Dagur - 27.07.1991, Blaðsíða 12

12 - DAGUR - Laugardagur 27. júlí 1991
Dulspeki
Hér í þessum pistlum höfum við
áður velt fyrir okkur áhrifum
hugsunar og hugarorku og það
hvernig röng hugsun getur haft
áhrif á okkur og þá sem í kring-
um okkur eru. í þeim vanga-
veltum var talað um það hvern-
ig andrúmsloft getur verið smit-
að eða réttara sagt mengað af
hugsanabylgjum sem fólk hefur
myndað. En þá erum við komin
að næsta skrefi sem er að velta
fyrir okkur á rökfræðilegan hátt
hvernig fjarhrif ganga fyrir sig
eða hugskeyti eins og þau eru
kölluð.
Með fjarhrifum er átt við það
að hugur nær sambandi við ann-
an huga eftir öðrum leiðum en
leiðum skynfæranna eins og við
þekkjum þau. (Sjón, heyrn,
ilman, snertiskyni og bragð-
skyni.) Það er einmitt þetta sem
svo margir hafa reynt að brjót-
ast yfir en það er að sanna að
hægt sé að hafa „samskipti" á
annan hátt en með þessum lík-
amlegu skynfærum. Með því að
sýna fram á að fjarhrif séu
staðreynd hlýtur að vera búið
að sýna fram á að skynfærin séu
fleiri en þessi fimm sem við
þekkjum svo vel. Hin svoköll-
uðu raunvísindi hafa gert það
sem þau geta til að áfneita öllu
sem að þessu viðvíkur. Þó hafa
menn nú á seinni tímum þurft
að hætta að líta á fjarhrif með
eins léttvægum augum og gert
var áður með niðurstöður fjöl-
margra rannsókna á fjarhrifum
í huga. Vilja menn nú jafnvel
ganga svo langt að segja að þeir
hafi sannað tilvist fjarhrifa.
En burtséð frá öllum rann-
sóknum og tilraunum með
fjarhrif er fróðlegt að velta fyrir
Einar Guðmann
Sjötía skynfærið?
sér hvað það er sem sagt er að
geri fjarhrif möguleg. í það
minnsta hlýtur að vera eitthvert
lögmál þar á bakvið sem gerir
þetta mögulegt. Einhver kann
að muna eftir því þegar við velt-
um fyrir okkur árunni og skipt-
ingu hennar að þar var rætt um
nokkuð sem heitir geðlíkami.
Dulvísindamenn hafa löngum
vitað að í geðlíkamanum eru
hinar fimm svokölluðu andlegu
hliðstæður líkamlegu skynfær-
anna sem maðurinn getur séð,
heyrt og skynjað með án þess
að nota líkamlegu skynfærin.
En auk þessara fimm hefur
hann sjötta líkamlega skynfærið
sem gerir honum kleift að
skynja hugsanir og hugsana-
bylgjur frá öðrum mönnum
óháð fjarlægðum á jörðinni.
Ekki veit ég til þess að til sé lýs-
andi orð yfir þetta skynfæri á
evrópskum málum þannig að
einfaldast er að kalla það fjar-
hrifaskynfærið.
Eins og talað var urn hér að
ofan áttu hin fimm skynfæri sér
andlegar hliðstæður í geðlfkam-
anum og við það er bætandi að
þetta svokallaða fjarhrifaskyn-
færi á sér bæði líkamlega og
andlega hliðstæðu. Þetta líkam-
lega skynfæri sem við erum að
tala um er heilaköngullinn.
Hann er í miðjum heilanum og
er nokkurn vegin beint yfir efri
enda hryggjarsúlunnar en þar er
þessi rauðgrái, keilulaga kirtill
sem er áfastur grunnfleti þriðju
heiladeildarinnar fyrir framan
litla heilann. Heilaköngullinn er
samsafn af taugaefni með blóð-
kornum sem líkjast taugafrum-
um og einnig litlum, storknuð-
um ögnum, sandbornum og
kalkkenndum sem stundum
hafa verið kallaðar „heilasand-
Merkilegt er að þetta líffæri
og „skynfæri“ er stærra í börn-
um en fullorðnum og þroskaðra
í fullorðnum konum en körlum.
