Dagur - 10.03.1992, Síða 4

4 - DAGUR - Þriðjudagur 10. mars 1992
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SÍMI: 96-24222
ÁSKRIFT KR. 1200 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ KR. 110
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMNETRA 765 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
BLAÐAMENN:
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 96-41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, JÓN HAUKUR BRYNJÓLFSSON (iþróttir),
ÓLIG. JÓHANNSSON, ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON,
SKÚLI BJÖRN GUNNARSSON (Sauöárkróki vs. 95-35960, fax 95-36130),
STEFÁN SÆMUNDSSON, ÞÓRÐUR INGIMARSSON
LJÓSMYNDARI: KJARTAN ÞORBJÖRNSSON
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON, ÞRÖSTUR HARALDSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTVINNSLA: DAGSPRENT HF.
SÍMFAX: 96-27639
Blikur á lofd
Það er vægt til orða tekið að það séu blikur á lofti í
efnahagslífinu hér á landi um þessar mundir. Undan-
farna mánuði hefur ekki verið opnað svo blað, að ekki
sé talað um ljósvakamiðlana, að einhver af ráðamönn-
um þjóðarinnar láti ekki ljós sitt skína og boði sam-
drátt á öllum sviðum þjóðlífsins. íslendingar hafi
undanfarin ár og áratugi lifað um efni fram og safnað
óhóflegum skuldum erlendis og auk þess er sífellt klif-
að á hinum gífurlega halla á ríkissjóði. Ráðamennirnir
styðjast við upplýsingar frá hinum hæfustu sér-
fræðingum sínum í efnahagsmálum og öllum hag-
fræðingunum, sem vinna hjá ríkisstofnunum.
Þessi kreppusöngur hefur nú dunið látlaust á þjóð-
inni mánuðum saman og er ekkert lát á honum. Að
vísu hefur kreppusöngurinn síðustu vikur fallið að
nokkru í skuggann vegna frétta í fjölmiðlum af miklu
atvinnuleysi í Reykjavík, sem virðist koma mörgum af
landsfeðrunum og stjórnendum borgarinnar í opna
skjöldu. Það ætti þó ekki að vera, því það segir sig
sjálft, að þegar búið er að hagræða og draga saman
bæði hjá því opinbera og einkafyrirtækjum þá hlýtur
það að leiða til fækkunar starfsfólks. Atvinnulausir í
Reykjavík eru nú tvöfalt fleiri en á sama tíma í fyrra
eða um 1400 manns. Það er ekki óeðlilegt að ráða-
menn hrökkvi við þegar atvinnuleysi bankar á dyrnar
hjá þeim sjálfum, en þetta er ekkert nýtt á mörgum
stöðum á landsbyggðinni, t.d. Akureyri. Þetta er það
sem margir staðir á Norðurlandi og víðar hafa þurft að
búa við undanfarin misseri.
Það hlýtur því að koma verulega á óvart eftir allt tal-
ið um gífurlega skuldasöfnun ríkissjóðs og mikinn
halla, þegar þær fréttir berast í frétta- og fræðsluriti
Félags iðnrekenda um Evrópumálefni að ríkissjóðir
Evrópubandalagslandanna, nema Frakklands, séu
skuldugri 1991 en ríkissjóður íslands, og ekki síður að
aðeins þrjú EB-ríki búi við minni hallarekstur á sínum
ríkissjóði en sjóður okkar íslendinga.
Auðvitað eigum við íslendingar, ekki síður en EB-
ríkin, að forðast mikinn halla á ríkissjóði, en sam-
kvæmt þessum upplýsingum er ekki að sjá að við
stöndum verr en margar þær þjóðir, sem við erum allt-
af að bera okkur saman við. Þess ber einnig að geta,
að þetta eru svokölluð iðnríki, sem eru ekki háð þeim
miklu sveiflum í sjávarútvegi sem við íslendingar
erum, sem byggjum að mestu leyti afkomu okkar á því
sem dregið er úr sjónum hverju sinni.
