Dagur - 09.06.1986, Page 2

2 - DAGUR - 9, júm' 1986
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR:
STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 420 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 40 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARMAÐUR:
HERMANN SVEINBJÖRNSSON
FRÉTTASTJÓRI:
GYLFI KRISTJÁNSSON
BLAÐAMENN:
ÁSLAUG MAGNÚSDÓTTIR, BRAGI V. BERGMANN,
GESTUR E. JÓNASSON, GESTUR KRISTINSSON (Blönduósi sími 95-4368),
HELGA JÓNA SVEINSDÓTTIR, INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík),
KRISTJÁN G. ARNGRfMSSON, KRISTJÁN KRISTJÁNSSON,
MARGRÉT Þ, ÞÓRSDÓTTIR,
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDfS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
JeiðarL____________________________
Þröngur
sjóndeildaitiringur
Þann 26. september s.l. var brotið blað í sögu
dreifbýlisins við það að Dagur varð að dag-
blaði, því fyrsta sem gefið er út utan höfuð-
borgarinnar. Nú eru rúmir 8 mánuðir liðnir frá
þessum tímamótum og á þeim tíma hefur
Dagur sannað tilverurétt sinn og sýnt að
hann átti fullt erindi inn á dagblaðamarkað-
inn.
Frá upphafi hefur verið lögð sérstök
áhersla á að flytja fréttir af Norðurlandi enda
hefur Dagur meiri útbreiðslu þar en nokkurt
annað dagblað. Það gefur því auga leið að
Dagur er sterkur frétta- og auglýsingamiðill
og því hafa auglýsendur á Norðurlandi gert
sér grein fyrir. Hins vegar hefur verið öllu erf-
iðara að „komast inn á kortið" fyrir sunnan.
Ýmsir opinberir aðilar hafa gersamlega
gleymt því, ellegar aldrei tekið eftir því, að
dagblöðin eru ekki fjögur heldur fimm. Marg-
ar mikilvægar fréttatilkynningar og boðanir á
blaðamannafundi hafa ekki verið sendar
norður, blöðin á höfuðborgarsvæðinu hafa
verið látin duga. Með þessu eru þeir sem hlut
eiga að máli að vanrækja upplýsingaskyldu
við stóran hóp landsmanna og það er ámælis-
vert.
Það sama má segja um auglýsendur. Marg-
oft hefur það komið fyrir að auglýsingar sem
eiga erindi til allra landsmanna jafnt, hafa
ekki verið sendar Degi til birtingar, þrátt fyrir
að ekkert dagblað hafi meiri útbreiðslu á
Norðurlandi.
Nýjasta dæmið um þetta eru auglýsingar
frá Listahátíð í Reykjavík. Nú er það svo að
Listahátíð er hátíð allra landsmanna. Ríkið
fjármagnar hátíðina að miklu leyti og talsverð
áhersla er lögð á að fólk hvaðanæva að af
landinu sæki hátíðina. Framkvæmdastjórn
hátíðarinnar samþykkti að auglýsa dagskrár-
liði Listahátíðar í öllum dagblöðum og verður
það að teljast mjög eðlileg ákvörðun. En þeg-
ar engar fréttatilkynningar né auglýsingar
bárust Degi var farið að athuga málið. Og
svarið sem fékkst var þetta: „Við höfum ekk-
ert sent til ykkar þar sem við miðuðum ein-
ungis við dagblöðin í Reykjavík. Þið eruð ekki
inni í myndinni. “ Svo einfalt er það mál.
Svo virðist því sem Listahátíð sé einungis
ætluð Reykvíkingum en ekki öllum lands-
mönnum. Sjóndeildarhringur þeirra sem sjá
um framkvæmd Listahátíðar 1986 nær greini-
lega ekki yfir Esjuna. Það er umhugsunarefni
fyrir okkur hin. BB.
-viðtal dagsins---------------------
Ef við hefðum ekki
komið fólki í stuð
væmm við hættir
- Kristján B. Snorrason Upplyftingarmaður í viðtali dagsins
Kristján nicð harmonikuna heima í stofu; Margrét dóttir hans er þegar byrj-
uð að syngja með þó ung sé að árum.