Hugsanabylgjur eru óháðar efni
og þess vegna þarf þetta líffæri
ekki að hafa op útávið eins og
hin fimm skynfærin. Það gerist
rétt eins og þegar ljós skín í
gegnum gler. Yogar hafa löng-
um vitað að „heilaköngullinn“
hefur m.a. það hlutverk í heilan-
um að taka við hugsanabylgjum
frá öðrum heilum. Það er eter-
inn í kringum okkur sem gerir
þetta kleift. Þegar hugsun
myndast, fer af stað sveifla í
eternum rétt eins og um öldu-
*
hreyfingu væri að ræða. Sveifl-
an geislast í allar áttir eins og
ljósbylgjur frá ljósaperu. Þessi
sveifla snertir síðan „fjarhrifa-
skynfærið" í öðrum mannver-
um sem aftur kemur af stað
sveiflu í heila móttakandans
sem endurskapar hugsunina.
Að sjálfsögðu erum við þessir
venjulegu menn sem erum að
drukkna í dægradvölum og
unaðssemdum yfirleitt of upp-
leknir af að njóta líkamlegra
unaðssemda til þess að taka eft-
ir og vera móttækilegir fyrir
þessum hugskeytum og sveifl-
um. Það fer algerlega eftir
næmni einstaklingsins hvort
hugsanir frá öðrum séu nægi-
lega kraftmiklar til þess að geta
borist inn á vitundarsvið hans.
En öll verðum við þó vör
við þetta að einhverju marki.
Það eru eflaust fáir sem hafa
ekki upplifað það að hitta mann
sem þeir „skynja" að er annað
hvort niðurdreginn eða úrillur.
Einnig skynja menn oft á tíðum
mismunandi áhrif frá þeim stöð-
um sem þeir eru staddir á sem
stafar af staðbundnum hugsana-
bylgjum. Við getum þess vegna
litið á fjarhrif sem annað hvort
meðvitaða eða ómeðvitaða
móttöku á hugsanabylgjum sem
hugir annarra senda frá sér
ómeðvitað eða meðvitað. Því
meðvitaðri og kraftmeiri sem
hugsunin er þeim mun öflugri er
móttaka hugsunarinnar. Við
skulum því aldrei gleyma því að
hugsun fylgir ábyrgð eins og
fram kemur m.a. í Biblíunni þar
sem við erum minnt stöðugt á
það að það eru ekki einungis
verkin sem tala heldur einnig
hugsunin á bakvið þau.
Bakþankar
Gamli sáttmáli genginn
Það er kunnara en frá þurfi að
segja að auðveldara er að gefa
öðrum ráð en að fara sjálfur eft-
ir því sem maður veit þó best
og drengilegast.
Ekkert hefur á það skort að
ég hafi slegið um mig með ráð-
leggingum og „patentlausnum"
á annarra manna vanda að
undanförnu. Ráðin voru t.d.
fólgin í því síðast að hverjum
væri hollt ef ekki skylt að fljúg-
ast á við arfa úti í kartöflugarði
helst einu sinni á dag og oftar
samkvæmt læknisresepti.
Nú er ekki því að leyna að
viss aðili á þessu heimili hér er
einlægt að nudda mér út í beðin
til þess held óg að ég fari að
hugsa skýrar og fari að eigin
ráðleggingum í hugræktar-
skyni. En þrátt fyrir þessar
útvísanir í tíma og ótíma er mér
einkar lagið að láta mig líða
eitthvað annað en í arfann þeg-
ar út er komið og ég laus við
handstýringuna. Þess vegna er
nú svo komið, ykkur að segja,
að kartöflugrös, arfi, elfting og
njóli una býsna sæl við sitt og
ekki annað að sjá en með þess-
um einstaklingum öllum sé fullt
jafnræði og yfir að líta eru kart-
öflubeðin nú jafn- og þéttvaxin
öllu þessu samansöfnuðu
grænmeti. Sumum finnst þetta
ekki falleg sjón.
Það hefur hvarflað að mór
upp á síðkastið æ oftar að
verða mér úti um svartan dúk úr
plasti og breiða bara yfir allt
þetta og þá í tvennum tilgangi.
Hinn fyrri væri þá einfaldlega að
fela ósköpin sem ég er hálfpart-
inn farinn að skammast mín fyr-
ir og hinn síðari að freista þess
einfaldlega, hálfpartinn bara að
ganga að honum dauðum öllum
þessum gróðri. Ég veit að ykkur
finnst þetta ekki fallegt og hugs-
ið vafalaust eins og frú Guð-
björg að mér veiti ekkert af
mikilli arfatínslu. En þá ætla ég
að leyfa mér að hafa orð á þvl
að ástandið er orðið svo tvísýnt
að spurningin er einfaldlega sú
hvor okkar ég eða arfinn fer fyrr
undir svart.