Upplýsingarnar um stöðu ríkissjóða EB-ríkjanna
hljóta að leiða hugann að því hvort ekki hafi verið farið
offari í niðurskurði stjórnarherranna hér á landi að
undanförnu. Einu megum við ekki gleyma að atvinnu-
leysi EB-ríkjanna hefur á undanförnum árum verið mjög
mikið á íslenskan mælikvarða. Þess vegna hljóta menn
á næstu mánuðum að leiða hugann að því, hvort
íslendingar verði að búa við svipað atvinnuleysi í
framtíðinni og EB-þjóðirnar með öllum þeim óbærilegu
áhrifum sem atvinnuleysi fylgir. Allir íslendingar
hljóta að vera sammála um það, að leita verður allra
leiða til að forðast slíkt atvinnuleysi og stjórnvöld og
stjórnendur sveitarstjórna verða að endurskoða niður-
skurðaráform sín, þegar til næsta árs er litið. S.O.
Leiklist ________________________
Þrír einþáttungar
- Leikfélags nemenda við Fjölbrautaskólann á Sauðárkróki
Það er ekki á hverjum degi, sem
unnt er að njóta hvors tveggja:
Nýrra leikverka og flutnings
þeirra af hendi ungra, áhuga-
samra leikara. Þessa eiga leiklist-
arunnendur á Sauðárkróki kost
þessa dagana, því miðvikudaginn
4. mars frumsýndi Leikfélag
nemenda við Fjölbrautaskólann
á Sauðárkróki (Leikfélag
N.F.Á.S.) þrjá einþáttunga eftir
jafnmarga unga höfunda í Fé-
lagsheimilinu Bifröst. Leikstjóri
uppsetningarinnar er Andrés Sig-
urvinsson, en öll verk unnin við
sýninguna önnur en hans, eru og
voru á vegum nemenda Fjöl-
brautaskólans á Sauðárkróki.
Fyrsti einþáttungurinn á
dagskrá Leikfélags N.F.Á.S. er
Á meðan við snertumst eftir
Melkorku Teklu Ólafsdóttur.
Leikendur í þættinum eru þrír að
tölu: Gísli Magnason, sem leikur
Má, ungan mann, sem hefur
áhuga á tónlist, Hólmfríður Á.
Steinarsdóttir, sem leikur Örnu,
unga konu, sem ræktar með sér
skáldlega æð og telur hana sér
flestu öðru þýðingarmeiri, og
Hanna Dóra Björnsdóttir, sem
fer með hlutverk Rósar, látinnar
systur Örnu.
Efni þáttarins er átök Más og
Örnu. Þau búa saman og njóta
hvors annars, en sambúðin virð-
ist byggjast á líkamlegum
þáttum, frekar en andlegum
skyldleika eða sameiginlegum
áhugamálum. Veruleg streita
myndast en inn í hana kemur hin
framliðna systir, Rós, og reynir
að laða Má til skilnings og alúðar
við skáldrænar þarfir Örnu.
Þátturinn er allvel skrifaður,
en er nokkuð einhæfur og lang-
dreginn. í honum er mikið af
ljóðrænu og dulúðugu orðfæri,
sem gerir hann þungan í flutningi
og erfiðan í túlkun. Leikendurnir
komast sæmilega frá sínu, en líða
fyrir efnið og lenda á stundum í
hálfstoppi í flutningi sínum.
Annar þátturinn á sýningu
Leikfélags N.F.Á.S. er Hungur-
dansarinn eftir Sindra Freysson. í
þessum einþáttungi lætur höf-
undur tvær persónur tala fyrir
sama manninn; Finn ytra, sem
leikinn er af Hjálmari Eliesers-
syni, og Finn innra, sem er í
höndum Ara Knarrar Jóhannes-
sonar. Finnur ytri flytur það, sem
viðmælandi hans heyrir, en Finn-
ur innri er viðmælandanum
ósýnilegur, enda í raun hugur
Finns ytra, og greinir frá sannri
merkingu orða hans, tilganginum
með þeim og þeim hugsunum og
fyrirætlunum, sem að baki hegð-
un hans og gerðum liggja.
