Dagur - 14.03.1992, Qupperneq 11

Laugardagur 14. mars 1992 - DAGUR - 11
Guðmundur Guðmunds-
son á skrifstofu sinni.
Hann hafði aðeins einu
sinni komið til Raufar-
hafnar áður en hann var
ráðinn sveitarstjóri en
eins og sönnum dreifbýl-
ismanni sæmir var hann
fljótur að laga sig að
aðstæðum.
afskekktur staður á landakortinu og er það
ekki líka raunin þegar við lítum á ferða-
þjónustuna?
„Jú, kannski erum við ekki inni í dæm-
inu og það má spyrja hvers vegna. Sjálf-
sagt er ekki óeðlilegt að menn byrji á því
að byggja upp ferðaþjónustu í tengslum
við hringveginn en þetta svæði hér, Mel-
rakkasléttan, hefur upp á margt að bjóða
fyrir ferðamenn þótt landslagið láti
kannski lítið yfir sér. Hér er óvenju fjöl-
breytt fuglalíf og Sléttan er því kjörinn
staður fyrir fuglaáhugamenn," sagði Guð-
mundur og fletti því upp að a.m.k. 45 af 68
viðurkenndum íslenskum varpfuglum
væru skráðir í næsta nágrenni Raufarhafn-
ar auk þess sem 25-30 flækingar og fargest-
ir hefðu sést þar.
„í sambandi við ferðaþjónustuna má
líka horfa til þess að yfir sumartímann er
Mývatnssveit ofsetin af ferðamönnum og
hvert á þá að beina þeim? Mér sýnist þetta
svæði hér vera mjög vænlegur kostur. Hér
þykist ég sjá ýmsa möguleika í ferðaþjón-
ustu en við þurfum að byggja hana upp
hægt og skipulega. Sveitarfélagið hefur
beitt sér fyrir því að nú er starfshópur í
gangi að skoða þessi mál og vinna að
ákveðinni stefnumörkun í ferðamálum.
Auk fuglanna má nefna fiskana. Hér eru
ýmsir möguleikar fyrir veiðimenn, bæði
strandveiði og veiði í vötnum á Sléttu og
ám hér skammt frá. Þá er hægt að hugsa
sér sjóstangveiði eða skak á triilum. Ég tel
ástæðu til að huga vel að þessum mögu-
leikum, enda geta þeir styrkt byggð á öllu
svæðinu og er ég þá ekki bara að tala um
Raufarhöfn.“
Öflugt félagslíf og menningarlíf
Við ræddum næst um félagslíf í Raufar-
hafnarhreppi. Guðmundur minntist m.a. á
fullorðinsfræðslu, bæði útibú frá öldunga-
deild Framhaldsskólans á Húsavík, sem
væri reyndar á leið undir niðurskurðarhnff
ríkisvaldsins eins og aðrar öldungadeildir,
og Farskóla Þingeyinga.
„Hér er líka starfandi mjög öflugt kven-
félag, Freyja, sem hefur staðið fyrir alls
kyns námskeiðshaldi. Hér hafa verið
tölvunámskeið, námskeið í bókhaldi,
tungumálum, dansi, leikfimi, félagsmálum
og ýmsu fleiru. Ungmennafélag er hér
starfandi og rekur starfsemina í félags-
heimilinu. Svo spila menn bridds mikið,
kirkjukór er starfandi við kirkjuna og
hljómsveitir hafa verið gerðar út héðan. í
sambandi við félagslíf má einnig nefna
verkalýðsfélagið og félag smábátaútgerð-
armanna. Hér er líka yfirleitt starfandi
Ieikfélag og menningarlífið hefur blómstr-
að í tengslum við skólann.“
Hann sagðist sjá það fyrir sér að grunn-
skólinn yrði í framtíðinni ekki bara sá
barnaskóli sem við þekktum í þá daga
heldur myndi fullorðinsfræðsla aukast og
skólahúsnæðið nýtast fyrir utan hefðbund-
inn skólatíma.
Ekki rétt að allir séu á
leiðinni suður
- Svo við lítum á stöðuna heilt yfir, Guð-
mundur, þá var í sjónvarpsþætti fjallað
mikið um bjartsýnina sem ríkir við Öxar-
fjörð, en er annað hljóð í fólki hér? Það
hefur birst á prenti að sumir Raufarhafnar-
búar eru svartsýnir og vilji helst flytja til
Reykjavíkur.
„Það er alveg á hreinu að þetta fer eftir
því við hvern þú talar. Ég er til dæmis
hérna með fyrirsögn úr DV: „Hrikalegt
ástand og fólk er þungt og svartsýnt".
Þetta birtist í nóvember og út úr greininni
mátti lesa að hér væri fullt af íbúðum til
sölu og fólk vildi streyma suður. Það vill
þannig til að ég veit að þetta er einfaldlega
ekki rétt. Skömmu áður höfðu svipaðar
fréttir borist frá Breiðdalsvík. Ég geri ráð
fyrir að það sé hægt að leggja saman svona
fréttir úr DV og slíkum fjölmiðlum og fá
út þá niðurstöðu að allir Islendingar væru
fluttir af landi brott.
Staðreyndin er einfaldlega þessi: Það er
alltaf hreyfing á fólki og í framhaldi af
þessari grein fór ég að bera saman íbúatöl-
ur. Þá kom í ljós að það hafði einungis
fækkað um tvo í hreppnum. Á milli áranna
1990 og 1991 fækkaði íbúum um sjö í
Raufarhafnarhreppi, úr 387 í 380. Ég get
ekki séð að það sé hátt hlutfall eða beri
vitni um fólksflótta.
