Dagur - 05.12.1986, Blaðsíða 6

6 -'T-)Á%bR■$]^esé'rVÆjéír8fe
Gigtarfélag
á Norðurlandi?
Áhugafólk um stofnun gigtarfélags á Noröurlandi
eystra, boöar til fundar á Hótel KEA mánud. 8. des.
kl. 20.30.
Allir sem áhuga hafa á bættum aðbúnaði gigt-
sjúkra eru eindregið hvattir til að mæta.
Hér á að sldpta
með sér verkum!
Úrvalsvörur á góðu verði
ATH!
Erum í
miðbænum
Ingvi R. Jóhannsson
Brekkugötu 7 - Sími 26383
Miúkir lólaoakkar
Fallegir dans- og leikfimibolir í
mörgum litum og stærðum.
Einnig allt tilheyrandi, svo sem
sokkabuxur, legghlífar, upphitunar-
buxur og belti.
Opið: Mánud.-föstud.
Laugard.
á
Sími 24979
'(tmtudwL
cúice
kl. 15-22.
kl. 12-17.
Tryggvabraut 22
Akureyri
Það gerðist hér um daginn að
ég reifst við manninn minn.
Astæðan var sú að ég var svo
innilega þreytt og ergileg yfir að
þurfa að sjá um skítuga þvottinn
hans, og yfir stöðugum spurning-
um hans um hvenær maturinn
verði til, þegar við komum sam-
tímis heim frá vinnu tuttugu
mínútur yfir sex. Það voru líka
þúsund önnur atriði sem tilheyra
daglega lífinu.
Fyrst sagði ég ekki orð. Ég vil
ekki rífast.
Ég vil ekki eyðileggja ánægju-
legt kvöld með því að draga allt
þetta fram í dagsljósið. Svo ég
fór að sofa í staðinn. Ekki nálægt
honum, eitthvað gerði það að
verkum - kannski það sem ekki
var sagt - að maður segir bara
góða nótt mjög stuttaralega.
Ljósið er slökkt.
Síðan hringir vekjaraklukkan.
Tvö fullorðin og tvær stálpaðar
dætur slást í hálftíma um eina
baðherbergið í húsinu. Ekki er
allt sem sagt er vingjarnlegt.
Morgunverður. Og við erum
að verða of sein í vinnuna.
Áreiðanlega ekki rétti tíminn til
að fá útrás.
Ein stutt yfirferð. Skylduverk
dagsins. Jæja, þú þarft að Ijúka
verkefninu. Fundur á morgun.
Vinnur yfirvinnu. Já, ég skil.
Og þú litla vina mín ert að fara
í eðlisfræðipróf. Já, já, já, ég skal
víst hjálpa þér að læra í kvöld.
Það er nú annars venjulega hlut-
verk föðurins, honum gengur
betur að útskýra hvers vegna per-
an lýsir, en nú þarf hann að
vinna. Ég skal gera það sem ég
get. Og konur geta svo mikið nú
á dögum.
Og þú, mín elskuleg, vilt að ég
komi að horfa á þegar þú ferð að
leika körfubolta. Það verður nú
erfitt, elskan, ég geri það næst.
Fivað verður í matinn? Það veit
ég ekki. Hvers vegna vilja allir fá
að vita það? Ég skal hugsa um
það í dag, stúlkan mín. Mamma
kemur ekki heim fyrr en um sex-
leytið. Það vill svo til að hún er
með eigið verkefni sem þarf að
ljúka. En það bjargast. Jú, ég
lofa að vera komin heim klukkan
sex. Jú, ég veit að það er leiðin-
legt að ég skuli ekki koma fyrr,
gangi þér vel í körfuboltanum.
Jæja, ég þarf ekki að hugsa um
mat handa þér? Þú sérð sjálfur
um það af því að þú vinnur fram-
eftir. En fallegt af þér, ástin mín.
Ný nótt, nýr morgunn, nýr
dagur. Meiri yfirvinna. Og meiri
þvottur, bæði mislitur og hvítur.
