Dagur - 01.12.1988, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - 1. desember 1988
Litið í Litla skinnið:
„Finnst leður alveg frábært
- en vantar fleiri selskinn,“ segir leðursmiðurinn Hans Wium á Húsavík
Litla skinnið er leðurverkstæði
sem Hans Wium og Rakel
Hermannsdóttir hófu rekstur á
um miðjan október að Urðar-
gerði 2 á Húsavík. Litla skinn-
ið er óvenju mjúkt og sætt
nafn á fyrirtæki, það var móðir
Rakelar sem stakk upp á þessu
nafni og eigendurnir kunna því
vel. Innandyra ber mikið á
mótorhjólafatnaði úr leðri,
jafnvel gaddaarmböndum og
öðru slíku sem stingur svolítið
í stúf við nafn fyrirtækisins. En
þarna er gott að koma, alúð-
legt viðmót ræður ríkjum og
einlægur áhugi fyrir starfinu og
öllu sem leðri viðkemur.
„Ég kalla mig leðursmið en
það er ekki lögvernduð iðngrein.
Ég var í leðurvinnu í gagnfræða-
skóla, það var eitt fagið sem gef-
inn var kostur á og þá byrjaði ég
strax að sauma úr leðri. Síðar
vann ég í tvö ár á stóru leður-
verkstæði í Reykjavík og þar
lærði ég það sem ég kann núna,“
segir Hans aðspurður um nám og
fyrri störf við leðuriðjuna. En við
hvað er mest unnið í Litla skinn-
inu: „Það er draumurinn að geta
stundað sem mest af nýsmíði og
geta útfært eigin hugmyndir. Við
gerum eiginlega allt, hingað er
komið með flíkur sem þarfnast
viðgerðar, skó sem þarf að skipta
um rennilása í, veski sem þarf að
gera við og allt upp í sófasett til
að setja utan um. I dag er ég að
sauma veski úr slönguskinni,
kona kom með skinnið og bað
mig að sauma veski úr því. Ég er
að bíða eftir skinnum í jakka sem
búið er að panta, er ekki enn
búinn að safna efni á lager.
Nýlega bjó ég til byssuólar fyrir
veiðimann. í rauninni hefur verið
alveg nóg að gera og fólk er smátt
og smátt að átta sig á rnögu-
leikanum á nýsmíðinni. Ég kaupi
sauðskinnin á Akureyri og þetta
eru miklu betri skinn en eru í
jökkum sem eru innfluttir. Þegar
saumað er svona eftir pöntunum
er allt önnur vinna og frágangur á
flíkunum, t.d. miklu betur geng-
ið frá endum og saumum. Þú
spyrð um verðið, það sem við
saumum er yfirleitt ódýrara en
fjöldaframleiðsla sem þú kaupir í
búðum.“
Hans kemur með sauðskinn frá
Akureyri og býður blaðamanni
að kynna sér mýktina og styrk-
leikann, einnig kemur hann með
stykki sem hann er nýbúinn að
endurnýja í innfluttum leður-
jakka og stykkið sem tekið var úr
jakkanum má auðveldlega rífa
eins og pappír meðan Akureyrar-
skinnið stenst allar atlögur.
- Segðu mér aðeins frá leðri
sem efni, kostum þess og göllum.
„Ef hugsað er um að bera á
leður er hægt að vera í því í rign-
ingu og hvaða veðri sem er. Leð-
ur er vindþétt og jakkar sem ekki
eru fóðraðir með þessu leiðinlega
glansfóðri eru hlýir, en glansfóðr-
ið eyðileggur oft eiginleika leð-
ursins og gerir fatnaðinn kaldan.
Þú spyrð um galla, þetta er dýrt
Fólk hefur verið mjög jákvætt.
Myndir: IM
efni. Við fílum leðrið æðislega
mikið því það er beint úr náttúr-
unni, ekkert gerviefni með ein-
hverjum bakteríum og maður fær
ekkert ofnæmi undan því. Ég hef
gengið mikið í leðri, við eigum
mótorhjól og notum leður í hlífð-
arföt. Mér finnst leður alveg
frábært."
- Þú munt einnig hafa prófað
að sauma úr selskinni, ertu
spenntur fyrir því?
„Já, ég er virkilega spenntur
fyrir því. Það hefur eiginlega
ekkert verið nýtt og þá aðallega
til að hengja upp á vegg. Við
erum að safna selskinnum, ætl-
um að reyna að komast yfir sem
mest af spýttum skinnum og
einnig nýjum skinnum og læra
sjálf að spýta þau. Skinnin ætlum
við að senda í sútun til Þýska-
lands. Það væri frábært ef ein-
hver sem þetta les gæti útvegað
okkur selskinn og best að nota
tækifærið og nefna símanúmer-
Uglan Olga.
Uglan Olga med vetur!
- étur nýru og mýs og er spikfeit, £
Brandugla hefur í vetur búsetu
í bílskúr við Urðargerði á
Húsavík. Uglan er kölluð
Olga, matmóðir hennar er
Kristlaug Pálsdóttir og greini-
legt er að hún dekrar við fóst-
urugluna sína. Kristlaug var
spurð um tildrögin að búsetu
þessa óvenjulega íbúa, hvernig
búskapurinn í bílskúrnum
gengi og hverjar framtíðar-
áætlanir hefðu verið um hann
gerðar.
„Við eigum einnig heimili að
Engidal í Bárðardal og þar kom
uglan til okkar 20. september í
haust. Uglan hafði verið að
flögra þarna í kringum bæinn í
nokkra daga og manninum mín-
um datt í hug hvort ekki væri
hægt að ná henni, reyndi og náði
henni í háf. Þegar við fórum að
skoða ugluna kom í ljós að hún
var ákaflega horuð og auk þess er
ský á hægra auganu og sennilega
sér hún illa með því. Ég ákvað að
hafa ugluna, taldi líklegt að hún
gæti ekki veitt sér til matar vegna
sjóndepurðar. Undanfarna tvo
■
. I X,
is.
Myndir: IM
mánuði hefur hún eiginlega ein-
göngu borðað nýru sem ég hef
fært henni. Einstaka sinnum hef
ég getað náð í mýs, maður hafði
samband við mig og sagði að
sennilega væri nauðsynlegt fyrir