Dagur - 14.03.1992, Side 14

14 - DAGUR - Laugardagur 14. mars 1992
Matarkrókur
Þríréttuð kínversk
máltíð fyrir 6
Það er Ingveldur Jóhannes-
dóttir sem er í matarkróknum
og tekur þar með áskorun
bróður síns, Jóns Jóhannes-
sonar, sem bauð til mikillar
veislu fyrir hálfum mánuði.
Ingveldur bíður upp á þrírétt-
aða kínverska máltíð en vill
fyrst koma á framfœri skila-
boðum frá Jóni varðandi
uppskriftirnar sem hann gaf.
„Þeir sem hafa í huga að
prófa mexíkanska kjúkling-
inn ættu að gceta þess að hafa
hanska á höndum þegar þeir
meðhöndla sterka piparinn.
Þá urðu mistök þegar sagt var
að hella œtti olíu yfir kjúkl-
inginn eftir steikingu því það
á að hella sósunni yfir. “
Ingveldur segist hafa verið að
prófa sig áfram með kínverska
matreiðslu og kemur hér með
matseðil sem henni finnst mjög
þægilegur og hentar vel fyrir 6.
„Mér finnst alltaf gott að byrja
kvöldverðarboð með súru.
Stundum hef ég súran fordrykk
en í þessu tilfelli er ég með súr-
an forrétt," segir Ingveldur.
Súr súpa með rœkjum
5 sveppir
2 sellerístilkar
1050 ml grœnmetissoð
200 g rœkjur
.70 g súrt grœnmeti eftir smekk
50 g niðursoðnir bambussprotar
V2 agúrka
3 msk. sherrý
3 msk. soyasósa
2 msk. rauðvínsedik
40 g skinka í teningum
2 saxaðir vorlaukar
Skerið sveppina í sneiðar og
snöggsteikið þá, takið af pönn-
unni og látið þorna á eldhúss-
bréfi. Hitið grænmetissoðið að
suðu, setjið rækjur, súrsaða
grænmetið, bambussprotana,
sveppi og sellerí saman við og
látið malla í fimm mínútur.
Skerið agúrku í 5 cm langa bita
og skerið bitana í ræmur. Setjið
agúrkuna í súpuna ásamt sherrýi,
soyasósu, ediki og skinku og
sjóðið í eina mínútu. Að lokum
er vorlauk stráð yfir og súpan
borin fram strax.
Aðalréttur
„Pessi réttur er mildur og þess
vegna bendi ég á að þeir sem
vilja hafa hann súrari eða sætari
geta bætt ediki eða hunangi við
eftir smekk.“
700 g magurt svínakjöt
skorið í bita
salt og pipar
4 msk. þurrt sherrý
1 egg, pískað vel
2 msk maizenamjöl
olía til djúpsteikingar
Sósa:
1 msk. olía
4 saxaðir vorlaukar
4 pressaðir hvítlauksgeirar
V/2 dl söxuð engiferrót
IV2 fínt söxuð grœn paprika
4 msk vínedik
2 msk. tómatkraftur
1 msk. soyasósa
3 msk. hunang
1 msk. maizenamjöl leyst upp í
2 msk. af köldu vatni
2 msk. sesamfrœolía.
Setjið kjötið í skál, stráið
salti og pipar yfir og hrærið
sherrýi saman við. Látið marin-
erast í a.m.k. 20 mínútur.
Hrærið maizenamjölinu vel
saman við pískaða eggið. Hitið
olíu vel í wok eða djúpsteiking-
arpotti. Veltið kjötbitunum upp
úr eggjasoffunni og steikið þar
til þeir eru orðnir vel brúnaðir,
setjið síðan á bréf til að fitan
renni vel af. Soffan á það til að
þynnast og þá er allt í lagi að
bæta maizenamjölinu í til að
þykkja hana.