Efni Hungurdansarans er sam-
dráttur og samlíf Finns ytra og
Daggar, sem leikin er af Sólveigu
Olgu Sigurðardóttur. Þau hittast
á veitinga- eða dansstað, sem
táknaður er á skemmtilega
dauðalegan hátt og lifa saman af
talsverðum hita, en samvistum
þeirra lýkur með því að Dögg
ræður Finni bana eftir að hann
hefur verið henni ótrúr að
nokkru leyti fyrir tilverknað vin-
ar Finns, sem leikinn er af Þórði
Pálssyni.
Hungurdansarinn er eftirtekt-
arvert stykki. Textinn er víða
verulega kómískur, atburðarásin
skemmtilega hröð og samfelld og
samspil Finnanna tveggja hvors
við annan og við aðrar persónur
iðulega vel til þess fallið að vekja
kátínu. Því miður leið flutningur
verksins nokkuð fyrir heldur
óskýra og hraða framsögn Ara
Knarrar Jóhannessonar (Finns
innra), en að öðru leyti stóð
hann, sem aðrir flytjendur, sig
vel.
Þriðji og síðasti einþáttungur-
inn, sem Leikfélag N.F.A.S.
flutti, er Ein, tvær, þrjár, jafnvel
fjórar eftr Bergljótu Arnalds. í
verkinu er höfundur að fjalla um
stöðu kvenna og viðhorf þeirra til
karla, gerða þeirra og grimmdar,
í gegnum aldir.
Fjórar höfuðpersónur verksins
eru Svarthærð stúlka á fimmtu
öld, leikin af Þórhöllu Sigurðar-
dóttur, Rauðhærð stúlka á sext-
ándu öld, leikin af Þórkötlu Sig-
urðardóttur, Ljóshærð stúlka á
fjórtándu öld, leikin af Túrid Rós
Gunnarsdóttur, og Fjórða stúlka
á tuttugustu öld, leikin af Heið-
rúnu Kristinsdóttur. Stúlkurnar
fjórar standa sig allar talsvert vel
í hlutverkum sínum, en sýnu best
þó Þórkatla Sigurðardóttir og
Þórhalla Sigurðardóttir.
Allar bíða stúlkurnar dauða
síns eða annarrar hroðameðferð-
ar af hendi karlmanna. Inn í bið
þeirra og skoðanaskipti um það,
sem í vændum er, blandast tilvís-
anir um hrottaskap og illvirki
karla í nútíð og fortíð um munn
Teljarakallsins, sem leikinn er af
heldur óhugnanlegri innlifun af
Ásgrími Inga Arngrímssyni.
Fjöldi annarra leikara tekur
þátt í þessum einþáttungi: Mið-
aldra móðir og barnsfaðir, sem
bæði eru leikin af Halldóri Stef-
ánssyni, börn, sjö að tölu, fimm
böðlar, fjórir læknar og þrjú lík.
Nokkrir leikarar fara með fleiri
en eitt hlutverk, en allir komast
áfallalaust eða áfallalítið frá hlut-
verkum sínum.
Leikmynd sýningar Leikfélags
Fjölbrautaskólans á Sauðár-
króki er skemmtileg og fellur vel
að þeim framúrstefnulegu verk-
um, sem til meðferðar eru. Lýs-
ing er einnig góð og tónlist við
sýninguna, sem er unnin af
Eyþóri Arnalds, gefur góða
áherslu og áhrif.
I uppsetningu nemenda Fjöl-
brautaskólans á Sauðárkróki er
slegið á strengi, sem eru í senn
ferskir og áhugaverðir til kynna.
í vinnu sinni við hana hafa þeir
greiniléga notið góðrar leiðsagn-
ar og vökuls auga leikstjórans,
Andrésar Sigurvinssonar, sem
hefur lagt í verk sitt þá vand-
virkni og natni, sem við á, þegar
ungu fólki er leiðbeint um víðátt-
ur og krókaleiðir leiklistarinnar.
Af samvinnu hans og hinna ungu
leikara hefur orðið til sýning,
sem er þeim og skóla þeirra til
sóma.
Haukur Ágústsson.