Eflaust muna margir eftir lag-
inu Kveðjustund sem sló ræki-
lega í gegn utn árið, flutt af
dreifbýlishljómsveitinni Upp-
lyftingu. Stofnandi þessarar
hljómsveitar er hinn lands-
þekkti Hofsósingur Kristján B.
Snorrason, sem ungur að aldri
fór að fitla við harmoniku og
tók miklu ástfóstri við það
hljóðfæri. Undirritaður hefur
um nokkurt skeið þekkt Krist-
ján og þegar hann heyrir lagið
með Halla og Ladda með text-
anum um Roy Rogers, þar sem
segir, „en hann er miklu flink-
ari með harmonikuna,“ þá
kemur Kristján ósjálfrátt upp í
hugann. Stjáni er nú búsettur í
Kópavogi og þegar ég var
staddur syðra um daginn sam-
þykkti hann að ræða við mig
eina kvöldstund.
Kristján sem nú er 31 árs er
giftur Öldu Guðnadóttur frá Hat-
eyri og eiga þau tvö ung börn.
„Ég kynntist henni á skólanum í
Bifröst og tókst með okkur góð
samvinna," sagði Kristján. Hann
er fæddur á Oslandi í Óslands-
hlíð, en átti heima í Ártúnum við
Hofsós frá sex ára aldri og þar til
hann flutti suður að loknu námi í
Samvinnuskólanum. En fyrst var
Kristján spurður um upphaf tón-
listarferilsins.
„Þetta byrjaði þegar ég fékk
harmoniku í fermingargjöf. Ég
fékk strax mikinn áhuga og æfði
mig talsvert. Svo þegar ég var í
Menntaskólanum á Akureyri 16-
17 ára fór ég að dunda við að
spila á flöskur. Ég skemmti með
flöskuspilinu á skólaböllum í MA
og líka á ferðakynningum hjá
Samvinnuferðum. Einnig kom ég
fram í sjónvarpi og útvarpi með
þetta tiltæki. Nú og svo stofna ég
Upplyftingu um áramótin ’75-
'16. Þannig að hljómsveitin varð
tíu ára um síðustu áramót. Hún
var upphaflega skipuð auk mín
þeim Arnbjörgu Eiríksdóttur,
Önnu í Mýrarkoti og Gísla
Kristjáns, en fljótlega kom
Björgvin Guðmundsson í hans
stað. Það má segja að þetta hafi
verið nokkurs konar Abba skip-
an í hljómsveitinni. Fljótlega
urðu svo mannabreytingar er
systur mínar tvær Guðný og
Ánna Jóna gengu í sveitina. Þá
var þetta orðið hálfgert fjöl-
skyldufyrirtæki, því pabbi ók
hljómsveitinni á milli staða. Ég
var því að grínast við mömmu að
við þyrftum endilega að nýta
hana til að sýna nektardans.
Hljómsveitin splundraðist svo
haustið ’79 þegar meðlimirnir
fóru sitt í hvora áttina, ég í Sam-
vinnuskólann á Bifröst. Hún var
síðan endurvakin í skólanum um
veturinn. Auk mín af Hauki Ingi-
bergssyni, Magnúsi Stefánssyni
frá Ólafsvík, Þorleifi Jóhanns
„Leibba“ frá Akureyri, Sigurði
Dagbjartssyni og Birgi nokkrum.
Þá um veturinn spiluðum við í
Klúbbnum í fríunum okkar. Um
vorið gáfum við svo út litla
hljómplötu með laginu Kveðju-
stund sem strax fór á toppinn.
Lagið Traustur vinur sem einnig
er á þessari plötu varð líka mjög
vinsælt t.d. í Óskalagaþætti sjúkl-
inga. Seinna gáfum við út stóra
hljómplötu sem einnig fékk mjög
góðar viðtökur. Nú og hljóm-
sveitin hefur spilað á böllum
linnulítið síðustu árin með smá
mannabreytingum og við höfum
getað spilað eins mikið og okkur
hefur langað til.“
- Nú hafið þið spilað víða.
Hvar finnst þér best að spila og
hvar eruð þið vinsælastir?
„Já við höfum spilað víða m.a.
