur í níu.
„Má ég þá segja einn brandara áður?“ Það var auðsótt mál.
„Hvað er það sem er gult, hangir uppi í tré og syngur jejeje?“
Svar: Banani með bítlaœði!
Svo varð klukkan níu. Frú Piper kemur askvaðandi inn á
sviðið. Tekur upp símann, „Níu, níu, níu. Já, ég þarf að til-
kynna morð.......da da da...“
Við höfum þessi orð ekki lengri. Sjón ersögu ríkari. íhléi
gómuðum við leikarana niðri í búningsherbergi og áttum við
þá eftirfarandi viðtöl.
Aðalhlutverkið er í höndum Guðrúnar Isaksdóttur. Hér er hún á tali við herra Marshall, þann sem allt snýst um
í leikritinu Slettirekunni, sem frumsýnt verður á Grenivík annað kvöld. Myndir: KGA
Sakamálagamanleikurinn
Sletárekan
- Frumsýndur á Grenivík annað kvöld
Allt á fullu í yfirheyrslunni. Hver drap herra Marshall?
Guðni, Sigurður, Þórður, Haukur, Hólmfríður, Arna, Guðrún og Hólmfríð-
ur. Tilbúin í slaginn.
Gubrírn ísaksdóttir:
Frú Piper er
ágœtis kerling
„Jú, þctta tekur á taugarnar, ég
neita því ekki. En ég á eftir að
taka út aðalfrumsýningarskrekk-
inn," sagði Guörún ísaksdóttir,
en hún leikur aðalhlutverkið í
leikritinu Slettirekunni, sem
frumsýnt veröur í Gamla barna-
skólahúsinu á Grenivík annað
kvöld.
Guðrún leikur frú Piper, sjálfa
slettirekuna. Um hana segir hún:
„Hún sér um að halda hreinu
hjá herra Marshall. Frú Piper
veit ýmislegt og það gloprast
stundum út úr henni, stundum á
óheppilegum tíma.
Það er frú Piper sem hringir í
lögregluna til að tilkynna morð.
Lögreglan kemur á staðinn og
gengur í það að upplýsa málið og
frú Piper gerist ákaflega hjálpleg
við rannsóknina. Yfirlögreglu-
maðurinn reynist gamall vinur
hennar og hún vill auðvitað gera
allt til að hjálpa honum.
Mér líkar vel við frú Piper, hún
er ágætis kerling, þó hún sé að
sletta sér fram í það sem henni
kemur ekki við.“
Pórður Magnússon:
Gaman að takast
á við hinn
húmorslausa
lögregluforingja
„Ég flutti hingað til Grenivíkur
árið 1984 og hef ekki tekið þátt í
starfsemi leikfélagsins áður. Ég
hef samt komið upp á svið áður.
Það eru líklega um 10 ár síðan og
það var annars staðar.“ Það er
Þórður Magnússon eða Harry
Baxter lögregluforingi sem sagði
frá reynslu sinni af leiksviðinu.
„Mér líöur vel. Það er á vissan
hátt léttir að dregur að frumsýn-
ingunni. Þetta hefur verið mikil
vinna, æfingar stopular vegna
anna Erlu leikstjóra.
Hvernig mér finnst Harry
Baxter? Hann hefur enga kímni-
gáfu og er embættismaður fram í
fingurgóma. Hann tekur lífinu
mjög alvarlega og undirmönnum
hans líkar ekki of vel við hann.
Hann er í rauninni ákaflega skap-
þungur og leiðinlegur. Mér finnst
hann ekki sérlega skemmtileg
týpa. En það er gaman að takast
á við hann samt sem áður,“ sagði
Þórður og vildi ekki laga á sér
bindið. Það er nefnilega partur af
múnderingunni að vera með
skakkt bindi.
Hólmfríður
Hennannsdóttir:
Hún lifir
jyrir hann!
Hólmfríður Hermannsdóttir leik-
ur ungfrú Marion Selfby, einka-
ritara herra Marshalls. Og það er
nú svo undarlegt með það, að
ungfrúin er yfir sig ástfangin af
yfirmanninum.
„Hún er kolrugluð," sagði
Hólmfríður þar sem hún sat í
búningsherberginu og prjónaði í
gríð og erg.
„Hún er rosalega hrifin af
Marshall og lifir alveg fyrir hann.
Hún er ákaflega aum af sér, hálf-
gerð rola. Ungfrú Selfby er ekki
sérlega glaðlynd. Hún er í raun-
inni ákaflega lík mér. Stekkur
sjaldan bros,“ sagði Hólmfríður
alvarleg og prjónandi. Svo kom
hlátursgusa. „Nei, við erum
algjörar andstæður."
Hólmfríður sagðist hafa byrjað
að leika í skólaleikritum. Hún
hefur tekið þátt í nokkrum sýn-
ingum með Leikfélaginu Vöku á
Grenivík, þar á meðal Vatnsber-
unum, Óvitunum og Allir eru
þeir eins.
„Jú, ég er orðin svolítið
stressuð," svaraði Hólmfríður
lokaspurningunni um frumsýn-
ingarskrekkinn.
Ama Gunnarsdótúr:
Það snýst
allt um
straka....
„Þetta er í annað sinn sem ég
leik. Síðast lék ég Lillu í Sauma-
stofunni, en það var síðasta verk-
ið sem sett var upp hér hjá leik-
félaginu. í Slettirekunni leik ég
Victoriu Reynolds. Skrautið á
skrifstofunni.
Það er svolítið erfitt að lýsa
henni. Þetta er ekki stórt
hlutverk. Frú Piper tekur samt
mark á henni. Victoria Reynolds
þolir ekki herra Marshall, eftir að
hann hafði reynt við hana. Enda
er hún yfir sig ástfangin af herra
Vesterby. Þetta er rosaleg pæja
og það snýst allt um stráka hjá
henni.“
- Ertu orðin stressuð fyrir
frumsýninguna?
„Já, ég er pínulítið stressuð.“
Sigurður Pórisson:
Létt og
löðurmannlegt
„Það eru 23 ár síðan ég steig fyrst
á leiksvið. En ég vil helst ekki
hugsa svo langt aftur í tímann,“
sagði Sigurður Þórisson, sem
leikur lögreglumanninn Goddard
í Slettirekunni.
„Ég lék fyrst í Húrra krakki og
hef verið að af og til síðan.“
- Hvernig er hlutverk þitt í
Slettirekunni?
„Það er lítið og þægilegt. Lítill
texti að læra. í rauninni er þetta
ákaflega létt og löðurmannlegt
hlutverk. Það felst einkum og sér
í lagi í því að opna og loka
dyrum.“
- Hvernig er herra Goddard?
„Hann er heldur þunnur, grey-
ið.
- Og hvernig finnst þér það?
„Jaaa. Sækja sér um líkir.
Svona í andlegum skilningi. Er
þetta elcki orðið ágætt?“
Guðni Hermannsson:
Nauðsynlegt að
gera eitthvað
sjálfur
„Ég hef leikið með leikfélaginu
áður. Var með í Vatnsberunum
og svo lék ég hommann Kalla í
Saumastofunni. Það var mjög
skemmtilegt hlutverk,“ sagði
Guðni Hermannsson, en hann
leikur unga og geðþekka mann-
inn Robert Westerby.
„Hann er ekki mjög líkur mér,
þessi gaur. Þetta er ungur við-
skiptafræðingur á uppleið. Hann