Sósan:
Hitið olíu vel 1' wok eða
pönnu, bætið vorlauk, hvítlauk
og engifer út í og steikið í u.þ.b.
tvær mínútur, hrærið stöðugt í á
meðan. Hrærið afganginum af
hráefninu saman við og látið
sjóða í tvær mínútur. Sósan lát-
in út við barma á eldföstu fati
og kjötbitar settir í miðjuna.
Fatinu stungið inn í 250 gráðu
heitan ofn í tvær til þrjár mínút-
ur. Rétturinn er síðan borinn
fram með heitum frönskum
smábrauðum og fersku grænu
salati.
„Eftirrétturinn er mjög fersk-
ur og ekki of sætur.“
Möndluávaxtasalat
4 sœt epli
4 ferskjur
125 g jarðaber
4 ananassneiðar
Möndlusíróp:
2 msk. muldar möndlur
450 ml vatn
1 msk. maizenamjöl leyst upp í
2 msk. af vatni
3 msk. sykur
Setjið möndlur, vatn, maizena-
mjölsblönduna og sykur í pott
og blandið vel saman. Hitið
rólega upp að suðu og látið
malla í 10 mínútur. Hrærið
stöðugt í á meðan. Takið af hit-
anum og látið kólna, hrærið þó
annað slagið í til að ekki mynd-
ist skán. Takið kjarnann úr epl-
unum og skerið þau í sneiðar.
Afhýðið ferskjurnar og skerið í
sneiðar. Skerið jarðarberin í
tvennt og ananasinn í bita. Setj-
ið alla ávextina í skál og blandið
vel saman. Ausið möndlusíróp-
inu yfir og kælið vel áður en þið
berið réttinn fram.
„Þennan rétt er hægt að búa
til fyrirfram og hann er því
einkar handhægur og góður
þegar halda skal veislu,“ segir
Ingveldur.
Hún skorar á skólabróður
sinn, Skarphéðinn Jósepsson,
Skarðshlíð 46 á Akureyri, að
vera í næsta matarkrók.
VfSNAÞÁTTUR
Jón Bjarnason fró Garðsvík
Bragi Björnsson frá Surts-
stöðum orti næstu vísur.
Um náungann:
Fýldi granir, gretti fés,
gerðist niðurlútur,
eftir sérhvert afrek blés
eins og vembdur hrútur.
Út til ferða oft sig bjó
að er færðist gríma,
en hann náði alltaf þó
eigin háttatíma.
Fullum seglum sigla naut
sukks á steglingsfalli.
Allar reglur af sér braut
annar Sneglu-Halli.
Óheppninnar allt bar vott.
Innan vinaraða
þeim sem vildi gera gott
gerði mestan skaða.
Næstu vísur eru eftir Jón Sig-
urðsson í Skollagróf.
Áhorfandi:
Ég gat löngum hægur horft
á heimsins trylltu vöku.
Þó um skopleg atvik ort
eina og eina stöku.
Gæðingsspor:
Mélin bruddi, mjúkt við stjá,
mjóar götur þræddi.
Fínlegt spor og fjörtök kná
fagra hugsun glæddi.
Oft var lífsins yndi dátt,
ýmsan klið að heyra.
Hef þó fundið hófaslátt
hljóma best í eyra.
Kvenlýsing:
Þú ert talin dyggðadræm
- drambið meira en snilli.
Ekki góð og ekki slæm
en eitthvað þar á milli.
í Fljótsdrögum:
Að mér steðjar ekkert grand,
augað margt hér gleður.
Nú er fyrir sunnan sand
sól og besta veður.
Heimagerðar vísur koma
næst. (J.B.)
Afsæðiskenningin:
Leiðigjarn og langur dagur
líður ellimóðum hjá
er hinn sami undra fagur
unglingunum þýtur frá.
Eitt er grunur, annað vissa,
afstæð reynast sjónarmið,
en þegar maður þarf að pissa
þá er sama viðbragðið.
Köld jarðarför:
Hríðin bylur, bágt á sérann,
blessar hratt sem verða má,
skjálfandi með skallann beran
skurkar mold á grafarná.
Þá koma heimagerðar vísur.