Fleiri börn og skólar, vinna og
fundir, þrif, viðgerðir og matar-
innkaup. Meiri pylsur. Skrýtið að
ekki skuli vera meiri hagræðing í
þessum störfum. Og á sjöunda
degi erum við allt í einu heima
bæði tvö, við fullorðna fólkið,
samtímis, og það er nokkurra
mínútna friður. Bolli með nýlög-
uðu kaffi er settur fyrir framan
mig þegar ég legg þreyttu fæturna
mína upp á sófabrúnina. Bolli af
nýlöguðu kaffi og klapp á kinnina
frá manninum sem ég elska. Það
er greinilega ekki rétti tíminn til
að tala út við sinn heittelskaða.
Það er ekki rétti tíminn til að
segja: Þú skilur mig ekki og
aðstæður mínar.
En ég geri það samt. Ég læt
sprengjuna falla.
Ég er þreytt og reið og ergileg,
af því að mér finnst ég þurfa að
gera bókstaflega allt heima.
Umræðuefnið er gamaldags,
en samt svo særandi og tímabært.
Við vinnum sams konar störf
(að mínu áliti). En þar fyrir utan
sé ég algerlega af ófrjálsum
vilja???? um alla skipulagningu
hér heima, allt sem þarf að hugsa
um og muna eftir. Og gera. Ég er
aðallega þreytt á því að hugsa.
Skilur þú, ástin mín, að án mín
myndu allar grænar plöntur á
heimiii okkar þorna og veslast
upp (hvernig stóð á því að það
var grænt og fallegt í piparsveina-
íbúð þinni?), allur fatnaður væri
skítugur og óstraujaður (en þú
varst heill og hreinn þegar við
hittumst!?!). Rykið myndi þyrl-
ast upp svo þú fengir lungna-
þembu. Jú, víst höfum við heim-
ilishjálp, en það er ég sem verð
að finna hana og það er ég sem
verð að ákveða hvenær hún
kemur, að dyrnar séu þá ekki
læstar, og að hún fái borgað. Og
það er ég sem verð að taka til
fyrst svo hún komist leiðar
sinnar.
Hefur þú hugleitt það að án
mín yrði lífið ekki þess virði að
lifa því. Þú getur setið þarna á
skrifstofunni með þína yfirvinnu.
Og þín verkefni. Lífsgæði og
jafnrétti í heimilisstörfum er að
sjálfsögðu ekkert fyrir þig.
Til að byrja með er ég bara
reið. Ég hljóma eins og gufuvalt-
ari. Hvolfi úr mér illskunni og
frekjunni. Síðan koma tárin. Ég
reyni að vera málefnaleg, róleg
og ákveðin. En þarna er ekki ver-
ið að tala um vinnuna. Það er
verið að tala um tengslin á heim-
ilinu, milli þín og mín. Það er
kökkur í hálsinum og loftið verð-
ur þrungið tilfinningum.
Éiginlega finnst mér það ekki
svo skrýtið. Það er tilfinninga-
þrungið að rífast við manninn
sinn.
En eiginmanninum finnst ég
vera óréttlát. Og bjánaleg að fara
að gráta. Virkilega erfið. Hann
skyldi víst vökva blómin bara ég
minntist á það við hann! Og auk
þess hef ég aldrei á þeim tveimur
og hálfu ári sem við höfum verið
gift reynt að kenna honum á
þvottavélina!
Það er augljóst. Ég verð að
læra að útdeila verkunum. Að
koma ábyrgðinni á aðra.
Allt í þessu fína, segi ég. Frá
og með næstu mánaðamótum
sérð þú um innkaup heimilisins.
Peningarnir eru þínir. Fleiri þús-
und krónur á mánuði. Hann þarf
ekki að hafa áhyggjur af neinu
nema því að eyða ekki of miklu.
Og svo að skipuleggja innkaupin
auðvitað. Kannski kemst hann að
því að ekki er hægt að kaupa
hvað sem er. Ekki heldur nauta-
kjöt.
Og kannski á ég eitthvað ólært
líka. Til dæmis að vera ekki að
skipta mér af öllum sköpuðum
hlutum. Tími breytinganna er
kominn. Hér á að skipta með sér
verkum.
(Kvinna nu/86. Þýð.GH)