Svo gæti þesskonar yfir-
breiðsla sem hér er talað um
verið nytsamleg til annara hluta
líka. Það koma meira að segja
þeir tímar að mig sjálfan langar
einna helst undir svoleiðis dúk. I
Menn hafa í íslandssögunni
lagst undir eins konar yfir-
breiðslu þegar mikið hefur verið
í húfi að þeir hugsuðu rétt.
Eitt slíkt skipti sem mig lang-
aði í hvarf var fyrir hádegi s.l.
laugardag undir umræðuþætti
sem Páll Heiðar stjórnaði. Þar
töluðu saman Birna Þórðardótt-
ir, Bjarni Einarsson og Guð-
mundur Ólafsson og mæltist
öllum vel. Þegar nær dró lokum
þáttarins upplýsti Bjarni að
hann hefði tekið sig til og lesið
saman Gamla sáttmála frá
1262 og ellefu þúsund síðna
lesmál sem fylgir Evrópsku
efnahagssvæði. Bjarni sagðist
hafa komist að þeirri niðurstöðu
með þessum samanburði að
samskonar skerðing fullveldis
væri fólgin í þátttöku í Evrópska
efnahagssvæðinu eins og var
að undirgangast Gamla sátt-
mála forðum. Hann tvítók þetta
hann Bjarni.
Eins og þið munið fólst það (
Gamla sáttmála að Islendingar
sóru land og þegna og ævinleg-
an skatt herra Hákoni konungi
og Magnúsi konungi og voru
þar með orðnir þegnar norsku
aftur?
krúnunnar. Nú er því haldið
fram að það sama sé á döfinni.
Ef þetta er tilfellið sem fræði-
maðurinn, Bjarni, heldur fram á
grundvelli rannsókna sinna
ætla ég að leyfa mér fyrir hönd
þjóðarinnar að bjóða Jóni
Baldvin og hinum ráðherrunum
líka undir svarta dúkinn minn
innan um illgresið aö þeir megi
vera þar lengi og hugsa sitt ráð
allt upp á nýtt.
Bjarni má svo eiga hjá mér
sams konar heimboð ef vís-
indaniðurstöður hans reynast
ekki byggðar á haldgóöum
rannsóknum og má söfnuður
hans fylgja honum því þetta
verður stór yfirbreiðsla eins og
fyrr er getið.
Alvarlegast ( þessu er þaö að
sem þetta er skrifað hefi ég
hvergi séð mótmælt þeim full-
yrðingum Bjarna að við séum (
þann mund að sverjast að fullu
og öllu undir erlent vald og
afsala okkur fullveldinu með
sama hætti og með Gamla sátt-
mála forðum.
Þótt við séum að vísu sein-
þreyttir til vandræða, framsókn-
armenn norður í landi, finnst
okkur samt við eiga rétt á því að
fá á því fullnægjandi skýringar
hvernig á því stendur að yfirlýs-
ingar ganga svo gjörsamlega á
víxl. Ég get vel ímyndaö mér að
fleiri þjóðfélagsþegnar væru
okkur sammála um þetta.
Ef nú er undirbúinn Gamli
sáttmáli „hinn nýi“ eins og
Bjarni Einarsson fullvissar okk-
ur um og Jón Baldvin þá í hlut-
verki Gissurar jarls er timi til
kominn að við fáum að vita af
því svo við getum gert viðeig-
andi ráðstafanir og efnt til nýrrar
ríkisstjórnar.
Ef enginn sér ástæðu til að
mótmæla niðurstöðum Bjarna
hljótum við að líta svo á að
hann hafi hitt naglann á höfuðið
enda viljum við ekki trúa því,
framsóknarmenn, að gripið sé
til slíkra örþrifaráða í þjóðmála-
umræðu að fullyrða að dagar
fullveldis okkar séu senn taldir
ef sá ræðumaður hefur ekki
fyrir þv( óhyggjandi rök.
Það er farið aö hlakka í arfan-
um sýnist mér út um gluggann
og hann sér fram á fjörugt sam-
kvæmislíf undir dúknum á
næstunni. Kr. G. Jóh.