(J.B.) Ortar eftir lestur bókar
um Lúther:
Enn mér blöskrar aðför sú.
Ei kann góðu að stýra
að leggja undir Lúthers - trú
lítil börn - og skíra.
Lúther vann sér ofurást
aðalsstétta jaxla,
hörkukarl, sem bændum brást,
blóðugur til axla.
Saga garpsins lýðum lands
lítinn fróðleik veitir.
Klerkar nefna nafnið hans
næsta undirleitir.
Fyrir það menn hylla hann
helst um byggðir víðar
að hann slóst við andskotann.
Einnig páfann síðar.
Það var svo með Þýskaland
og það er ennþá svona:
Skömmin mest er skráð í sand
skynibærra sona.
Blekkingin:
Heiðursfólk til friðar sér
faðmar blekkinguna.
Því til værðar hafi hver
hljótt um þekkinguna.
Andrés H. Valberg orti næstu
vísur á árshátíð félags í
Reykjavík.
Ástargyðjur eru hér
okkur máske semur.
Hefi ég í huga mér
hálfa von f þremur.
En þær stukku allar frá,
enga hef ég píku.
Einn ég labba úti má,
orðinn vanur slfku.
Ég á veiðum ennþá snýst
eftir meyja - sálum.
Mér hefur ekki vegnað víst
vel í kvennamálum.
Örvænta skal ekki hót
einn þó labbi veginn.
Gefa hlýtur guð mér snót
góða hinumegin.
Næstu vísur eru einnig úr
Reykjavík, eftir Ragnar I.
Aðalsteinsson.
Á suðurleið:
Friðurinn við flóann kalda
finnst mér engu líkur.
Síðla dags ég helst vil halda
heim til Reykjavíkur.
Ökuþrá sem innra býr
enga þolir töf.
Ég fer afstað í fyrsta gír
með fót á bensíngjöf.
Aftur get ég aukið hraðann
afl í vélum býr.
Söngva mína syng ég glaðan
set í annan gír.
Eins og trekkt af trylltri kæti
titra nöfin.
Býður upp á bölvuð læti
bensíngjöfin.
Nokkrir hagyrðingar hittust á
Hveravöllum sumarið 1990.
Þá kvað Birgir Hartmannsson
á Selfossi:
Veit ég margar vísur slyngar
vængi munu fá.
Þegar hittast hagyrðingar
Hveravöllum á.
Jón Karlsson úr Biskupstung-
um kvað:
Frægu skáldin fóru á stjá
flfka Ijóðum snjöllum.
Andinn kemur yfir þá
uppi á Hveravöllum.
Friðrik Ingólfsson Skagfirð-
ingur kvað:
Um fjallasal var förin gerð
fátt sem okkur þvingar.
Mætast hér á miðri leið
miklir hagyrðingar.
Næstu vísu kvað Jóna Jóns-
dóttir á Þingeyri.
Þegar á fjöllin fellur mjöll
falla blómin valla.
Veðratröllin váleg öll
vetur í höllu kalla.
Næstu vísu kvað Jóhanna
Kristjánsdóttir á Kirkjubóli.
Góðum mönnum gefin var
sú glögga eftirtekt
að finna líka fegurð þar
sem flest er hversdagslegt.
í síðasta vísnaþætti birtist
ófeðruð vísa og hefur Einar
Kristjánsson gert athugasemd
við hana. Þessi vísa er ekki
ort sem staka, heldur er hún
síðari hluti ljóðaerindis, sem
er eftir Benedikt Gröndal.
Hann var ættaður frá Vogum
í Mývatnssveit, lagði stund á
lögfræði og varð síðan vara-
lögmaður og að lokum yfir-
dómari. Hann var fæddur
1762 en dáinn 1825. Erindi
þetta hljóðar svo:
Hossir þú heimskum gikki,
hann gengur lagið á,
og ótal asnastykki
af honum muntu fá,
góðmenskan gildir ekki
gefðu duglega á kjaft,
slíkt hefur, það ég þekki,
þann allra besta kraft.