Tónlist
Tveir kórar á Hofsósi
Föstudaginn 6. mars efndu tveir
kórar til söngskepimtunar í fé-
lagsheimilinu á Hofsósi. Þetta
voru Kvennakór Siglufjarðar
undir stjórn Elíasar Þorvaldsson-
ar, sem einnig var undirleikari
kórsins á píanó, og Rökkurkór-
inn í Skagafirði undir stjórn
Sveins Árnasonar og við undir-
leik Rögnvaldar Valbergssonar á
píanó.
Kvennakór Siglufjarðar er
skipaður um tuttugu og fimm
konum. Kórinn var stofnaður
árið 1968 af þýskri konu, Silke
Óskarsson, sem starfaði sem söng-
kennari á Siglufirði um árabil.
Kórinn starfaði af verulegum
þrótti á meðan Silke naut við og
naut nokkurra góðra söngstjóra
næstu árin, en smátt og smátt dró
svo úr starfsemi kórsins að hann
nálega lognaðist út af.
Árið 1986 var Kvennakór
Siglufjarðar endurvakinn til
dáða. Honum hafði borist boð til
Þýskalands frá stofnanda sínum,
Silke Óskarsson. Ferðin var farin
sumarið 1987. Frá þeim tíma hef-
ur starfsemi kórsins farið vaxandi
og kórfélögum hefur fjölgað.
Flutningur kvennakórsins á
tónleikunum á Hofsósi var jafn
og smekklegur og sviðsframkoma
létt og óþvinguð. Konumar réðu
yfirleitt vel við tónhendingar sín-
ar og afar sjaldan brá fyrir þving-
uðum söng eða brostnum háum
tónum; helst þó í sópran. Styrk-
breytingar voru skemmtilega
útfærðar og konurnar voru ágæt-
lega samstíga í innkomum, sem í
sumum laganna, svo sem syrpu
Strausslaga, voru mjög tíðar.
Fyrir kom, að kórinn rann á eða
af tóninum og gerðist það dálítið
í öllum röddum.
Undirleikur Elíasar Þorvalds-
sonar var mjög í hófi, en studdi vel
við. Það má fullyrða, að undir
stjórn hans er Kvennakór Siglu-
fjarðar eftirtektarverður póstur í
sönglífi Norðurlands. Með meiri
æfingu og þjálfun mun vegur
hans vaxa.
Rökkurkórinn flutti seinni
hluta dagskrárinnar á Hofsósi.
Kórinn er vel skipaður og hlutfall
radda að jafnaði heldur gott.
Auðheyrt var, að í kórnum er
margt gott söngfólk og að geta
hans til flutnings er veruleg.
Ýmiss laganna á söngskrá sinni
flutti kórinn vel; sérstaklega þau,
sem voru í léttari og ákveðnari
kantinum. Þar má nefna Það er
svo langt heim í Skagafjörðinn
(It’s a Long Way to Tipperary). í
rólegri lögum virtist kórinn hins
vegar skorta ákveðni, svo söngur
hans hafði iðulega á sér líkt og
móskað yfirbragð.
Rökkukórinn er öflugt hljóð-
færi og hefur mannafla til góðra
hluta. Hins vegar þarf að huga að
raddbeitingu í nokkrum tilfellum
og ekki síður festu í söng og
flutningi. Það er verkefni söng-
stjórans, Sveins Árnasonar, sem
hefur stjórnað kórnum um árabil
og er greinilega á framfarabraut í
stjórn sinni.
Undirleikari kórsins, Rögn-
valdur Valbergsson, gerði iðu-
lega nokkuð vel og betur, en í
fyrri skipti, sem undirritaður hef-
ur heyrt kórinn og hann í sam-
starfi. Enn mætti Rögnvaldur þó
vera ákveðnari í undirleik sínum
til þess að veita kórnum þann
stuðning og styrk, sem æskilegur
er.
Mette Worum, saxafónleikari,
lék undir með Rökkurkórnum í
tveim lögum og gerði það smekk-
lega.
Tónleikarnir á Hofsósi voru
vel sóttir. Undirtektir áheyrenda
voru góðar og voru báðir kórarn-
ir, að verðugu, klappaðir upp
nokkrum sinnum.
Haukur Ágústsson.