Vissulega má vera að fleiri hafi flutt
héðan en þá hafa aðrir komið í staðinn.“
Einhæft atvinnulíf og
sveiflur miklar
Og Guðmundur heldur áfram á sömu
nótum:
„Síðan er það annað. Fólk hefur
kannski metið það svo að það væri eftir
mjög miklu að sækjast að fara suður eins
og staðan var þar fyrir tveimur árum. En
fólk fer ekki af svona stað vegna atvinnu-
leysis til að fara á annan atvinnuleysisstað.
Atvinnuleysi hefur stóraukist á höfuðborg-
arsvæðinu.
Það sem hefur plagað Raufarhöfn er of
einhæft atvinnulíf. Þetta er mjög endregið
sjávarþorp og þess vegna verða sveiflurnar
nokkuð miklar og þetta gerir sveitarfélag-
inu dálítið erfiðara fyrir en ella. Við getum
tekið Öxarfjarðarhrepp sem annað dæmi.
Þó það séu sveiflur á Kópaskeri, sem settu
reyndar sveitarfélagið nærri því á hausinn
á sínum tíma, þá hefur Öxarfjarðarhrepp-
ur landbúnaðinn upp á að hlaupa og hann
jafnar sveiflurnar.
Því má heldur ekki gleyma að það geta
verið margar ástæður fyrir því að fólk flyt-
ur frá stað eins og Raufarhöfn. Fólk fer til
dæmis í framhaldsnám, aðrir þurfa á ítar-
legri læknisþjónustu að halda en þeirri sem
þeir fá hér á Heilsugæslustöðinni og þann-
ig mætti nefna fleira. En eins og staðan er
í atvinnumálum fyrir sunnan þá er fólk
ekki að flýja þangað til að fá atvinnu og
hér hefur ekki verið viðvarandi atvinnu-
leysi."
„Hér reyna menn að sigla jafnt
og farsælt“
Raufarhöfn þurfti að glíma við tímabundna
I erfiðleika í upphafi þessa árs þegar Rauði-
Texti:
Stefán Þór Sæmundsson
Myndir: Golli
núpur bilaði og ekki kom loðna til
bræðslu. Þá voru menn á atvinnuleysis-
skrá, bæði sjómenn á togaranum og smá-
bátasjómenn sem hafa unnið í loðnu-
bræðslunni á þessum árstíma. í Fiskiðj-
unni er fólk fastráðið en þegar ekki kemur
fiskur fellur úr dagur og dagur og tekjurn-
ar verða stopular. En þetta ástand breytt-
ist til batnaðar í byrjun febrúar og síðan
hefur verið nokkuð stöðug atvinna í undir-
stöðugreinunum á Raufarhöfn.
„Ég held að menn séu ekki svartsýnir
hér. Það má segja að þetta liggi í eðli
mannsins. í nóvember, j^egar menn voru
að bíða eftir loðnunni í skammdeginu og
útlitið dökkt, þá var sjálfsagt sandur af
fólki svartsýnt. Nú er daginn hins vegar
tekið að lengja og bjartara framundan og
það hefur áhrif á fólk.
Hér er ekki ástæða til neinnar svartsýni.
Hér reyna menn að sigla nokkuð jafnt og
farsælt," sagði Guðmundur sveitarstjóri
Guðmundsson.
„Fæ fjölskylduna ekki austur
fyrr en í vor“
Eins og getið var um í inngangi þessa við-
tals lagði Guðmundur land undir fót í sept-
ember á síðasta ári og tók við starfi sveit-
arstjóra á Raufarhöfn. Hann hafði þá unn-
ið í fimm ár hjá Sambandi málm- og skipa-
smiðja í Reykjavík en annars er hann
menntaður kennari. Guðmundur hefur
unnið mikið að félagsmálum, var m.a.
fræðslufulltrúi Sambandsins í tíu ár og
skólastjóri félagsmálaskóla Ungmennafé-
lags íslands um skeið.
„Þetta bar brátt að,“ sagði hann um nýja
starfið á Raufarhöfn. „Konan mín er
kennari og var föst í starfi f vetur og börn-
in komin í skóla þannig að ég fæ fjölskyld-
una ekki austur fyrr en í vor. Það má því
segja að ég sé hálfgerður farandverkamað-
ur og reyni að komast suður í flestum frí-
stundum.“
Guðmundur hafði aðeins einu sinni
komið til Raufarhafnar, ók þar í gegn árið
1979, en hann segist vera dreifbýlismaður,
Sunnlendingur að uppruna, og hafi getað
sett sig fljótt í spor Raufarhafnarbúa.
Hann segir sveitarstjórastarfið vera fjöl-
breytt og skemmtilegt en um leið krefj-
andi. En skyldi hann hafa tíma til að sinna
áhugamálum?
„Eg reyni fyrst og fremst að sinna fjöl-
skyldunni eins og aðstæður eru í dag en
annars hef ég mjög gaman af því að ferðast
og ég hlakka til að ferðast um Norðaustur-
landið. Síðan hef ég lengi haft gaman af
félagsmálum og hef til dæmis kennt á einu
félagsmálanámskeiði hér.“
Að lokum sagði Guðmundur að sér
hefði verið vel tekið á Raufarhöfn og hann
vonaði að sveitarfélagið væri á réttri leið,
kvaðst raunar fullviss um það í ljósi betri
afla og hækkandi sólar.