á afskekktum stöðum eins og t.d.
í Hrísey, Grímsey, Vestmanna-
eyjum og Trékyllisvík. Það var
mjög gaman á Ströndunum. Við
erum líklega vinsælastir fyrir
austan, en annars hefur okkur
alls staðar verið vel tekið. Það er
erfitt að nefna einn stað öðrum
rremur. Þó er líklega skemmti-
legast að spila heima í Höfðaborg
enda er maður þar á heimavelli.
Og svo höfum við að sjálfsögðu
spilað erlendis líka. Við spiluð-
um fyrst í fyrra á þorrablóti
íslendingafélagsins í London og í
vetur á sams konar hátíð í
Chicago í Bandaríkjunum. Við
munum spila þar aftur næsta
vetur. Þetta voru ofsalega
skemmtilegar ferðir, þó ferðin til
Bandaríkjanna væri erfið.“
- Er þér eitthvað sérstaklega
minnisstætt úr ferðum hljóm-
sveitarinnar?
„Já það hefur ýmislegt gerst.
T.d. þegar við vorum að hausti til
að fara að spila á skólaballi hjá
MA; þá kviknaði í bílnum uppi á
Öxnadalsheiði og við náðum með
naumindum að henda græjunum
út í skafl áður en bíllinn brann til
kaldra kola. Veðrið var ágætt og
við gátum komið boðum til
Valda á Kotum um að aka okkur
norður. Við biðum í Sesseljubúð
á meðan. Einu sinni sprakk á
flugvélinni í lendingu vestur á
Rifi. Veðurtepptir vorum við í
viku eitt sinn á Blönduósi og
þannig mætti lengi telja.“
- Hver heldur þú að sé
skýringin á vinsældum hljóm-
sveitarinnar?
„Við reynum alltaf að setja
svolítið spaug í þetta og virðumst
yfirleitt ná fólkinu í stuð. Ef okk-
ur hefði ekki tekist það værum
við hættir fyrir löngu. Við erum
með nokkur lög sem við staðfær-
um textana við, eftir því hvar við
erum að spila. Svo breytum við
sumum eins og t.d. textanum við
Prins póló iagið. Hjá okkur var
það, „það er meiri pæjan þessi
Linda buff“. Svo skjótum við oft
inn í textann atriðum tengdum
atburðum líðandi stundar, þar
sem við á. Lagið Kveðjustund er
yfirleitt lokalag á dansleikjum
hjá okkur. Og í vetur þegar slett-
ist upp á vinskapinn hjá Stein-
grími og Páli á Höllustöðum og
Steingrímur var í útlöndum sung-
um við „Því ertu farinn frá mér út
í heim“, Páll Pétursson kom svo
næst. Þetta virðist ná til
fólksins.“
- En Kristján nú ert þú þekkt-
ur fyrir að eiga auðvelt rneð að
setja saman vísur, sérstaklega
þegar þú ert við skál, manstu
eftir einhverri?
„Nei þetta fer inn um annað og
út um hitt. En hins vegar kann ég
vísu eftir Guðmund nokkurn frá
Svartárdal A.-Hún. um hljóm-
sveitina, sem er svona: „Kvölds-
ins ljóð ég kátur syng - kvíði
engu í meyjafans - þegar leikur
Upplyfting - lærapolka og vanga-
dans.“
- Verður Upplyfting í brans-
anum í sumar?
„Já við verðum að spila um allt
land m.a. í Ljósvetningabúð og
Miðgarði í júní. Á dansleiknum í
Miðgarði hittast nemendur Sam-
vinnuskólans en það er árvisst að
þeir hittist þar um þetta leyti.“
- Að lokum Kristján, má
búast við ykkur í mörg ár enn á
sveitaböllunum?
„Já eins lengi og við höfum
gaman af þessu og við fáum fólk
á böllin.“
Að síðustu má geta þess að
Kristján hefur unnið í Búnaðar-
bankanum aðalútibúi síðustu
fimm árin og er deildarstjóri í
tékka- og víxladeild. Þeim sem
hafa áhuga á eiginhandaráritun-
um er bent á það. Hann er reynd-
ar í fríi núna. -þá